Probleempje met ouders.. :(
 

De verhouding tussen mij en mijn ouders is nooit goed geweest en elke dag breekt er bij ons wel ruzie uit, van `s morgensvroeg tot `s avondslaat.. Ik ben het echt beu.. Gister brak er wederom een grote ruzie uit tussen mij en mijn ouders.. Mijn vader dreigt allang met dat ik het huis maar uit moet.. Ik ben 19 jaar, zou graag willen maar kan het niet ivm financieën.. Ik heb ook nog mijn HBO opleiding en dat vind ik toch iets belangrijker dan om me nu te onderhouden, want als ik zelfstandig ga wonen moet ik alles zelf betalen.. Van auto naar belasting.. Het leventje wat ik dan nu heb gehad is voorbij... Ik weet niet waar ik voor moet kiezen, maar hele dagen in ruzie leven zie ik ook niet zitten.. Het is meestal zo dat mijn moeder begint tegen mij, mijn vader gaat daar weer op in en dan breekt de hel weer los. Kijk één keer op een dag een discussietje vind ik niet zo erg, maar zo kan ik er niet meer tegen.. Gister ben ik dan ook het huis uitgestapt na dreiging van mijn vader dat ik op moest rotten en heb vannacht in mijn auto geslapen, steenkoud, ik kan niet nog een nacht in mijn auto slapen, en ik weet zeker dat ik weer binnen mag bij mijn ouders, maar ik ben zelf te koppig.. Ik ben het gewoon beu.. Ik wil niet zeggen dat ik slechte ouders heb, zeker niet.. Ze hebben alles voor me over, materieel, maar voor de rest geven ze alleen maar oppervlakkige liefde, leuk praten is het bij ons thuis niet, alleen gezeik van mijn moeder.. Als ik zie hoe het bij mijn vriendin aan toe ga, of bij een vriend.. Wat ben ik jaloers.. Die krijgen niet zoveel van hun ouders, maar wel in lief hebben.. Wat ik me nu afvraag wat moet ik nu doen? Ik wil ook niet bij mijn vriendin dr ouders aankomen of ik mag blijven slapen en zeggen dat mijn ouders zo slecht zijn bladiebla, want dat is ook weer niet zo... Ik weet het gewoon niet :(

Je zegt dat je ouders je wel met materiaal en financiën ondersteunen, dus zullen ze als je op kamers gaat er vast ook voor zorgen dat je geen geldproblemen krijgt.
19 jaar is opzich niet een vreemde leeftijd om op eigen benen te gaan staan. Natuurlijk is iedereen er op een andere leeftijd klaar voor, maar de situatie zoals jij beschrijft werkt natuurlijk niet, dus ik denk dat je het echt als serieuze optie moet zien.
Ik weet niet waat je HBO doet, maar je kan bijna in elke stad wel in een studentenhuis terecht (als je je ingeschreven hebt en na een bepaalde tijd wachten), dus echt helemaal op eigen benen is totaal niet noodzakelijk.

maar het probleem is dat ik die kans gehad heb om op eigen benen te staan, maar toen niet genomen heb, door mijn dol verliefde kop, ben voor mijn vriendin hier blijven studeren, stomme beslissing ik weet het want ze is nu ook na een jaar mijn ex.. Gelukkig heb ik nu een ander lief vriendinnetje, maar ik baal er wel van.. mijn ouders willen me niet nog een tweede keer betalen, das het probleem ,dat weigeren ze... anders had ik di ekans allang genomen, en ik moet hier eerst nu mijn jaar afmaken voordat ik naar een andere school kan.. en de oplossing die jij voorstelt is ook niet op korte termijn te voorzien.. dus ja..

Hoezo een tweede keer betalen?
Jij bent toch, wat ik begrijp, niet het huis uitgeweest?
En dat je je door je verliefd kop hebt laten leiden is begrijpelijk, maar dan kan je toch nog wel het huis uit?
Welke kosten willen ze dan niet voor een 2e keer betalen, want voor zover ik weet zijn je ouders, als je op kamers gaat, verplicht een deel aan jou te betalen:o

mijn ouders hebbe me de kans gegeven om te gaan studeren ze hadden zelfs al een kamer voor me gehuurd maar goed.. En zoals ik al zei dat is dus niks op korte termijn, waar moet ik dan de eerst volgende weken naar toe?

