Kan filosoferen ons bevrijden van angsten en twijfels?
Wat denken jullie?
Saskia Noort schreef in een artikel: "Voor mezelf geldt het tegendeel. Hoe meer ik filosofeer, hoe banger ik word en hoe harder ik begin te twijfelen. Mijn gefilosofeer neemt nogal gauw een negatieve wending en eindigt meestal in gepieker. Zo mag ik nooit te diep beginnen nadenken. Zo geldt voor het krijgen van kinderen: wie te lang bij de kwetsbaarheid van het leven stilstaat, wordt zo bang dat hij of zij nooit aan kinderen begint, laat staan dat hij of zij zelf nog aan leven toekomt. Dus nee, voor mij biedt filosoferen geen antwoord op mijn angstige twijfels. Ik denk dat het verstandiger is om jezelf zo weinig mogelijk vragen te stellen, en om gewoon te leven van dag tot dag. De oerhollandse uitdrukking 'Ik zie wel waar het schip strandt' vat mijn filosofie perfect samen." De mening van Saskia vat mijn mening enigzins perfect samen, het is niet gemakkelijk om daar een goeie mening over te hebben. Ik vind het zo nutteloos om uren te discussieren over iets. Het is goed om na te denken over dingen en om bij de schoonheid der dingen stil te staan maar vanaf dat het een overdrijven wordt waarbij vragen worden gesteld als 'waarom' op iets waar we zowiezo geen antwoord op kennen dan wordt dat een zeer lachwekkend absurd gesprek. Vandaar mijn mening, bekijk de dingen simpel, analyseer niet te veel, daarvoor zijn er wiskundigen. Bekijk de wereld niet als een schepping van God maar als een evolutie van een planeet met microscopisch klein leven tot het ontstaan van de mensheid. Het is allemaal niet zo complex als men denkt. |
Antwoord op je stelling: nee.
Maar als je eenmaal bent begonnen dan kan je er niet mee stoppen. En ik doe dat al vanaf m'n kindertijd, ik kan er onmogelijk mee stoppen en niet mee omgaan. |
Het zou interessant zijn om te onderzoeken wie gelukkiger is, domme mensen, of intelligentie mensen die veel filosoferen.
Ik weet het niet. |
Ja, maar er komen wel andere angsten voor in de plaats, zoals bijvoorbeeld: mijn leven betekent niets en is compleet doelloos.
Sommige mensen vinden dat vervelend, ik niet. |
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
Citaat:
|
Citaat:
Je verteld er verder niet bij waar het vandaan komt, en over wie ik het heb. Kortom: uit zijn context gehaalt. Jammer. |
Filosoferen kan een antwoord geven op vragen, maar dat antwoord roept dan altijd nog meer vragen op. Het zou niet goed zijn als er een ultieme filosofische waarheid was, die alleen maar 'gevonden' behoeft te worden.
Filosofie is een middel en geen doel. Het is niet de bedoeling dat het tot een bepaald eindpunt leidt. |
Citaat:
Mensen die ietsje intelligenter, slimmer of dieper gegrond zijn staan er juist wél bij stil en ervaren daarom denk ik meer dat een mens in wezen een ongelukkig wezen is of juist het tegenovergestelde. Iedereen ziet het anders hoewel ik denk dat je gelukkiger bent als je niet te veel nadenkt over de dingen en gewoon de dingen laat gaan zoals ze voortbestemd zijn te gaan. :s :rolleyes: Pff wat een uitleg. Maargoed, ik denk dus wel dat de ene zich gelukkiger voelt door filosofie te lezen en te leren of er zich in te verdiepen maar dat iemand anders er verloren in geraakt en er niet de moeite voor wil doen, of kortom, dat het hem niet interesseert. Als mijn vriend bijvoorbeeld praat over filosofie en wat hij gezien heeft in zijn cursussen dan draai ik soms spontaan de ogen weg omdat het mij niet boeit en dan denk ik aan iets anders. Die interesse, die moet je hebben of niet. |
Citaat:
1 beperkt van verstand => bête, dommig, hij heeft het buskruit niet uitgevonden, hij is niet wijzer, oenig, onbenullig, onnozel, simpel, stom, suf, sullig; <=> slim 2 min of meer toevallig [Belg.] Conclusie: ja. Anders zou het woord ook niet bestaan, hè. |
Citaat:
|
Citaat:
Maar ik vraag het me ook wel af wie er beter af is: de hoog-intellectuele mensen of die minder begaafde (lees: domme) mensen... Je kan het langs twee kanten bekijken: - als je 'slim' bent, begrijp je meer dingen in het leven, maar door erover na te denken wordt je vaak geremd (is hierboven ook al uitgelegd geweest) - als je 'dom' bent, zie je veel dingen niet en kan je dus ongeremd leven maar dan kan je misschien wel met vragen zitten waar je het antwoord niet van begrijpt. Oplossing: maak er een poll van of schop die universiteiten eens om IQ, EQ en geluk tegenover elkaar te stellen. * Er bestaat niet zoiets als dom en slim, maar dat is niet zoals dat God niet bestaat, maar eerder relativiteit van de twee begrippen. Wat noem je slim? Als een kind van 2 al perfect kan schrijven, is het wel slim lijkt mij maar als je als oude man niet kan schrijven, kom je dom over. Daarnaast zal iedereen het tegenover zijn eigen 'slimheid' afmeten, dus kan het zijn dat je voor de ene persoon wel als slim overkomt en bij de andere als het tegenovergesteld. |
Volgens mij word je juist gelukkiger wanneer je ziet hoe mooi en bijzonder het leven eigenlijk is, dan wanneer je er niet bij stilstaat. Dat zal wel weer zweverig klinken, maarja ach.. ;)
Verder hoef je helemaal niet speciaal ongelukkiger te zijn als je veel nadenkt (tenzij het extreem veel is, te veel). Mensen die gewoon leven en niet dieper nadenken kunnen net zo goed ongelukkig worden, doordat ze hun leven misschien saai vinden of wat dan ook. En ja, wat je zegt: de een wil juist graag dingen weten en heeft het dan meer naar z'n zin. De ander wil ontspannen, leuke dingen doen en heeft het op die manier naar z'n zin. Het lijkt me wel een voordeel als je dingen niet snel saai vindt, je niet snel verveelt. Dat kan dus juist weer door je voor veel dingen te interesseren. Ohja en het voorbeeld van die vrouw over kinderen nemen: de dingen die je weet moet je ook weer af en toe opzij kunnen zetten. Dus niet dat je iets wil gaan doen en dat alle voor- en nadelen, alles wat je er ooit over geleerd hebt, de gevaren, etc meteen in je opkomen en je zo verstrikt raakt in je eigen gedachten, dat lijkt me heel vermoeiend. Of als je ergens heen wil gaan en je vraagt je af wat er op weg allemaal kan gebeuren.. een auto ongeluk ofzo. Of je eet een patatje en vraagt je meteen af hoe slecht het wel niet voor je lichaam is. |
Citaat:
Het enige dat ik kan bedenken bij deze correlatie, is dat meer begrip/inzicht in zaken die iemands geluk bevorderen of belemmeren, mogelijk invloed zou kunnen hebben op de staat van die persoon zijn geluk. Maar daarbij rijst meteen de vraag: kan meer begrip over de oorzaak van geluksbelemmering iemands geluk bevorderen? Ik denk van niet. Waarom zou een begrijpend persoon gelukkiger zijn, dan een persoon die zijn geluksbelemmering niet begrijpt? Wellicht dat door het inzicht de begrijpende persoon zelfs moedelozer/ongelukkiger wordt van zijn begrip, omdat hij (1) beseft dat er geen uitweg uit zijn ongelukkige situatie is of (2) omdat hij wel inzicht heeft hoe zijn geluk te bevorderen en tegelijk beseft dat hem dit veel moeite zal gaan kosten, waardoor hij de moed verliest. Bottom line blijft dat het een weinig overtuigende (impliciete) bewering betreft, dat tussen ratio en emotie een dergelijke correlatie heerst. Wellicht dat die correlatie er is, maar het stellen van een hypothese blijft problematisch, alsmede het definiëren van de belangrijke begrippen. |
"De geneugten der domheid zijn, op hun manier even groot als de geneugten der kennis" - Aldous Huxley
|
Citaat:
met die post geef je toe dat er domme mensen zijn maar omdat jij daar niet in geloofd moet je dom eufemistisch uitdrukken dat vind ik nogal scheef :) |
Citaat:
|
Filosoferen is niet iets waar je gelukkiger van wordt, maar ik zou aan de andere kant echt niet kunnen leven zoals sommigen: zonder na te denken, zomaar een end weg leven.
