Relatie beginnen uit zelfmedelijden
 

Zijn jullie ooit een relatie begonnen om jezelf beter te laten voelen?

Voorbeeldje om het wat duidelijker te maken:
Je zit niet lekker in je vel, je zelfbeeld en zelfvertrouwen zijn op een nieuw dieptepunt beland en je voelt je eenzaam en dus gewoon kut.
Dan komt er iemand aan, die verliefd op je wordt, je vind hem/haar wel okay, maar niet meer dan dat. Toch ga je er op in, gewoon vanwege de aandacht die je ervoor terug krijgt, en om je eigen ego en zelfbeeld een boost te geven. De andere partij is ook gelukkig, die heeft een relatie met iemand waar hij/zij verliefd op is. Je zou dus zeggen, eind goed al goed, maar is dat ook echt zo? Is dit fout en egoistisch, of is het wel okay, aangezien geen van de partijen ongelukkig is in de situatie.



onder het motto, TS begint:

Ik ben wel is zo'n relatie aangegaan, het gaat goed voor een paar maanden, maar daarna gaat het effect er toch wel af, je zelfbeeld en zelfvertrouwen zakken weer in en het wordt alleen nog maar een last. Waarna het dus ook snel weer over is.

Graag hoor ik hier wat ervaringen en meningen hierover :).

jezus dat is wel erg triest. Met iemand wat beginnen om jezelf beter te voelen. Dan gebruik je die ander gewoon (n)

jah, maargoed, doe je diegene daar dan kwaad mee? bijde partijen zijn gelukkig, dus why not?

Als je ego weer ge-boost is, en je vind iemand waar jij verliefd op bent wat wederzijds is, dump je die ander.
Die er vervolgens achter moet komen puur gebruikt te zijn.

Lijkt me niet zo'n goede basis voor een relatie.

Kwestie van principe. Zelf zou je het vast niet leuk vinden als je partner zijn/haar liefde faket. Zelfs als je er niet achter zou komen; de gedachte dat dat zou kunnen is vervelend.
Dus, vanzelfsprekend zou je dat dan de ander ook niet aandoen, ook al weet diegene het niet.

Overigens is het relatie beginnen voor een ego-boost erg triest.

Wat zou ik moeten met een relatie waarin de ander niet van me houdt/verliefd op me is/ me lief vind/ aantrekkelijk vindt/ me net zoveel wil zien als ik hem/ samen romantisch of lief kunt doen? :confused:

Het punt is: jij valt niet op de ander, maar de ander valt wel op jou. Zou je zo'n relatie willen?

Waarom zou diegene er achter moeten komen? Daar schiet niemand toch wat mee op?

En een goede basis is het idd niet :).
Ik zou het nu ook echt niet meer doen, idd uit principe, ik heb er ook wel spijt van, al heb ik die keuze toen niet bewust gemaakt, achteraf kwam ik er pas achter dat het voor m'n gevoel zo was, waar ik eigenlijk ook absoluut niet blij mee ben.

Oh dat is ook nog een punt, ja; Niet alleen het "niet-doen vanuit principe", maar ook omdat je er zelf praktisch niks mee op schiet :)

Hoeft niet persee, bij mij heeft het uiteindelijk meer kwaad gedaan dan goed, maar het kan ook andersom.
Men zegt dat als je er zelfverzekerd uit ziet je aantrekkelijker bent, en dan dus makkelijker in contact kan komen met andere mensen. Wat dus op zich wel iets goeds is, al spreek ik zelf niet echt uit ervaring wat dat betreft.

Nou je het zegt, mijn ex is er zo eentje. Die heeft snel maar met iemand genomen die toevallig haar leuk vond om over mij heen te kunnen komen. Via vriendinnen hoorde ik dan dat ze me nog mistte etc. beetje heel erg stom gedrag en ben blij achteraf dat het voorbij is.

Maar zoiets zou ik zelf niet doen, omdat ik weet hoe achterlijk het is. Iemand gebruiken is wel het laatste wat je kan doen, en als iemand dat bij mij doet is ze nog lang niet jarig :)

eh, ohja :o

nou nee, want dan kan dat wat ik net beschreef niet, want dan vind ik dat niet leuk, en met mijn vriend vind ik dat wel leuk. En ik ben niet zo egoistisch

De mens is egoistisch, relaties ga je dan ook wel aan om een egiostische reden, namelijk dat je je er beter door gaat voelen, wat voor zin heeft een relatie als je je er niet beter door gaat voelen? Uiteindelijk komt het daar imo allemaal op neer.
In een relatie gebruik je elkaar altijd, dus waarom is dit dan zo fout?

ach waarschijnlijk voel je toch ook wel iets voor die ander.
Je kan toch wel lief doen en van die ander houden maar niet verliefd zijn (geweest). Jah het is allicht gemeen, maar in een relatie is er toch doorgaans één iemand die 'het meeste voelt'.

