nat alibi
 

Waar was je,
Die ene avond
Je zei je was op de Spui,
Maar je telefoon stond uit
Dus waar hing je uit?

Zo ging de begin
Van wat zei mijn vriendin
En ik doe gewoon mijn ding
Waarom zoveel samen op een plek
We zijn toch geen tweeling?

Maar ze vond het niet pluis
Nu sta ik op straat, want ze gooide mij uit huis
Het regent, maar ik heb geen paraplu
Ik ben pissed, maar wat the fuck wat
Mijn alibi is nat.

Hmm, het rijm klink allemaal erg geforceerd, een gedicht hoeft echt niet altijd en overal te rijmen! Er zijn grootse gedichten waar geen sprankeltje rijm in zit.
Het is allemaal wel erg beschrijvend, je zegt alles precies zoals het is en that's it. Je laat geen ruimte over voor de lezer, er valt voor ons niks anders meer te doen dan het misschien nog een keer te lezen of anders verveelt weg te gaan.

Het einde vind ik, licht uitgedrukt, zeer twijfelachtig.

Je ziet het veel te serieus. Als je goed kijkt naar de opbouw van de zinnen, de gebrekkige grammatica en de woordkeus - en deze eventueel vergelijkt met mijn andere gedichten, maar dat zou niet nodig moeten zijn -, zal je zien dat dit gedicht geschreven is vanuit een ander persoon. Ik ben gekropen in een ander persoon en zijn gedachten heb ik verwoord, zoals hij dat zou doen.

Kortom, dit is haute-écrire!

Ik neem het te serieus? Mag ik er dan geen commentaar op leveren omdat je het heb geschreven vanuit een ander persoon? Ik schrijf zobeetje constant vanuit een ander persoon en ik heb er geen probleem mee als mensen mij dan serieus nemen.
Als het de bedoeling was dat het duidelijk werd dat je vanuit een ander persoon schrijft vanuit je woord gebruik is dat bij mij helemaal niet gelukt. Ik vind het woord gebruik niet goed en daar stoor ik me aan als ik het lees.

ik vind 'm wel aardig. maarja, ik vind alles 'wel aardig'

Probeer dan kritischer te zijn en specifiek dingen aan te wijzen die je wel of niet leuk leuk vind :)

Dit was een sarcastische opmerking om duidelijk te maken dat dit een schrijfsel is wat iedereen kan schrijven die ooit heeft leren schrijven. Ik zie hier totaal niets in. Is dat duidelijk genoeg?

En waarom dan Flosdraad? hoor ik nu iedereen, op een paar sukkels na, denken. Wel, omdat er geen gevoel in zit, omdat de rijm geforceerd en buitegewoon slecht is, omdat er geen ritme in het 'gedicht' zit en omdat het gewoonweg een stomvervelend saai onderwerp betreft.

Dat neemt niet weg dat ik sympathie koester voor menesn zoals onze "James_25cm_Bond" (wat die naam ook moge inhouden) En waarom dan Flosdraad? Hoor ik opnieuw een schare mensen denken. Wel, omdat deze jongen de lef heeft zijn gedachten hier neer te zetten en het door wild vreemden te laten afzeiken, daarom heb ik respect voor de 'dichter' in kwestie.

En ja, ik ben hard.

De enigste persoon die hem afzeikt ben jij hoor ^^.
Ik ben het eigenlijk helemaal met je eens, alleen ik bracht het wat subtieler.

Subtiel afzeiken vind ik persoonlijk tienduizend keer erger dan zeggen waar het op staat.

Jij zeikt alleen maar af, ik zeik subtiel af en probeer hem te helpen door tips ed. te geven, dat laatste doe je niet waardoor je post al de helft van zijn waarde verliest.

ik kan 'm wel waarderen ergens. vooral het slot. misschien is het ook een idee om hem te rappen, dan wordt het mss nog wel wat. wat alleen echt fout is, is tweeling. die afgrijselijke klemtoonfout.