Ik wil niet heel vervelend zijn, maar ik kan mij voorstellen dat je ouders het nou wel een beetje gezien hebben met je. Dat jij voor je toenmalige vriendin niet op kamers bent gegaan, terwijl zij al wel een kamer voor je gehuurd hadden, vind ik namelijk nogal onbeschoft. En ik weet niet of die ruzies die jullie hebben daarna begonnen zijn of daarvoor al bezig waren, maar het klinkt alsof jij ook niet altijd even slim en leuk bezig bent geweest...

als je uitwonend bent krijg je extra stufi, en als je ouders weigeren te betalen, moet je ze een papier laten tekenen waarin zij aangven dat ze niet wensen mee te betalen, krijg je ook weer meer.

Daarnaast zijn er studenten uitzendbureau's die voor jou aangepast werk kunnen zoeken.

niets is onmogelijk

Dat is idd wel een situatie waarin je als ouders gaat twijfelen, dat moet je gewoon toegeven. En als zij jou het door de IBG vastgestelde bedrag betalen, kan jij daar ws je kamer van betalen, van de rest van het geld de boeken, eten etc.
En als je ouders je het huis uit willen hebben, werken ze daar heus wel aan mee, want ik kan me geen ouders indenken, die je zomaar op staat gooien...

Het was ook stom van me, maar iedereen maakt fouten, en zo`n blokkade ben ik eigenlijk niet in huis hoor, als ik thuis ben zit ik normaal gezien in mijn kamer met mijn deur op slot, dus wie zou last van me moeten hebben, onder het eten is het enigste gesprek wat we voeren en das ruzie, terwijl ik nooit begin, maar goed das moeilijk te beoordelen voor jullie.. Maar het was niet zo dat mijn ouders ineens veranderen na die gebeurtenis, tis altijd al zo geweest..

Waarom probeer je niet eens met je ouders te praten, vragen waarom ze nou altijd ruzie met je maken, waar ze zich aan ergeren? Maak ze duidelijk dat je nu steviger in je schoenen staat en dat je nog steeds graag op kamers wilt en dat je dat wel zelf zult regelen, etcetera... misschien moet je ze wat dat betreft gewoon even laten zien dat je wat volwassener bent geworden.
En trouwens, de hele dag op je kamer zitten en alleen voor het eten naar beneden komen geeft natuurlijk ook geen extreem goede indruk. Het zijn wel je ouders. Toon eens wat belangstelling, en zie dan maar eens verder.

of als je op deze manier door wil gaan. Stap eens naar een (studenten)woningbouwvereniging in de stad waar je je HBO-opleiding volgt. Schrijf je in en hoop dat je binnen korte tijd een kamer hebt. Zorg dan doormiddel van dat weigeringsformulier dat je aangevulde stufi ontvangt en ga werken. Doe van mijn part je auto weg. (Waar heb je sowieso een auto voor nodig als je een OV hebt?) Als je nu gaat miepen van.. "Het kan niet, het kost teveel geld etc etc" dan ben je gewoon stom. Je kan namelijk ook alles inslikken en de oplossing van Krummeltje proberen maar volgens mij heb jij al teveel ruzie zitten maken met je ouders om daar nog aan te beginnen...

Dat denk ik eigenlijk ook. TS, ga eens na bij jezelf of je een lieve, leuke zoon bent geweest of een dwarse puber die in alles vervelend was of is?

