Uitzichtloze verliefdheid, en dan?
 

Ik ben benieuwd wat jullie doen als je verliefd wordt op iemand maar 100% zeker weet dat er geen toekomst voor is?

Even de situatie; Ik word met de dag verliefder op een jongen die allereerst minstens 10 jaar ouder is dan ik, allertweedste al een vriendin heeft en ten derde ondanks dat gewoon keihard terugflirt (wat hem dus best een eikel maakt). En om het nog uitzichtlozer te maken, verhuis ik over twee maanden voor drie jaar naar Finland.

Ik krijg zoveel verschillende opmerkingen. De één zegt heel fel dat ik me er direct overheen moet zetten voor ik gekwetst word, waar de ander vindt dat ik er gewoon voor moet gaan en hem moet 'bangen' voor ik weg ga en weer anderen vinden dat ik gewoon moet genieten van de verliefdheid maar hem verder moet ontlopen en geen actie moet ondernemen.

Ik persoonlijk vind verliefdheid gewoon zo'n heerlijk gevoel dat ik er niet over denk me erover heen te zetten, ookal eindigt het hoe dan ook bagger. Hem 'bangen' doe ik niet, omdat ik dat respectloos tegenover mezelf (en zijn vriendin) vind want heus niet dat hij zijn vriendin voor mij zal verlaten..

Dus, mijn vraag is eigenlijk, wat doen jullie met uitzichtloze verliefdheden?

uitzichtloosheid zou een reden voor mij zijn om van verder contact (met liefde als doel) af te zien.

Het is toch een kwelling

Volgens mij kan die situatie waarin jij zit niet veel lastiger en ongelukkiger.
Ik zou genieten van het gevoel (voor zover dat kan als je weet dat het uitzichtloos is).
"bangen" is geen optie wat je al zegt, en vergeten ook niet. Dus genieten maar :D

Ik zou me ontzettend klote voelen. Ik haat het als ik verliefd ben, maar wanneer er om de een of andere reden niks mee gedaan kan worden.
Ik zou dus proberen me er zo snel mogelijk overheen te zetten.

Daar kan k me in vinde

genieten van het gevoel... zonde van je tijd om je er rot over te voelen.

Tis wel zonde idd maar je kan er niet altijd omheen.

Mja, ik was bang dat het heel kut zou zijn om hem met zijn vriendin te zien.. maar, hij was er zaterdag bij het uitgaan en zij werkt daar achter de bar en ik heb ze echt niet één lief iets tegen elkaar zien doen.. Zij zat voornamelijk chagerijnig en hij bestelde af en toe een drankje bij d'r en vermaakte zich verder elders.. dus nou ja, dat deed me weinig :S

Het komt niet echt over als een goede relatie ook.. hij kon niet met me praten boven want "My girlfriend is working behind the bar and she is extremely jealous". Hij had eerder al verteld dat hij daar zelden kwam omdat zij dan altijd ruzie kregen..

En dan flirt ie ook nog terug, wanneer zij het niet ziet dan :S Eikelig van hem, maar wel lástig om dan 'correct' te blijven zelf, zeg maar.

Verreweg het verstandigste is om hem uit je hoofd te zetten, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan...

Houdt afstand en geniet er nog van, die laatste paar maanden :) Over twee maanden ben je weg, en dan zie je hem waarschijnlijk voor heel lang niet meer, en dat werkt! Zolang je jezelf geen pijn doet en hij jou geen pijn doet, kan het weinig kwaad.

Edit: Als ik zelf in zo'n situatie zit, dan ga ik 'afkicken'. Ik hou niet zo van dit soort situaties, en het maakt alleen maar dat ik me kut voel. Dus ga ik ander amusement zoeken :)

Kun je die jongen de komende twee maanden niet omzeilen?
Dan zit hij iig niet meer in je hoofd, en zo gauw je in Finland zit zal je hoofd zo vol zijn met allerlei nieuwe leuke dingen (en mensen) dat er geen plaats meer is voor hem :)

Op jouw specifieke geval weet ik zo 1-2-3 geen antwoord te geven, maar helaas heb ik al redelijk wat 'ervaring' om je laatste centrale vraag te beantwoorden.

