Grunge muziek

[Hardcore]

Ja ik weet dus al dat de Guano Apes grunge liedjes hebben. Alleen ik kan het verschil nie horen, kan iemand mij vertellen wat er anders is aan Grunge? En weten jullie ook nog andere Grunge-bandjes?

[mixtape]

Guano Apes - grunge???
Pardon?
Dat is hardrock met soms een vleugje numetal, of iets dergelijks. In ieder geval no way grunge.

Bij grunge moet je denken aan
Nirvana, Soundgarden, Alice in Chains, Pearl Jam - dat soort geluid.

waarom kan ik nooit overeenkomsten horen tussen nirvana en soundgarden/alice in chains

[Hardcore]

Silveria schreef op 05-04-2003 @ 10:53:
Guano Apes - grunge???
Pardon?
Dat is hardrock met soms een vleugje numetal, of iets dergelijks. In ieder geval no way grunge.

Bij grunge moet je denken aan
Nirvana, Soundgarden, Alice in Chains, Pearl Jam - dat soort geluid.

Waarom staat er dan bij Kazaa een lijst vol met GRUNGE?!

[IEMOW-KOR]

Blackwater_park schreef op 05-04-2003 @ 10:56:
waarom kan ik nooit overeenkomsten horen tussen nirvana en soundgarden/alice in chains

Het ruwe gitaar geluid.

[NERD]

Blackwater_park schreef op 05-04-2003 @ 10:56:
waarom kan ik nooit overeenkomsten horen tussen nirvana en soundgarden/alice in chains

Ik denk dat er bij de term Grunge nog eerder sprake is van een soort van tijdsbeeld. Vlak voor de Grunge was er sprake van een enorme stilstand in de "gitaarsector". Het waren vooral "Hairmetalbands" waarbij de muziek al lang en breed naar de achtergron gedrongen was. Belangrijker waren: wie heeft de strakste spandex, het hoogst getoupeerde haar en de meeste ontploffingen op het podium (zie: Spinal Tap). Begin jaren '90 kwam er opeens een hausse aan bands die hier tegen in gingen door de muziek weer op de eerste plaats te zetten. Dit waren weliswaar ook allemaal "ruige" gitaarbands maar er zat soms behoorlijk veel verschil tussen. Nirvana belichaamde meer de punk-garage richting terwijl ik Alice in Change altijd meer gezien heb als stone-rock (traag en zwaar).

Uiteraard ga ik hiermee met (te) grote stappen door een stukje muziekgeschiedenis en generaliseer ik hier en daar een beetje maar in grote lijnen is dit zo'n beetje het (mijn??) verhaal.

N.B. Het is een beetje te vergelijken met het hele punkgebeuren. Niet alleen bands als de Sex Pistols en The Clash worden onder punk geschaard maar ook bands en artiesten als Talking Heads, Patti Smith en Elvis Costello (in zijn beginperiode). Qua geluid is dit moeilijk voor te stellen, het gaat in dit geval meer om de opvattingen waarmee men muziek maakte. Net als punk was grunge meer een (maatschappelijke) tegenstroming dan een muziekstroming met een herkenbaar geluid. Alleen dan wat kleinschaliger...

op die manier ik deel muziek in naar geluid, vandaar dat ik het nooit snapte

[mixtape]

Hardcore schreef op 05-04-2003 @ 11:01:
Waarom staat er dan bij Kazaa een lijst vol met GRUNGE?!

Als ik een nummer van Britney Spears het label 'hardcore' geef en op kazaa zet, geloof je het dan ook? Kazaa is ruk jongen, het zijn gewoon mp3's geshared door mensen zoals jij en ik. En je weet dat je elk willekeurig mp3tje info mee kan geven - en dus ook de verkeerde labels kan geven.

Geloof me, het is geen grunge.

[Master of Puppets]

Silveria schreef op 05-04-2003 @ 11:29:
Kazaa is ruk jongen

[Ce-El-Wan]

mag ik jullie ff attenderen op een erg goeie post-grunge band dan om toch in de geest van het topic te blijven: Second Coming.

Ze hebben enkele jaren terug een self-titled uitgebracht en komen binnenkort met een nieuwe plaat genaamd 13 op de proppen. Mooie prut

[Escapism]

@ NERD:

[86dagreed]

I used to be in a grunge band. Except we weren't really grunge, we would just talk about how we were going to be grunge. We weren't really a band, either.

