twijfels
 

Wat zou jij doen als je vriend/in na 2 jaar lange relatie je vertelt dat hij gevoelens heeft voor een ander en zich tot diegene aangetrokken voelt? Maar verder is er niks gebeurd.
Dat hij tijd wil om erover na te denken en om een beslissing te nemen.
Wat zou jij dan denken? :(

euh.... jah, kut? Kweenie zou haar na laten denken, lijkt me. Zij is tenslotte degene die die gevoelens heeft. En hopen dat ze toch voor mij kiest.
Als jij daar nu mee zit, sterkte (y)

dan zou ik me gaan afvragen wat er mis is met de relatie...

've been there
've done that...


Heel erg moeilijk!
Op zo'n moment moet je jezelf gaan afvragen wat je wilt. Wil je met hem verder als hij voor jou kiest? Dat is een van de belangrijkste vragen.
Voor de rest kun je weinig doen. Hij zal uiteindelijk moeten kiezen, de knoop door moeten hakken. Er is weinig wat je dan kunt doen.
Hij zal dan ook moeten afwegen of deze gevoelens een opvlieger zijn, die hem misschien aangeven dat jullie misschien iets meer nieuw leven in zn huidige situatie moeten blazen, of dat het echte serieuze gevoelens zijn en of hij voor haar zijn relatie wilt opgeven.

Je kan eigenlijk niets anders doen dan afwachten en kijken hoe jij hier zelf mee omgaat en mee verder wilt.

En als hij voor je kiest, hoe gaan jullie dit dan zeg maar verwerken binnen jullie relatie? Want het is niet alleen voor hem moeilijk, maar ook voor jou...

Ik weet niet of t persoonlijk is, maar in dat geval: Heeeeeel erg veel sterkte en succes!
Mocht je me willen pmen dan kan dat...

Bedankt voor je reactie en steun.
Ik heb het er moeilijk mee. Ik geef hem de tijd na te denken maar anderzijds zit ik met de gevoelens alles te willen opgeven. Omdat hij me dit aandoet. Ik hoor al een dag niets van hem, ik weet niet waar hij zit, wat hij doet. Misschien dat hij wel bij dat meisje is. Of misschien dat hij alleen is ergens om na te denken.
Die onzekerheid is dodend. We hebben vele toekomstplannen, we zijn twee gelijken, denken dezelfde dingen, we zijn twee handen op één buik. Tijdens onze relatie deden we alles samen, elke dag zagen we elkaar. Woorden zoals ik zie je graag en ik wil een kindje van je, kwamen twee weken geleden nog uit zijn mond.
Maar nu dit, ik kan, wil het niet geloven.
Ik geef hem de tijd, wat het beste is weet ik maar stel dat hij voor die andere kiest... Dan is dit denk ik het einde van de wereld.

Als eerste zijn, en hem direct dumpen en gaan genieten van je vrijgezelle leven (y)

hoe oud ben je uberhaubt?

Zo makkelijk is dit niet hoor na twee jaar lang geen vrijgezel te zijn.

Ik ben 22.

Heb er net een relatie van 16 maanden opzitten ;), nu 4 weken geleden, uuh precies vandaag eigenlijk

Is zeker niet makkelijk, duurt vast een tijdje dat je erover heen komt, maar ja, je bent pas 22 lekker genieten man, geen gezeik niks (y)

Oh dat lijkt me echt heel erg moeilijk.

Vooral als je zo in onzekerheid wordt gelaten. Ik heb zelf wel meegemaakt dat er een jongen in mijn leven verscheen die me in de war bracht en waarvan ik dacht dat ik misschien gevoelens voor hem zou kunnen krijgen, dat kwam meer voort uit angst me écht vast te leggen. Kijk, in een relatie gebeurt zoiets vroeg of laat vaak toch. Dat komt dan misschien door onbewuste twijfels die er toch al zaten of om wat voor reden dan ook, maar het gaat er natuurlijk vooral om wat je ermee doet.

Ikzelf heb toen besloten gewoon niet met die jongen om te gaan. De keuze tussen hem en mijn vriend was geeneens een keuze, zoveel was duidelijk. Het is meer de schrik dat ik uberhaupt me zo kon gaan voelen door iemand, maar mijn vriend is en was me toch veeel meer waard dan die gozer. Die zou zo uit mijn leven mogen verdwijnen, heb hem ook weinig tot niet gesproken sindsdien.

