Religie genetisch bepaald
 

Genes Play Bigger Role in Adult Religiosity
Increase in importance after adolescence

Betterhumans Staff
3/15/2005 1:56 PM


While religiosity is influenced by both genes and environment, a new study suggests that genes play an increasingly larger role during the transition from adolescence to adulthood.

The study looked at adult male identical and fraternal twins in Minnesota to examine the influence of both genes and environment.

During the transition from adolescence to adulthood, genetic factors increased in importance while shared environmental factors decreased.

Analysis of self-reported religiousness in 169 identical twins and 104 fraternal showed that identical twins maintained religious similarity over time while fraternal twins became more dissimilar.

"These correlations suggest low genetic and high environmental influences when the twins were young but a larger genetic influence as the twins age," say the authors.

---------------------------------

Dit onderzoek is gepubliceerd in het gezaghebbende blad Journal of Personality (april 2005) en is uitgevoerd door de University of Minnesota. Al wat ouder nieuws (een weekje of twee) maar het kwam opnieuw onder mijn aandacht toen ik gisteravond nieuwslicht zag.

Er schijnen drie belangrijke functies te zijn van het 'geloofsgen' op psychosociaal niveau:

- mensen denken meer controle te hebben over hun omgeving, ze hebben immers een verklaring voor verschijnselen zodat ze zekerder zijn over de toekomst.

- mensen kunnen beter omgaan met verlies van dierbaren, schokkende gebeurtenissen e.d. omdat ze het immers kunnen wijten aan handelen van een opperwezen. Dit zorgt voor snellere verwerking en minder stress.

- mensen ontlenen een identiteit aan het geloof, wat bevorderlijk is voor de groepsvorming zodat er een coherentere groep ontstaat. Dit is bevorderlijk voor de overlevingskansen van die groep.

Ik vond het zelf wel grappig, ben benieuwd wat jullie ervan denken - geloof simpelweg als evolutionaire methode om te kunnen overleven.

Ja, ik heb er zelf ook over nagedacht waarom mensen gelovig zijn, dat moet immers een evolutionair voordeel opleveren (of tenminste 'neutraal' zijn). Deze verklaring lijkt mij zeer redelijk.

Dit is ook ongeveer wat ik had bedacht. Aan de andere kant kijken gelovigen ook uit naar het leven na de dood wat weer afdoet aan de overlevingsdrang en is het niet altijd in je eigen voordeel om 'het goede' te doen.

Nee, maar wel vaak in het voordeel van de maatschappij. Bijvoorbeeld de puriteinse gedachte: hier hard werken (goed voor anderen) en dan in de hemel de beloning opstrijken. (of niet :p)

Ik ben geen expert op het gebied van DNA, maar ik blijf me verwonderen over de eventuele rol die DNA zou hebben op gedrag. Van karakter eigenschappen als agressie, depressiviteit, daarbij kan ik me wat voorstellen, maar geloof lijkt me een beetje vergezocht.

Klopt, de nadelen wegen ook zeker niet op tegen de voordelen.
Zullen we dan toch maar christen worden? ;)

Je moet niet vergeten dat genen op zichzelf gedrag niet bepalen. Genen bepalen alleen welk en hoeveel bepaalde invloeden van buitenaf, zoals opvoeding, uiteindelijk het gedrag beïnvloeden. Je kunt dus ook niet zeggen dat iemand voor x procent gevormd is door zijn 'nature' en voor x procent door zijn 'nurture'. Iemands genetische constellatie bepaalt alleen welke invloeden uit de 'nurture' meer en welke minder invloed (kunnen) hebben.

Maar, een voorbeeldje. Jij kent vast wel iemand die door iedereen 'goedgelovig' wordt genoemd, ofzoiets. Je hebt er vast geen probleem mee te accepteren dat het karakter van die persoon nu eenmaal is zoals het is en dat het een gevolg is van het proces dat ik hierboven beschreef. Waarom zou 'naïviteit' of 'goedgelovigheid' wel een gewone karaktertrek kunnen zijn en 'gevoeligheid voor religie' niet? Dat zijn in essentie dezelfde registers.

