Het zelf in de hand hebben of niet?
 

Is verliefdheid een keuze die je zelf maakt of kan je zoiets totaal niet in de hand hebben? Ik ben aan het denken gezet door wat ik tot nu toe allemaal heb gelezen, gezien en zelf heb ervaren door mijn verliefdheden. Ik heb bijvoorbeeld het idee dat ik mezelf nu beter in de hand kan hebben dan voorheen, dat als verliefdheid niet wordt beantwoord, ik er ook niet verder in door zal gaan. Voorheen was dat wel anders. Ik was jaren op iemand verliefd die niet verliefd op mij was. Misschien omdat ik heb ervaren hoe klote zoiets kan zijn, dat ik het misschien bewust op tijd kan stoppen ofzoiets.

Ik zou graag jullie mening hierover willen weten. Denk je dat jij die keuze maakt om verliefd te worden of dat jij die keuze enigszins kan sturen op wie je verliefd wordt? En als je verliefd bent, in hoeverre denk je dat je het zelf in de hand hebt? Als het bijvoorbeeld niet wordt beantwoord, kan je het denk je meteen stoppen?

Ik zou liefde niet meteen zomaar kunnen stoppen... Maar het zou zeker wel minder worden als ik wist dat het niet wederzijds was. Ik zou mezelf namelijk dwingen aan andere dingen te denken, en met andere mensen te praten in zijn bijzijn en dat soort dingen. Dit had ik vroeger waarschijnlijk niet zo goed gekund..

Maar ik merk wel, dat als je je eenmaal toegeeft aan verliefdheid, dat het dan soms sneller gaat dan je zou willen. En dat is wel moeilijker in de hand te houden...

Verliefdheid kun je niet maken, wel onderdrukken.
Zegt genoeg denk ik.

Als je verliefd wordt op 'de verkeerde', of het is niet wederzijds, dan kun je het onderdrukken en er simpelweg geen aandacht aan besteden. Meestal ebt het na een tijdje dan wel weg.

Als je iemand kan waarderen, maar niet verliefd bent, en om een of andere reden toch een relatie aangaat met diegene, kun je je liefde wel faken, maar het zal er nooit écht zijn.

Je kunt het gedeeltelijk sturen door bvb jezelf te leren kennen, het aan te voelen komen, en het wegens redenen voortijdig al te gaan onderdrukken.
Je kunt ook jezelf wat meer vrij laten, en dus verliefd worden op iemand waar je in eerste instantie niet geheel op zou vallen.

Maar zoals ik al zei; dat is gedeeltelijk.
Het is geen auto met gas en rem.

Ik kan het na al die jaren van falen en afwijzingen en onbeantwoorde liefdes en klote-tijden nog steeds niet in de hand houden.

Het is een gevoel, een impuls, iets wat je overvalt.
Een beetje reëel nadenken is goed op zo'n moment, maar is moeilijk, puur door het gevoel wat je overvalt. Na een beetje relativeren merk je of het een opwelling is, of iets dat meer is dan alleen dat. Dit afgezwakte gevoel kan weer versterkt worden of juist nog verder afzwakken naarmate je de ander beter leert kennen.

ik heb geen idee hoe dit gevoel werkt, want ik heb het al meer dan 2 jaar niet meer gehad :(

Onderdrukken is makkelijker dan maken

maar met genoeg controle over je geest kun je jezelf ook verliefd maken

Je hebt het niet in de hand, dat lijkt me een essentiëel kenmerk van verliefdheid.

Ik heb het iig niet in de hand.
Ben anderhalf jaar verliefd geweest op iemand waarmee het nooit wat zou worden en toen ik verliefd werd op mijn vriend had ik absoluut geen zin om wéér verliefd te worden, want het zou toch nooit wat worden, dacht ik..
Onderdrukken als het niet wederzijds was kon ik niet zo goed.

Je hebt 't niet echt in de hand. Maar meestal in het stadium dat je verlieft aan het worden bent kun je altijd wel afstand nemen als de relatie onmogelijk blijkt.