Ik toon ook belangstelling in mijn ouders, maar alles wat ik vraag wordt afgewimpeld.. Als ik vraag wat keer op keer de oorzaak is van de ruzie zeggen ze: "jij"... en dan vraag ik wat doe ik dan, en dan is het enigste wat ze zeggen: "met jouw kan je niet praten".. Terwijl ik het nou juist dolgraag wil.. Kijk bijvoorbeeld gister ik had op mijn pa zijn computer gezeten om te kijken of de presentatie het daarop ook goed deed.. Daarna gelijk uitgezet..Zijn computer deed het al een tijdje niet goed, maar toen hij zag dat ik erop geweest was, want dat mag niet zonder toestemming, ging hij flippen en zei ie dat zijn computer vastliep door mij.. Ik heb me verontschuldigd en ben ff wat gaan eten.. Mijn vriendin kwam `s avonds eten, dus ik vroeg zo aan mijn ma: "ma wat gaan we eten".. "gebakken aardappeltjes" zei ze.. Nou elke keer als mijn vriendin komt eten, eten we gebakken prut, dus ik vroeg aan mijn mum, kunnen we niet wat anders eten, gewoon een normale kost? Of ik wil ook op Chinees trakteren vanavond.. Maar nee hoor toen ging ze daar weer moeilijk over doen, we eten gebakken aardappeltjes, klinkt stom toch dat we daar ruzie over hebben, dus ik hou weer mijn mond, begint ze zo ineens van "je vriendin" gaat niet meer mee op vakantie das over, heb geen zin om alsmaar discussies te hebben.. Nou toen werd ik ook best kwaad, en ze zei dat ik ook maar beter niet meer mee kon gaan, daarna begon ze erover datmijn vriendin `s avonds niet meer mocht komen en toen kwam mijn vader ook weer over zjin computertje zeiken en was het vlam in de pan.. Voor de zoveelste keer ik en mijn pa handgemeen, al weer ik me de laatste tijd gewoon af en geef ik een mep terug, misschien toon ik dan niet zoveel respect, maar ik wil ook als een volwassenen behandeld worden en niet als een klein kind die nog een *pets* op zijn billen krijgt... Mishandeld word ik niet hoor, dat moet je erook niet van denken, maar als mijn pa eenmaal kwaad word is ie niet meer tegen te houden.. Maar zo gaat het dus elke keer..

Ok, dat klinkt allemaal nogal kut. In dit geval verklaar ik je voor gek dat je niet de eerste de beste kans hebt gegrepen om uit huis weg te gaan. Maargoed, daar heb je nu weinig meer aan. Ik zou dus zeggen. Slik het even in voor de komende weken, zorg dat je veel tijd besteed buiten huis en zorg dat je zo snel mogelijk op kamers komt te zitten.

Ik ben het geheel met bovenstaande poster eens.
Maar waar is het gedoe allemaal begonnen? Want je ouders klinken té onredelijk om waar te zijn... :)

indd

Sommige mensen hier denken de ouders van de TS te snappen, omdat hij de kamer niet aannam. Maar ik vraag me af in welke situatie dit gebeurt is.

1. Hij woonde thuis en had altijd al ruzie en zijn ouders regelen zonder iets te vragen zomaar een kamer. Leuk is dat, als je ouders je zo 'welkom' laten voelen.

2. In overleg hebben zijn ouders een kamer gehuurd voor hem en weigerde hij dit later na toch.

Bij optie 2 snap ik dat het onbeschoft kan zijn van de TS, maar niemand weet hier hoe dat toentertijd gegaan is, toch?

En verder, ik zou meteen weggaan, desnoods met mensen een kamer delen, of briefjes ophangen dat je tegen betaling ook bij andere mensen wilt inwonen, maar wegwezen daar.

Succes!

Ik vind je ouders eigenlijk helemaal niet zo onredelijk klinken. Ik heb het idee dat jullie ruzie's gewoon helemaal geescaleert zijn en dat beide groepen nu gewoon niet voor rede vatbaar zijn.
Waarom zou je in gods naam gaan zeuren over wat je gaat eten? Als je moeder eten kookt, heb je dat te accepteren. Als je een keer wat anders wilt eten, goed, doe er dan ook wat voor en maak zelf iets leuks. Maar je er niet zo makkelijk vanaf dat je wilt tracteren op chinees ofzo. Dat geld kun je beter sparen voor als je op jezelf wilt.
Ik mag ook niet op de pc van mijn vader komen zonder toestemming, lijkt me vrij logisch. Hij komt ook niet op mijn pc zonder mijn toestemming.

Je geeft zelf al aan dat je vrij koppig bent, waarschijnlijk zijn je ouders dat dan ook want je moet het toch ergens van hebben. Wees jij nou eens de slimste en begin niet met schreeuwen, blijf gewoon rustig ook al kook je van binnen. Probeer alles eens uit te praten met je ouders en accepteer dan geen antwoorden als 'de oorzaak ben jij'. Vraag gewoon wat je precies verkeerd doet. Misschien kun je er iets aan veranderen (als je dat wilt).

Wil dit allemaal niet: Plunder je spaarrekening en ga op jezelf.