Ik snap niet waarom het "de begin" is. Is het niet gewoon "het begin" of mis ik iets ergens?

Die eerst strofe vind ik op zich nog best oké, maar die een na laatste zin vind ik echt vreselijk. En ik zou van die ene zin maken: "Het regent en ik heb geen paraplu"

Ja zeg, ik ga een beetje andere mensen zitten vertellen hoe ze moeten dichten. Daar begin ik niet aan, dat vind ik arrogant.
deze jongen die weet heel goed zelf hoe hij naar zijn eigen gevoel iets moet opschrijven. Wat anderen daarvan vinden is een kwestie van smaak. Mijn smaak is anders dan de smaak van de dichter hier. Ik geef dat aan in mijn post. Of hij dan zijn waarde verliest betwijfel ik.
Ik kan wel een heel lulverhaal gaan houden over hoe hij het beter kan doen (als hij dat al kan) maar dan ga ik hier zitten liegen, net zoals jij doet. Subtiel zijn en een lulverhaal ernaast houden, dat is jezelf en de dichter voor de gek houden.

Ik post hier mijn gedichten om te horen te krijgen wat en hoe ik het misschien beter kan doen. En ik denk dat de meeste dat eigenlijk wel doen, niet? Waarom zou het arrogant zijn om iemand proberen te helpen?
En subtiel zijn wordt vaak gewoon op prijs gesteld, mensen kunnen het zich nogal aantrekken als ze helemaal de grond in worden geboord. Het is gewoon fijn om ook nog even een goed puntje te horen te krijgen.

ja, ik denk het wel ;).
lees hem eens met 'het'. stijlverlies heet dat, denk ik.

Dichten is een gevoelskwestie, techniek en ander gezeik komt op de driehonderdste plaats. Ik kan NIET oordelen of een gedicht een bepaald gevoel wel of niet correct weergeeft. Ik kan wel mijn eigen gevoel laten weten.
Het is arrogant als je met eigen suggesties aan komt zetten omdat dezen altijd vanuit JOUW gevoel komen en niet vanuit het gevoel van de dichter. Dat 'rijmt' dan niet met elkaar.
En als je goeie puntjes wilt horen, dan hoor je die ook. In dit gedcht echter, vond ik geen goed puntje, en daar draai ik niet om heen.

Moet het nu wel of niet het zijn? Ik snap het nog steeds niet:s Met het klinkt het ook niet, maar de is gewoon fout?:s

@Flosdraad: Ik snap wat je bedoelt, maar het is uiteindelijk toch aan de ts zelf of hij/ zij iets doet met de suggesties ter verbetering. De ts kan toch zelf kijken of het gevoel dan juist beter tot zijn recht komt? Hm..

nee, gewoon de. geeft niet dat je het niet snapt, het is wsl gewoon je stijl niet ;). natuurlijk is 'de' taalkundig gezien fout.
stel dat je het zo zou maken. geloof me, het is de niet-serieuze, losse stijl; alib-rap. hij heeft deze fouten (b) en deze niet-correcte uitdrukkingen (i) nodig, anders wastie totalitair waardeloos.


hehe, wat ben ik nou stom aan het verdedigen. wat denkt de ts ervan.

Ik geloof dat ik het ongeveer snap:)
Maar ik blijf het vaag vinden:P

'zwart wit' heeft het het bij het juiste eind.
Waarschijnlijk heeft verder niemand een ander gedicht van me bekeken, maar je zal zien dat je in geen enkel ander gedicht een dergelijke fout tegenkomt.
Je moet je bedenken dat ik dit bedacht in maximaal een halve minuut, dat ik thuis was bij een Surinaamse vriendin, dat het kwart voor 2 's nachts was en dat ik toen ze zei 'mijn alibi is weg' en ik dat op een of andere reden in verband bracht met nat en ik de combinatie 'nat alibi' wel interessant vond heb ik er gewoon wat omheen geschreven met de allochtone omgeving in mijn hoofd. Een gedicht als dit zou namelijk makkelijk door haar broertje geschreven kunnen zijn en het leuke daarvan is juist dat het ook inderdaad geen hoogstaand werk is, maar het heeft wel wat, omdat het precies blootlegt hoe honderdduizenden mensen in ons land een gedichtje zouden schrijven.

