Relatie en geloof
 

Ik ben nieuwsgierig of er hier mensen zijn die vanwege hun geloof of levensovertuiging problemen hebben gehad met het aangaan of hebben van een relatie met iemand die een ander geloof had of niet geloofde. Ik bedoel dus dat de basis van het probleem in het geloof besloten lag.
Ik heb nu al een tijdlang quasi relatie met een socialistje die niet gelooft en dat gaat best goed. Ik heb op grond van mijn geloof er nooit problemen mee gehad. Maar ik ben wel nieuwsgierig welke problemen mensen op grond van hun geloof tegen het lijf kunnen lopen. :)

Ik weet trouwens niet of ik het hier goed heb geplaatst, het had ook op liefde en relatie gekunt, maar het gaat mij vooral om de problemen die mensen vanuit een geloof kunnen ondervinden en niet het relatie probleem zelf. :o

Ik hoef me daar nooit zorgen over te maken, als ik iemand echt leuk vind en hij mij dan bekeert hij zich wel.

ehm, ik denk niet dat iemand zichzelf zomaar kan dwingen te geloven.

Ik denk dat als je eg vlief bent, dat dat moet kunnen. Alhoewel het wel nogal problemen op kan leveren (denk aan moslim/katholiek), denk ik dat dat met begrip van en voor ieders kant op te lossen is.... Zoals altijd, het draait om respect :)

Ik denk niet dat gelovigen met iemand die devildaughter heet iets willen beginnen ::D :p

Mijn eerste vriendin kwam uit een gereformeerd gezin, maar dat gaf geen problemen. Of ze nu gelovig is weet ik niet.

:)

Een treffend voorbeeld. Ik ken namelijk een geval waarbij de twee uiteindelijk zonder bekering wel (voor de wet, doh) getrouwd zijn met elkaar. Zij moslim, hij katholiek.

Familie was er niet blij mee. Van beide kanten niet. Niet zozeer vanwege de personen, maar omdat niemand zich tot het geloof van de ander wilde bekeren. Uiteindelijk is de trouwerij voortgezet en heeft de familie de situatie maar genomen zoals deze is.

Fijn is anders :|

Ik val bij voorkeur op mensen die niet bepaald gelovig zijn.

In mijn omgeving al genoeg ellende mee gezien.
Bovendien heb ik geen zin in gezeik over mijn black metal cd's.

Mijn vriend is hervormd en best wel gelovig. Ik officieel katholiek maar in feite ongelovig. We hebben geen problemen. Al is hij de 3 maanden die we nu hebben niet meer naar de kerk geweest (omdat we elkaar alleen maar in het weekend kunnen zien) Ik vroeg laatst wel of hij niet weer eens moest gaan, maar hij zei dat hij de kerk niet perse nodig had om te geloven.

Zelfs met een enorme berg respect blijf je een verschillende levensovertuiging hebben.

Kwas ook verliefd op een andersgelovige, maar hij toonde wel interesse voor mijn religie. Verliefd worden, dat kies je niet zelf, het gevoel onderdrukken is moeilijk. Maar zelf zo zou ik alleen een echte relatie willen met iemand van hetzelfde geloof.

Waarom wil je dat? :)

1)In mijn godsdienst moet een vrouw trouwen met iemand van hetzelde geloof.
:)
2) Ik wil het gewoon omdat ik me er beter bij zou voelen. Het gaat niet echt om dezelfde 'mentaliteit' (want ook in dezelfde religie kan mentaliteit verschillen) maar we hebben meer dingen gemeenschappelijk.

Ik denk niet dat als ik een relatie zou hebben met iemand die heel gelovig is en alles er op en er aan wil (bidden, naar de kerk gaan, uit de bijbel lezen aan tafel, geen sex voor het huwelijk bla bla), dat dat goed zou gaan. Ik sta zelf totaal buiten dat wereldje en dat wil ik graag zo houden.

Als iemand gelooft bepaalt dat denk ik toch voor een deel zijn/haar leven en dat heeft dan ook een plaats nodig. Ik ben veel te nuchter voor dat gedoe en zal mezelf al helemaal nóóit bekeren.

Een vriend van mij heeft zijn eerste serieuze relatie kapot zien gaan door haar religie.


Ikzelf zal niet zo snel met een gelovig persoon wat willen, laat staan dat ik bekeerd word.

Hoe dan?

Welk geloof hang jij aan dan?


Ontopic.. toen ik een relatie had met een 'ongelovig' meisje toen ging ik ook niet veel meer naar de kerk, omdat ik haar niet zo vaak kon zien. Verder is het opzich geen probleem als er inderdaad maar respect is. Maar toegegeven het is toch wel makkelijker als je beide van hetzelfde soort bent.