Ik zou het niet willen zo'n relatie.

k'heb wel ooit eens toen ik twaalf was met zo'n jongen gehad die verlieft op mij was. Ik vond hem niet leuk maar ach, al me school vriendinnetjes hadden 'n vriendje. Heeft ook niet lang geduurt.

Nu moet ik wel mega verlieft op iemand zijn durf ik 'r een relatie mee aan te gaan. Ik heb altijd het idee dat anderen veel meer van me verwachten en veel romantischere dingen enzo...terwijl ik zowiets heb van joh, leuk om me op te trekken.

Maar goed, nu heb ik wel 'n vriendje waar ik echt helemaal hotel de botel op ben. :)

Uit zelfmedelijden niet. Dan is rondneuken een beter optie.

ik heb het wel gedaan... ook niet bewust maar aachteraf gezien wel ja. Hij heeft mij uiteindelijk gedupt (na 3 maanden) en ik voelde niets... heb hem dit overigens nooit verteld (al heb ik het idee dat hij mij ook alleen maar gebruikte om eens een keer een vriendinnetje te hebben.. hij interesseerde zich niet in mij, dat liet hij niet merken iig)

bij mij werkte dit wel... er kwamen best wat jongens op mij af in eens

ik heb t ook onbewust wel gedaan, voelde me zo kut dat t uit was met mn ex enz en d8 dat ik weer verliefd was mja toen we eenmaal wat hadden ik en die andere jongen ergerde ik me kapot aan m en het werkte gewoon niet tja duurde dus ook net geen 3mnd. mja niet bewust ofz gedaan mja ik had niet ieand anders moeten nemen als ik nog niet over mn ex heen was.

ja 1x. Nouja we hadden niet echt 'iets', maar voelde me gewoon nog steeds klote om m'n ex. En had toen met uitgaan x een jongen gezoend en toen kwam ie wel vaker naar me toe om te zoenen enzo dus we hadden 'sort of' iets met elkaar. Maar ik praatte nog veel over m'n ex en ik zei ook tegen hem dat ik m'n ex eerst wilde zien voordat ik kon zeggen of ik met hem verder wilde. Eigenlijk was hij gewoon '2e keus' en gelukkig voelde hij dat aan en heeft ie dus gezegd van jah ik hoef niks meer met je. Dat vind ik wel goed van hem anders was ik misschien met hem doorgegaan terwijkl ik toch niks voor hem voelde behalve 'gewoon leuk'.

Inderdaad. Alleen zoenen lijkt me ook niks, denk je dat het een oprit is naar de snelweg, is het gewoon een doodlopende straat in een of andere volksbuurt.

Een relatie uit zelfmedelijden? Hmm nee daar heb ik teveel zelfrespect voor

zou ik ook niet doen, ik moet altijd iets voor de ander voelen. helemaal zonder gevoel zou ik geen relatie kunnen beginnen. dan zou ik mezelf zo sneu vinden dat ik nog meer zelfmedelijden zou krijgen ;)

ow btw. ik ben ook eigenlijk altijd wel gelukkig en tevreden over alles, dus hoef ook niet zo snel iets te doen uit zelfmedelijden :)

Heb je geen enkel inlevingsvermogen? Als een vrouw zegt dat zezielsveel van je houdt, gek op je is etca, en dat maandenlang. En later kom je er achter (gebeurd altijd) dat ze al die tijd loog om zich beter te voelen, maar je eigenlijk helemaal niet zo geweldig vond. Dan stijgt haar ego en de jouwe zakt tot het minpunt.

ik ken het verschijnsel...
Bij een vriendin van me dan, ze ontekent het wel. Maar alles wijst erop dat het zo is, achja.. ik ben erbij geweest, toen ze 2 uur van te voren depri was, die ene jongen kwam en dat alles gebeurde.
(niet echt uit te leggen,)

Maar daar ging het ook meer om het feit dat ze echt wanhopig was en zich klote voelde, nou anderhalf maand verder heeft ze al 3 keer op het punt gestaan om het uit te maken, maar als ze zich dan weer klote voelde had ze effe een knuffel nodig, en maakte ze het toch niet uit.