Op dit moment heb ik -weer- zo'n uitzichtloze verliefdheid. 2 jaar al, met hevige en minder hevige periodes, een verkerinkje van niks met een ander er tussendoor. Nu zit ik dus al enkele maanden weer in een heel hevige periode. Ze ziet me alleen maar als beste vriend en kalkt ondertussen haar weblog vol over haar geweldige vriend. Sorry, maar objectief gezien is het gewoon een baal hooi. Ik weet hoe hij z'n vorige vriendin heeft behandeld, dus... Maar goed, no matter what ik doe, ze gaat me toch niet leuk vinden. Ik probeer me er gewoon bij neer te leggen dat het tussen ons niks wordt. Ik moet het accepteren. Ik geloof alleen niet dat ik *ooit* nog iemand ga treffen die ik leuker zal vinden dan haar. Na ruim 2 jaar ben ik daar wel vrij zeker van. :o

Jjij laat ook geen mogelijkheid ombenut om je eigen liefdesleven uit te doeken te doen :p

Ach, er wordt naar gevraagd; hoe je ermee omgaat enzo. En het werkt therapeutisch. Dus ts blij, ik blij. :)

Haha, jah maar shit man jij zwelgt echt in zelfmedelijden.

Oh nee, ik zwelg niet, hoor. :) Ik accepteer het als een gegeven: zij en ik krijgen nooit iets. Punt.

Maar ja ik denk dat je je er wel bij neer moet leggen dat hij een relatie heeft. En tsjaa mss zie jij (door je roze bril) wel een beetje wat je wil zien; namelijk dat ze een rot relatie hebben. Maar uiteindelijk ben jij natuurlijk niet degene die daarover kan oordelen.

Het is wel erg verwarrend als hij zo met je flirt. Toch vind ik het wel erg netjes van je om corect bezig te blijven. Ik denk alleen wel, tsjaa hoever moet je daarin blijven. Ik bedoel hij is toch ook volwassen; hij heeft de vriendin, dus eigenlijk moet alle correctheid vanuit hem komen. Dit maakt het natuurlijk wel extra lastig.

Verder denk ik dat je het beste of kunt genieten van de verliefdheid, of hem tocht uit je hoofd proberen te zetten; immers er zit weinig toekomst in hoogstwaarschijnlijk.

Laten gaan, wegdrukken, vergeten, geen energie in stoppen. Spaar jezelf. De leeftijd is niet zozeer een punt, het verhuizen en zijn spelletjes wel. Je ziet 'm straks niet meer, als je hem 'banged' (wie heeft dit bedacht?) wordt het misschien alleen maar erger en er zit sowieso niet meer in dan dat. Hij flirt met jou terwijl hij een relatie heeft, hij zal dat net zo hard opnieuw doen als jij of wie dan ook zijn vriendin bent.

Verliefdheid op een afstand is een ware hel voor mij, maar dat is voor iedereen anders dus misschien kun jij er wél van genieten. Als je van plan bent er een eenmalig iets van te maken kun je dat natuurlijk doen, maar je kunt er wel spijt van krijgen, en dat zuigt :p

Ja, het feit dat ik er wél van kan genieten is ook omdat ik echt níet snel verliefd word.. Dit soort kriebels voel ik zelden voor iemand, dus iedere keer dat het me gebeurd ben ik eigenlijk dolblij om alleen het feit dat ik het dus wel 'kan' voelen.

Ergens denk ik ook dat ik hem enigszins idealiseer, want ik ken hem echt amper.

Hij maakt altijd muziek bij de terrasjes op het Leidseplein en stond een keer achter me bij een concert, waarop ik raar keek van 'hee, waar ken ik die nou van?' en hem toen even heb uitgelegd waarom ik zo keek. Vervolgens lachte en zwaaide hij de hele avond heel lief naar me en me later een flyer voor een concert van zijn band gaf. Daar ben ik heen gegaan, het bleek superleuke muziek te zijn en daarna heb ik nog heel eventjes met hem gepraat.. En zaterdag bij het uitgaan dus, waar ik hem niet heb gesproken omdat dat dus niet kon vanwege zijn vriendin.

Ik luister nu alsmaar de muziek van zijn band, hij zingt en ik hoor dus constant zijn stem. Daarbij staat er een concertregistratie op internet die ik ook steeds kijk.. En nou ja, dat wakkert het allemaal flink aan.. maar uiteindelijk heb ik geen idee hoe hij nou precies is.

