En je leest totdat je stopt.
 

Dan heb je net een boek gelezen en denkt erover na. ’S Nachts, het is donker en je sloot je boek en licht. Heel je ziel stort je in het geschrift, om de bladzijde wil je dat jij die zin bedacht had. Je analyseert zo goed en zo kwaad als het kan; bedenken kan je ook zelf wel. Of is het eigenlijk allemaal niets? Loze woorden in een boek. De schrijver verpakt het in drama, zo lijkt het wat. Je denkt ‘ik word de eerste nuchtere schrijver’, maar probeert het dan toch weer in een mooie vorm te gieten. De paradox maakt zijn slachtoffer snel.

~

Als je iets nieuws leert, is het dan zo dat je iets gekends vergeet? (1)

-

En dan. Je hoofd leegmaken, eindeloos. Analyses, theorieën blijven komen. Ik droomde uiteind’lijk van… (2)

-

Soms bromt je maag zo raar dat je denkt dat je mobiel afgaat. (3)

-

‘Ik heb genoeg materiaal voor nog een boek.’ Maar achteraf is het nooit genoeg, en dat weet je van tevoren. (4)

-

‘Verrot, ik heb het opgeschreven.’ Alvorens het blad te verscheuren; bestemming prullenbak. De volgende dag probeer je het zo goed mogelijk glad te strijken. (5)

-

Kort, dat doet het het best. Ik sla de plank niet mis. (6)

-

Toch? (een afweging tussendoor)

-

De man stak de straat over, wachtte liever achteraf. Hij was dertig toen hij aan zijn verwondingen stierf. (7)

-

Ongenummerd spreek ik tweemaal tussendoor,
In volgorde leef ik niet.
Quitte staat mijn verdriet,
Maar ik weet, dat ik opnieuw verstoor.

-

Ik ben leeg; zo gaan de dingen over. (en vergat je nummer, bovendien)

-

‘Zullen we dan maar?’ (8 – alles komt weer terug -)

-

Een schrijver is op zijn best in melancholie. Alleen en overdenkend. (9)

-

Clichés doen het altijd, ik heb het vaak genoeg ervaren. (10)

-

‘Ik heb je lief.’
- ‘Was daar zelf dan op gekomen!’.
(11)

-

Toch? (12 – twijfel: zelfspot achteraf -)

-

Reflecties en kleine zinnen, ik kon er niet mee leven, want:
Het geen wat mij vertrouwt
doch droevig in de oren klinkt,
is de schuldvraag, mijn vriend. De schuldvraag; niets dan dat.

‘En je neemt wat ik je geef!’ Ik smeekte nog van niet.

Het eerste was wat won.

Ik vond iets geniaal en ik hoop dat het met opzet is gedaan:
Het geen wat mij vertrouwt. (al zou ik eerder voor dat zijn gegaan, maar soit). Het geen. Klinkt als het Niets, niemand,... maar ook hetgene.

Ik dacht dus dat de zinnen daadwerkelijk quotes waren, maar zoals ik nu weet zijn ze van jezelf. Er staan mooie zinnen tussen, op zich. Geheel op zichzelf staande zinnen die er over 80 (! :D) jaar nog staan.

Mijn favorieten:
Soms bromt je maag zo raar dat je denkt dat je mobiel afgaat. (3)
Gewoon :D

‘Ik heb genoeg materiaal voor nog een boek.’ Maar achteraf is het nooit genoeg, en dat weet je van tevoren. (4)

-

‘Verrot, ik heb het opgeschreven.’ Alvorens het blad te verscheuren; bestemming prullenbak. De volgende dag probeer je het zo goed mogelijk glad te strijken. (5)

-

Kort, dat doet het het best. Ik sla de plank niet mis. (6)
Deze hakken erin.


Het geheel, mooi, apart, verrassend. Ik snap dat je twijfelde, het is ook zo anders. En ik zou ook twijfelen, ik twijfel nu zelfs met je mee omdat ik zelfs niet goed weet welke richting ermee uit moet. Er zijn struikelblokjes maar langs de andere kant ook niet.
Hoedanook vind ik het mooi en speciaal. Wat de rest betreft moet je het me maar vergeven, want ook ik ben hier geen expert in ^^ al laat ik soms uitschijnen van wel.

Een ding dat me stoort: de té grote spaties tussen de 'quotes'.

O, dit is wel erg apart, experimenteel. En dat vind ik eigenlijk ook wel erg leuk. het is donker en je sloot je boek en licht. vind ik heel mooi. Ik vroeg mij ook af of die zinnen citaten uit een bestaand boek zijn, maar na Mutant's post gelezen te hebben en nu dat ik dus weet dat jij die bedacht hebt, vind ik het nog veel leuker. Zijn de cijfers tussen haakjes paginanummers?

