Wat is de invloed van de verzorgingsstaat op het individualisme?
 

De gebruikte definities houden het volgende in:

Verzorgingsstaat : Het waarborgen van een minimaal inkomen, en het tot op zekere hoogte handhaven van een verworven levensstandaard.

Individualisme : Het voor alles bewaren van de persoonlijke onafhankelijkheid.


Geef uw hypothese, liefst goed onderbouwd, en eventueel met interessante linkjes;)

En dan hopen op een leuke discussie:)

De verzorgingsstaat leidt tot een groter individualisme, omdat mensen onafhankelijker worden en de kansen gelijker verdeeld zijn.

Voor iedereen?

ja, natuurlijk, omdat iedereen meer dan een bepaald bedrag binnenkrijgt, en in theorie niemand daardoor in zijn mogelijkheden belemmerd wordt.

In de praktijk zullen er wat uitzonderingen zijn, maar over het algemeen werkt het zo.

Ditt is de kritiek die Alexis de Tocqueville had op de verzorgingsstaat. Bepaalde taken en verantwoordelijkheden die eerst tot de samenleving behoorden, worden nu uitgevoerd door de overheid. Hierdoor neemt de wederzijdse afhankelijkheid af. Als gevolg daarvan verzwakken belangrijke sociale instituties, waardoor de sociale controle afneemt. Mensen voelen zich niet meer verantwoordelijk voor anderen en worden minder solidair en betrokken met de samenleving.

De kerngedachte van deze filosofie is dat de verzorgingsstaat haar eigen basis ondermijnt.

Hoe zit dat dan wanneer iemand reeds ruimschoots in zijn of haar eigen inkomen kan voorzien?

Aan de belangrijkste voorwaarde voor het individualisme is dan al voldaan. Het invoeren van een verzorgingsstaat gaat gepaard met hoge belastingen, en heeft zo een negatief effect op het inkomen.

Ben je het daarmee eens?

Oja, tussen twee haakjes, wie heeft het begrip 'verzorgingsstaat' in het leven geroepen?
Drees krijgt het lof daarvoor, maar heeft hij dit begrip ook ge"intoduceerd?

Als je één zwembad in je tuin hebt in plaats van vijf word je echt niet in je mogelijkheden belemmerd.

Je overdrijft, iedereen die in zijn of haar eigen inkomen voorziet heeft last van het hoge belastingniveau.

Voor zover ik weet wel, in Nederland althans. Maar ik ben er niet zeker van.

Nee, ik zou het er hoogstens mee eens zijn dat de modale klasse en het hogere segment daarvan te zwaar belast worden.

Boven de twee ton netto kan je die 52% best wel hebben.

Het verband tussen welvaart en inkomen gaat asymptotisch naar een maximum.

Je kan met deze stelling twee kanten op.

1. De verzorgingsstaat leidt tot een groter individualisme, omdat iedereen verzekert is van een redelijke levensstandaard waarbinnen hij/zij zichzelf kan ontplooien.

2. De verzorgingsstaat leidt tot een kleiner individualisme, omdat sommige mensen afhankelijk zijn op het gebied van inkomen en daardoor in zekere mate beperkt worden.

Het is maar net hoe je het ziet. Zelf zie ik het meest in optie 1, omdat ik denk dat de nadelen bij 2 verwaarloosbaar zijn ten opzichte van optie 1.

Volgens de door jouw gebruikte definities zorgt de verzorgingsstaat voor meer individualisme. Waarom? Individualisme is volgens jou het bewaren van de persoonlijke onfafhankelijkheid en door middel van een minimum inkomen is de mens iig niet meer afhankelijk van een van de factoren die niet persoonlijk zijn maar wel invloed hebben op de onafhankelijkheid.

Nu kan er tegenin gebracht worden, je bent afhankelijk van de staat omdat zij jou minimale levensbehoeftes geeft, maar de verzorgingsstaat geeft ntuurlijk niet zomaar aan iedereen geld. In principe hoort het natuurlijk te zijn dat mensen die genoeg verdienen er niks van merken, maar dat de mensen met een handicap of afwijking, zonder opleiding, geestelijke problemen, of whatever een minimimale levensstandaard krijgen. Omdat zonder de staat deze mensen een te lage levensstandaard zouden hebben, is de keus niet zozeer afhnakelijk of onafhankelijk zijn van de staat, maar juist tussen normaal leven of constant zien te overleven. En in het laatste is er natuurlijk geen spraak meer van afhankelijk zijn of niet.

Bereikt iemand met minimumloon dat maximum?

Nee. :)