Ik vind het zelf erg wanhopig, en heb er ook wel een beetje moeite mee gehad (het was tenslotte wel een van mijn beste vriendinnen)

Achja, maar toch is het haar leven.

Ik heb het zelf nog nooit gedaan, ik zou zoiets gewoon niet kunnen, ik moet echt verlieft op iemand zijn.

Zoiets zou je in zo'n situatie ook gewoon niet moeten zeggen. Je moet het niet erger maken dan het al is natuurlijk ;)

En of ze er altijd achter komt betwijfel ik ook, zij weet het denk ik nogsteeds niet, en zal het ook nooit te weten komen, aangezien ik haar al een paar jaar niet meer gesproken heb.
Tuurlijk is het erg klote als je er wel achter zou komen, en dat het dan alleen maar meer kwaad doet dan goed, maar is dat niet 9 van de 10 keer zo als een relatie stuk gaat, heet toch ook wel liefdesverdriet?

Zolang je die andere partij maar niet voorhoudt, dat je echt serieus van plan bent om bij haar te blijven. Dan bedoel ik dus geen 'ik hou zo van je'- taferelen. Dan vind ik dat het in principe zou moeten kunnen, maar zou het zelf iig. nooit doen.

Idd, maak het iig niet mooier dan het is. Daarbij heeft de zin 'Ik houd van je' toch al weinig waarde voor me, aangezien het veeeeelste vaak gebruikt wordt.

niemand geeft het hier weer toe, maar ik zie om me heen dat hte toch vaak genoeg gebeurd. mensen voelen zich zielig, dan is er iemand om hen van dat gevoelo af te helpen, helemaal blij, soms denken ze ook nog dat ze helemaal hotel de botel zijn, en een maand later is het uit. toch niet dus.

gebeurd echt TE vaak.

Hehe, wat een hilarisch, egocentrisch en gigantisch wrede actie. (y)

Ik denk dat heel veel mensen het ook onbewust doen, en wel denken dat ze echt verliefd zijn, maar wat ze eigenlijk voelen is hun ego die die ineens een stuk groter is, en dat voelt eigenlijk ook wel heel erg goed, ze verwarren het misschien gewoon met verliefdheid. Of ze zijn 'verliefd' op de aandacht die ze krijgen van de andere, het gevoel is er wel, maar niet voor de persoon zelf, maar voor wat de persoon voor je doet en voor je over heeft.

spijt me zeer, maar dat herken ik toch ook wel. verliefd op de aandacht en dan denken dat het over de persoon gaat.. knap lullig maar doe je inderdaad soms onbewust.

Nee nooit gedaan. Ik zou het niet willen én kunnen. Ik wil alleen een relatie met iemand waar ik echt verliefd op ben, neem geen genoegen met minder.
Ik vind dat je alleen maar je probleem uit de weg gaat als je om zo'n reden een relatie begint.

De waarheid komt altijd wel boven water...liefdesverdriet? Nou nee, zo noem ik het niet, als iemand maandenlang tegen me gelogen heeft (n)

Nopes. Had ik 'n half jaar geleden wel kunnen doen, maar dan zou ik met gewetensproblemen gezeten hebben, geen zin in. (y)

Naief van je om te denken dat de waarheid altijd boven komt, want dat is echt bullshit, ik ken zat situaties waarin dat echt niet opgaat, en dat maar beter is ook.

ik zie het wel als een vorm van liefdesverdriet, je bent verlieft op iemand ie je pijn gedaan heeft, lijkt imo toch wel op liefdesverdriet. Ik vind het een vrij breed begrip.

hallo?
ik heb een keer iets vergelijkbaars gehad, nou ja vergelijkbaar eigenlijk een betere situatie zou je denken. Die jongen wou me niet gebruiken, maar juist met me aanpappen om me meer zelfvertrouwen te geven. Nou, ik ben blij dat ik op tijd door had dat er iets niet klopte, want dat had niet goed uitgepakt.
En ik denk idd dat zoiets meestal wel uitkomt. En ik vind 't egoistisch.

Ik kan me eigenlijk moeilijk voorstellen dat iemand dat zomaar zou doen zonder iets voor je te voelen. Waarom zou je die moeite nemen als je toch niks voor die persoon voelt? Had zeker teveel tijd over :P.