Ja, je hebt er allemaal waarschijnlijk weinig aan.. Maar ik hoop dat je vriend wel met je blijft praten, dan is het nog een probleem wat jullie samen aangaan en moeten overwinnen, al is het uiteindelijk zijn beslissing. In ieder geval lijkt het me goed te achterhalen waardoor dit kon gebeuren, wat er zit bij hem en of er iets mis is.

jij zegt het wel erg makkelijk.
ik had een relatie van 14 maanden en na de bijna acht maanden dat t nu uit is, ben ik nog steeds niet over onze breuk heen, heb ik t idee...
bedenk dus dat t niet voor iedereen zo makkelijk is, als het voor jou is (zo lijkt t iig)

Ik heb er zeker nog last van, best vaak zelfs, maar het heeft zo zijn voordelen (y) ,

denk dat je relatie voor eeuwig een klap krijgt...

Het lijkt me echt heel erg als mijn vriend dat tegen mij zou zeggen. Ik zou echt even niet meer weten wat te doen, net als jij.

Waarom heb je hem eigenlijk nog niet gesproken? Mss geeft het voor jezelf wat rust als je hem hebt gesproken, en weet wat hij aan het doen is, en hoe hij er op dit moment tegen aan kijkt. Bedenk wel het is niet alleen erg kut voor jou, maar even goed voor hem. Ik bedoel hij had het waarschijnlijk ook graag anders gehad.

Als je met hem zoveel toekomst plannen hebt, en hij met jou. Hij moet natuurlijk uiteindelijk de beslissing nemen, maar als je al zoveel samen hebt, ik denk dat ik dat niet zou opgeven voor 'iemand waar ik me tot aangetrokken voel'. Hij zal er waarschijnlijk ook goed over nadenken, en tsja jij kan er op dit moment weinig aan doen, en dat is natuurlijk erg vervelend voor je nu!!

Ga je toch niet teveel zitten opvreten, want daar schiet je niks mee op. Ga anders even iets doen waar je wat vrolijker van wordt, of zoals ik al zei, waarom bel je hem niet op?

Daarnaast het is echt super erg als het uit zou gaan!! Maar bedenk wel dat het leven daarna wel door gaat, en dat je na een tijdje waarschijnlijk toch ook wel weer het leven (zonder hem) hebt kunnen oppakken. Je bent 22, het is nog jong. Natuurlijk doet het veel met je, maar goed...

Ik hoop echt het beste, dat scheelt een hoop ellende...

Sterkte

woh dat lijkt me inderdaad ook heel moeilijk...

ik zou denk ik me ontzettend rot voelen, en zelf ok erg gaan twijelen aan de relatie. maar me daarnaast ook afvragen wat ik dan verkeerd heb gedaan. okee, dat zou misschien er niets mee te maken hebben in jou geval maar ik denk dat ik dat zou voelen.

ik zou ook zeker willen weten waar hij nu is. ik zou het willen weten als hij bij dat meisje zou zijn. misschien kwel ik mezelf dan, maar ik zou het echt willen weten. jammer dat je geen contact meer met hem hebt ook even. want misschien is het dan makkelijker. maar ik snap van hem ook wel dat hij de afstand neemt zodat hij er even als in van een afstand naar kan kijken.

ik denk dat als hij er voor kiest om toch verder te gaan het wel heel moeilijk is want je twjfelt dan toch aan zijn gevoelens. als dat zou makkelijk kan veranderen kan dat vast nog wel eens. en hij moet het dan ook maar opnieuw beginnen.

maar je moet niet binnen gaan zitten wachten tot hij belt of weet ik veel hoor!! ga naar buiten , ga wat doen met vrienden, winkelen ofzo. de tijd gaat sneller en misschien voel je je wat minder rot.

heel veel succes ermee!!

Bedankt voor jullie reacties, het doet goed dit allemaal te lezen.
Ik heb hem gebeld maar zijn gsm stond steeds uit en thuis was hij ook niet. Bleek dat hij naar de andere stad was bij zijn moeder en is gaan wandelen om erover na te denken.
Hij zit ermee verveeld en hij weet niet goed wat doen. Voor mij is het daardoor ook moeilijk omdat ik niet weet wat hij wil omdat hij het zelf niet weet. Wachten en wachten zal geen uitkomst bieden.
Daarbij is hij jonger dan ik en ik denk ook dat dit een grote rol speelt.
Het doet me ontzettend pijn omdat ik al onze plannen zie vervagen en al zijn lieve woorden tegen mij.
Als hij zou vechten om mij terug te winnen en er alles aan zou doen mijn vertrouwen terug te winnen dan ben ik bereid verder te gaan, alleen vrees ik dat hij dit niet zal doen.
Ik zie hem deze namiddag, ik vrees dat het niet goed afloopt maar ik wil hem zien om erover te babbelen.
Vanavond zie ik andere mensen om mijn gedachten te verzetten.
Het is inderdaad niet goed mezelf op te sluiten zoals ik gisteren deed, dan krijg ik van die akelige zelfmoordneigingen, daar wil zo snel mogelijk vanaf stappen en daarvoor is afleiding de ideale uitweg.