Het sociale karakter van religie was al decennia lang evident in de sociale en psychologische wetenschap. Het is nu alleen ook nog duidelijk dat de reden dat bepaalde mensen gevoeliger zijn voor spirituele en religieuze ervaringen dan anderen, komt doordat hun genetische constellatie blijkbaar zo is dat ze daar meer vatbaar voor zijn.

geloof als evolutie methode zou kunnen. Denk alleen niet dat het echt erfelijk is maar puur een kwestie van opvoeding. Ik ben zelf niet echt geloving maar ik denk dat het verdwijnen van de betrokkenheid van geloof wel een grote invloed heeft op de maatschappij zoals hij nu is. vroeger gedroegen mensen zich min of meer netjes omdat je anders naar de hel ging of verantwoording moest afleggen bij een priester of zo. De kerk was toen meer een sociaal controlerend orgaan. terwijl nu iedereen maar wat doet. de enige manier waarop je "gestraft" kan worden is juridisch. Maar dat is tegenwoordig ook makkelijk te omzeilen.

Het zou (inderdaad) ook met je karakter en opvoeding te maken kunnen hebben. Als je niet veel zelfvertrouwen hebt dat je er dan gevoeliger voor bent, omdat het je zelfvertrouwen en verklaringen voor dingen kan geven. Of omdat je zo bent opgevoed en niet beter weet. Want als jij overal zelf al een verklaring voor kunt geven, dan ehmm.. heb je het niet nodig of geeft een religie toch weer een andere uitleg ofzo (kan het even niet duidelijk uitleggen)..

Ging zelf naar de kerk tot mijn 12de, maar heb nooit in een god gelooft. Zal het waarschijnlijk ook nooit doen.. maar ja, wie ben ik om dat nu te zeggen :)

Precies, het is grappig dat mensen geen enkel probleem hebben met het aanvaarden van de genetische aanleg van 'naïviteit', 'goedgelovigheid' of van iemands seksuele geaardheid, maar wel met de vatbaarheid van iemand voor spiritualiteit en religie.

Dit werpt een nieuw licht op de uitverkiezing.

Ik ben het met je eens dat genen alleen voor gedrag een geringe invloed hebben. Je kunt dus wel uit zoeken of er een correlatie is, maar wat zegt dat precies? Vrij weinig denk ik zelf, totdat er een manier wordt gevonden wordt waarbij je DNA in een machine doet en die vervolgens uitrekent voor welk soort gedrag en voor welke talenten je een potentiële aanleg hebt. en dan nog, het is alleen maar wat je in potentie hebt.

Ik denk niet dat als je 'gevoelig' bent voor religie, je per se naïef / dom / onkritisch etc. hoeft te zijn. Het betekent niet per definitie dat je maatschappelijk gezien slechte karakter eigenschappen hebt. Het verklaart net zo goed niet waarom mensen geloven, of hoe geloof is ontstaan. Verder denk ik zelf dat het niet wil zeggen dat als je deze genen hebt je een geloof uit jezelf maakt. Je moet wel in contact komen met een religie, om te kunnen geloven. Tot slot denk ik niet dat alle mensen die geloven in het bezit zijn van deze 'genen' (of liever gezegd, genafwijkingen).

De indruk die ik van het stukje kreeg, en van jouw inleidende verhaaltje Nare man (no offence), was dat het een verklaring was waarom mensen geloven, en verder, dat geloof bijna een ziekte is, of dat gelovigen evolutionaire dodo's zijn. Daar ben ik het niet mee eens.

Die indruk wilde ik niet wekken, ik gaf slechts de voorbeelden van die karaktereigenschappen om duidelijk te maken dat geloof in dat rijtje kan worden geplaatst niet omdat geloof dom zou zijn, dat zeg ik niet, maar omdat 'vatbaarheid voor geloof' dus blijkbaar ook een karakter eigenschap is, net zoals 'goedgelovigheid'.

ah okay, duidelijk :)

Het onderzoek van hierboven is te beperkt. Meeer psychoanalyse is nodig voor een juiste defenitie toch? ;)

Ik denk dat het geloof een erfenis is van ons bewustzijn , maar betergezegd door "het bewustijn zijn", de mens realiseerde zich dat hij dingen kon scheppen van/met/uit/in/om......de Natuur , en kwam daardoor wellicht tot de conclusie dat er ook nog "iets" kon bestaan dat haar en de natuur geschept had.(geschapen voor mathfreak) ;)

Verder is de mens ook nog eens een groepsdier , die altijd een leider volgt. De menselijke leider was al vroeg vervangen , door een "Goddelijke" leider. De persoon die deze "Goddelijke" leider , voor het eerst introduceerde , was waarschijnlijk de eerste mens die zich heel goed "bewust" was ,
van het feit dat een onsterfelijke leider , eeuwig gevolg werd.
Dit leerde gebruiken , in feite angst manipuleerde , en aan de basis stond van een geloof.