Je kan toch een bijbaantje doen om een cent bij te verdienen?
Het lijkt me alleszins logisch dat je niet meer thuis blijft wonen, misschien verlangen je ouders dat je wat meer doet, of dat je wat geld verdient om op je eigen poten te staan.
Toen ik nog thuis woonde heb ik ook veel ruzie gehad, ik kon/wilde mijn ouders niet meer zien, er was vaak ruzie. Nu ik alleen ben gaan wonen met m'n vriend gaat het veel beter met mijn ouders, we komen zeer goed overeen en ik zie nu pas in dat ze eigenlijk nog zo slecht niet zijn.

Oeehhh klinkt echt niet coowl :(
Ik zou je ouders een brief schrijven met jou mening erin...
Dan gaan ze niet gelijk tegen je tekeer en heb je de kans om je mening goed te vertellen...alleen nie tgaan slaan...zo krijgen ze geen respect voor je en zullen ze je niet waarderen :)

Ik snap wat je bedoelt.. je krijgt dingen van je ouders en daarom zullen mensen vinden dat je het goed hebt en dat je lieve ouders hebt. Maar ondertussen tonen ze geen liefde voor je, hebben geen interesse in wat voor persoon je bent, want jazeker, je bent een persoon met gedachten en gevoelens.. en niet alleen maar een vervelende klierderige jongen. Ondertussen wil je het liefst dat er eens een week, of zelf maar een dag voorbijgaat zonder geruzie en dat je gewoon weer eens gezellig met je ouders kunt praten en een band met ze hebt.. net zoals je vroeger dacht te hebben. Ik ken het. ;)

Dat is precies zoals ik het wilde verwoorden.. Dat bedoel ik dus.. De buitenwereld denkt dat ik een gelukkig persoontje ben bij mijn ouders, ben ik ook, in een bepaalde mate, de liefde als praten krijg ik niet van hun en daar baal ik gewoon van..

oh en ps: een baantje heb ik al hoor werk al 15 uur op een week, vind ik meer dan genoeg eerlijk gezegd met mijn studie ernaast..

Schrijf je ouders een brief met punten die je dwarszitten en loop een tijdje van huis weg? Maximaal een week denk ik dan.

Laat in ieder geval weten waar je verblijft.

Soms moet je de confrontatie maar gewoon aangaan denk ik zelf.

Dit spreekt elkaar helemaal tegen.
Eerst zeg je weglopen, en daarna moet je de confrontatie aangaan...

Weglopen heeft absoluut geen nut, je toont alleen maar je eigen zwakte en dat wil je neem ik aan niet

waarom zou dat onbeschoft zijn? Als ik niet op kamers zou willen en mn ouders huren er toch één, dan ga ik daar toch ook niet heen omdat zij dat willen?

Hij had het beter kunnen overleggen, aangezien hij het eerst wel van plan was en het later toch niet deed.

Ben ik nou de enige die het opvalt dat je een eigen auto hebt? Dat is leuk, dat is makkelijk, maar dat is iets wat je als student ook heel makkelijk kan laten staan. Dat scheelt je een heleboel geld, en het hoeft je niets te kosten.

Want: Je gaat op kamers in de stad waarin je studeert, dus je kan op de fiets naar school. Voor de langere reizen kun je een OV gebruiken, en als die niet geldig is, reis je met korting, wat altijd nog veel goedkoper is dan de auto.

Verder is het ook zo dat de IB-groep ervanuit gaat dat je een bepaalde bijdrage krijgt van je ouders. Willen je ouders je niets meer bijdragen, en je kunt dat aantonen, dan kun je extra aanvullende prestatiebeurs krijgen. En je kan daar eventueel ook altijd extra lenen...

Stel je krijgt uitwonende beurs, dat is iets van 230 euro. Dat gaat geheel op aan je kamer. Je verdient er nog iets van 200-300 euro erbij, en je ouders geven je ook nog eens 200 euro per maand. Daar moet je collegeld+boeken van betalen. Dan lijkt het me sterk als je daar niet van rond kan komen hoor. Als je wil is overal wel een weg! En ja, dan moet je de luxe zaken even laten liggen. Jammer dan. Is nog genoeg tijd voor na je studie!

Bij mij werkte deze tactiek wel. Bovendien zie ik het niet als je eigen zwakte tonen, maar juist je diepste gevoelens uitten.

Gevoelens, die je waarschijnlijk in een gesprek met je ouders niet zonder emotionele reacties zou kunnen uitten omdat dat toch keer op keer uitloopt op ruzie.

