Jaloerse vriend(in)??
 

Heeft iemand van jullie een jaloerse vriend(in)? of gehad? en zo ja wat gaat er door je hoofd en wat wil je van diegene?

Ik hoop een paar goede reacties te krijgen.

Ja. En wat je er van wil? Dat ze d'r mee kapt natuurlijk, dacht jij dan.

Pff.. ja I know everything about that
Wat je wilt? Dat die gene je vertrouwd.
En als je echt blind bent van de liefde tuin je er nog in ook en ga je de meest rare dingen doen om jezelf te bewijzen..
Maar het heeft geen nut dus laat het niet zo ver komen

Nou het probleem is dus dat ik mijn vriend ben kwijt geraakt door mijn (extreem) jaloerse gedrag.
En ik wil heel erg graag weten wat er in zijn hoofd omging/omgaat.

Daarom wil ik weten van jullie wat jullie ervaringen zijn zodat ik hem misschien beter kan begrijpen.

ik heb een extreem jaloerse vriendin gehad. dat kon me destijds niet zoveel schelen, totdat zij nogal ver bleek te gaan met jongens wat ze andersom echt totaal niet toeliet! dat vond ik nogal een naaiactie.

en ik denk ook niet dat ik ooit nog zo'n enorm jaloerse vriendin zou willen. een beetje jaloezie is niet verkeerd, maar als het mijn dagelijkse leven zou beïnvloeden... dat zou klote zijn! maar ach, ik heb voorlopig sowieso geen behoefte aan een vriendin, dus t maakt ook weinig uit :D

nee geen last van

Nee.

Ja, gehad.
Prima oplossing voor; voor het blok zetten.
Positief bedoeld dan.

Stel je hebt een vriendin (gehad) die zo extreem jaloers doet.
Deze weet zeker dat het niet meer zal gebeuren, en diegene laat je vrij. (Echt zeker weten dan he)

Zou je dan nog een keer opnieuw iets willen proberen??
Zo ja waarom wel en waarom niet?

ik zou zeker niet meer opnieuw proberen
je zal zonder je het weet toch terug dezelfde fouten gaan maken

Ik had een superjaloerse vriend, en dat was heel vervelend. Je doet er dan alles aan om te bewijzen dat je niet vreemdgaat, maar hij blijft maar met nieuwe theorieen komen. Ik zag hem ook steeds vaker, en als ik er dan een keertje niet was, ging ik meteen vreemd volgens hem. Terwijl ik echt heel veel van hem hield, en ik gewoon nooit vreemd zou gaan, omdat dat tegen mijn principes is. Ik kan niet goed omschrijven wat ik dacht, maar uiteindelijk komt het er hard gezegd op neer dat ik vond dat hij maar zeurde en zich niet zo moest aanstellen. Soms werd hij ook boos, omdat z'n zusje me dan had zien fietsen met een andere jongen ofzo (die notabene homoseksueel was), en dan werd ik ook boos. Uiteindelijk haate ik hem, terwijl ik ook van hem hield.

mijn vriend was eerst ook heel jaloers...
het geeft je egt het gevoel alsof hij je helemaal niet vertrouwd terwijl jij eigenlijk daar geen rede toe geeft. door dat hij de hele tijd ging belle waar ik was en wat ik aan het doen was kreeg ik al een klote gevoel als ik zag dat hij mij belde. dat is al verkeerd want dat hoor je niet te hebben bij je eige vriend. als het egt serieus tusse jou en die gene is wil je dat h ij jou vertrouwd en dat jij hem kan vertrouwe. na een tijd ging het uit tusse ons want ik zag het leuke er niet meer van in ik begon me eige alleen maar te ergeren. kijk een paar keer bellen owkeej een beetje jaloers gedrag is oke maar genoeg is genoeg.

dit gebeurde vorig jaar..we krege dus ruzie maar later werden we weer vriende ik gaf hem wel opnieuw een kans maar als vriend. het ging een hele lange tijd goed totdat ik een leuke jonge leerde kenne en toen gebeurde weer hetzelfde hij begon weer met dat jaloerse gedrag ook al was hij mijn vriend niet..ik trek me daar nix van aan en heb hem een tijde genegeerd dat leek me ff het beste kon hij mij ook beetje vergeten..

ik zou hem nu nooit een kans geven om weer mijn vriend te worde want nu weet ik dus dat hij het wel even kan volhoude maar uiteindelijk krijg je weer het zelfde gedrag

*herkenning*
Als je denkt dat hij echt kan veranderen dan zou je hem een tweede kans kunnen geven en zodra hij weer begint alsnog dumpen

Nee, nooit een jaloerse vriend gehad. Ook nergens voor nodig, want ik ben over het algemeen zo trouw als een hondje. Zelf ben ik wel aardig jaloers.

Ja, heb ik zeker gehad.

Wat er aan gedaan heb? Ik zag het pas achteraf, dat hij zo was, en me zo behandelde (met uitgaan mocht ik vrienden van me geen 3 zoenen geven...) Liefde maakte enorm blind

Volgens mij ben ik jaloerser dan hem. Maar goed... gewoon 'n beetje jaloezie is wel schattig... en als 't extreem wordt en hij gaat mijn leven beheersen en me allerlei dingen verbieden, tjah... kweet eigenlijk niet... ik kan 't me haast nie voorstellen. Ik denk dat 'k het zou uitmaken ofzo... maar dan moet 't wel uberextreembezitterig zijn.