Het "bewust" worden van een mens , geschied ook voor een gedeelte , door het feit dat wat hij ziet , hij ook gelooft dat er "is" ;)

Ik denk wel dat de mens uiteindelijk DNA zo leert te manipuleren , dat er grotere hersenen en een nieuwe soort koeling onstaan. Maar dan blijft het nog steeds aan "ons" , om deze te structueren. En dat kost ook een tijdje evolutie denk ik ;)

Weet je, het zou schelen als je eens wat nauwkeuriger zou formuleren. Filosofie is niet 'zo vaag mogelijk praten', you know. :)

En verder, als je onderzoek bekritiseert omdat het 'te beperkt' is dan zou het schelen als je dan wel even uiteenzet hoe het dan wél vorm zou moeten krijgen. Weet jij iets van wetenschapsmethodiek?

Ik weet het is lastig me te volgen , sorry ;)

ik "ben" ( ;) )

:)

Grappig, vatbaarheid voor geloof als karaktereigenschap.

Dat artikel maakt trouwens wel onderscheid dat op oudere leeftijd de genen meer invloed hebben dan op jonge leeftijd, dat snap ik niet zo goed, die genen zitten toch al vanaf je geboorte in je? Waarom zouden ze dan op jongere leeftijd minder invloed hebben dan op oudere? En ja, ik geef toe, ik ben best een leek op genengebied.

Iemand met veel taalgevoel spreekt ook niet vanaf de geboorte zes talen.

Oh ja, dat is waar ja :o .

Ik weet in ieder geval , als je acurate beschrijving van een ontwikkeling wil formuleren , dat je dan wel alle factoren in acht moet nemen. Ik vind dat de mens uit meer factoren bestaat dan alleen de psycho-sociale. Als we dan kijken naar "geloof" en haar ontwikkeling bij de menselijke soort , dan vind ik dat dat onderzoek te beperkt is , omdat "geloof" indirect voortvloeit door ons "zijn". en dat zijn is meer dan psycho-sociaal. ;)

Maar ja, dan kun je je afvragen of de genen effect hebben op geloof, of op het gedrag tijdens de uiting ervan.

Genen leggen wel de basis van je hersenen/bewustzijn. Daardoor hebben zo dus ook indirect een effect op iemands "geloven". ;)

Ik denk dat mensen vooral geloven omdat het zo veilig is...

Wat is er mooier dan in je volgende leven terug te komen? of in een hemel te komen? is toch fantastisch :)

Zelf geloof ik niet btw,...

Ik vind het wel een goeie verklaring eigenlijk :)

Bedoel neem twee willekeurige personen: A gelooft wel, B niet. En waar zit het verschil dan in? Ik vind karakter wel een goede verklaring voor een gedeelte.

Had het er pas met iemand over die zelf wel gelovig is, en ik vroeg van: 'Waarom voel jij dan wel dat Hij bestaat, en ik niet?'

Want feitelijk krijgen we allebei dezelfde informatie. Ik ken de Bijbel ook, ging ook naar de kerk vroeger, m'n familie is gelovig en ik ben er mee opgevoed, dus in principe zou ik dan toch ook genoeg 'kansen' gehad moeten hebben om zeker te weten dat Hij bestaat. Maar toch twijfel ik.

Denk dat 't komt doordat mensen zich veiliger voelen door zoiets. Er kracht uithalen voor zichzelf. Zijn genoeg mensen die pas 'spontaan' gaan geloven na een erge gebeurtenis ofzo, dat ze ineens steun nodig hebben en dan maar gaan geloven.

Of na iemands dood om 't ID maar te verzachten dat iemand echt weg is ('ze zijn nu in de hemel'). ik snap het niet hoor, waar ineens die ommekeer vandaan komt. En het is ook vaak andersom: Na een ongeluk van: 'als dit kan, dan bestaat God niet'

En hoe je dat opvat ligt toch deels aan je instelling, je karakter. Dus denk wel dat dat idd meespeelt ja..

Tuurlijk niet. Je cultuur en leefomgeving bepaald het grotendeels.

Ik vind niet dat dit onderzoek bewijst dat genetische factoren een grote rol spelen in religiositeit. Het feit dat de onderzoekers geen duidelijke omgevingsfactoren voor het verschil kunnen aanwijzen wil nog niet zeggen dat dit betekent dat genetische factoren ook daadwerkelijk een rol spelen. Ik kan trouwens wel een omgevingsfactor bedenken: het is bekend dat eeneiige tweelingen vaak hun levenlang aan elkaar hechten, wat betekent dat zij in bijna gelijke omgevingen leven. Bij meereiige tweelingen is dat vaak niet het geval.