''Je zei je was op de Spui,
Maar je telefoon stond uit
Dus waar hing je uit?''

Ik heb die zin persoonlijk nog nooit gehoord, maar het is wel de manier waarop veel mensen praten. En die zinsnede loopt bijvoorbeeld best lekker. Het is gewoon een perfecte replica van de gedachten van een 16-jarige jongen uit Amsterdam-West.

Zo!


Voor de luie mensen onder jullie post ik nog maar even een oud gedicht zodat je ziet dat ik ook 'normaal' (wat dat ook mag zijn volgens sommigen hier) kan dichten.

Midden in mijn hart,
. verlangen naar jou,
. van beide kanten bereikbaar,
. voortreffelijk, als van
. vlees en bloed

En intens genot, zo alleen
. of delend, met anderen
. onze weldaad groter
. onder zondes gebukt, verschijn je uit mijn broek
. oh, welk een opluchting

Nimmer kan ik nog zonder jou,
. en zou je mij verlaten?
. eindelijk heb ik je gevonden,
. en laat je nooit meer los,
. energie laat je stromen door heel mijn lichaam en geest.

Tot grootse daden in staat,
. red jij mijn levensdagen
. rancuneus, maar plichtmatig
. rustig laat jij je omarmen,
. rollend over mijn tong.

Ontzettend veelzijdig, maar normaal gebleven,
. evenwel bewonder ik je, in alle kleuren
. eerst langzaam, maar steeds sneller ver-
. eenzelvig je met mij,
. esthetisme heeft een naam..

Schaam je niet voor mijn zin
. nooit heb ik je willen beschamen
. nooit wilde ik je minder laten voelen
. noch je laten denken dat ik zonder je kon
. niets kan ik zonder,... zonder jou in mijn gehemelte.



Edit: Let niet op de punten, ik moest ze erbij zetten, omdat de computer anders de ruimtes negeert.
P.S. let op het dubbele acrostichon


Wie het onderwerp weet krijgt een bonus.

Nee, dichten is geen gevoelskwestie. Voor sommige mensen draait het alleen maar om gevoel, die zetten dan in plat nederlands neer wat ze voelen (in 95% van de gevallen liefde of depressie). Dichten draait om de techniek, het voor elkaar krijgen dat alles vloeiend loopt, een harmonieuze golf van aan elkaar gehechte klanken.
Ik kan best oordelen of een gedicht een bepaald gevoel wel of niet correct weergeeft, geen probleem, maar als het op mij wel goed overkomt hoeft het niet gelijk goed op iemand anders over te komen. Ik beoordeel een gedicht grotendeels op techniek maar ook op gevoel want dat speelt ook een rol in gedichten (maar zeker niet de belangrijkste rol). Het gevoel in een gedicht is moeilijker te beoordelen, maar is best te doen.

Trouwens, in je reactie op 'verwarring' van Vogelvrij geef je een twee indirecte (maar duidelijke) suggesties. Je hebt het gevoel dat de stroves niet helemaal af zijn, dat er nog iets komen, alhoewel er in deze zin 'gevoel' staat gaat het in feite echt over techniek. Het gevoel van een gedicht is niet de woorden die er staan of hoe die er staan maar wat die woorden overbrengen.

Als niemand suggesties zou maken zou niemand iets leren. Wat heb je tegen mensen die anderen proberen te helpen?! Sommige mensen kunnen beter dichten en hebben meer ervaring, die kunnnen anderen erg goed helpen. Zelfs lezers die minder goed kunnen dichten dan de dichter kunnen hem goed helpen. Hoe? Door suggesties.