Weleens gedaan en kwam er ook snel achter dat het niet voor langere tijd was...

Dit, maar het heeft toch een jaar geduurd, totdat ik wat 'beters' tegenkwam :o...

Nee, nog niet gehad en nog niet op mij voorgekomen :o
Ach, het is een risico dat je altijd loopt. Gevoelens zijn nu eenmaal van die ondingen :(

Omdat hij in hetzelfde pakket had gezeten(20 en zo groen als gras) en dacht dat ik me net zo voelde.
Nou niet geheel niks, hij zei dat ie me wel degelijk een leuke meid vond, en ervan baalde dat ie niet verliefd op me was.
't Was op vak;)

Ow, okay, meer dus van: Nou, ik ga haar helpen, en ik kan er zelf ook nog van profiteren.

Nee, ook niet echt de ideale instelling voor een relatie :D

Ik zie geen reden waarom.

Voor een leuke one night stand om mn zelfvertrouwen op te fijzelen zou ik dat wel kunnen, maar niet een relatie beginnen met zo iemand.

neej dat niet... begin een relatie omdat ik dat zie zitten en niet uit zelfmedelijden

En ja hoor.. er zijn alweer problemen,

Maar dat komt waarschijnlijk omdat ze allebei met elkaar hebben aangepapt.. om allebei zelfvertrouwen te krijgen.. :o

(ik wil nooit meer hetvriendje van een van mijn beste vriendinnen ook heel goed kennen) :( , want dan weet je alles..)

Iemand heeft dat wel eens gedaan bij mij, het was geen verkering, maar het leek wel op "gebruiken totdat ik wat beters tegenkom". Eerst was ze heel lief, toen opeens heel raar/anders/vervelend. En laat dat nou net zijn toen ik haar met een of andere nieuwe jongen zag staan.

Verder eehm ja, ik heb iets dat op de grens zit. Als ik niet bij haar ben vraag ik me continu af of ik het niet allemaal doe uit zelfmedelijden, maar als ik wel bij haar ben vind ik het eigenlijk wel heel erg gezellig. Nadat we ergens ruzie over kregen heeft ze nooit meer contact meer met me opgenomen, waardoor ik me begin af te vragen of zij er niet op dezelfde manier over denkt (maar dat we het niet van elkaar weten dat we er zo over denken). Er is trouwens in deze situatie ook nooit echt sprake geweest van verkering.

Ik ben laatst uitgevraagd door een jongen die ik eigenlijk helemaal niet zag zitten. Maar ik heb mezelf wijsgemaakt dat het het proberen waard was, en ach, hij vond mij blijkbaar leuk dus misschien was ik moreel wel verplicht hem dankbaar te zijn en daarom met hem uit te gaan. Plus, het was de eerste keer dat iemand mij ooit heeft uitgevraagd.
Nou, die date was dus absoluut bagger, we hadden elkaar niks te vertellen en we hebben ons allebei doodverveeld. Hij zei nog 'Ik bel je wel' maar ik zou het echt niet erg vinden als hij dat niet doet. Sterker nog, ik heb zelfs liever dat hij het niet doet.
En ja, nu ik erover nadenk, ik denk dat ik blij was dat iemand interesse in mij had en dat ik daarom met hem ben uitgegaan. Het voelt inderdaad wel goed als iemand je leuk vindt, maar als het toch niet wederzijds is, is het echt tijdverspilling. Ik hou me nu maar bij mijn eigen smaak denk ik :D.

gruwelijk maar heel herkenbaar.. ik vond een jongen al heen lang leuk, hij mij ook maar dat wisten we niet van elkaar. m'n beste vriendin vond al heel lang een vriend van hem leuk maar dat werd ook steeds maar niks. toen lukte het haar opeens wel en mij nogsteeds niet. de eerste de beste jongen ben ik toen een relatie mee begonnen. hij was iets jonger dan ik en absoluut niet m'n type. na 4 dagen wilde hij een ring voor me gaan kopen enzo en toen had ik opeens door dat het niet zo'n succes was. ik heb het na 6 dagen afgekapt ( en hem geen ring laten kopen hoor). maar ik weet nu wel dat het niet goed is om zoiets te doen. ze geeft mensen valse hoop en je kwetst ze omdat je je ff wat beter wil voelen. niet doen dus!

p.s toen ik het uit maakte vroeg hij me of ik hem eerst nog ff wilde ontmaagden :eek: :D gruwelijk

nee, ik zou me alleen maar schuldig gaan voelen :o