Het is mooi als je dat kunt. Alluman schreef: kan meer begrip over de oorzaak van geluksbelemmering iemands geluk bevorderen? Ik denk van niet. Waarom zou een begrijpend persoon gelukkiger zijn, dan een persoon die zijn geluksbelemmering niet begrijpt? Wellicht dat door het inzicht de begrijpende persoon zelfs moedelozer/ongelukkiger wordt van zijn begrip, omdat hij (1) beseft dat er geen uitweg uit zijn ongelukkige situatie is of (2) omdat hij wel inzicht heeft hoe zijn geluk te bevorderen en tegelijk beseft dat hem dit veel moeite zal gaan kosten, waardoor hij de moed verliest. Inderdaad. En iemand die dat allemaal niet weet/begrijpt hoopt gewoon. |
Citaat:
|
Citaat:
In het geheel geen makkelijke discussie omdat 'filosoferen', 'intelligentie' en 'geluk' allemaal relatieve, abstracte begrippen zijn. Wat de ene aanziet als gelukkig, is voor de ander helemaal niet gelukkig; volgens mij als je een beperkter zicht hebt, kan je gelukkiger zijn met minder, ook bijvoorbeeld het verschil in geluk tussen iemand die van bij de geboorte al in een rolstoel moet zitten en een sporter die op zijn achtiende in een rolstoel komt te zitten door een ongeval. De eerste zal hiermee wel kunnen leven omdat die alleen dat kent, maar de tweede ziet gewoon zijn dromen ineenstorten. In dat opzicht kun je dus beter minder weten. |
hmmm, dat je bij gebrek aan antwoorden geen vragen moet stellen daar ben ik het niet mee eens.
als je nadenkt over ontstaan vd mensheid, kinderen krijgen, etc en je hebt geen antwoord voor bepaalde zaken, dan moet je accepteren dat je geen antwoord hebt. in mijn idee is dat nog steeds een betere optie dan helemaal niet nadenken, of onwaarheden aannemen. |
Citaat:
|
hmm, waarschijnlijk was het punt van de tekst dat nadenken inderdaad moedeloos maakt.
herrinner dan: dit geld alleen als je van zaken waar je over nadenkt de conclusies niet kunt accepteren. |
Citaat:
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
Mijn post is idd met wat moeilijke termen geschreven - komt voort uit beroepsdeformatie (met scriptie bezig ;)) |
Citaat:
|
Citaat:
|
Hoe meer je filosofeert hoe meer je begrijpt.
Maar je begrijpt steeds minder en dat begrijp , je begrijpt dat je niks ben in het heelal slechts een milimilimili seconde en dat het niet uitmaakt of je wel of niet geleefd heb. Je word banger door filosoferen en steeds onzekerde en je kan er behoorlijk depri van worden! |
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
'k vind dat (ook?) vaak erg storend hier, dat mensen opeens allemaal moeilijke woorden gaan gebruiken om iets te zeggen wat ook 100x makkelijker kan... |
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
|
Citaat:
Zijn filosofische werken nu wel of niet te begrijpen? En hoe zit dat nou met dat verschil tussen de 'meest belangrijke' en verder minder belangrijke filosofische werken? Ik begrijp je niet meer hoor.... :confused: |
Citaat:
...en verder, stop es met dat doen alsof je van nix weet, ik heb nog niets gezegd wat je niet allang zelf bedacht had...ik weet niet precies waarom je er zo over doorgaat maar 't is iig niet omdat je iets nieuws te weten wilt komen |
Citaat:
- I love de Socratisch methode ;) |
Citaat:
|
Ik denk dat angst voor de dood één van de grootste redenen tot filosoferen is. Filosoferen zou in dit geval moeten leiden tot de conclusie dat er leven na de dood mogelijk is. Veel mensen zijn dankzij dit filosoferen bevrijd van hun angst voor de dood, of denken dat ze dat zijn.
In mijn leven is er nog nooit iets geweest wat mij van mijn angsten en twijfels bevrijd heeft. Filosoferen al helemaal niet. Door te filosoferen wordt mijn eigen bestaan altijd zo nietig en betekenisloos. Maar ik denk dat de erkenning van je huidige situatie als nietig, je wel weer kan helpen op te klimmen naar een nieuw bewustzijnsniveau, waarbij je de relativiteit van dingen veel beter kunt zien. Ik denk dat je kunt opklimmen naar een soort van overgave aan een hogere macht. Maar de eerste stap is altijd het erkennen van je onwetendheid. En dat komt soms hard aan. |
Citaat:
|
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 13:19. |
Powered by vBulletin® Version 3.8.8
Copyright ©2000 - 2024, Jelsoft Enterprises Ltd.