NERD schreef op 05-04-2003 @ 11:08:
Ik denk dat er bij de term Grunge nog eerder sprake is van een soort van tijdsbeeld. Vlak voor de Grunge was er sprake van een enorme stilstand in de "gitaarsector". Het waren vooral "Hairmetalbands" waarbij de muziek al lang en breed naar de achtergron gedrongen was. Belangrijker waren: wie heeft de strakste spandex, het hoogst getoupeerde haar en de meeste ontploffingen op het podium (zie: Spinal Tap). Begin jaren '90 kwam er opeens een hausse aan bands die hier tegen in gingen door de muziek weer op de eerste plaats te zetten. Dit waren weliswaar ook allemaal "ruige" gitaarbands maar er zat soms behoorlijk veel verschil tussen. Nirvana belichaamde meer de punk-garage richting terwijl ik Alice in Change altijd meer gezien heb als stone-rock (traag en zwaar).

Uiteraard ga ik hiermee met (te) grote stappen door een stukje muziekgeschiedenis en generaliseer ik hier en daar een beetje maar in grote lijnen is dit zo'n beetje het (mijn??) verhaal.

N.B. Het is een beetje te vergelijken met het hele punkgebeuren. Niet alleen bands als de Sex Pistols en The Clash worden onder punk geschaard maar ook bands en artiesten als Talking Heads, Patti Smith en Elvis Costello (in zijn beginperiode). Qua geluid is dit moeilijk voor te stellen, het gaat in dit geval meer om de opvattingen waarmee men muziek maakte. Net als punk was grunge meer een (maatschappelijke) tegenstroming dan een muziekstroming met een herkenbaar geluid. Alleen dan wat kleinschaliger...

"Chains"

En bedankt voor de uitleg Maar betekent dit dan ook dat je nu geen grunge bands meer kan hebben?

Spinal tap zuigt btw

[NERD]

eXo schreef op 05-04-2003 @ 14:13:
"Chains"

Maar betekent dit dan ook dat je nu geen grunge bands meer kan hebben?

[Haastig typen kan onnavolgbare missers veroorzaken ]

Inderdaad een goede vraag maar zoals ik al zei is "grunge meer een (maatschappelijke) tegenstroming dan een muziekstroming met een herkenbaar geluid". Dat sluit dus niet uit dat er vandaag de dag nog altijd bands zijn die klinken (of dit in ieder geval proberen) als bands uit de hoogtijdagen van de grunge want er was natuurlijk ook muzikaal een soort van overeenkomst (al was die soms erg diffuus). Het gaat in dit geval echter alleen om het kopieren van de muziekstijl, omdat het natuurlijk nergens op slaat om je als hedendaagse rockband af te zetten tegen jaren '80 hardrock...

Bush is dat nou grunge ? Ik vind dat 'n hoop nummers wel erg grunge achtig klinken maar ik merk niks van maatschappelijke kritiek. Komt misschien omdat ik uberhaubt niks van hun lyrics begrijp

[NERD]

eXo schreef op 05-04-2003 @ 14:13:
Spinal tap zuigt btw

Spinal Tap is een fake documentaire (van Rob Reiner) over een niet-bestaande rockband en is bedoelt als een parodie op het soort bands die ik in mijn eerste post reeds heb beschreven. Een van de meest hilarische "muziekfilms" aller tijden en een must see voor elke muziekliefhebber

[NERD]

eXo schreef op 05-04-2003 @ 14:26:
Bush is dat nou grunge ? Ik vind dat 'n hoop nummers wel erg grunge achtig klinken maar ik merk niks van maatschappelijke kritiek. Komt misschien omdat ik uberhaubt niks van hun lyrics begrijp

Bush was (samen met Silverchair) een van de eerste bands die na de dood van Kurt Cobain op de proppen kwamen met een album waarop ze - om het maar een beetje simpel te stellen - Nirvana nadeden. In de loop der tijd hebben beide bands (gelukkig) steeds meer een "eigen" geluid weten te creeren.

[FloatAZiggy]

Grunge is wel degelijk een muziekstroming, alles valt af te lijden uit de gitaarriffjes en drums.

