Waarom stelt hij zich zo aan? Ik wil alleen maar even wat kletsen. Hij weet dat ik een vriend heb en dat ik dus niets meer dan vriendschap voor hem voel, maar toch doet hij zo weird.. *Zucht*

Help! *schreeuwt een stemmetje in mij*
Ik weiger naar buiten te gaan, inclusief naar school. Ik voel me dik, ellendig en een mislukkeling! Ik stop toch maar met school... Het gaat gewoon niet meer op deze manier. Ik denk alleen maar aan eten en afvallen en van huiswerk maken komt niks meer. Nu durf ik niet eens meer naar buiten, omdat alles zo VET aan mijn lijf voelt. Ik lig alleen nog maar in bed, kijk tv, (vr)eet, ben de hele dag afwezig en/of chagrijnig... ppfff... het gaat zo niet langer. Nog één eetbui en ik kots alles uit! Er valt niks meer te ontkennen, ik heb een eetprobleem (nog altijd, na al die tijd...). Mijn school weet het, mijn familie zal ik inlichten (aangezien mijn ouders denken dat ze me beschermen door er niet openlijk over te praten) en zelf moet ik ook eens inzien hoe ik me gedraag, hoe ik denk en wat ik veroorzaak in mijn omgeving. Opgekropte woede zit er in me. Ik ben boos. Er is alleen niemand die schuldig is en dus houd ik die woede in. Maar die spanningen en stress is niet langer meer te verdragen, ik val terug... snel en hard... stoppen met school, continu denken aan eten en een hekel hebben aan mezelf, geen lachje kan er meer vanaf.... ik isoleer me, wil niks meer, ben moe en zie alles donker in. Wat moet er van me terecht komen? Geen diploma, terwijl ik altijd hoge cijfers heb gehaald! Het is allemaal zo oneerlijk.... *snik*

ik krijg lekker zo allemaal cadeautjes :p...

*Knuf* Goed van je dat je t onder ogen ziet! En geef het vooral niet op, je moet hard vechten, maar ooit komt het goed. Vertrouw op jezelf..

Ik wil eigenlijk NU uit huis, ik houd het denk ik niet veel langer meer uit hier.

Bah, het is ook gewoon ergens mijn eigen schuld... Maar ik kan het niet helpen.

5 minuten thuis en het gezijk begint weer gvd

Af en toe krijg ik die behoefte weer... Om iemand vast te houden, te knuffelen, te voelen... En dan is er niemand 'voorradig'... :(

Er klinkt veel zelfkennis uit je verhaal. Vervelend wel dat je vast lijkt te zitten in een web waarin het maar niet lukt om er uit te komen.

Hoe komt het dat je zo vast zit?; waar klem je je in vast?, wat maakt het dat je in zo'n kleine bewegingsruimte nu zit?

Is het misschien tijd om een stap terug te zetten w.b.t. school?
B.v. het langzaam aan opbouwen op therapeutische basis?

Je hebt hulp nodig op het psychische gebied; wil je die hulp?

Hoe wil je verder als je stopt met school?, zie je andere mogelijkheden?

Wie zouden je in dit moeilijke proces kunnen steunen, waar van je die hulp ook echt wilt?

Ik weet dat ik eigenlijk moet kappen en gewoon moet vergeten, maar waarom blijf ik toch hopen? :(

Verstand/gevoels questie?

Verstandelijk weten dat het beter is om te kappen/vergeten
Maar gevoelsmatig de behoefte hebben om.........


Waarin heb je deze tweestrijd?

Ik heb december volgend jaar iemand leren kennen waar ik vanaf het eerste moment al gek op was. Ik wist vanaf het begin gewoon al dat hij me nooit zou zien staan. Ik heb lange tijd nog contact met hem gehad, wat bij mij toch hoop opwekte. Nu wil hij mij volgens mij nietr meer spreken, hij komt niet meer online. Nou weet ik dat ik hem gewoon moet vergeten en moet stoppen met dromen. Maar toch blijft die verdomde hoop er....

Hoe gaat het? Ja geweldig, kan niet beter :rolleyes:
Blabla..

Weet je al wat je er mee wilt/gaat doen?

Koop een knuffelbeer.

