Ik ken het. Niet op alle gebieden, maar wel heel extreem op sommige. Ik denk dat het goed is om door te zetten. In kleine stapjes. Jezelf langzaam laten wennen aan nieuwe dingen en situaties. Bijvoorbeeld met kleren één bijzonder iets aandoen, wat je echt mooi vindt, en langzaam uitbouwen.
En met dingen maken, doen, zeggen: Voorzichtig uitproberen. Kijk wat er gebeurt als anderen een keer een fout maken. Probeer te bedenken: "Zou ik het erg of raar vinden als een ander dit deed?" Als je afstand neemt, kunnen dingen ineens veel kleiner worden.
En. Zogenaamde 'fouten' zijn niet onvergeeflijk. Als je iemand ziet, die er een dag vreemd uitziet, die valt, of iets verkeerd doet, merk je dat je er niet eens zo lang over nadenkt, als je het al merkt. En de mensen die er op uit zijn om anderen te 'betrappen' en belachelijk te maken, hebben de volgende dag alweer een ander gevonden.
Probeer jezelf te zijn. Want het is jouw leven dat je door anderen laat beperken en misschien zelfs verpesten.
__________________
Because the holes in my soul host no thrill.
|