probeerseltje
 

Stilzwijgend zat ik op de rand van haar bed, en staarde naar de witte muren om me heen. Ze waren immens groot en hoog. In de hoek van de kamer was één klein raampje te bekennen, maar verder viel er weinig licht de kamer in. Mijn blik viel weer op haar. Haar nietszeggende gelaat. Ik kon niet zien of ze blij was me te zien, en dat beangstigde me. Ik had er lang over nagedacht of ik zou gaan of niet. Toch had ik de stap genomen en had een kaartje meegenomen. ‘Van harte beterschap’ stond er op. De tekst was wat cynisch, maar om niet met lege handen aan te komen besloot ik het toch te geven.. Daar zat ik dan. Ik voelde me wat sullig, en als er een zuster binnenkwam betrapte ik mezelf erop dat ik blozend haar nieuwsgierige blik ontweek. Ik schaamde me voor de vreemde situatie waarin ik me bevond. Ik bevond me nota bene op het bed van een vrouw die een aantal uur geleden had geprobeerd definitief een einde aan haar leven te maken. Zoiets maak je niet iedere dag mee. Mijn bezoek bleek moeilijker dan dat ik had verwacht. Waar zou ik haar over vertellen? Iets over mijn bloeiende leven, vol met geluk en vrolijkheid, of over hoe goed het op school, en met mijn vriendinnen ging? Mijn leven was waarschijnlijk het tegengestelde van het hare. Ik vermoedde dat ze in een hel moest leven, wilde ze zoiets waardevols als een leven beëindigen. Het enige wat ik op dit moment eigenlijk graag wilde weten was waarom ze het had gedaan, en waarom ze me niet had verteld dat ze zich zo ontzettend moedeloos voelde, maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen haar deze vraag ook daadwerkelijk te stellen. Het moeilijk te bevatten wat er precies was gebeurd. Ik wist dat ik er ook nooit achter zou komen. Het enige wat me wel duidelijk werd hier op de rand van haar bed was dat leven en dood angstig dicht bij elkaar lagen.

Ik vind het heel mooi en fijn geschreven.
Mooie woorden gebruik je ook! :)

voor de rest heb ik er niet echt commentaar over.

ik vind het wel goed geschreven. Ik ben vooral heel nieuwsgierig wíe die vrouw is, of het de moeder van de hoofdpersoon is. Welke relatie ze hebben. En wat er precies gebeurd is. Dus ik zou nog wel meer willen lezen!

Je hebt een fijne schrijfstijl, het leest lekker door.
Ik vind het jammer dat er staat 'definitief een einde aan haar leven maken' een einde aan je leven maken is zoiezo al definitief.
Mooie laatste zin!

Een einde aan je leven maken is wel definitief, maar misschien wordt er bedoeld dat de vrouw het al heel lang met de gedachte speelde of zo... Begrijp je?

Ik vind hem mooi:) Komt er nog een vervolg?

Ik weet nog niet of ik een vervolg schrijf. Dat valt bij mij altijd minder goed uit dan het eerste deel.

dankje voor jullie reacties, hopelijk volgen er nog meer!!

hopelijk;)
(zegt genoeg? heb niks toe te voegen)

Ik vind het wel mooi... je laatste zin is alleen een beetje verwarrend, ligt misschien aan mij. Is de hoofdpersoon een meisje of een jongen? Komt op mij over als een mannelijk persoon, iig. Ik vind het dus wel goed, maar ik zou geen vervolgen. Ik ben niet meer zo van de vervolgen, maar dat slaat vooral terug op mezelf. Misschien kan je wel een vervolg schrijven, mja, moet je zelf weten:).

ik vind um mooi :)

ik vond zelf die laatste zin ook wat vreemd. Maar ik kon er niets beters van maken. Verder kan ik ook niet goed een vervolg schrijven, maar van jouw verhaal wil ik nog wel een vervolg :p die wil ik verder lezen!!!

Ja, komt nog, maar ik heb het druk;). Dat wil zeggen, ik doe alsof. Ik doe alsof ik het druk heb met ideeën opschrijven... o nee, dat is waar, maar ze zijn niet voor mijn verhaaltje. Ach, er komt nog wel wat. Vast. Ooit. Maar niet morgen, want dan heb ik schoolfeest:).

Hoe ik die zin eerst las, was:
Het enige wat me wel duidelijk werd, was dat hier op de rand van het bed leven en dood angstig dicht bij elkaar lagen.
Weet niet of je het zo snapt, maar zo las ik het en dat vond ik eigenlijk wel mooi:). Ik wist alleen wel dat het niet klopte, en toen ging ik her- en herlezen.

Hey die zin vind ik veel mooier!!! dankjewel!!

Okee, ik vind het een hele mooie tekst. Hetgene je vertelt heeft een prachtige lading. Alleen (tja sorry, ik kan niet alleen maar positief blijven) zijn er nog een aantal zinnen die niet zo mooi staan omdat ze te lang zijn of ze qua vorm niet goed in elkaar steken. Ik betrapte mezelf er al op dat ik de hele tekst veranderde(verbeterde) maar dat vond ik eigenlijk weer een aanval op jou tekst. Als je wilt kan ik het evengoed nog neerzetten, maar je kunt ook zelf nog even lezen. Ik kreeg laatst (wat dat overlezen betreft) een geweldige tip:
Lees het aan jezelf voor, dan zie je heel gauw welke zinnen beter kunnen.