[NERD]

eXo schreef op 05-04-2003 @ 14:26:
Bush is dat nou grunge ? Ik vind dat 'n hoop nummers wel erg grunge achtig klinken maar ik merk niks van maatschappelijke kritiek. Komt misschien omdat ik uberhaubt niks van hun lyrics begrijp

Ik leg het nog een keertje uit :

In tegenstelling tot bijv. punk was er bij grunge niet echt sprake van een brede maatschappijkritiek met bijbehorende teksten. Het was veel kleinschaliger en duidde meer op een verschil in mentaliteit en benadering van het maken van muziek. De hardrock uit het einde van de jaren '80 kan je een beetje vergelijken met hip-hop halverweg de jaren '90. Het draaide alleen om geld, grote shows, glamour en lekkere wijven. Grunge bracht het vieze garagegevoel weer terug met mannen met lang ongewassen haar (niet getoupeerd of gepermanent), gescheurde spijkerbroeken en houthakkershemden (ipv glimmende leggins en open bloesjes) en rauwe, opgefokte muziek (ipv de steeds gladder en softer klinkende hairmetal met bijbehorende clicheteksten).

Het was dus meer een tegenreatie op bestaande rockmuziek en niet zozeer gericht op de gehele maatschappij ...

NERD schreef op 05-04-2003 @ 14:26:
Spinal Tap is een fake documentaire (van Rob Reiner) over een niet-bestaande rockband en is bedoelt als een parodie op het soort bands die ik in mijn eerste post reeds heb beschreven. Een van de meest hilarische "muziekfilms" aller tijden en een must see voor elke muziekliefhebber

Ik vond 'm niet echt boeiend het ging nergens over. Alleen dat gedeelte over die versterker was komisch

Strange Fruits (oid) was beter.

NERD: Ik begrijp het nu.

Grunge was meer trui.

[NERD]

FloatAZiggy schreef op 05-04-2003 @ 14:36:
Grunge is wel degelijk een muziekstroming, alles valt af te lijden uit de gitaarriffjes en drums.

Ik zeg ook nergens dat grunge geen muziekstroming is, ik stel alleen dat het niet alleen om de muziek ging. Als ik jouw beperkte visie volg dan valt er bijvoorbeeld ook niet zo heel veel over punkmuziek te vertellen terwijl juist het hele maatschappelijke verhaal wat er bij hoort het interessant en relevant maakt (en niet die drie akkoorden )

[NERD]

eXo schreef op 05-04-2003 @ 14:37:
Ik vond 'm niet echt boeiend het ging nergens over. Alleen dat gedeelte over die versterker was komisch

Nigel Tufnel: The numbers all go to eleven. Look, right across the board, eleven, eleven, eleven and -
Marty DiBergi: Oh, I see. And most amps go up to ten?
Nigel Tufnel: Exactly.
Marty DiBergi: Does that mean it's louder? Is it any louder?
Nigel Tufnel: Well, it's one louder, isn't it? It's not ten. You see, most blokes, you know, will be playing at ten. You're on ten here, all the way up, all the way up, all the way up, you're on ten on your guitar. Where can you go from there? Where?
Marty DiBergi: I don't know.
Nigel Tufnel: Nowhere. Exactly. What we do is, if we need that extra push over the cliff, you know what we do?
Marty DiBergi: Put it up to eleven.
Nigel Tufnel: Eleven. Exactly. One louder.
Marty DiBergi: Why don't you just make ten louder and make ten be the top number and make that a little louder?
Nigel Tufnel: [Pause] These go to eleven.

Ja. Dat was geniaal

En dan vooral die kop van die gast erbij

[FloatAZiggy]

Ik zeg ook nergens dat grunge geen muziekstroming is, ik stel alleen dat het niet alleen om de muziek ging. Als ik jouw beperkte visie volg dan valt er bijvoorbeeld ook niet zo heel veel over punkmuziek te vertellen terwijl juist het hele maatschappelijke verhaal wat er bij hoort het interessant en relevant maakt (en niet die drie akkoorden )

Vreemd dat ik een beperkte visie heb, volgens jou. Ik luister zelf al jaren naar grunge en heb inmiddels al zoveel bands beluisterd. O.a ->

- Nirvana
- Stone temple pilots
- Smashing Pumpkins
- Soundgarden
- Mudhoney
- Bush
- Sonic Youth (voorloper)
- Kyuss (Stonerrock)
- Foo-fighters
- Pearl Jam
- Hole


etc..

Dit zijn natuurlijk niet allemaal grungebands, maar de meeste hebben er wel banden mee, door het analyseren van vooral de manier van het bespelen van die gitaar kan je zien of het grunge is.

