kennisje met kanker is dood
 

Hoi iedereen,
heeeeeel misschien weet de forumbaas Leonoor het nog:
ik had een berichtje een tijd geleden over een kennisje van 6 jaar die kanker had. ik heb weer nieuwe informatie, hij kon niet meer beter worden, en nu is hij zaterdag overleden.
ik ben helemaal kapot...
wie weet er antwoord op deze vragen, ANTWOORDEN GRAAG ik heb praten echt nodig:
- Wie zorgt ervoor dat iemand dood gaat? God?
- Wie heeft nog meer zoiets meegemaakt..
- Hoe kan je de ouders enzo het beste helpen?

alvast super bedankt ik hoop dat er reacties komen!!!
kuss anniej

Allereerst veel sterkte toegewenst!
1. Je kunt geen eenduidig antwoord geven op de vraag wiens schuld het is. Het is überhaupt de vraag of iemand hier schuld aan heeft. Ikzelf ben niet Christelijk opgevoed, dus hoe het vanuit dat perspectief gezien wordt, weet ik niet..
2. Mijn meest favoriete oom heeft anderhalve maand geleden te horen gekregen dat hij nog twee maand te gaan heeft, ofwel nu nog twee weken. De vader van een klasgenoot haalt eveneens de kerstdagen niet.. En, zo zijn er nog een paar in directe omgeving..
3. Dat is denk ik behoorlijk individueel hoe je iemand het beste kunt helpen met het verwerkingsproces.. Probeer dingen bespreekbaar te maken. Je kan ook zèlf aan hun vragen of je iets voor ze kunt betekenen en op welke manier...

Vraag 1 is natuurlijk een beetje onzinnig

2) vrijwel iedereen kent (kende) iemand die aan de gevolgen van kanker is overleden, ik weet wel ook van jonge kinderen, maar kende ze niet persoonlijk

3) ik sluit me aan bij coopergirl

veel sterkte jah

kennisje met kanker haha dat klinkt als een slechte mop

okee...
wat is daar grappig aan dan

als je een reactie hebt doe dan iets nuttigs jaa...
maar tog al bedankt

Wees er gewoon voor de ouders van je kennisje, meer kan je denk ik niet doen. Ze moeten het zelf verwerken, en jij ook trouwens.

Heel veel sterkte ermee...

Tijd heelt nog altijd alle wonden.

Nah ik vind dat ook een beetje een stomme opmerking :S Als je verder niks nuttigs te zeggen hebt zeg je gewoon helemaal nix!

Maar ff ontopic...ik wil je heeel veel sterkte wensen!

- Wie zorgt ervoor dat iemand dood gaat? God?
Tja wie zorgt ervoor...dat vraag ik me af en toe ook wel is af...waarom gaan sommige goeie mensen die het niet verdienen wel dood...en mensen die het wel verdienen niet...

- Wie heeft nog meer zoiets meegemaakt.. -
Mijn beste vriend heeft vroeger kanker gehad!Maar hij is gelukkig genezen...verder nooit zoiets meegemaakt!

Hoe kan je de ouders enzo het beste helpen?
Ik denk dat je de ouders vooral ff de tijd moet gunnen om het samen te verwerken en dat het daarna vooral belangrijk is dat je er ook met hun over praat (als zij dat niet willen zullen ze dat zelf wel aangeven) En k denk dat het ook belangrijk is dat je niet na een maand ofzow doet alsof er nix gebeurd is!

Sterkte met alles (y)

1. Niemand.
2. Ik heb wel een opa die is overleden aan kanker, maar of dat vergelijkbaar is... Hij stond wel dichterbij me dan 'een kennisje', maar aan de andere kant kan je er meer vrede mee hebben als iemand 67 is dan als iemand 6 is (ookal vond ik ook 67 nog te jong).
In de buurt is wel een jongetje overleden aan een hersentumor. Hij was 7. Ik heb wel heel veel kinderen gezien en meegemaakt die hem kenden en het dus moeilijk hadden met zijn dood. Maar dat raakte mij niet persoonlijk, buiten het feit dat ik het zielig vond voor zijn omgeving.
3. Kijken waar zij behoefte aan hebben. Willen ze erover praten: wees er dan voor hen. Willen ze niks te maken hebben met kennissen: laat hen dan met rust.
D'r is niet specifiek één manier om er mee om te gaan.

nou god, zal er niet voor zorgen en god bestaat niet...sowieso niet in de vorm die de meeste mensen denken,want een normaal denkend iemand gaat geen jongetje van 6 dood laten gaan aan kanker, dat kan je gewoon niet goed praten met een goediwllende god ofzo.maarja das gewoon de natuur.
Vind het heel kut voor je ,succes enzo...

Uit ervaring kan ik je vertellen dat praten belangrijk is. Zelf heb ik iemand aan kanker verloren toen ik 7 was. Het was mijn beste vriendin zat naast me in de klas woonde in de straat achter me. We waren 24/7 bij elkaar(behalve het slapen). Zij was 6 toen ze dood ging.