Ik heb wel een erg jaloers exvriendje gehad. Hij wist dat ik totaal niet gediend was van zijn gedrag, en daarom 'ontkende'/'onderdrukte' hij zijn jaloerse gevoelens maar. Uiteindelijk is dat ook voor mij 1 van de redenen geweest dat ik het uit heb gemaakt. In zekere mate 'jaloers' zijn, is niet meer dan gezond denk ik. Maar mijn vrijheid ontnemen, me claimen, zodra ik met een andere jongen in gesprek was boos worden, alles willen weten, bang dat ik vreemd zou gaan.. (terwijl hij op dat moment geen enkele reden had om daar überhaupt bang voor te zijn), vind ik meer dan mateloos irritant.

"hey lieve schat, waar hang je uit? waar ben je? en met wie? kusje" (dat soort smsjes...)

Wanneer ik mijn relatie beeindig omdat ik zijn jaloerse gedrag niet weet te tolereren, zal ik hem ook zeker weten geen 2de kans geven. Simpelweg omdat we dan uiteindelijk toch weer hetzelfde pad bewandelen. Hoe leuk hij zijn beloftes om het nooit meer te doen, geloofwaardig probeert te laten klinken, of hoe leuk ik hem op dat moment ook nog vind.. het gebeurt gewoonweg niet! In mijn ogen is; eens jaloers - altijd jaloers. Ik wil enkel een relatie wie gebaseerd is op wederzijds vertrouwen, met de nodige vrijheid... Als dat niet mogelijk lijkt te zijn zet ik er al snel een punt achter. Ik sta op mijn privacy, zo hoeft hij het me ook echt niet te flikken om ongevraagd brieven/papieren/smsjes/emails te lezen, ik heb het niet zo op de controles.. Het geeft me een groot gevoel van wantrouwen, wat mij niet alleen onzeker maakt, het laat ook nog eens een gevoel achter om te 'bewijzen' dat ik hem trouw zal blijven.. terwijl ik inmiddels van mening ben dat zodra ik met dat gevoel loop hij het op dat punt al niet eens meer waard is. Ik wil mijn vriend niet hoeven te overtuigen en ik wil al helemaal geen verantwoording af hoeven te leggen van alles wat ik doe wanneer hij niet bij me is, als hij me goed genoeg kent, weet hij waar bij mij de grenzen liggen op het gebied van andere jongens. Bij een eerlijke relatie weet je wat je kan verwachten. Jammer dat dat alleen zeldzaam is.

*heeft gesproken*

Nee

ja, een klein beetje maar niet extreem gehad. Ik kan er absoluut niet tegen als iemand jaloers doet. Dan voel ik me enorm geclaimd en heb ik veel eerder de neiging juist bij m uit de buurt te blijven. Je jaagt er dus juist eerder iemand mee weg..

Ja vertel mij wat....

Het is ook de meest grote fout om me zo tegenover hem te hebben gedragen....
Ik kan me ook wel voorstellen dat mensen zeggen eens en nooit meer oftewel ik wil je niet terug maar tja.... als jij diegene bent die zeker weet dat je veranderd bent is het toch even anders....kortom behoorlijk f*ck up!

Wees blij dat je bent veranderd... als je nu iemand anders tegenkomt kun je met een schone lei overnieuw beginnen, zonder dat er vooroordelen of verwachtingen zijn. Als hij je niet terugwil, jammer dan!

Nee (y).

mijn vriend is best jaloers, ik denk bij sommige dingen er wel bij na dat ik dat niet te veel aanwakker. Meestal doe ik gewoon wat ik doe, hij moet me vertrouwen, zoals ik hem vertrouw.

Die jaloezie is er niet voor niets..
Als jij wil dat zij ermee kapt zal jij ook iets moeten veranderen..
er zal bij haar iets dwars zitten waardoor zij jaloers is..
misschien laat jij niet genoeg merken dan andere meisjes er niet toe doen!!

ik heb zowiezo nooit een vriendje gehad :bloos:
maar ik ben ook nog maar 15 :)
Martijn, mijn bijna vriendje die ik van het forum ken :o die is wel een beetje jaloers maar dat vind ik wel lief. dan is het zo van 'ik ga naar de bioscoop met Michiel' en dat is dan mijn neef.. en dan wil hij weten 'weet je zeker dat hij niet je vriendje is?'
vind ik schattig ^_^

Mag ik vragen hoeveel tijd er overheen gegaan is? Sinds het dus uit is en jij verandert zou zijn?

Ik geloof er namelijk geen hol van. Tsja, als je nu jaren verder bent, okee, maar een paar weekjes of wat maandjes.. dat is niet genoeg om ineens zoveel zelfvertrouwen te hebben dat je van die jaloezie af bent. Het gaat misschien een tijdje goed, totdat iets plotseling die onzekerheid en daarmee die jaloezie weer prikkelt.