[bluesboy]

applaus NERD, goed uitgelegd, ik luister ook al een aantal jaren naar grunge en vind het dan ook jammer dat er veel bands van nu ook zo genoemd worden, ik bedoel, zelfs over Green Lizard zeggen ze dat het 'post-grunge' is. Wat ik met die term aanmoet weet ik ook niet helemaal, maar wat ik wel weet is dat er echt helemaal niks grunge aan Green Lizard is. Als je luistert naar albums als:

Bleach - Nirvana
Superfuzz Bigmuff - Mudhoney
Dry As A Bone - Green River
Screaming Life - Soundgarden


en meer van dat soort shit als The Melvins, Alice In Chains, Seven Year Bitch, Mother Love Bone, dan zul je wel beter begrijpen wat de term Grunge inhoud.

[June bug]

Kweet niet of je er iets aan hebt maar, koele grungebandjes:
Nirvana
Alice in Chains
Soundgarden
The Melvins
Mudhoney
Smashing Pumpkins
Hole
Pearl Jam

Dan heb je wel een redelijk beeld denk ik

[NERD]

FloatAZiggy schreef op 05-04-2003 @ 14:53:
Vreemd dat ik een beperkte visie heb, volgens jou. Ik luister zelf al jaren naar grunge en heb inmiddels al zoveel bands beluisterd. O.a ->

- Nirvana
- Stone temple pilots
- Smashing Pumpkins
- Soundgarden
- Mudhoney
- Bush
- Sonic Youth (voorloper)
- Kyuss (Stonerrock)
- Foo-fighters
- Pearl Jam
- Hole


etc..

Dit zijn natuurlijk niet allemaal grungebands, maar de meeste hebben er wel banden mee, door het analyseren van vooral de manier van het bespelen van die gitaar kan je zien of het grunge is.

Veel van de bands die je opnoemt klinken dusdanig verschillend dat het eigenlijk niet logisch is om ze in dezelfde muziekstroming in te delen. Dat dit wel gebeurd is is vooral te danken (wijten?) aan de media die na het plotselinge en onwaarschijnlijke succes van Nirvana zochten naar een bindende factor (die ik al in een eerdere post beschreven heb). Helaas sloegen ze iets te veel door en werd elke alternatieve gitaarband automatisch "grunge" genoemd, en al helemaal als ze ook nog eens uit Seattle kwamen. Dit werd nog eens versterkt door het feit dat elke zichzelf respecterende platenmaatschappij opeens niet meer door het leven kon zonder een tegendraadse gitaargroep met gescheurde spijkerbroeken in de verzameling. Dit betekent echter niet dat er muzikaal gezien grote overeenkomsten zijn te ontdekken tussen de bands die je opnoemt.

Ik ben tevens erg benieuwd naar de "grunge" manier van spelen. Het lijkt me heel erg sterk dat de gitaristen van de bands die je opnoemt allemaal op dezelfde manier hun gitaar bespelen. En zou je voortaan Sonic Youth niet meer willen portretteren als een grunge voorloper? Sonic Youth is een collectief dat voortgekomen is uit de New Yorkse kunstenaars scene van midden jaren '80 en valt toch echter onder abstracte noise-rock (voor zover het in een hokje te stoppen is). Het enige Sonic Youth album dat ietwat naar grunge neigt is Dirty (1992). Opvallend genoeg noemen ze dit album zelf een "vergissing", omdat ze zich onder druk van de platenmaatschappij hebben laten overhalen om een wat commercielere sound neer te zetten in de hoop op een "nieuwe Nevermind".

Tot slot kan ik alleen maar glimlachen om het feit dat een zeventienjarig knulletje me de les probeert te lezen omdat hij al "jaren naar grunge luistert". Ik denk dat ik een van de weinigen op dit forum ben die die periode bewust heeft meegemaakt (ja jongens, opa vertelt...). En met een oudere broer die een enorme grunge fanaat was (en op die leeftijd ben je dat dan automatisch zelf ook) en een abonnement op de OOR had durf ik wel te stellen dat ik heus wel weet waar ik het over heb.

[knivesout]

Als grunge nu een muziek genre is of niet, de bands die een grunge stempel krijgen maken meestal geweldige muziek.

NERD schreef op 05-04-2003 @ 17:50:
ook) en een abonnement op de OOR had durf ik wel te stellen dat ik heus wel weet waar ik het over heb.

*bwurk*

Oor-elitairiteit. Feitenkennis zullen ze vast wel hebben, maar of 't nou wàre muziekliefhebbers zijn of een kliekje posers die het liefst alleen pochen met die feitenkennis en louter "ware" èchte muziek (lees: meest obscure experimentele) plachten te kennen.. Ik ga toch voor 't laatste.

