Voor Marieke
 

Ce n’est pas le ton qui fait la musique


Ik dichtte haar hart
met mierzoete woorden
en overtrok ze
met blauw van haar
onogenschijnlijke vertoning
van de tonen van de noten.

Ons kokette samenzijn dat
niet de onverschilligheid,
maar de grilligheid van ons
zwierige zwaaien, het eeuwige
draaien, pijnlijk accentueerde;

het perverse voyeuristische publiek
eiste dat wij de liefde toonden.

Maar in nachtelijke uren,
als ik doorweekt
door zweet wordt gewekt,
de krankzinnigheid en de monsters
samenzweren tegen mij,
prevel ik alleen jouw naam.

en eigenlijk hield ik niet eens van blond,
zij, op haar beurt, waarschijnlijk ook niet van Chinezen
maar niemand heeft ooit gezegd dat de prins op het witte paard
wit moet zijn.




Ach, ze zal het nooit lezen, maar misschien heeft dat wel zo zijn charmes. <3 :)

:D Die laatste strofe :D.

Maar ik heb hoofdpijn, rottige cute ftp, later meer.

Ha, leuk, weer een Halogeengedicht.

Wat een nuchtere laatste strofe :D Ik vond hem er eerst niet bij passen, maar het zet je wel weer terug in de realiteit.

De tweede strofe vind ik veruit het mooiste, het leukste woordenspel ook (Y).

De rest moet ik nog even laten doordringen.

Citaat:

niet de onverschilligheid, maar de grilligheid van ons zwierige zwaaien

Deze stukjes vond ik de moeite waard om even dikgedrukt te quoten. Die eerste ook vanwege dat zinnetje frans natuurlijk, dat doet het vaak wel goed zo'n zinnetje.

De rest vind ik ook grappig ( :s ) mooi gezegd, maar bij dit soort dingen vraag ik me altijd af of het ergens over gaat, en dan ga ik weer teveel op de inhoud af.

Geen verder oordeel dus dan (y) .

Laatste strofe is geniaal, grandioos, super droog en hij is gewoon steengoed !! :D

Zeker één van je betere.

Qua ritme en toon uitzonderlijk goed (ik zeg nl. redelijk vaak dat ik het goed vind maar dit is zegmaar dermate goed dat ik het gedicht er daarom aleen al goed om vind (y)). Je schept een sfeer, het is overwogen, romantisch.

voyeuristische publiek

Briljant, hiermee betrek je ineens het schouwspel naar de andere kant toe gericht; van de lezer die kijkt op de twee naar de twee die vanaf een podium spelen.

De laatste strofe is goed, maar ik stoor me een tikkeltje aan het feit dat in deze zin:
maar niemand heeft ooit gezegd dat de prins op het witte paard
wit moet zijn.
wit eigenlijk betrekking moet hebben op de prins, terwijl jij de indruk wekt door de zinsvolgorde dat het betrekking heeft op het witte paard. Het is geen ramp, maar het viel me gewoon even op.

Het is een luchtige afsluiting, er zitten sowieso heel veel verschillende tonen in dit gedicht (y).

Ah, wat een alleraardigst gedichtje! (=

Ik kijk af en toe wel eens hier rond, maar hier moest ik toch op reageren. Voor de mensen die het niet weten, het gezegde luidt eigenlijk: C'est le ton qui fait la musique.
Ik vind het een leuke manier voor een beschrijving van de liefde, zo verweven met muziek. Origineel is een groot woord, maar zoiets lees ik hier niet vaak.

Toch heb ik nog wel wat op- en aanmerkingen:


met mierzoete woorden
en overtrok ze
met blauw van haar
onogenschijnlijke vertoning


vind ik een beetje lam. Het kan dan wel de zoetsappigheid van de liefde beschrijven, maar het is alsnog een beetje nep. Vooral dat van het blauwe haar / ogen. (vertoning vind ik dan wel weer heel goed gevonden, omdat later het woord "tonen" een belangrijke rol gaat spelen).

Het woordje "koket" in de tweede strofe omschrijft voor mij niet de decadentie die ik eigenlijk zoek. Het woord is wel functioneel, maar het raakt niet de kern. Ik kan zo even niet op een betere komen, maar misschien dat je daar nog even over na kunt denken.

"perverse voyeuristische publiek" Heerlijk! maar naar mijn idee gebruik je wel iets te veel lettergrepen. Gaaf hoe dat voyeuristisch wordt ingesloten tussen de twee "p's", symboliek voor het gluren? Pervers en voyeuristisch is natuurlijk een beetje dubbel, maar dat versterkt hier slechts de vergelijking.

Wat Xineof zei over dat 2 keer wit, daar stoor ik me eigenlijk niet zo aan. Door de zin wordt wel duidelijk dat het om de prins gaat en het wit krijgt hierdoor de nadruk. Het gaat om de repetitio. Wel opvallend, in je vorige gedicht deed je dat door: "U redt mij niet, U redt mij niet!" en hier door dat twee keer wit.

Het lijkt nu alsof er niets van deugd :D maar het zijn alleen maar kleine puntjes hoor. Ik vind het echt een van de betere die ik de afgelopen tijd heb gelezen.

Ik vond 'm als ondertitel leuker, iets minder nadrukkelijk.

Ooh :)
Sorry, ik weet niks zinnigs te zeggen, ik vind het gewoon mooi.

