Columnwedstrijd: Kid 2010

[Ieke]

Kid 2010

Onze held wordt wakker en schuift zijn dekbed vol actiefiguurtjes van zich af. Verveeld sloft hij de trap af en ploft hij zich achter de televisie, op zijn vaste plek, afstandbediening praktisch binnen handbereik: dit was zijn troon, dit was zijn rijk. Zijn scheppers roepen hem wat toe over schooltassen en ontbijt, onnozel vindt hij ze, ze weten niet wat echt belangrijk is in het leven. Zo zit onze tv-held met vierkante slaapoogjes zijn flitsende concurrenten gade te slaan, te analyseren. Dan, uit het niets, staat hij op, doet een dot gel in zijn haar, zwiept zijn tas over zijn schouder en loopt het huis uit.

Met vierentwintighonderd levenspunten komt onze held aan op zijn plek van bestemming, de middelbare school. Hij is precies op tijd, zijn tegenstander kan hem niks maken, he’s in control. Figuranten in het klaslokaal speculeren stiekem over hem, fluisterend in oren, achter zijn rug. Hij voelt het, het zweept hem op, hij moet de eerste move maken.

Onze jeugdige held pakt een uiterst gevaarlijke kaart uit zijn deck: Scarlet Ragnorak IV, zijn nieuwste aanwinst. Zijn klasgenootjes kijken met open ogen toe, zoiets hadden ze nog nooit gezien, het is een schandaal! De slechterik is echter goed voorbereid en speelt zijn Evasive Manoeuvres-kaart, nu is het toch echt begonnen; de omstanders staan op om het spektakel goed te kunnen zien. Onze held is namelijk nog niet klaar met zijn tirades. Met vuur in zijn hart schreeuwt hij “U can’t touch this” terwijl hij de unieke MC Hammer-kaart in de lucht laat zweven, omringd door een uiterst merkwaardige lichtkrans. Helaas voor hem echter, weet zijn tegenstander hem te overmeesteren met zijn laatste troef, de ga-onmiddellijk-een-gele-kaart-halen-kaart. Met een verontwaardigde blik loopt onze held het lokaal uit, leraren snapten echt niks van de wereld.

De leraar schudt zijn hoofd als Herbert met zijn altijd belachelijke opmerkingen het lokaal verliet. Wat moet het worden met de jeugd van tegenwoordig, met hun waanbeelden vol actiefiguurtjes, aanvalspunten en spelkaarten?

De volgende dag nog schreef hij de tv-maatschappij een brief om ze eindelijk tot stoppen te manen, dat indoctrineren van hen moest maar eens afgelopen zijn. De brief belandde nochtans op de versnipperde resten van brieven van honderden voorgangers, allen met dezelfde strekking. Onze jeugd is verdoemd.