[NERD]

Dobermann schreef op 05-04-2003 @ 18:29:
*bwurk*

Oor-elitairiteit. Feitenkennis zullen ze vast wel hebben, maar of 't nou wàre muziekliefhebbers zijn of een kliekje posers die het liefst alleen pochen met die feitenkennis en louter "ware" èchte muziek (lees: meest obscure experimentele) plachten te kennen.. Ik ga toch voor 't laatste.

Ik ga er persoonlijk van uit dat de gemiddelde oplage van het tijdschrift OOR dusdanig groot is dat het van een beperkt verstandelijk vermogen getuigt om op deze kinderachtige manier de lezers van het blad te karakteriseren daar er onder zo'n grote groep mensen vrijwel zeker sprake zal zijn van een behoorlijke mate van verscheidenheid (fuck wat klinkt dat elitair )

Verder wil ik nog even stellen dat ik zelf geen abonnement op de OOR heb noch dit heb gehad, het gaat hier alleen om een discussie cq. geschiedenisles over de "grondbeginselen" van de grunge. Voor op- en/of aanmerkingen over dit onderwerp mag je gerust reageren, voor flauwe persoonlijke aanvallen die in deze discussie verre van relevant zijn open je maar een nieuw topic of je stuurt me een p.m.

Tot slot krijg ik op dit forum steeds meer het idee dat het juist van een zekere mate van eleitair gedrag getuigt als je toont een hekel aan OOR te hebben. Kan iemand me misschien uitleggen waar die antipathie vandaan komt??

NERD - die een liefhebber is van obscure experimentele muziek maar ook van ABBA

[Hardcore]

Laat ook maar geef mij maar lekkere Rock 'n Roll en Swing!!!!!

[NERD]

Dobermann schreef op 05-04-2003 @ 18:29:
Feitenkennis zullen ze vast wel hebben,

Bijna vergeten te bedanken voor je compliment, dus bij deze

[Mr Stilo]

NERD schreef op 05-04-2003 @ 14:30:
Bush was (samen met Silverchair) een van de eerste bands die na de dood van Kurt Cobain op de proppen kwamen met een album waarop ze - om het maar een beetje simpel te stellen - Nirvana nadeden. In de loop der tijd hebben beide bands (gelukkig) steeds meer een "eigen" geluid weten te creeren.

True

NERD schreef op 05-04-2003 @ 18:49:
Ik ga er persoonlijk van uit dat de gemiddelde oplage van het tijdschrift OOR dusdanig groot is dat het van een beperkt verstandelijk vermogen getuigt om op deze kinderachtige manier de lezers van het blad te karakteriseren daar er onder zo'n grote groep mensen vrijwel zeker sprake zal zijn van een behoorlijke mate van verscheidenheid (fuck wat klinkt dat elitair )

Mwah, een verschaffing van concrete cijfers is wel verhelderend bij het doen van dergelijke uitspraken, me dunkt.

Verder wil ik nog even stellen dat ik zelf geen abonnement op de OOR heb noch dit heb gehad, het gaat hier alleen om een discussie cq. geschiedenisles over de "grondbeginselen" van de grunge. Voor op- en/of aanmerkingen over dit onderwerp mag je gerust reageren, voor flauwe persoonlijke aanvallen die in deze discussie verre van relevant zijn open je maar een nieuw topic of je stuurt me een p.m.

Ach, ik viel alleen maar over die "ik heb een abonnement op Oor gehad, dus ik weet per definitie meer dan jij". That's all.

Tot slot krijg ik op dit forum steeds meer het idee dat het juist van een zekere mate van eleitair gedrag getuigt als je toont een hekel aan OOR te hebben. Kan iemand me misschien uitleggen waar die antipathie vandaan komt??

Hm, ik ben -volgens mij- een van de eersten die de betiteling "Oor-volk" in de mond heeft genomen hier. Dus een massale antipathie zou ik het (nog) niet noemen.

[NERD]

Het zij je vergeven Ik viel vooral over de verbinding tussen het woord "elitair" en mijn eigen persoontje, ik vind mezelf weliswaar een serieuze muziekliefhebber maar ik heb een grote hekel aan elitair geneuzel. Ik lees desondanks de OOR graag en neem de meeste hypes die door dit blad gebracht worden met een flinke korrel zout (misschien een tip?), al hebben ze me ook vaak op het spoor gezet van nieuwe bands die (voor mij althans) de moeite waard zijn. Voor tips voor andere muziekbladen die in jouw optiek beter zijn sta ik uiteraard altijd open.

