Je zei me te wachten...
 

Je zei me te wachten. Twee keer een ontmoeting wil niet zeggen dat we onafscheidelijk worden. Je zei dat we tijd nodig hebben, elkaar moeten leren kennen. We zullen een band moeten creëren om echt goed samen te komen…

Ik voel me allang niet meer alleen van mezelf, afgescheiden, ik ben een deel van jou. Ik hou van de muziek waar jij van houdt (I walk alone, I walk alone...), van de paden die jij bewandelt. Ik heb voor mezelf geen tijd meer nodig. Ik ken je door en door; dat is tenminste wat ik mezelf voorspiegel. De band is er al, altijd geweest ook. Ik kan me geen sterkere verbintenis voorstellen, al lijkt hij nu nog van maar één kant aanvaard.

Ik weet niet meer wat me bezielt, noch wat ik van mezelf moet denken. Kan ik mezelf nog eerlijk in de ogen zien? Of is dat het probleem, dat ik gewoon voor mezelf toegeef dat ik me vergeef aan iemand die ik nog maar net ken; en dat nog goedkeur ook? Wie ben ik nog, nu ik eigenlijk nog maar voor één iemand, één fenomeen leef? Kan ik de onrustbarend lage cijfers die op school in golven over me heen vloeien, nog aan, nu ik half mijn lichaam verlaten heb, om me aan een ander te hechten?
Heeft het überhaupt nog zin te geloven in een eigen toekomst nu ik niks meer voor mezelf voel, want dat is het toch: alle liefde en zorg die ik ooit voor mezelf achterhield, stroomt nu direct in jouw armen, met alle verschrikkelijke gevolgen van dien…

-------------------------------------------------------------------------

Schrik niet, dit stukje is niet geheel autobiografisch; alleen in zoverre, dat ik enige inspiratie kon ontlenen aan mijn eigen, hedendaagse leven.

Green Day:D.

Over de liefde he:). Nah, ik moet zeggen, ik vind 'm mooi. Alleen het woord objectief vind ik er niet zo in passen, en in je titel zeg je "Je zei me te wachten", en dan is de eerste zin "Je zegt me te wachten :confused:. Beetje vaag.

Dank, ik heb de titel gewijzigd :) . Voorlopig is objectief voor serieus vervangen... ik weet alleen niet of dat nog zo goed past. :|

Ik vind het iig beter dan objectief, maar ik zou eerlijk neerzetten. Nja, dat zou ik dan doen, hoor.

PS: de titel is niet veranderd.

Opnieuw gewijzigd. :P De titel laat zich alleen niet veranderen... dus heb ik wat andere wijzigingen doorgevoerd :) . Dank voor de aandacht; ik kan meestal niet zo goed naar mijn zelfgeschreven stukjes kijken, en zeker hier niet. Dit schreef ik nogal in een opwelling...

Dat was dan wel een goede opwelling(y).
Als ik iets in een opwelling schrijf, komt er iets uit over bruggetjes op Corsica.

Opwellingen zijn vaak een goed begin van wat dan ook ;)
Mooi gedaan!

Res to the fucking pect.

Grim - Zozo, kwam dat niet extreem gangster over?

Erg goed werk, Godfather.

Dit is op dit moment in mijn leven een herkenbaar stuk. Wel minder dramatisch, dat wel, maar de kern is levendig.


niam

Zoals je ziet vind ik het geheel rommelig. Naast dat dit voor mij heel storend is krijg ik sowieso al weinig gevoel bij deze tekst. Je eindigt met 'verschrikkelijke gevolgen' maar het enige steekhoudende argument dat je geeft is dat je cijfers erdoor op achteruit gaan.
Inhoudelijk kan ik me er totaal niet in vinden omdat ik tegenwoordig een heel andere kijk heb op relaties. Ooit was het voor mij ook zo, maar dat dit niks is, zul je zelf moeten ontdekken. Dat kan ik niet toelichten...

Je had gelijk. In mijn top 5-comment had ik het meer over de algemene aanwezigheid hier zonder onzin te brabbelen. Niet over je schrijven.

Leuk Chang!! :D Ow, nee, niet het goede woord.. :nono: Mooi :D

Dramatisch, maar wel mooi :) Ik vind het wel goed geschreven en ik vind het ook niet zo heel rommelig, eigenlijk...

onrustbarend lage cijfers

Ik heb iets tegen dat onrustbarend, maar vraag me niet waarom :s

volgens mijn schrok simoen wel :p

Ik vind het, tegen de stroom in, niet zo geweldig eigenlijk. Het is vrij rommelig geschreven en om nou te zeggen dat het me wat doet, nee. De vorm en woordkeuze vind ik nou ook niet echt wat je zegt 'top'. Ik heb wel eens betere dingen gelezen van je.

Nijn*

Wow, vrij uiteenlopende reacties; al moet ik met lede ogen toe zien, dat de best onderbouwde reacties ook de meest negatieve zijn... :(
Laat het in ieder geval duidelijk zijn dat ik dit in minder dan een minuut heb geschreven, en in diezelfde opwelling gepost heb. Kraak het dus niet teveel af, als het gevoel niet (geheel) overkomt; is dat ook wel begrijpelijk. :)


Chan

Ben het met Nijn* eens, ik vind het niet geweldig. Toen ik het las kreeg ik geen (echte) gevoelens. Ook vind ik het rommelig geschreven en fouten in de opbouw van je zinnen.
Je begint veel zinnen met 'ik' en de zinnen die niet met 'ik' beginnen zijn een vraagzin. (Ik overdrijf wel een beetje.)
Zoals Nijn* al zei, je woordkeuze vind ik ook niet geweldig. Volgens mij kan je beter.

Het staat bol van de slordigheden, maar dit is iets te persoonlijk om op in te gaan denk ik...

Het is allang verleden tijd....

Zoals ik al zei, het was maar een opwelling. Ik ben allang blij dat ik uberhaupt zo'n opwelling heb mogen krijgen... :)

Timo als poëet. Wat een verrassing :p .

ik vind het best een mooi herkenbaar stukje.

alleen:
Kan ik de onrustbarend lage cijfers die op school in golven over me heen vloeien, nog aan
is school relevant als je het over liefde hebt?
:o
ik verwachtte dat je een hele lijst zou geven van dingen die je 'verwaarloosde/liet hangen' voor de band die in het stukje beschreven werd. dit bleef wat uit, daarom vond ik die ene mededeling een beetje loos.


van de vorm ben ik niet wild maar (om er maar een sandwich van te maken), ik vind dat je er best in bent een geslaagd iets over de liefde op papier te zetten. het klinkt best oprecht.

Dank :). Tja, de vorm is misschien inderdaad wat minder, en een keer over iets materieels als school praten is ook wat loos... maar ach, de opwelling was er. Alleen de volgende keer zorgen dat hij wat langer aanhoudt, dus. :)