Waarom mag je je eigen gevoel niet tonen tegenover je ouders?

Jonge ga toch het huis uit,

Want sorry als ik hier een beetje hard in overkom..
Waarom heb je een auto nodig?
Waarom zeur je als je zoveel luxe hebt.

Vanaf je 18e hoeven je ouders je niet meer in huis.
ga dan op kamers, met een F*cking HBO-opleiding krijg je studiefinanciering dus wat zeur je, en je kan ook nog gaan werken voor je geld..

Dus wat zeur je, ik wist me ook te redden op kamers, op "de middelbare school"zonder studiefinaciering, en gewoon evenveel "kleerdgeld"als ik normaal van mn ouders kreeg.. ( 100 euro pe maand)
En ik werkte voor mn geld,
Ik heb van te vore wel gespaard en ben erg zuinig met mn geld..

Ik had een kamer van 180 euro, en en werkte en verdien ongeveer 400 euro per maand en 100 euro van mn ouders..

Ik hoefde wel mn studie zelf niet te betalen, maar dat is wel een voorbeeld om zelf te leven..

En je moet niet zeuren, sorry.. ik had problemen en ben weggegaan, (later weer teruggekomen, maar niet dor geld problemen) maar jij hebt problemen maar gaat niet weg omdat je gewoon lui bent,

sorry..

hoe vaak zeg jij wel niet sorry :rolleyes: ...

laat ik dan ook één keer sorry zeggen en dat is dat ik dus niet lui ben.. ik heb hier mijn vriendenkring, mijn werk en mijn hobby`s.. ik werk 15 uur in een week, 4 keer op een week dansen (salsa en stijl) met om de zoveel week wedstrijd, fitness 2x op een week, uitgaan op zaterdag, met mijn vrriendin een beetje niksen (lui voorbeeld).. varen doe ik graag met mijn motorboot.. en ja het klopt het is luxe maar ik heb er hard voor gewerkt, voor mijn boot en voor mijn auto en voor al mijn kleren die ik heb gekocht.. Dat heb ik verdient niet gehad.. En een auto heb ik nu alleen maar omdat ik nu niet in Breda ofzo zit, nu kan het.. Ik woon thuis snap je, als student had ik het ook niet gedaan dussssss...

Man, man.. als je zo goed voor jezelf kan zorgen waarom doe je hierover zo moeilijk? Als je echt zo goed bezig bent als je zelf zegt dan moet je ook wel in staat zijn om vervangende woonruimte te vinden voor jezelf.

oh *zucht*.. waarom word ik aangevallen, terwijl ik nou juist om raad vraag.. besides ik ben weer thuis, ik en mijn ouders moeten alleen nog rond de tafel gaan zitten, en je kan niet binnen een dag vervangende ruimte regelen, sorry, misschien jij wel maar goed.. ik had die avond in mijn auto geslapen en das best koud en ik wist niet wat ik nou de volgende dag moest doen, vandaar..

Ik val je niet aan. Ik vind je verhaal gewoon raar en onsamenhangend. Een aangeboden kamer, die weigeren terwijl het toch zo kut gaat thuis. Dan ouders die weigeren je verder nog te steunen omdat je 1 kans hebt gehad en die niet hebt gegrepen. Geen geld om zelf op kamers te gaan maar wel een auto hebben en 15 uur per week werken. Dat komt allemaal een beetje raar op mij over. Maar prima dat je sowieso van plan bent om met je ouders om de tafel te gaan zitten

Het ging kut thuis, maar ik heb hier heel veel vrienden zitten, het is bij ons niet zo`n grote stad, dus ken heel veel mensen, dat geeft me een fijn gevoel.. Ook voor mijn vriendin waar ik dolverliefd op was, ben ik hier gebleven, dat waren de hoofdredenen..