Bedankt nogmaals allemaal :)

Voor een relatie moet niet 1 iemand vechten, maar moet je met zn tweeen aan werken. Als jij bang bent dat hij dat niet zal doen, misschien nog even aangeven in jullie gesprek? :bloos:

Nu heb ik geen ervaring, maar als je moet beginnen vechten in 'n relatie om die in stand te houden, moet je misschien gewoon 'n iets wijzere beslissing nemen? :bloos:

het kan toch ook gewoon een keer een stuk minder gaan?
ik had een periode in mijn relatie dat ik echt zeg maar moest vechten voor mn relatie. maarja, als dat van 1 kant komt dan lukt dat dus niet..
maar als je samen door dat moeilijke punt komt, dan is daarna het vechten niet meer nodig?
moet je opgeven bij elk moeilijke punt? :bloos:

Ja, maar dan moet je toch niet meteen beginnen vechten voor je relatie? Dan gaat 't gewoon even minder... Maar ik denk dat ik vechten anders opvat dan jij, ik stel me daar echt bij voor dat je zwaar moet werken om je niet te ergeren aan de ander, je inhouden om toch maar geen ruzie te maken enzo...

'n Moeilijk punt, dat is geen langere periode of zoiets als dit (wat 'n crisis is, imho :bloos: ), maar dat is eens 'n keer boos zijn omdat de ander eens 'n keer wil uitgaan zonder jou, of als je 't niet eens geraakt over iets en elkaar daarna 'n dag niet spreek ofzo. :bloos:

Het is zelf maar welk woord je er aan vast plakt...
Zoals je misschien (nog?) wel weet of misschien kon afleiden uit mn eerste post, heb ik t ook niet makkelijk gehad in mijn vorige relatie. En ja, ik heb echt moeten vechten..
Maar als het een tijd door welke omstandigheid dan ook minder gaat, moet je het dan maar opgeven? de handdoek in de ring gooien? omdat je niet voor elkaar en voor je relatie wilt vechten? :)

Als je dat niet wilt doen, is er iets mis met de relatie. ;)

En dat jij 't moeilijk had in je relatie, weet ik ja. Ik snapte toen trouwens ook al niet waarom je de moeite bleef doen omdat hij er precies allemaal minder mee inzat dan jij... :bloos: Maar laten we die ouwe koeien maar in de gracht steken. ;)

Zonder af en toe vechten voor de relatie is het moeilijk een lange, fijne relatie echt jaren te behouden. Soms moet je even de ruimte die je nodig hebt verkrijgen, soms moet je wat meer toegeven om de ander die ruimte te geven, soms moet je opnieuw de keuze maken verder te gaan met diegene of niet. Zoals Loontjuh heb ik ook moeten vechten, bij ons kwam het echter van twee kanten en we zijn er sterker uit gekomen dan ooit. De sfeer is nu veel fijner, we zijn allebei meer onszelf en accepteren de ander meer zoals diegene is. Daardoor zijn er af en toe juist irritaties, omdat niet alles aan de ander altijd fijn is, maar die irritaties mogen er nu gewoon zijn en veroorzaken niet meteen onstabiliteit in de relatie, zoals eerder.

En ja, wat vechten dan is, voor mij was dat vooral niet opgeven ookal voelde ik me niet helemaal lekker. Wanneer dit niet over was gegaan dan had ik natuurlijk wel opgegeven wat uiteindelijk gaat een relatie toch om je lekker voelen bij elkaar, maar ik wist dat dit wel mogelijk was en dat hij tijd nodig had om tot zijn eigen conclusies te komen en dat dat de enige manier zou zijn om de relatie terug te krijgen. Hij heeft moeten vechten door mij te laten zien dat hij het echt meende en dat hij echt mij wou, af en toe moest hij dus ook onzekerheid of jaloezie van mijn kant verdragen. Het is in iedere relatie anders hoe je moet vechten.

In dit geval zou utopia heel hard kunnen vechten door hem alle ruimte te geven zijn beslissing te nemen en zelf vol te houden met het vreselijke gevoel, maar dit gaat alleen als hij dan ook nog moeite doet voor de relatie en rekening met haar blijft houden. Als hij niet wil vechten, tsja, dan houdt het op.

Ik heb hem gezegd te willen wachten maar ik zou het niet lang kunnen volhouden, het is vreselijk echt waar om in twijfel te moeten verdergaan. Je weet nooit, misschien heeft hij slechts 1 dag nodig, misschien 3 weken. En wetende dat hij dat meisje ondertussen ziet is het ergste.