Ik zal is wat positieve punten van het gedicht geven.
- Hij heeft een gedicht geschreven en het hier gepost voor reactie (en ja, daar horen suggesties ook bij)
- Hij probeert in een hele andere stijl dan hij normaal gebruikt een andere wereld weer te geven
- Hij heeft ons allemaal voor gek gehouden, wij hadden het helemaal mis.
En natuurlijk, aan elk pluspunt kan je vast wel een minpunt hangen, maar daarvoor noem ik ze nog wel.

Misschien is het verstandiger om via PM verder te gaan? Of heeft niemand (James?) er bezwaar tegen als we hier doorgaan?
@James:
Sorry dat wij jou topic vol zitten te blerren, excuses.
Ik had niet verwacht dat je bedoeling zo anders was, leuk gedaan. Maar ik denk dat het te onduidelijk is, misschien moet je aan het begin van het gedicht duidelijk maken in wat voor situatie het is (en dat zou ik dan natuurlijk met een heel ander woordgebruik doen dan de rest, maar dat heb je denk ik zelf ook wel door ^^).
Ik dacht al dat ik meer van je had gelezen maar ik wist het niet zeker.

Leuke acrostichon trouwens, ik heb nog nooit een gedicht over mentos gelezen ^^.
Ow, ik ga natuurlijk voor de bonus :). Eerst dacht ik dat het ging over liefde, dat je het verlangen naar haar beschrijft en later het tongzoenen, maar met dat laatste wordt het gedicht een beetje te goor. Dus ik denk dat het wat anders is.
Maar ik kom tot de conclusie dat ik niks anders kan verzinnen :(, dan gok ik toch maar op liefde.

Edit: maar als je dan "verschijn je uit mijn broek ~ oh, welk een opluchting" leest met die gedachten, gadver :s

Ik heb er geen problemen mee als jullie mijn topic hier voldiscussieren. Graag zelfs. Hoe meer zielen hoe meer vreugd.


Zoals jullie hebben gezien hou ik ervan om variatie aan te brengen in de verschillende gedichten. Er zijn gedichten die pasklaar te lezen zijn en die ook geschikt zijn voor kinderen van 10. Daarnaast vind ik het juist een kunst en een uitdaging om gedichten te schrijven die anderen op het verkeerde been zetten. Zoals bijvoorbeeld het gedicht over - inderdaad - mentos. Dat hele gedicht gaat over mentos.
'Verschijn je uit mijn broek - ooh wat een opluchting' slaat slechts op de rol mentos in de broekzak. De dragee rolt over je tong.
Het is geweldig dat veel mensen over de opmerking van het (vijfdubbele!) acrostichon heen lezen of gewoon niet weten wat het is en het niet willen opzoeken en vervolgens denken dat het een vet oversext gedicht is.

Het blijft wel jammer dat ik dit allemaal moet uitleggen.

Hmm, dus het gaat gewoon over de mentos?
Ik dacht 'dat is zo simpel dat zal het wel niet zijn'.
Zo boeiend om dat te ontdekken is dat toch niet.

Ik waardeer het wel, ditsoort gedichten, ook omdat ik me de schrijver link aan enorme mooigeschreven gedichten over gigantisch debiele onderwerpen, clearasil geloof ik, een keer?

Het is gewoon niet slecht en het laat je nadenken. Die over clearasil was heel surrealistisch herinner ik me, en dat riep toch wat op.

Ik vind het gewoon beter dan het standaard gebrabbel dat er bij mezelf meestal uitkomt;). En het laat me weer eens lachen. Ik zag deze scéne gelijk helemaal voor me.

Je zeurt ten eerste om niets, echter ik heb niets te doen dus ik zal reageren op je toestanden.