Helemaal gek wordt ik er van, al die mensen die maar dingen lopen te roddelen. En de helft is er niet eens waar van. Het is toch de bedoeling in een vrienden groep dat iedereen zich gelijk aan elkaar kan voelen?
Dan moet je er niet voor zorgen dat er een paar het idee hebben dat de een zich betervoeld om maar over de ander te gaan lullen! Zeg gewoon wat je mening is maar ga het niet achterbaks rond lopen fluisteren! :mad:

[edit]
En dat noemen zich vrienden....
[/edit]

Nee hé, niet ziek worden... :(

:mad: ik wil gvd nou wel eens op die jongen afstappen die ik leuk vind :mad:

Net verjaardag gevierd. Best gezellig enzo, maar eerste verjaardag zonder m'n opa... vorig jaar was hij heel ziek en lag hij in ziekenhuisbed in de woonkamer. Maar hij was er. En nu niet en ik mis hem... Heb nooit echt afscheid kunnen nemen, omdat zijn lichaam naar de wetenschap is, wat betekende dat zijn lichaam de volgende dag al opgehaald werd en ik hem nooit meer heb gezien en er is geen begrafenis geweest of wat dan ook :(... Ik hoef er maar aan de denken en ik kan huilen... :(

En toen zat ik bijna te huilen. Wil stoppen met alles; school, viool, orkest, leven...... Want ik kan het niet.

*knuffel* als je wilt praten, weet je me te vinden he.. :(

Ontopic; en toen deed ik het allemaal weer fout. Is het nu werkelijk allemaal mijn eigen schuld of draagt hij ook weer zijn steentje bij? :(

Dat is niet eens zo'n gek plan als je je alleen voelt. Ik slaap ook met een kussen in mijn armen als ik alleen slaap, dan kan ik een stuk beter slapen. (Niet zo goed dan wanneer mijn vriend erbij is natuurlijk.)

het feit dat ik pas aandacht krijg als ik zeg het gaat niet goed met me
baart me zorge
doe ik dit allemaal voor aandacht off om mezelf rustig te krijgen
ik weet het niet meer
behalve dat ik het leven niet meer kan niet meer wil
ik zou zo willen ruilen met elke tiener die dood gaat

ik wil die pijn in me hele lichaam voelen en niet op een bepaalde plaats

Bah ik wou dat ik nooit meer hoefde eten. En eigenlijk wil alles wat met eten te maken heeft even verbannen :(.

Waarom zit ik nu met een ongelooflijke big-smile op m'n gezicht?:confused: Net wilde ik nog m'n kussen in elkaar rammen.

Oeh nice, mijn ouders konden zich weer eens niet inhouden kwa drankgebruik :|

Weten we gelijk waar jij het van hebt (y) :cool:

Morgen weer naar school... aan de eene kant, blegh, school... maar aan de andere kant... ik verveel me toch dood :|
En van mijn vrienden moet ik het hebben... de een belt niet terug en de ander komt zijn afspraak niet na (n)

:nono: Ik ben nooit bezopen. :p
En als ik het ben ga ik niet demonstratief voor pampus liggen (n)

ik wou dat ik iemand had om mee te knuffelen behalve mijn familie
dat is mijn ergenis vandaag

Blijf op Kantine bij je knuffel-feeks.

you will always be my boo

hij gaat nooit meer uit mn hoofd. en uit mn hart. ik word er doodmoe van. waarom kan k hem niet gewoon vergeten. dan is er al een hoop drama minder. ik wil m zien, knuffelen, kussen. en ik weet gewoon dat hij ook aan mij denkt. hij geeft om mij en ik om hem maar waarom kan het dan niet gewoon? :(

**

hopelijk volgende week mn tongpierc halen, als ik durf. ik denk dat ik niet durf, maar ik wil het wel heel graag. en ik denk dat mn papa en mama gek worden als ze het zien, ook al mag ik het wel (maar pas als het gezeik met mn tanden goed is). ik heb geen zin om daarop te wachten.

Komende twee weken moet ik alle gevoelens uitschakelen, wil ik door mijn tentamenweek komen. Ik moet daarnaast ook nog zoveel doen voor school.. Ik ga het nóóit redden! Maar als ik daarna ook nog blijf nadenken over van alles en nog wat kunnen we sowieso zeker van zijn dat ik het niet red...

Maar ik voel me zo rot..

godverdomme! proefwerkweek alweer.... laatste twee dagen continu bij mijn vriend geweest, mn bed rook nog naar hem *zucht*
maar dus proefwerweek... en ja, heel fijn, de klok is een uur achteruit gezet... heb om 9 uur het proefwerk, dacht, sta om 7 uur op.... leuk de wekker gezet... kdacht al, wat is het nog stil en donker.... kom ik online... klokje in mn beeldscherm: 06.12..
humz, dit klopt niet.... oh kut, wekker vergeten te veranderen... alle andere dingen, me telefoon, me horloge ensow wel... slim bezig...