Dit lijkt mij de grootste reden te zijn waarom mensen geloven.
Mensen zijn veel te slim om te geloven in zulke vage dingen. (Ik heb nog nooit iets gezien dat niet verklaard zou kunnen worden door de wetenschap)
Dat veel mensen toch geloven komt onder andere doordat het evolutionair voordelig is om te beseffen dat het niet gedaan is na de dood. Waarom denken jullie anders dat het (vermeende) leven na de dood onlosmakelijk verbonden is met geloof ?

Ikzelf geloof niet , en als ik mij goed voel, valt het besef dat het ooit gedaan zal zijn soms eens zwaar. Op zo'n moment ben je beter af als je gelooft.
Langs de andere kant, voel ik mij slecht, dan ben ik blij dat ik er ooit niet meer zal zijn, en bovendien : niet geloven maakt mijn leven veel eenvoudiger dan dat van een gelovige : ik hoef mij nooit zorgen te maken of god het wel goed vindt wat ik doe :)

Geloven is makkelijker, veiliger, als gelovige hoef je je nergens meer druk om te maken, kun je gerust sterven, hoe je niet meer te denken.
Wij zijn nu te slim om te geloven bla bla.

Daar ging de discussie niet over. Het ging erom dat sommige mensen genetisch gedetermineerd zijn om eerder een religie aan te hangen dan andere mensen. Of dit een evolutionair voordeel heeft, daar kun je niets over zeggen. Evolutie selecteert alleen op wat niet functioneert / overleeft.

Het is denk ik zuiverder om te zeggen dat het niet zozeer de genen zijn die ervoor zorgen dat je religie aan gaat hangen, maar meer dat die genen ervoor zorgen dat jij er ontvankelijker voor bent áls je eraan wordt blootgesteld.

Als je als gelovige je nergens meer druk over hoeft te maken , waar maken de "intelligentie-wetenschappers" zich dan wel druk over? Want je zegt geloven is niet denken , en niet denken is niet ongerust zijn. Jij denkt , dus waar maak je je druk over? ;)

Maar on-topic , denken is in feite hetzelfde als geloven , alleen niet in de trent van een hoger-wezen. er is dus genetisch bepaald dat we "moeten" geloven , om te kunnen denken.
Dat we uiteindelijk ook denken aan een hogere macht , is dan wellicht een evolutionaire ontwikkeling. ;)

Jij ziet het zwart-wit. Jij denkt : Iemand is doof, die zal wilde beesten niet horen aankomen en wordt opgepeuzeld. Het zit veel ingewikkelder ineen. Lees maar eens een paar boeken over dat onderwerp.
Waar haal je het om te beweren dat ik naast de kwestie zit :nono: . Praktisch alles is te verklaren mbv evolutie. Genen hebben alles te maken met evolutie.

Vermoed ik ook, de omgevingsfactoren, tijdsgeest spelen een belangrijke rol.

Ik heb al gezegd dat ik het met je eens was. Dat het veel genuanceerder en complexer ligt. En ik bewonder het ook dat jij je niet verlaagt tot het doen van versimpelde controversiele uitspraken om wetenschap hip en populair te maken.

Het ging mij om de reacties na jou, waarin geloof als iets simpels en achterhaalds werd afgedaan. Alleen al als ik naar de geschiedenis van het geloof over de hele wereld kijk, weet ik dat dat niet zo is.

Ik zie evolutie niet zwart-wit, maar ik snap niet waarom evolutieleer zo'n big issue moet zijn. Ik denk dat de rol van evolutie en genen tamelijk beperkt is, zeker voor de mens. In dat opzicht is het net als met kinderen die een nieuw woord hebben geleerd. Evolutie is per slot van rekening altijd achteraf kletsen.

Praktisch alles is te verklaren mbv evolutie.

dit kun je gewoon niet serieus menen. Het is maar net wat je allemaal onder evolutie schaart. Hieraan kan ik me dan ook verschrikkelijk irriteren. Door dit soort statements krijg ik vaak het idee dat het woordje evolutieleer een pijnstiller is voor alle vragen die we hebben. Wetenschap is de nieuwe religie, en zijn priesters zijn minstens zo blind voor de waarheid als de vroegere priesters. Misschien had plato wel gelijk in zijn allegorie van de grot: dat alleen de filosofen het ware licht kunnen zien. :)

Geef eens een voorbeeld.