Columnwedstrijd: De Ogen

[Ieke]

De Ogen

Ik schuifelde over het rode tapijt de optiekzaak binnen. De sfeerverlichting strooide haar lichtstralen in het rond op een manier die ik hoogst verontrustend vond. Ik probeerde er geen acht op te slaan en deed een poging de toonbank te onderscheiden. Bij de toonbank stond een bank. Dat was mijn doel. Daarop wilde ik zitten.
Toen ik net zat, wandelde een inktzwarte vlek mijn gezichtsveld binnen. De vlek ging zitten op het bankje tegenover mij. Ik knipperde een paar keer met mijn ogen, maar het ding ging niet weg. Net toen ik onrustig op mijn plek begon te schuiven en overwoog de oogjuffrouw te roepen en te vertellen dat ik een spoedgeval was, viel het me op dat de vlek ademde.
Ach zo, dacht ik opgelucht, een burka. Weer op mijn gemak gesteld keek ik weg. Ik zag een poster van een jonge vrouw die eruit zag als een zure, oude tang; waarschijnlijk met dank aan haar lullige stalen brilletje. Ik loerde vanuit mijn ooghoek naar de burka. Bebrilde tang, burka. Bebrilde tang, moslima in burka. Bebrilde tang, moslima in burka bij de – “Heb jij daar nou een bril onder op?” Flap, klats. Het was eruit voor ik er erg in had.
Een ijzige stilte viel. De vrouw in burka bracht een hand omhoog en klapte haar gezichtsroostertje omhoog als een ridder zijn vizier. Twee grote bruine hertenogen staarden me aan. Ik was bijna meteen verkocht, maar daar moet je altijd mee uitkijken in een winkel.
“Geen bril”, sprak haar onzichtbare mond kalmpjes, “Lenzen.”
“O”, zei ik verdwaasd terwijl ik me op een antwoord bezon. Na een poosje sloeg ze haar geweven traliewerkje neer. Loket gesloten.
Ik zat daar en vroeg mij af hoe zij de wereld zag. Letterlijk. Heeft ze geruite dromen, geblokte fantasiën, of zou ze gewoon erg rechtlijnig denken? Misschien heeft ze wel last van hokjesgeest!
“Kan je überhaupt wel iets zien door zo’n ding?”, peinsde ik uiteindelijk hardop.
“Burka”, verbeterde zij trots, “en, nee, maar dat doet er niet toe”.
Op dat moment wist ik wat een cultuurkloof was. Even later stapte ik de straat op, weer in staat tot scherpe inzichten en observaties dankzij mijn nieuwe bril. Toen trof grote geheel mij plots als een klap in het gezicht. Ik stond stil. Het wezenlijke verschil tussen Nederlanders en de rest van de wereldbevolking is dat geen nuchtere Nederlander ooit geld uit zou geven aan een paar lenzen, als hij toch niets wil zien.