Monoloog!
Ik hou van MSN. Ik vermoed dat er wel meer mensen zijn die van MSN houden, maar vooruit. Voordeel is dat ik in ieder geval niet hoef uit te leggen wat het is, want als jullie de weg naar mijn weblog weten te vinden, komt dat waarschijnlijk doordat ik je het adres via mijn MSN heb gegeven.
Eigenlijk is het heel fout en weinig alto om MSN te hebben. Eigenlijk zou het pas alto zijn om géén MSN te hebben en ik moet zeggen, er staan ook bar weinig interessante mensen in mijn lijst. Terwijl ik een schrikbarend aantal van 121 mensen erin heb staan.
Maar die weinig mensen die ik wél interessant vind, zijn meestal niet van die MSN freaks. Óf ze zeggen niet of nauwelijks wat terug, óf ze zijn gewoon nauwelijks online. Ik zeg altijd wat terug. En ik ben ook altijd online. Uit pure gewoonte, nieuwsgierigheid of wat ook... ik weet het niet precies.
Zou het komen door mijn constante beschikbaarheid en gretigheid waarmee ik antwoord, dat niemand mij vrijwillig aanspreekt? Wat als ik een weekend niet online ben?
Nou, dat heb ik geprobeerd dit weekend. Vanaf zaterdagmiddag tot maandagochtend ben ik níét online geweest. Een martelgang. Een regelrechte hel was het. Ik verveelde me dood. Het was wel goed voor mijn geschiedenisboek, dat heb ik werkelijk van buiten geleerd. Was ook wel positief voor mijn proefwerk geschiedenis.
Het was niet vrijwillig dat ik dit weekend niet online ben geweest. Ik was weg. Ik was niet thuis, niet achter mijn PCtje met ADSL, bij mijn eigen spullen. Ik was bij mijn vriend en daar hebben ze niet eens ADSL, maar zo'n aftandse inbelverbinding die alles behalve te vertrouwen is.
En nou ben ik weer online. En nou is één van die interessante personen online. En begin ik dus een complete monoloog (hij zegt namelijk weinig terug) over van alles. Pure wanhoop. Afkickverschijnselen. Hellup!
Wanneer houdt er een keer iemand een monoloog met mij? Ik beloof dat ik zal terugpraten!
__________________
Al is de reiziger nog zo snel, de ns vertraagt hem wel.
|