En dan bedenk ik altijd: wow, als iemand zoiets voor jou schrijft :)

Ik vind het best een goed gedicht, maar niet zo goed als sommige van je andere gedichten. Ik weet ook niet waar dat precies aan ligt, kan moeilijk de vinger op de zere plek leggen dus zal ik een paar stukjes noemen die ik wat minder vond.

met mierzoete woorden
en overtrok ze
met blauw van haar
onogenschijnlijke vertoning

Dit is al eerder genoemd maar ik vind het ook een van de zwakkere stukjes, vooral de mierzoete woorden zou ik proberen anders te benoemen.

Bij het woord 'koket' moet ik altijd denken aan dat liedje 'kleine kokette Katinka' en aangezien de stem die dat zong altijd vrij oud klonk heeft het voor mij echt een oude-man-kijkt-naar-jong-meisje betekenis. Maar dit is persoonlijke voorkeur en het lijkt me niet dat de rest van de lezers daar last van hebben.

Ik vind dat je door het benoemen van 'monsters' en 'krankzinnigheid' haar opeens nódig lijkt te hebben, en dat je daardoor het gedicht wat zwakker maakt (zeker omdat je het later hebt over prinsen op witte paarden).

Tot slot vind ik de laatste regel net iets te lang en daar struikelde ik tijdens het lezen ook over. Waarom niet 'niemand zei ooit' in plaats van 'niemand heeft ooit gezegd'?

Afgezien van deze kritiekpunten vind ik het dus wél een goed gedicht, je schetst duidelijke beelden, bij zwierig zwaaien moet ik bijvoorbeeld meteen denken aan een dans.

het perverse voyeuristische publiek
eiste dat wij de liefde toonden.

Vind ik ook erg geslaagd, en het valt zo op omdat niets in die twee regels rijmt maar tóch valt het niet uit de toon. Klasse. :)
En als laatst, je slotgedachte vind ik mooi.

geniaal (y)

Ik heb hem net weer gelezen, omdat hij me toch een beetje door mijn hoofd bleef spoken. Ik vroeg me af? Ga je het ook echt aan haar geven?

Over dat punt van Reynaert over die mierzoete liefde, daar stoor ik me niet zo aan. Het is toch bedoeld als protest tegen je eigen zoetsappigheid?

Ik vind het heel mooi. Ik wilde mijn favoriete zin kopieren, maar las het toen nog eens over en bedacht dat ze allemaal favoriet zijn. Het nachtgewoel herken ik goed. Ik begon met lezen omdat mijn vader vroeger altijd bestraffend tegen mij zei: C'est le ton qui fait la musique! Ha, pap, helemaal niet waar!

Dank jullie wel voor jullie reacties. En sorry voor mijn late reactie.

@Thoughtful dat nuchtere hoort er gewoon bij. Eigenlijk vind ik zelf meer een soort bijtende spot.

@Xineof ik heb er nog eens over nagedicht, maar ik snap echt niet hoe je dat tweede wit aan het paard kunt koppelen, maar ik ben blij dat je het kunt waarderen.

@Zenth knap dat je dat voyeuristische in het klankenspel eruit hebt weten te halen o_O;;;

@Reynaert De tegenstrijdigheid die je aanstipt, is ook als tegenstrijdig bedoeld. Bedankt voor je kritiek. Je weet dat ik liever onderbouwd kritiek lees dan complimentjes, alhoewel ik niet zal ontkennen dat ik het tweede ook wel nodig heb, soms =).

@Touché hihi. Ja, het is zo'n quasi-bekend gezegde geloof ik. Veel van mijn vrienden kennen hem niet, maar ook mijn vader, toevallig, heeft het me vroeger regelmatig gezegd. ^^

Je détèste le francais:P

nee opzich vind ik hem wel leuk

Maar in nachtelijke uren,
als ik doorweekt
door zweet wordt gewekt,
de krankzinnigheid en de monsters
samenzweren tegen mij,
prevel ik alleen jouw naam.

(*typed met rillingen op z'n rug)

Die is erg mooi! Schitterend verwoord en de rest valt hierbij in het niets:D en dat terwijl de rest gewoon goed is, kun je nagaan;)

Prachtig gedicht :bloos:

Wat geweldig dat je altijd zo traditioneel en modern tegelijk kan zijn.

Die derde korte strofe is sterk, tweede juist heel sierlijk.

Dat voyeuristische publiek wekt bij me een beeld van die moderne - inderdaad perverse - trend, die de laatste tijd door soaps, films en al het andere geprotocol waar mensen veel te vroeg mee in aanraking komen gewekt wordt op: volgens mij weten kids tegenwoordig al precies wat ze moeten doen als ze samenzijn met een kid van de andere kant en er is geen ruimte meer voor spontaniteit, vind je ook zoiets, Michel ?

Weet je, Bastiaan, dat als er ooit een DoP meeting zou komen (en die komt er), en jij zou komen, dat jij de enige persoon bent voorwie ik zenuwachtig zou zijn om onder ogen te komen?

En om antwoord te geven op je vraag: ik ben zo'n kind. Maar ik ben ook ontzettend hard op zoek naar de antwoorden omtrend de oorsprong ervan, en hoe ik het zelf ooit zo ver heb kunnen laten komen.

Ik wou gaan raaskallen over het feit dat ik het daar niet mee eens ben, maar toen bedacht ik me. Ik weet dat ik een draaimensje ben en dat ik dat draaien net het heerlijkste van heel de verliefdheid vind (als het wederzijds is natuurlijk), maar toen bedacht ik me dat ik in het jeugdwerk meisjes van 12-13 al vriendjes zag hebben. En naar de volgende zag gaan. En gesprekken hoorde over pijpen...

En dan vraag ik me af of het wel een vooruitgang is. Ik wil meer.