Mutant:
Dank voor je reactie! Ah, blij te lezen dat je het speciaal vind, en het geen was helaas niet bewust maar nu je het zegt is het geweldig. Het is ook waar; 'de schuldvraag'; iets en niets. Het is er altijd in je achterhoofd, ledig, aanwezig, maar niet concreet. Paradoxaal dus, en daar gaat dit gedicht ook over. Fijn dat je dat eruit haalde :).

Ik stoor mij zelf inderdaad ook aan die grote tussenruimtes, daar heb je gelijk in. Maar geen witregels vind ik ook zo wat.... heb jij een oplossing?

CSN:
Jij ook bedankt! De cijfers zijn geen bladzijdenummers, maar gewoon opéénvolgende nummers, met af een toe een onderbreking om aan te geven dat ik chronologisch niet echt logisch in elkaar zit en dat ik het ook niet zo heb op tijd, als in de concrete tijdseenheid. Misschien ook wel om de samenhang aan te geven. Of pogen te. ;).

Misschien kun je de witregels met een kleiner lettertype doen, zodat ze niet zo groot zijn.


En over het gedicht, heb ik niets meer toe tevoegen vrees ik. :(
Of misschien toch iets, die cijfers tussen haakjes geven het wel iets extra's. Iets, fragmentarisch (love that word).
En de toevoeging bij 8 en 12, een aantekening bij het gedicht als onderdeel van het gedicht. (wat zeg ik nu weer?!)
Nouja, om het allemaal even samen te vatten:
(y)

Dit verwoordt eigenlijk het beste wat ik erover denk.
Het is bijzonder, apart, mooi, ik betwijfel of ik het wel onder gedichten vind vallen, en ik ga er over nadenken. Leuk :)

Naar mijn idee valt het in de richting van proza, maar toch ook weer niet.

Han, wat leuk zeg! Ik was echt verrast! Ik zou het nog vele malen kunnen en willen lezen en dan nog valt er vanalles te ontdekken. Inhoudelijk kan ik het (nog) niet grijpen, maar dat vind ik helemaal niet erg.
leuk
leuk
Leuk!
.

Ik vind het goed dat je die uitspraken oom post. Ik schreef eerst ook vaak van die uitspraken. Misschien heb je me wel aangezet die ook te posten :D Je hebt er n aantal leuke bijzitten (y) vooral 1,3,7 en 11

mooi! dit zijn echt dingen om te lezen, en weer eens te herlezen. om steeds weer nieuwe dingen te ontdekken. 5 en anderen, herkenbaar ;). ik vind dat je het heel mooi op volgorde schrijft, je voelt met het geheel mee. ik sla de plank niet mis, en vergat je nummer bovendien, was daar dan zelf opgekomen, ik smeekte nog van niet..juist de kleine dingen (y). ik vind 'm ook wel apart, ik ben deze vorm niet zo gewend. herleesbaar iig.

Wauw, dank voor de positieve reacties!

Sketch: ik heb het geprobeerd, met dat lettertype, maar dat gaat helaas niet. Ik denk dat ik het dan gewoon maar even zo laat staan.

Thoughtful: daar ben ik juist erg benieuwd over, waar mensen het onder vinden vallen. Of meer nog: of er mensen zijn die dit géén gedicht vinden. Leuk dat je dat aanstipt (y). Kun je misschien ook uitleggen waarom je niet weet of het onder de gedichten valt :)?

Dream: lief :). Mja, dat was ook de hoofdgedachte van het gedicht: een enorme boel boodschappen verpakken en lijnen en verbanden trekken. Ik ben benieuwd hoeveel een mens eruit kan halen :D.

scrooping~paper: ik kan jouw uitspraken niet vinden; waar heb je ze gepost? Ik vind het idd leuk om ze te posten; ze zijn samenhangend maar toch ook weer erg op zichzelf staand, zodat de lezer alle kanten op kan.

=zwart wit=: leuk dat de kleine dingen je opvallen (y). Dat vind ik namelijk altijd erg belangrijk; de kleine details.

Zoals Dreamerfly al zei, neigt het voor mijn gevoel meer richting proza.

En ik weet niet, het is toch niet echt een gedicht? Hoogstens omdat je het op DoP post, maar wat zijn de 'kenmerken' van een gedicht dan? Ik kan ze hier niet in terugvinden.
Wat niet wil zeggen dat ik het niet erg bijzonder vind.
Maar ik ben ook benieuwd wat anderen er over zeggen, ik ben er nog steeds niet echt uit :)