Of dichten wel of niet een gevoelskwestie is, daar kan ik kort over zijn. Ik hou het erbij dat als een gevoel goed over wil komen in een gedicht, dat alles vanzelf goed loopt. Dat is een moeilijke zin, denk er maar eens over na. En dat 95% over liefde en depressie gaat, dat is normaal, daar gaat het leven tenslotte voor 95% over.

Techniek vind ik echt totaal onbelangrijk, en dat heb ik al eerder duidelijk gemaakt. Als het gevoel goed is, is de zogenaamde techniek voor mij ook goed. Dat doet er totaal niet toe. Techniek is later verzonnen dan dichten. Techniek is er voor Piet Luttige zeikerds die niet op gevoel kunnen schrijven.

In het gedichtje van Vogelvrij mis ik gewoon wat, er zit voor mij helemaal geen feeling (gevoel gaat vervelen) in. En dat komt alleen maar omdat het gewoon niet af is. En dat vind IK, daar MAG Vogelvrij niet eens iets mee doen. Waarom niet? Hoor ik je denken. Wel, omdat zij het gedicht juist ZO heeft geschreven, en het voor haar goed genoeg was en dus ook vol gevoel.

Met je laatste toespeling kan ik vrij weinig. Ik ben dol op helpen, maar ik ga anderen niet vertellen hoe ze hun gevoel op papier moeten zetten. Ik kan alleen maar zeggen of het bij mij overkomt of niet. Daar ligt ook de rol van de commentator, zeggen of het hem/haar behaagt of niet. De dichter weet ten slotte zelf het best hoe hij/zij zich voelt. Ik kan niet ingrijze massa's kijken, en gelukkig maar.
Ik ben ook niet graag suggestief bezig. Ik ben duidelijk van mening dat je het zelf maar uit moeten zoeken. Gedichten moet je ook niet veranderen, daar moet je niet uren op gaan zitten schaven. Een gedicht/poezie is bedoelt in de essentie het gevoel van de mens te weergeven, een situatie te schetsen. Gedichten schrijf je impulsief. Gevoel. Gevoel. Gevoel. Dat is het kernwoord. Dichten zonder gevoel en alleeen maar oog voor technisch gezeik over hoe mooi iets loopt, dat is geen dichten, dat is versjes schrijven, dat is spelen met taal voor mijn part, maar geen dichten.

Het is een vrij belangrijk onderwerp, ik vind het niet zeiken over niks, maar al zou het dat wel zijn, ik hou wel van zeiken ^^.

Dus zobeetje alle beroemde dichters zijn piet luttige zeikerds die niet op gevoel kunnen dichten? Daar zeg je zoal wat.
Bij een gedicht gaat het niet als eerste om de inhoud, maar hoe je die verwoord/overbrengt. Je kan simpelweg zeggen 'ik ben verliefd', maar dat is zo saai als het maar kan want iedereen kan dat schrijven, het is veel mooier als je het op een hele andere manier zegt en dat het pas aan het de echte boodschap doordringt (oid) ??
Techniek gaat voor, gevoel is saai, iedereen kan gevoel op papier zetten, daar heeft inderdaad niemand hulp bij nodig en daar moet je ook niet bij helpen. Maar de manier WAAROP je het doet is zoveel anders, dat is wat een gedicht een gedicht maakt, zonder techniek is een gedicht niks, zonder inhoud kan een gedicht nog steeds een gedicht zijn.

Volgens vandale is dit een gedicht:
Zorgvuldig geconstrueerde tekst, waarin keuze en schikking van woorden, rijm, ritme enz. de expressieve en suggestieve waarde vergroten
En daar ben ik het wel mee eens, door het goede, verrassende, originele, mooie, bla bla, woord gebruik is de boodschap veel mooier geworden, maar dan gaat het dus NIET om de boodschap maar om de vorm.