Dat zeg ik toch niet :)

Ik ken die situatie niet precies uit mijn hoofd, maar ongeveer zo:

Ik geloof dat ze hele erge strenge aanhangers waren van het christendom. Zij moest precies doen wat de bijbel/haar opvoeders haar opdraagde. Ze hebben ongeveer 3 jaar wat gehad en telkens was er wel weer een soort 'ruzie' tussen die gozer en zijn schoonouders. Hij is namelijk atheistisch, en dat past natuurlijk niet in het plaatje van een strenge geloofsaanhanger.

Na 3 jaar heeft ze de keuze tussen hem en de kerk gemaakt, en dat pakte negatief uit voor hem. Ze zit nu op een christelijke kostschool in Duitsland.


Het hele verhaal ken ik niet, maar dit is in grote lijnen.

islam :)

wat een fantastisch meisje (y)

Ik zou zelf niet zo snel een relatie aangaan met iemand die gelovig is... streng gelovig zoiezo niet.
Lichtelijk katholiek of lichtelijk gereformeerd zou misschien nog gaan.
Moslim niet.
Boedhist niet.
Hindoe niet.
enz. :)

Om daarvoor nu je leven te vergooien, dom.

~

Wat dom he, als je je leven wijdt aan wat jij voor staat.

Hangt nogal af van waar je voor staat..

Maargoed de keuze is gemaakt en na een tijdje heeft hij een nieuwe vriendin gevonden. Ook met sterk religieuze ouders, maar zij is gelukkig zo atheistisch als het maar kan.

Hoe ben je lichtelijk gereformeerd?

Wel als het doel nutteloos is.

Ik word niet snel verliefd op iemand die in een godsdienst geloofd, dus daar heb ik ook geen problemen mee gehad..

wat een ontzettend dom meisje (n)

Maar als jij dat van de ander accepteert, en die ander van jou, dan moet dat kunnen. Zolang je elkaar maar in je waarde laat, en het respecteert dat die ander iets anders dan jij gelooft....

Ik zal nooit met een fanatiek gelovige een relatie kunnen hebben.

Wie ben jij om dat te bepalen? wat ontzettend arrogant van je.

oehhhwww, je stelt God boven een jongen, ben je echt zo dom :rolleyes:

haha wat een gelul! moet ik dit nog beargumenteren ?

Vanuit haar/zijn oogpunt is God geen verzinsel.

Dat snap ik.

Wat kom jij de boel verzieken in religie?

Ga je gang :)

Oeh, een gelovige voelt zich aangevallen. Ban! :rolleyes:
Hij heeft het recht om God een verzinsel te vinden.

Natuurlijk, het voegt echter niks toe aan deze topic.

Net zo min als die reactie van Nanahara/Haranana/welke van de mensen die dat account gebruikte poste iets toevoegt.

Net zo min als deze reactie op die off-topic reactie van jou iets toevoegt.

Hoezo? Daar gaat dit topic toch juist over?

Ik kan het niet begrijpen dat iemand een relatie verbreekt vanwege geloof. Juist omdat er geen enkele reden is aan te nemen dat het klopt.

wij weten allemaal dat je in God gelooft. Mijn reactie betekende niet zo zeer of God wel of niet bestaat. maar dat voor haar God iig wel bestaat, inlevingsvermogen weetjewel. En als zij zich toewijdt aan haar idealen, is dat alleen maar mooi, niet omdat het toevallig iets is, dat jullie absoluut niet zouden doen, dat dat meteen dom is. Tgaat m het principe.

Dergelijke toewijding aan idealen heeft al miljarden mensenlevens verwoest.

Ach de fouten en experimenten in de wetenschap kosten ook levens.

Verder ontopic:
Ik heb er persoonlijk geen problemen mee als iemand gelovig is, als er tenminste niet al te veel toewijding is.

in een godsdienst geloofT.

Zeiken over taalfouten is vaak een symptoom van frustratie en ontbreken van argumenten. :)


Wat een gezeik trouwens weer, ach ende wee, het geloof wordt aangevallen, strooi bans, bel de cavalerie, die smerige atheisten verdienen niet eens burgerechten, etc etc.

Een atheist kan zich net zo goed beroepen op zijn denkbeekden als een gelovige dat kan, het een schofferen wordt gezien als discriminatie en is banbaar, dus dan denk ik dat het tijd is dat dat voor het ontbreken van geloof, en vooral het schofferen van mensen die dat aanhangen net zo goed moet gelden.

voel je je weer aangevallen meid :)

gediscrimineerd zelfs. :D