Vrijdag speelt zijn band weer in de buurt en ga ik dus weer kijken, ik ben benieuwd hoe het dan loopt.. In ieder geval wil ik me er dus niet overheen zetten, omdat ik veel te blij ben dat ik dit uberhaubt voel, maar aan de andere kant ben ik ook wel bang voor het kutgevoel wat hoe dan ook gaat komen.

Ja, misschien wel.. maar ik heb ze nu twee keer samen gezien (bij het concert waar ik hem aansprak was zij er ook) en ik heb ze elkaar nog niet één keer zien aanraken..

Ik kan en mag er niet over oordelen, maar opvallend is dat toch zeker wel.

Ik ben en blijf altijd tegen dat soort uitspraken, al helemaal op je negentiende :|

Ik had verwacht dat juist jij het wel zou begrijpen, aangezien je zei dat je 'echt níet snel verliefd wordt'.

Nee, ik begrijp het absoluut niet. Ookal word ik helemaal niet snel verliefd, ik geloof echt 100% dat het wel goed komt op dat gebied.. En ik heb nog nooit gedacht dat ik nooit meer iemand die 'zo leuk is' zal ontmoeten.

Ik hou nog steeds veel van mijn ex, maar hij heeft zijn eigen plekje en zal daar altijd bestaan, maar staat volledig los van nieuwe liefdes en jongens.. Mijn hart is groot genoeg :)

Ik heb gewoon te vaak mensen om me heen op late(re) leeftijd superverliefd zien worden, om te denken dat dat er nooit meer voor me in zit na de ervaringen die ik al heb. Twee jaar is echt níets op een mensenleven. En ja, soms vraag ik me weleens af of ik ooit zal stoppen met van mijn ex te houden, maar dan nog denk ik niet dat ik dat nooit meer voor iemand zal voelen. In tegendeel, ik ben ervan overtuigd van wel.

Nou ja, we zullen zien hoe het er over nóg twee jaar voorstaat. :) Objectief gezien is twee jaar natuurlijk op een mensenleven niet lang, maar zo voélt het wél. Ik had vantevoren nooit gedacht dat ik überhaupt ooit zoiets voor iemand zou kunnen voelen. Het is onwerkelijk, daarom is het ook zo onwerkelijk om voor te stellen dat ik *ooit* iemand nóg leuker zal gaan vinden. Dat moet dan wel zo gigantisch heftig zijn, dat ik me afvraag of ik dat wel aan kan. :o

Hmm ik zit in ongeveer dezelfde situatie. Zeven jaar ouder, flirt ook gezellig terug en blijkt nu opeens met een ander te hebben. :(
Ik weet ook echt totaal niet meer wat ik ermee aan moet, ik ben immers nog steeds zwaar verliefd op die gast.

Nou, het is een afgesloten zaak :)

Ik heb net van een vriendin te horen gekregen dat zij het heel erg zou vinden als ik iets met hem zou doen.. En dat maakt de hele situatie zó gecompliceerd dat ik hem dan toch maar uit mijn hoofd moet zetten.

Het komt nogal onverwachts van haar, maar zij is stukken belangrijker voor me dan hij, uiteraard.. dus moeten we maar samen zwijmelen op afstand.

Ik vind het heel moeilijk, omdat ik zo blij was dit te voelen en echt zin had er flink van te genieten.. dit maakt het natuurlijk wel veel lastiger omdat ik me iedere keer dat ik iets van aandacht van hem krijg naar zal voelen tegenover haar, maar ja.. we vinden wel een manier ermee om te gaan.

Nou, op naar de leuke jongens in Finland dan. Deze affaire was wel even leuk geweest, maar daarna zit je weer met de gebakken peren. En je dan maar afvragen of het het waard was.

Maar wat zou ik doen? Nou, knul versieren, genieten van het moment en daarna uithuilen en door naar de volgende natuurlijk! Je eigen adviezen moet je namelijk nooit opvolgen. ;)

niet mee beginnen (n)

Ja, dat dacht ik bij de vorige ook. :|

En dat heb ik dus ook gedacht. Ik zou nooit meer zo verliefd zijn (is tot nu toe ook niet gebeurd) en zou altijd van hem blijven houden....tuuuuuuuurlijk :rolleyes:

Och ja, daar was ik zo'n twee-en-een-half jaar lang van overtuigd, en mijn huidige vriendje is toch echt leuker.