Ik heb hem deze namiddag gezegd dat ik wil dat hij nu voor me vecht, dat hij toont dat hij 100% voor mij gaat... en dat het anders niet meer hoeft voor mij... Ik had het nodig dit te weten.
Wachten en uitstellen kan geen goed teken zijn, vandaar ik wilde het meteen weten.
Ik was bang dat hij ging zeggen dat hij nog steeds niet wist en dat zijn gevoelens voor dat meisje sterker zijn dan hemzelf. Gelukkig zei hij dat niet en overtuigde hij me dat hij dat meisje wil en zal vergeten om bij mij te blijven. Deze avond heeft hij het verteld aan dat meisje (want zij wist van niks) om mij gerust te stellen en om zichzelf er beter bij te voelen.
Ik hoop alleszins dat hij er zeker van is en dat hij haar uit zijn kop zet, ze zijn tenslotte collega's en werken samen.

ssjjeezz... wat lijkt me dat moeilijk.
Ik weet bijna wel zeker dat ik daarmee niet om zou kunnen gaan. Ik vind het heel erg knap dat je hem die tijd geeft en het accepteert als het ware en dat je tevreden bent bent met het feit dat hij zei dat ie haar wil vergeten.

In jouw situatie zou mijn vertrouwen in hem kapot zijn. Wetende dat hij haar iedere dag ziet en samenwerken. Ik zou iedere dag denken; wat nou als hij toch voor haar wil gaan, wat nou als hij haar niet KAN vergeten etc. etc.

Ik dek dat ik echt gek zou worden en mijn relatie daardoor nog wel kapot aan zou gaan... :o

Dat is dus iets waar dus zei ook aan moet werken. Hij natuurlijk ook he, begrijp me niet verkeerd, maar zoiets heeft wel effect op je ja. Ik heb keihard moeten vechten om mijn ex en die vriendin met elkaar om te zien gaan. Ik heb op een gegeven moment zelfs gezegd dat ik niet wou dat ze elkaar zagen, zonder dat er nog iemand bij was. Dat ligt voor de TS nog een stuk moeilijker, want dat kan je niet zomaar zeggen bv als ze samen werken..
Tja, t is knokken... and it sucks :(
Op een gegeven moment was t bij mij zo dat ik er meer moeite mee had dan hij, ik vocht als t ware tegen mezelf en hij ging maar zn gang. Ik hoop dat dat niet zo zal zijn als de TS en haar vriend besluiten samen verder te gaan...

Ik had 1 kans op 2 dat hij voor mij zou kiezen. Hij zegt dat het een 'dipje' was, een vlaag van verliefdheid en dat het verleden tijd is, ookal moeten ze samen werken, ze is en blijft enkel een collega zegt hij. Ik kan het nu moeilijk geloven en ik denk altijd dat hij iets verzwijgt maar ik wil hem wel geloven...
Ik ben opgelucht en blij maar het is wel nog steeds moeilijk voor me als hij er niet is, mijn vertrouwen in hem is licht geschonden maar ik hoop dat dit na enkele tijd terugkomt. Jongens zijn soms zo moeilijk doorgrondbaar, ik heb bijna alles wat hij dacht over haar er letterlijk 'uit' moeten halen. Hij durfde er niet over praten.
Ach ja, heb een hel van een week gehad maar ik zie het nu weer opklaren :)

Heb ook gehad met mijn ex. Kom terug van vakantie kwam ik er achter dat hij gevoelens had voor iemand anders!Kwil het echt niemand toewensen...toen heb ik hem de keuze gegeven, hij zei al wel van het begin dat ie voor mij koos. Het is toen een hele tijd afgeweest. Maar 2 maanden later was het toch definitief gedaan tussen, dat ie verliefd us geworden op iemand anders heeft er geen grote rol ingespeelt, maar toch wel een beetje.

Ik zou heel er gaan twijfelen. Was ik niet goed genoeg? Heb ik iets over het hoofd gezien? Is ze me zat? Ik zou haar erover laten nadenken, en zelf ook nadenken, en eens een goed gesprek hebben...

Ik vind het wel positief klinken! Je vriend heeft er goed over nagedacht, en hoe je erover praat heeft hij dat ook echt. Natuurlijk is je vertrouwen mss op een bepaalde manier ''kapot'', maar ik zou je daar niet teveel op vast pinnen. Ik bedoel, in feite heeft hij niks gedaan toch. Ik denk, als ik jou was tenminste, dat dat vertrouwen ook binnen no-time terug is (tenminste als alles goed gaat).
Verder, waarom zou hij eigenlijk alles moeten vertellen over dat meisje. En eigenlijk vind ik het wel heel mannelijk dat hij er niet over durft/ kan praten... Pfft daar heeft elke man toch last van :P.
Geniet er weer van, jouw vriend klinkt als een goede,
succes met alles
xxx

Dankje voor je reactie (y)
Ik hoop ook dat het blijft goed gaan tussen ons, voor mij betekent hij zoveel dat ik mijn leven niet kan indenken zonder hem. Ik heb nog altijd een beetje mijn twijfels want soms doet hij wat vreemd maar ik probeer er niet teveel meer over te piekeren...