Silverchairrrr *hartje*

Wie heeft die documentaire van kurt cobain gezien zaterdag?

op kazaa zijn er vast mensen die anal cunt onder polka vinden vallen

Dobermann schreef op 05-04-2003 @ 19:26:
Hm, ik ben -volgens mij- een van de eersten die de betiteling "Oor-volk" in de mond heeft genomen hier. Dus een massale antipathie zou ik het (nog) niet noemen.

ik heb ook pas geleden "slecht" gesproken over het oor volk, of de oor lezers, en toen kreeg ik reacties dat ik grappig probeerde te zijn oid

Beste Nerd, misschien ben ik wel ook zo'n irritant opdondertje van 17. Ik wil toch even zeggen dat je misschien twee dingen door elkaar haalt, namelijk de muziekstijl grunge: slome punk, ruig gitaarwerk met een negatieve toekomstvisie en een soort van alternatieve beweging vanuit seattle kwam aanwaaien.
Kurt Cobain heeft een keer gezegd: "Wij spelen niet allemaal dezelfde muziek, maar we hebben wel hetzelfde hart voor de muziek" . Overigens Kurt Cobain vond het ook maar gewoon een beetje dom om in een hokje gepropt te worden. Pearl Jam heeft altijd vol willen houden aan het grunge-idee, terwijl nirvana eigenlijk meer een ander geluid wilde maken (in utero, meer new-wave/ experimenteel).

Of heb ik het nu helemaal fout?

Moet je daar een oude topic voor uppen?

[Escapism]

lunaco schreef op 03-06-2003 @ 20:43:
Pearl Jam heeft altijd vol willen houden aan het grunge-idee,

dat is niet waar

[battlestar]

Escapism schreef op 03-06-2003 @ 21:14:
dat is niet waar

idd

[horsepills]

lunaco schreef op 03-06-2003 @ 20:43:
Beste Nerd, misschien ben ik wel ook zo'n irritant opdondertje van 17. Ik wil toch even zeggen dat je misschien twee dingen door elkaar haalt, namelijk de muziekstijl grunge: slome punk, ruig gitaarwerk met een negatieve toekomstvisie en een soort van alternatieve beweging vanuit seattle kwam aanwaaien.
Kurt Cobain heeft een keer gezegd: "Wij spelen niet allemaal dezelfde muziek, maar we hebben wel hetzelfde hart voor de muziek" . Overigens Kurt Cobain vond het ook maar gewoon een beetje dom om in een hokje gepropt te worden. Pearl Jam heeft altijd vol willen houden aan het grunge-idee, terwijl nirvana eigenlijk meer een ander geluid wilde maken (in utero, meer new-wave/ experimenteel).

Of heb ik het nu helemaal fout?

U hebt het helemaal goed meneer glasbak

Nirvana had ook nog echte new wave invloeden en, maar ook een flinke hap punk die coabin uit ziojn jeugd had mee gekregen, maar vergeet ook de beatles niet, die een grote inspiratie voor hem waren...(Nevermind)

[FloatAZiggy85]

Veel van de bands die je opnoemt klinken dusdanig verschillend dat het eigenlijk niet logisch is om ze in dezelfde muziekstroming in te delen. Dat dit wel gebeurd is is vooral te danken (wijten?) aan de media die na het plotselinge en onwaarschijnlijke succes van Nirvana zochten naar een bindende factor (die ik al in een eerdere post beschreven heb). Helaas sloegen ze iets te veel door en werd elke alternatieve gitaarband automatisch "grunge" genoemd, en al helemaal als ze ook nog eens uit Seattle kwamen. Dit werd nog eens versterkt door het feit dat elke zichzelf respecterende platenmaatschappij opeens niet meer door het leven kon zonder een tegendraadse gitaargroep met gescheurde spijkerbroeken in de verzameling. Dit betekent echter niet dat er muzikaal gezien grote overeenkomsten zijn te ontdekken tussen de bands die je opnoemt.

De zangers en de melodie verschillen, maar het gitaarwerk is zeker allemaal vergelijkbaar.. aangezien ik in alle jaren dat ik gitaarspeel van deze bands vele liedjes heb geleerd voor de lol.. en dat is dus zeker wel te vergelijken, net als de zang.. vergelijk courtney love maar eens met eddie vedder.. dan hoor je bestwel gelijkenissen

Danique schreef op 07-04-2003 @ 08:02:
ik heb ook pas geleden "slecht" gesproken over het oor volk, of de oor lezers, en toen kreeg ik reacties dat ik grappig probeerde te zijn oid

Cool! Great minds think alike hè.