Mijn ouders betalen de verzekering van mijn auto en ik de wegenbelasting, bij mijn ouders schiet ik materieel niks te kort!!! Qua liefde wel, das het probleem.. En mijn ouders wilden me toen ik zou gaan studeren niet het huis uit hebben, maar ik wilde het..

ga nu niet wat dom doen over hoevaak ik sorry zeg, Je moet je gewoon niet zo erg aanstellen, want je hebt een keus, die je kan maken,

Je kan toch weggaan als je toch genoeg geld hebt, en anders blijf je toch in hetzelfde dorp/gedoe wonen.

er zijn mensen die het veel erger hebben,

ik zeg toch ook niet dat er niet mensen zijn die het niet erger dan mij hebben, maar dit forum is toch ook voor minder erge problemen voor te leggen.. de band met mijn ouders is gewoon niet goed, en daarvoor vroeg ik raad..

en ik heb geen genoeg geld, want als ik dat wel had was ik dus wel al weggeweest, in de tweede plaats ik studeer nu in mijn eigen woonplaats dus het is een beetje sonde om nu nog te verhuizen.. punt 3 ik wil niet graag lenen als het niet hoef, heb je later alleen maar problemen mee dus dan wil ik het liever zelf op hoesten en dat kan ik dus niet..

Je moet zelfs je gevoel tonen tegenover je ouders. Maar ik zie weglopen niet als een gevoel tonen. De confrontatie aangaan echter wel. Dit liever in een gesprek wat van beide kanten inbreng heeft en waar beide partijen ook willen luisteren dan een schreeuwpartij...

Bovendien zie ik huilen ook niet als een zwakte. Eigenlijk vind ik het juist heel sterk als je durft te huilen (of een andere vorm van gevoel uiten) waar anderen bij zijn..

maw, we bedoelen hetzelfde maar verwoorden het anders?



Ontopic: TS, je zegt dat je niet genoeg geld hebt, maar dat heb je wel. Verkoop je motorboot, je auto en je bespaart een hoop geld. Kun je wel zeggen dat je dat echt verdient hebt voor jezelf, als jij echt op jezelf wilt, heb je dit geld gewoon nodig. Het is in jouw situatie (hoe jij die schetst) een overbodige luxe...

(heb je al met je ouders gepraat?)

Maar goed, beetje van je luxe inleveren, en het moet perfect gaan.

Ik hoop voor je dat het gesprek met je ouders positief verloopt, maar liefde kun je niet kopen of eisen. Ook kunnen je ouders je dat niet ineens geven. Toen ik nog thuis woonde had ik ook vaak ruzie met mijn ouders (vooral mijn moeder). Ze waren wel heel aardig voor me, maar ik kreeg toch vaak ruzie. En eigenlijk vanaf het moment dat ik op kamers ging is het veel beter gegaan. Je hebt dan niet meer dat je de hele dag met je ouders 'opgescheept' zit, maar je komt alleen langs als je daar zin in hebt. Zoiets is heel goed voor de band met je ouders!

Bovendien zal je altijd, op het moment dat je voor het eerst het huis uit gaat, wat van je luxe moeten laten staan. Je kan nu eenmaal niet ineens een smak geld hebben.

Ik denk dat je moet inzien dat de oplossing van je probleem niet ligt in het veranderen van het gedrag van je ouders. Dat zal toch niet gaan. Maar als je toch graag wat aan de situatie wil veranderen, zul je zelf een stap moeten nemen.

[edit]
Ik had vroeger ook een motorbootje, was ik heel trots op, heel hard voor gewerkt, maar die heb ik uiteindelijk ook moeten verkopen. Ben er niet slechter op geworden hoor!
[/edit]

*haha* ik weet het.. maar ja het is iets heel dierbaars, net als mijn auto, heb voor beide zo hard gewerkt.. mijn boot heb ik nu 3 jaartjes, veel aan gesleuteld en gedaan, ook een nieuwe bbm bij gekocht en dan is het toch moeilijk om hem weg te doen, heb er vorig jaar al over nagedacht en nu nog steeds, daarom heb ik hem nog niet in de verzekering gegooid en nog geen ligplaats aangevraagd.. ik ben gewoon bang dat ik er later spijt van ga krijgen... vooral omdat ik de boot met goede winste kan verkopen, heb hem met motor voor 2500 euro kunnen kopen en hij is nu geschat op 5200 euro, zoveel geld heb ik er nu ook wel ongeveer ingestopt, maar goed, heb er ook drie jaar mee gevaren.. Maar ik kan nooit meer voor die 5000 euro de boot kopen die ik nu heb.. Waar ook veel emotionele waarde aan hangt..