Maar ik zei dus aan het begin dat ik het wel een mooie tekst vind. dus. :D

Hmm... Je moet ook niet iets zeggen dat je niet meent. Maar als je wilt, verbeter het er maar neer :p ik zal kijken of ik jouw verbeterde versie ook echt mooier vind :) in het vervolg zal ik mijn teksten beter overlezen. en kijk; ik ben nog een beetje een beginner dus ik zie niet zo snel hoe mijn zinnen beter kunnen. Dit is het beste wat ik eruit kon halen dus, als jij het beter kunt... laat maar zien dan :) wel lief dat je voor een keer positief comentaar geeft :p

Dankjewel :D

Ik vind het erg mooi. Je schrijft volgens mij best veel over cliché onderwerpen, maar dan wel op de manier zoals het moet. Hier komt tenminste de boodschap wel over in tegenstelling tot Carry Slee:)

Mooi. Mooie stijl, goed woordgebruik, mooi omschreven... Gewoon mooi :)

Okee, voor het gemak heb ik de tekst even gekopieerd, en ik heb me er even behoorlijk op uitgeleefd. Misschien zijn het dingen waar je het niet mee eens bent, maar ik heb ze zoveel mogelijk proberen te verantwoorden.



Stilzwijgend zat ik op de rand van haar bed, en staarde ik naar de witte muren om me heen. Ze waren immens groot en hoog. In de hoek van de kamer zat een klein raampje te bekennen¹, maar verder viel er weinig licht de kamer in.
Mijn blik viel weer op haar, haar nietszeggende gelaat. Ik kon niet zien of ze blij was me te zien, en dat beangstigde me. Ik had er lang over nagedacht of ik zou gaan of niet. Toch had ik de stap genomen en had een kaartje meegenomen. ‘Van harte beterschap’ stond er op.
De tekst was wat cynisch, maar omdat ik niet met lege handen wou² komen besloot ik het toch te geven.

Daar zat ik dan. Ik voelde me wat sullig, en telkens³ als er een zuster binnenkwam betrapte ik mezelf erop dat ik blozend haar nieuwsgierige blik ontweek. Ik schaamde me voor de vreemde situatie waarin ik me bevond. Ik bevond me nota bene bij⁴ het bed van een vrouw die een aantal uur geleden had geprobeerd definitief een einde aan haar leven te maken. Zoiets maak je niet iedere dag mee. Mijn bezoek bleek moeilijker dan dat ik had verwacht. Wat zou ik haar over moeten vertellen? Iets over mijn bloeiende leven, vol met geluk en vrolijkheid?⁵ Of over hoe goed het op school, of⁶ met mijn vriendinnen ging? Mijn leven was waarschijnlijk het tegengestelde van het hare. Ik vermoedde dat ze in een hel moest leven, wilde ze zoiets waardevols als een leven beëindigen. Het enige wat ik op dit moment eigenlijk graag wilde weten was waarom ze het had gedaan, en waarom ze me niet had verteld dat ze zich zo ontzettend moedeloos voelde, maar ik kon het niet over mijn hart verkrijgen haar deze vraag ook daadwerkelijk te stellen. Het was moeilijk me voor te stellen⁷ wat er precies was gebeurd. Ik wist dat ik er ook nooit achter zou komen. Het enige wat me wel duidelijk werd hier op de rand van haar bed was dat leven en dood angstig dicht bij elkaar lagen.




¹Omdat je meer woorden gebruikt dan nodig, en je zin daardoor nodeloos ingewikkeld wordt
¹⁺²Passieve zinnen maken het verhaal minder levend. Gebruik dus gewoon actieve zinnen.
³Omdat dat volk maar binnen blijft lopen als je daar zit...
⁴Om toch maar het idee te voorkomen dat jij in dat bed ligt (dubbelzinnige zin).
⁵Omdat je anders pas na 3 regels écht merkt dat het vragen zijn.
⁶Er hoeft geen direct verband tussen school en vriendinnen te zijn.
⁷Als je iets ‘bevat’, begrijp je wat er is gebeurd. Aangezien je nieteens weet wat er is gebeurd, kan je het je slechts voorstellen (of niet, in dit geval).

Voor de rest zie je dat ik nog wat woorden heb doorgestreept, omdat ze er net zo goed niet kunnen staan. Ook heb ik wat enters en een witregel geplaatst. Ik vond het namelijk al een korte tekst, en zo neem je tenminste nog wat ruimte in. Bovendien sluit je er het ene mee af en kan je door met het volgende. De lezer krijgt even een rustpauze om verder te gaan.

Heb je trouwens nog een titel bedacht? Ik sla alles wat ik schrijf op, en dan is het wel fijn als het niet allemaal 'probeersel' of 'naamloos' heet.

Heey :) je haalt er best goede dingen uit! dankjewel voor je hulp :p een titel heb ik eigenlijk niet meer over nagedacht. Noem het zoals je het wilt noemen. maar ehm dankje voor je advies. Ik kan trouwens maar een paar verhalen van jou vinden. Waarom post je zelf niet vaker?

dankje voor je advies (hoewel het niet meer zo positief is als je eerste reactie :P)

Ehm... ff denken hoor. :bloos: Ik post niet vaker verhalen omdat ik geen verhalen heb om te posten. :D
Maar ik denk dat daar binnenkort wel verandering in komt, ik heb nog wel wat leuke ideetjes liggen.

geen dank :)

mooizo! ben benieuwd!

Ik vind hem erg mooi. Hij raakte me. (y)