Maar omdat ik zo jong was heb ik er nooit echt over kunnen praten, wat in de pubertijd voor veel problemen heeft gezorgd( schelden, agressie, verlatingsangst enz.) En toen ben ik naar een psycholoog gegaan en heb er veel over gesproken en sindsdien gaat het goed.

Voor de ouders weet ik niet wat je kan doen, wees een luisterend oor, dat is altijd fijn om te hebben.

Er is niet 'iemand' die zorgt dat er mensen doodgaan. Er is is niet goed (meer) in hun lichaam, hetzij door ziekte hetzij door ouderdom, wat ervoor zorgt dat het hart stopt met kloppen.

Een ex van mij, en nog steed een goede vriend, heeft een hersentumor, op een hele nare plek, waar hij niet weggehaald kan worden. Wanneer hij dood gaat kunnen ze niet zeggen, maar vaststaat is dat hij niet oud wordt.
Mijn neefje van 7 heeft op dit moment botkanker in zijn been, is zwaar aaan de chemo en raakt zeer waarschijnlijk zijn been kwijt, maar gaat het gelukkig hoogstwaarschijnlijk wel overleven.

Je kunt de mensen het best helpen door te laten merken dat je er voor ze bent als ze je nodig hebben. Biedt een luisterend oor, ga ze niet uit de weg (sommige mensen vinden het moeilijk om naar nabestaanden te gaan, weten niet wat ze moeten zeggen. Meestal is je aanwezigheid al voldoende, het gesprek komt vanzelf wel) en geef ze de ruimte en tijd om het verdriet te verwerken. Soms hoor je dat mensen er na een jaar ofzo niet meer over mogen praten, want 'dat is nu wel lang genoeg geleden.' Dat is natuurlijk pure onzin, het verdriet gaat niet weg, en soms heb je gewoon de behoefte om er even over te praten.

Sterkte in ieder geval :)

Verandert het iets aan de situatie? Nee.
Maakt het uit? Nee.
Kun je uberhaupt op dat antwoord komen? Nee.

Conclusie: stop met jezelf die vraag te stellen voor je eigen bestwil.

- Wie zorgt ervoor dat iemand dood gaat? God?
Mja... goeie vraag. Maar misschien moet je niet denken aan 'wie', maar 'wat'. Mensen zijn nu eenmaal niet onkwetsbaar. Slechte, schadelijke invloeden van de verstoorde natuur, lichaamsfuncties die niet werken zoals dat zou moeten... Onbeantwoordbare vraag, of alleszinds moeilijk.

- Wie heeft nog meer zoiets meegemaakt..
Toen ik in het 3de middelbaar zat, kreeg een jongen uit mijn lagere school kanker. Die is er gelukkig wel overheen gekomen. Mijn opa is begin dit jaar gestorven aan een soort bloedziekte die ook 'kanker' genoemd werd...

- Hoe kan je de ouders enzo het beste helpen?
Als ze er willen over praten, probeer dan mee te praten. Misschien kan je wat herinneringen delen, als je die hebt met die kennis, ... ?

Ik geloof niet in God, juist omdat ik vind dat niemand het recht in handen heeft om een 6-jarig jongetje te doden.. Ik kan gewoon niet geloven dat er een God is die dat zou doen.

Afgelopen februari is een hele goede vriend van mij aan kanker overleden (hij was 37) en afgelopen weekend is een meisje dat ik van internet ken (of eigenlijk ken ik haar vader) overleden aan kanker, ze was tien.

Haar ouders kan ik moeilijk helpen, die zitten nu natuurlijk niet achter de pc.. Maar de vrouw van die vriend vindt het gewoon fijn dat ze er af en toe over kan praten, als zij dat wil. Ik begin er nooit zelf over, dat vindt ze ook niet fijn. En ze weet dat het niks uitmaakt als ze ineens moet huilen ofzo, ik zeg dan gewoon niks en troost haar.

Tijd heelt niet alle wonden, ze maken ze alleen wat "fijner"

Och jeetje:( Vandaag is een leerling van mijn vader op 16 jarige leeftijd aan een hersentumor gestorven :(

Snap wel een beetje hoe het voelt :(

- Wie zorgt ervoor dat iemand dood gaat? God?
- Wie heeft nog meer zoiets meegemaakt..
- Hoe kan je de ouders enzo het beste helpen?

-Dat denk ik niet, gewoon het lichaam, alles heeft een houdbaarheidsdatum.

-Nog niet, kan nog komen, mijn tante heeft leukemie.

-Laten weten dat je met ze meevoelt, meer kan bijna niet, denk ik.

bedankt iedereen!! ik heb zeker wat aan deze reacties!!
ik ben donderdag naar de begravenis geweest, en het was echt supermooi. Daardoor ga je er anders naar kijken.
We hebben nog ballonnen opgelaten en sterretjes aangestoken enzo. eerst dacht ik 'Wat zielig voor hun, wat erg, *wat ben ik verdrietig*' maar nu meer van 'hij heeft het vast goed daarboven' (als hij naarboven gaat natuurlijk :rolleyes: )

maar ik vind het nog steeds fijn om te praten, dus blijf reageren graag!
dat probeer ik ook maar dat hoort bij de puberteit :s :p het gaat vanzelf

Wat denk jij simpel.