Maar ga je eerst maar even uitlullen dat je zegt dat alle beroemde dichters piet lullige zeikerds zijn die niet op gevoel kunnen dichten, daar ben ik wel benieuwd naar :).

als alle dichters idd puur op techniek zouden dichten, is het helemaal niet raar om hen waardeloos te vinden.

dichten is voor mij persoonlijk ook iets wat buiten mij omgaat, hoewel ik techniek zeker belangrijk vind. maar dat is iets waar je achteraf bij gaat schaven, anders krijg je gewoon rare dingen. als flosdraad gewoon zo ordelijk is dat techniek en gevoel bij hem samen gaan, is dat erg mooi. maar ik schrijf meestal eerst iets totaal uit gevoel, om het daarna bij te gaan schaven, kwestie van dagen/weken het elke keer weer vernieuwend lezen. (stoer he :o).

Gevoel is ook belangrijk in een gedicht, natuurlijk. Gedichten zonder gevoel zijn over het algemeen saai. Maar ik blijf erbij dat de manier waarop je dat gevoel brengt het belangrijkste is :). Maar ik ben dan ook zo hardnekkig als de pest.

Hmja, eerst dichte ik ook eerst uit gevoel en dan daarna de techniek bijwerken maar de laatste tijd ga ik steeds meer beginnen met de techniek.

maar bewoorden is toch iets anders als techniek?
ik vind het bewoorden zelf juist het belangrijkste, hoe breng je iets, dat simpele letters, doodgewoon in volgorde gesteld tot dode woorden zulke mooie dingen kunnen doen! als je goed en gevoelig kunt dichten, betekent dat niet dat je zo'n goed gevoel hebt, maar dat je iets goed kunt bewoorden.

Ja precies, het is de manier waarop je het brengt, hoe je het bewoordt dus (bewoorden was misschien niet helemaal het goede woord maar ik kon niks anders verzinnen), dat is de techniek; hoe je het doet.

kon iemand mij dat maar vertellen, daar heb ik veel moeite mee, het helpt soms wel als je een reactie krijgt van iemand die jou gedicht heel anders zit, dan kan je het eens anders bekijken, en dat vindt ik belangrijk, om anderen te begrijpen.
ik ben het wel met je eens dat gevoel heel belangrijk is in een gedicht, zonder gevoel geen gedicht.
toch is techniek heel belangrijk: http://forum.scholieren.com/showthre...readid=1209790

dit gedicht heeft dus totaal geen techniek (ik heb nooit dicht-technieken ofzo geleerd, en ik doe ook nog eens het meest technische profiel :p ) vroeger had ik al moeite met een sinterklaasrijmpje schrijven, maar ik wilde het weer eens proberen.
wat mijn punt is: techniek is[b] ook [b]belangrijk, zonder techniek klinkt een gedicht niet.

over je harde commentaar, daar heb ik persoonlijk geen moeite mee, ga je gang, maar zeg dan alsjeblieft wel waarom je dat vindt, dan kan ik proberen te snappen waarom je dat vindt, en dan kijken of ik denk dat je gelijk hebt (ik heb zelf het idee dat als iemand mij een reactie geeft van "mooi gedicht" dat ik denk "ja maar wat is er nou goed aan dan, dan weet ik dat" en "wat is er minder, dan hou [b]kan[b] ik daar rekening mee houden, of eventueel als ik van een ander opzicht wil schrijven, die tips gebruiken"

zo nou dat moest eruit, nu mag je mijn gedicht afkraken ;)

Nog een extra bonus voor als iemand weet wat het subject betekent: Iem één anie lie mie lie?

Daar zat ik net nog over te denken... Is het gewoon een beetje vervormd Nederlands?

iemand één blablabla?:p

Nee, het is fonetisch hebreeuws. :).

Het komt uit 'spreuken der voorvaderen'.

Als ik er niet ben voor mij, wie is er (dan) voor mij?

Of iets in die richting.