Pf.

Nu zit ik echt met een baggergevoel.

({):P

Ik ken dat wel, zo'n verliefdheid die nergens op slaat. Ik heb een jaar of drie terug het zelfde gehad met een jongen die ik eigenlijk helemaal niet kende en waar ik misschien drie keer mee gepraat had. Hij kon gigantisch goed zingen en ik was eigenlijk vooral ook idolaat van zijn stem. Ik ben er een week of wat goed toingig van geweest en ik heb m'n vriendinnen volgens mij helemaal gek gemaakt, maar het ging eigenlijk ook vrij snel weer over.

Als ik uitzichtloos verliefd ben, dan haal ik mij een krat bier en dan ga ik is even lekker zitten drinken in onze achtertuin.

(y)

Ja, ik zou heerlijk toingig zijn.. maar het nieuws van vriendin dat zij hetzelfde voelt gooit er nogal een domper op.

Ik raak er gefrustreerd van. Kan ik dan nooit eens lekker zorgeloos verliefd zijn op iemand, maar dan stel ik me ook aan.. want alsof het zorgeloos was :P

Waarom zou je niet verliefd mogen zijn op een jongen waar een vriendin ook verliefd op is? Zeker nu het gaat om dit exemplaar, die sowieso voor geen van jullie te krijgen is!

Ik mag wel verliefd op hem zijn, maar nou ja.. het is wel anders nu. We gaan dan samen naar zijn band kijken vrijdag en, ik zal me daar toch ongemakkelijk bij voelen.

Ik ben dan gewoon veel sneller zo van 'ik trek mijn handen er wel vanaf en focus me op andere dingen' om conflicten of een gevoel van concurrentie te voorkomen. Ze verwacht dit niet van me, hoor, in tegendeel.. Zij zal niets ondernemen, want is zelf ook niet beschikbaar. Mja, ik voel me er gewoon toch niet lekker meer bij.. (ook omdat ze aangeeft dat het voor haarzelf waarschijnlijk met andere dingen te maken heeft, en dat frustreert me gewoon.. omdat ik machteloos sta en deze situatie zo vaak heb meegemaakt.. en altijd degene ben die een stap terug neemt, al is deze vriendin wél de eerste die dat dus niet van me verwacht)

Je bedoet dat je nu niet meer zorgeloos en onbevangen uitzoichtloos verliefd kunt zijn, omdat je haar ogen in je rug voelt priemen?

Maling aan hebben. Ze is zelf bezet, zal er niets van zeggen. Dus doe het of doe het niet, maar laat dat niet afhangen van een vriendin. Als ze hierom je vriendschap laat verpesten, is het niet zo'n geweldige vriendin. En iets zegt me dat ze jou dit best gunt.

Contact verbreken en bier drinken.

Mja, ik heb in ieder geval hoe dan ook geen zin in een soort concurrentiestrijd, dus mocht ik dat gevoel krijgen.. dan trek ik me hoe dan ook terug.

Ik weet niet, ik heb er een enorm rotgevoel over nu maar begrijp niet helemaal waarom nou precies :)

Dan wordt het tijd om voor vrijdag even met haar te gaan praten over wat je dwarszit.

We hebben gisteren al gepraat, ze heeft hier gelogeerd.. maar op de een of andere manier heeft dat me niet echt opgelucht..

Ik heb vandaag en morgen in ieder geval geen tijd, dus misschien daarna nog :)

Wat ik doe en wat je zou moeten doen, zijn twee heel verschillende dingen ;).

Ik wilde vooral niet toegeven dat het uitzichtloos was. Als mijn gevoel zo sterk was, moest dat toch wel iets betekenen? Er was toch iets bijzonders tussen ons wat we met niemand anders deelden? Typisch naieve verliefdheidsredenaties.

Daarna wilde ik de vriendschap, de band die ik voor alles mis ging met hem had, boven alles behouden.