Maar genoeg over boot en geld.. Ik kan ook heel goed met mijn vader opschieten, het is dat door mijn moeder het hele dagen ruzie is, heb een week met mijn vader alleen gezeten, niks aan het handje, we hadden zelfs een paar echte gesprekken van meer dan 20 minuten das echt superlang bij mijn ouders, en dat deed me toch zo goed... Dat zou ik liever vaker willen zien.. Maar goed ik weet dat mijn moeder ook heel veel om me geeft en waarschijnlijk geen ruzie wilt, maar het komt er toch elke keer van.. En als mijn moeder begint verdedigt mijn vader zijn huwelijk en dus mijn moeder.. En het wordt bij de keer erger..

Maar morgen gaan we rond de tafel, heb gezegd dat ik er nu eerlijk gezegd niet zoveel zin had om gelijk rond de tafel te zitten en dat we het beter morgen konden doen, na nog een nachtje goed slapen en wat meer te kunnen nadenken over vanalles..

Ik vind je ouders niet echt klinken als rot mensen, maar het klikt gewoon even niet meer. De liefde die jij zoekt, kunnen je ouders je mss wel niet meer geven. Natuurlijk weet ik niet of je die liefde nooit hebt gekend, of dat dat iets van de laatste jaren is.

Ik vind ze eigenlijk wel redelijk klinken; ze hadden voor je geregeld dat je op kamers kon, dus waarschijnlijk zijn ze het er mee eens dat het niet al te lekker ging thuis (weet niet of het toe ookal wat minder lekker ging).

Je wil volgens mij iets onhaalbaars; kom op je bent te oud om nog ruzie met je ouders te maken, en maak je dat wel dan is het tijd om weg te gaan uit huis. Dat hoeft echt niet al te duur te zijn, en mss kan je je ouders zo gek krijgen om ze mee te laten betalen. Ik denk dat de verhouding met je ouders een stuk normaler wordt wanneer je op jezelf woont, en je ouders af en toe nog eens ziet.

Je zegt dat je niet wil lenen als het niet nodig is, maar blijkbaar is het wel nodig. Het kan toch niet langer zo bij jou thuis. Ik zou er echt voor kiezen om wel te lenen (ik snap het natuurlijk liever niet), en lekker je eigen leven te hebben, zonder gezeur van je ouders.

Je zal toch met je ouders tot een oplossing moeten komen hiervoor, hopelijk heb je al met ze gepraat.
Suc6

En al een keuze gemaakt?? :o

Het is ws beter dat je op kamers gaat, maar waarom gaat dat niet met de financiën dan? Ik denk dat maar weinig studenten echt onderhouden worden door hun ouders.. Kom van die stoel af en ga aan het werk. ;)

Edit: Ik lees dat je auto eén een boot hebt? Vind je het dan heel vreemd dat je te weinig geld hebt voor een fatsoenlijke kamer? :| Misschien moet je alles eens op een rijtje zetten, en dan maar eens kijken hoe graag je het huis nog uit wilt.

ey goeie tip voor een goed gesprek:
de hele tijd gesloten vragen stellen en op dat antwoord weer een vraag stellen.
dan denken ze na het gesprek van hé die jongen heeft interesse voor ons of ze denken hé hij moet weer wat van ons :p

Een goed gesprek met alleen maar gesloten vragen. Hier snap ik niks van, want dan komt het maar van een kant en is het dus ook geen goed gesprek.
Ik zou na zo'n gesprek denken, waar is die nou weer mee bezig, ik kom helemaal niet aan het woord.

Maar jij hebt er vast een verklaring voor

sorry ik bedoel open vragen :bloos:

ik denk al:)

zoals die gozer zegt iedereen maakt fouten :)

:|

Als jij het niet meer uithoudt thuis moet je op kamers gaan, het is onzin om te zeggen dat je het niet kan betalen:

- verkoop je auto (1000-paar duizend euro?)
- verkoop je boot (€€€€€)
- ga minder of goedkoper uit
- ga minder dansen (2 keer in de week is toch ook goed?)
(- ga meer werken, aangezien je dan dus tijd over hebt)

Maar ik weet niet wat voor auto jij hebt en wat voor boot, maar voor een fiat panda is al 1000 euro te krijgen, dus daar kan je best een hele tijd van op kamers. Bovendien bespaar je heel erg veel geld.

Je moet voor jezelf dus bedenken: óf minder luxe leven (Want als ik dit zo hoor dan leef jij ZEER luxe, of je er nou zelf voor gewerkt hebt of niets, dat maakt niet uit) óf je luxe behouden en elke keer ruzie met je ouders.