Ghihi, dat was leuk :D
Wat minder leuk is, is dat ik nu weer (valse) hoop heb gekregen en dat was niet helemaal de bedoeling.

vandaag relax opgestaan k kreeg een smsje vam mn vriendin (om kwart over 7 's ochtends...) :D

mn been doet pijn k had me beter niet in mn been kunnen snijden :(

OMG.. rustig, rustig.. Pfff.. ik word gek.. Ok, hij zei net wat tegen mij. :| Denk ik eindelijk over hem heen te zijn, ga ik over hem dromen en nu hetzelfde meemaken als wat ik gedroomd had. Ja, heel leuk. :| Nou ja, k heb de eerste 3 uur vrij en dan maar één uurtje les!(Y) Dus dat is wel relax.

En dan word je wakker op je verjaardag. En dan hangen er geen slingers, die er normaal wel hingen, er ligt niet eens een briefje om me te feliciteren, geen smsje van niemand, geen kaartje, geen digitale kaartjes, geen pm, geen telefoontje, niets.

En dan vraag je je toch telkens weer af waarom niemand aan je denkt... en dat een 'speciale' dag die je speciaal zou moeten laten voelen alleen maar je zelfvertrouwen verpest en je humeur (n).

Gefeliciteerd Karen.

Ontopic:
Wha, ik hoop het echt dat het goed gaat straks. Dat de toetsen meevallen... :s Nu zo nog ff leren... :|
En ik moet iemand heeeeel dringend spreken. :eek:

ik hou het niet vol en het komt niet goed:) klote alles.

aww fuck it dude, let`s go bowling:)

wieh! Dansen is klaaaaaar! Dat werd tijd. Dat stomme lesgeven ook. Nou ja, tis af, nu! (y)
Nu alleen nog een tentamen straks:(

suc-6, lukt je wel :)

amerikaanse cultuur is echt zooooo stom :)

ik voel me eigenlijk wel een beetje belangrijk :bloos:
Het is echt stom om jezelf goed te vinden.. Maar iets nou goed gaat mag je dan zeggen dat je goed was in een situatie?

gaar kut gevoel :(

gefeliciteerd :)!

@ Gothic : Congratulations!

Wohoo we hebben een loopband! :D Daar gaan de calorieën! :p

En ik zak steeds verder weg. Ik wil zo graag vooruit komen, maar na 1 pas vooruit ga ik twee keer zo hard achteruit. Niets lijkt te lukken. En ik wil zo graag iets betekenen voor andere mensen. En dan iemand anders dan mijn vriend. Hoefde ik maar niet te voelen, hoefde ik maar niet te denken, dan was ik misschien gelukkiger. Mijn leven voelt zo leeg, of beter gezegd: gevuld met leegte want gestresst ben ik wel. Ik zou zo graag mijn masker af willen zetten, maar welke reden heb ik om ongelukkig te zijn? welk recht heb ik om ongelukkig te zijn? Dus ik blijf stilletjes hopen dat iemand door mij heenkijkt en me begrijpt, dat iemand achter mijn stilte de onrust ziet. Achter mijn ogen de tranen..

Imagination fills the void of my existence

ik wilde dat ik anders was dan dat ik ben.. daar zit ik best mee.. heel vervelend.. nevermind.. bluh

doedels

Ik heb vrijdag al een (echte) kaart gestuurd (maar die is er dus nog niet :mad: ) en gesms't (niet vanmorgen, ik had het enorm druk, sorry :s). En ik heb vandaag ook een cadeautje voor je gekocht. Dus ik heb heel veel aan je gedacht. :nono: En ik kom woensdag ook nog eens langs, wat wil je nou nog meer? :p

Ook hier dan maar: gefeliciteerd! ;)

En ontopic: wat een drukke dag... :eek: En dan zo opeens weer. :s Maar goed, ik heb het vol gehouden en op zich is het nog wel aardig gegaan ook. Hopelijk lukt alles met die andere stageplaats en hopelijk SNEL!

Je hebt een verjaardagstopic op DK :)

En gefeliciteerd, maar dat had ik in dat topic ook al gezegd ;)

*Huilt*

*troost en huilt mee*

wat doe je als het enigste waar je voor leeft je niet meer wilt?
moet het toch doorzetten en dat potje pillen slikken
of me beste been voorzetten en me elke avond in slaap huilen en toch leven?