Het werd niets, het ging zelfs steeds slechter tussen ons. Er was teveel gebeurt om terug of juist verder te kunnen. Af en toe zag ik hem nog, en dan was ik weer een paar weken van slag. Ik bande hem wel zoveel mogelijk uit mijn leven, maar kreeg hem maar niet uit mijn systeem, uit mijn lichaam.

Na ongeveer een half jaar begon ik ook gevoelens te ontwikkelen voor een andere jongen en kreeg een relatie met hem. Ondanks dat vond ik het nog steeds heel moeilijk om die eerste jongen los te laten. Het verdriet om hem had zo'n indruk gemaakt dat ik het maar niet van me af kon schudden.

En nu is hij gaan werken, verhuisd, weg. En dat hielp echt; helemaal geen contact. Ik heb me op mijn huidige vriendje gericht en ben steeds meer van hem gaan houden zonder hem steeds te vergelijken.

Laatst belde hij nog. Ik schrok toen ik zijn nummer zag op mijn telefoon, maar daarna deed het me niet zoveel. Het gesprek vlotte niet, ik wilde liever ophangen.

Uiteindelijk is het dus overgegaan, hoewel ik niet weet hoe ik zou reageren als ik hem opeens weer zie. Cold Turkey bleek bij mij het enige te zijn dat werkte, ik blééf maar over hem nadenken en kon niet accepteren dat het over was.


Je verhuist binnenkort zelf, dus dat zal wel helpen :). Als je ondertussen een beetje kunt genieten van het gevoel is het mooi. Als dat nu (door situatie met vriendin) niet meer lukt, is dat jammer. Meer niet. Over een paar maanden laat je het achter je, dus ik denk dat je je er vooral op moet richten om er nog een mooie laatste maanden van te maken.

wat ik dan doe,
ja klinkt heel simpel maar stoppen met verliefd zijn.

maar ik vindt verliefdheid sowieso maar een dom iets dus ik probeer sowieso niet verliefd te worden.

Ik bedoel ik niet mijn hormonen laten uitmaken wie of wie ik niet als vriendin neem of houd

Ik wou alleen even melden dat ik me weer goed voel over de hele situatie..

Ik ben gewoon happily in love en doe er niks mee en ga vrijdag + zondag gewoon naar zijn band kijken en niet naar hem. Ehm. Ja. :D

Kuch.

Je bent gewoon een ordinaire groupie! :p

Daar was ik het misschien nog wel mee eens geweest, als het niet zo was geweest dat ik de jongens (mannen :P) gewoon eerst leerde kennen en er pas een stuk later achterkwam dat ze in bands zaten..

hier zit cker geen toekomst in , vertel eerst maar ff aan zn vriendin wat iej aan het doen is

en btw als je wat met hem krijgt, zal hij vast ook wel vreemdgaan als hij dat nuj ook al doet. :)

dus wees blij dat je naar finland :confused: verhuisd of whatever

Ik probeer de laatste tijd gewoon om niet verder verliefd te worden als ik weet dat er toch geen toekomst inzit. :)

ja, uitzichtloze verliefdheden zijn leuk en niet leuk.
Het gevoel van verliefdheid lijkt alleen maar erger te worden als je weet dat het toch niet kan.

wat ik dan doe ?

gewoon laten passeren, niet al te veel doen. nouja, dat is dan in theorie, want in de praktijk blijft het geweldig lastig.

Zo zit ik nog steeds met de 4.5 jaar jongere zus van een van mijn beste vriendinnen in mijn hoofd en als je 17-18 bent is dat een wel behoorlijk groot leeftijdsverschil.
toch zit ze al een gans jaar in mijn hoofd. Soms had ik zelfs het gevoel dat ze het ook een beetje voor mij had, maar het was gewoon absurd. nu kom ik de laatste tijd weer zeer goed overeen met haar oudere zus en hoe tof ik die ook vind... als ik het zusje zie, ben ik steeds opnieuw zo verkocht als iets

Het gevoel op zich is allesverterend en soms zou ik willen dat ik ze zou kunnen vergeten, maar het lukt voorlopig niet.
Binnen een week ben ik "afgestudeerd" op middelbaar onderwijs en daarna zal ik haar misschien nooit meer zien, en dat is ook wel iets behoorlijk raars in mijn hoofd