Mijn thuissituatie
 

Mijn ouders zijn bijna vier jaar geleden gescheiden. Mijn moeder is toen verhuist en mijn broer en ik zijn bij mijn vader blijven wonen en we konden naar mijn moeder toe wanneer we wilden, blijven slapen zo lang we wilden enzo.
Na ongeveer anderhalf jaar ben ik bij mijn moeder gaan wonen, omdat ik me niet op mijn plek voelde bij mijn vader en mijn broer. Ik heb altijd ruzie met mijn broer en mijn vader is een koppige Fries. Ik ben toen bij mijn moeder gaan wonen. Dat ging in het begin wel goed, maar mijn moeder is een control-freak geworden. Ik ben een grote chaoot, en dat botste heel vaak. Mijn moeder werd dan boos als ik mijn kamer niet had opgeruimd of de badkamer slordig had achtergelaten. Helemaal mijn fout natuurlijk. Ze is ook een control-freak in zo verre dat ze iedereen dingen voor haar laat doen terwijl ze die zelf ook kan. In plaats van mij te vragen of ik tijd had om boodschappen te doen, zei ze me dat ik boodschappen móest doen, ondanks dat ik al op het punt stond om weg te gaan. Dit heeft een jaar geduurd en toen we een keer echte ruzie hadden, zei ze dat ik dan mijn spullen maar moest pakken en mijn vader moest bellen of hij me wilde ophalen. Ik ben ook best koppig, dus heb mijn spullen gepakt en ben weer bij mijn vader gaan wonen.
Teruggekomen bij mijn vader heeft mijn broer mijn oude slaapkamer genomen. Ik slaap nu op zijn oude slaapkamer, waar nog oud ajax behang hangt en voor mijn spullen is te weinig opbergruimte. Dit in combinatie met mijn chaotische karakter, is het gewoon áltijd een troep. Ik heb mijn vader gevraagd toen ik hier weer kwam, of we het samen konden gaan schilderen en of hij er een ander bureau met veel opbergruimte in wilde bouwen en dergelijke. Hij zei dat hij dat wel een keer wilde doen, maar we zijn inmiddels anderhalf jaar verder. Ik vraag hem geregeld wanneer we aan mijn kamer beginnen, en dan komt hij met het argument dat ik eerst maar moet bewijzen dat ik mijn kamer netjes kan houden, en ik weer daar tegenin dat ik mijn kamer netjes kan houden als ik er lekker op mijn plek zit en als ik genoeg opbergruimte heb. Vervolgens is het stil, ik merk aan mijn vader dat hij boos is, en er wordt weer een maand niet over gesproken. Dan laat ik nog maar achterwege dat als iemand anders een iets heeft, kapotte wasmachine, kapotte auto, dat hij dan voor ze vliegt.
Mijn broer is ook een geval apart. Hij is ouder dan ik, en dat geeft hem het recht denk ik dat hij een beetje de dictator kan spelen over mij. Zoals ik al eerder zei ben ik ook best koppig, en dan botst het zo nu en dan. Vechten doe ik ook soms met hem, niet gezellig broer en zus die stoeien, nee, we gooien elkaar op de grond en slaan elkaar echt enzo. Gebeurd niet vaak, maar als het gebeurd, gebeurd het goed. Hij bemoeit zich met mijn zaken, als ik spijbel heeft hij het recht de vader over me te spelen. Nu net ook weer iets leuks; hij komt mijn kamer binnen, vraagt of hij even op mijn pc mag om iets te doen, ik zeg nee omdat hij zijn eigen pc boven heeft en dat ik dus bezig ben. Loopt hij vervolgens boos weg en slaat mijn deur dicht. Het volgende; hij leent een cd-speler van mijn moeder omdat ik die van hem had gebruikt, en nu moet ik die van mijn moeder terugbrengen, omdat het mijn verantwoordelijkheid is ofzo.
Ik moet sowieso zometeen naar mijn moeder toe, omdat mijn vader niet lekker is, en mijn broer en ik dus moeten eten bij mijn moeder. Ik zeg dat ik wel een broodje smeer, want ik heb nog een berg huiswerk te doen en wilde vanavond nog even naar een verjaardag. Mijn vader zegt vervolgens dat ik moet eten bij mijn moeder, dus ik heb gewoon geen keus.
Ik wordt er soms zó moe van dat iedereen me blijft behandelen alsof ik nog opgevoed moet worden. Ik heb inmiddels wel een leeftijd bereikt dat ik mijn eigen keuzes en verantwoordelijkheden kan nemen, maar iedereen houdt me maar klein ofzo. Ik wil zó graag weg hier, maar helaas is het financieel niet echt mogelijk voor me.

Zit ik nu gewoon helemaal fout? Ik weet dat ik koppig en chaotisch ben, maar is dit een reden om me klein te houden? Open mijn ogen ofzo en vertel me wat ik dan fout doe, en wat ik kan doen om mijn vader en mijn broer niet zo snel op te laten vliegen. Ik word echt gek in dit huis inmiddels, heb ik het idee.

P.S: Ik weet niet waar dit te plaatsen, dus dan maar hier. En bedankt voor je moeite om het te lezen en eventueel te reageren.

Heel veel dingen die jij zegt herken ik, vooral wat je moeder betreft. Maar ik ben bang dat ik je niet echt goede raad kan geven omdat ik zelf in een soort gelijk schuitje vaar en ook niet goed weet wat ik er aan kan doen..

Zit je nog op school of werk je? Je zou ook kunnen gaan sparen, zodat je op jezelf kan.. Misschien een appartementje delen met vrienden, das goedkoper :) Misschien kun je je een heel klein btje aanpassen aan je moeders karakter.. Ik heb namelijk een btje hetzelfde.. Mijn kamer is áltijd een rotzooi en mijn moeder is supernetjes.. Ik probeer zo één keer in de drie weken m`n kamer helemaal op te ruimen en het tussentijds een btje opgestapeld te houden.. Misschien kan jij ook een btje flexibeler worden, maar dan moet je moeder zich ook inhouden met commanderen enzo.. Ik denk wel dat het van twee kanten moet komen.. Wil het niet, zou ik alsnog overwegen een appartementje te huren met vrienden =) Het is echt ronduit *** dat het zo gaat bij je thuis.. *knuff* Succes !!

Ik zit nog op school, werk daarnaast een klein beetje. Op kamers is geen optie op dit moment, omdat ik in november voor 5 maanden op stage moet in het buitenland, en dan blijf ik ondertussen huur betalen, dat gaat niet.
Ik weet echt niet hoe ik moet opruimen ook. Ik leef al sinds ik me iets van mijn eigen slaapkamer kan herrineren in een grote troep. Vroeger waren dat Barbies en knutselspullen, en nu zijn het kleren en schoolboeken.

Op jezelf gaan wonen zou waarschijnlijk dé oplossing zijn, dus probeer daar toch naar uit te kijken. Als je voor jezelf weet dat je dat op gegeven moment als reëel plan in het vooruitzicht hebt staan, dan is het misschien wat makkelijker om de resterende tijd door te brengen.

Wat betreft je moeder denk ik dat je je inderdaad een beetje aan zou kunnen passen, maar dat je dat tegelijk ook van haar verlangt. Op die manier binden jullie allebei een beetje in, en als jullie op de hoogte zijn van elkaars manier van leven, dan kun je dat van de ander accepteren.

Wat betreft de kamer die je nu bij je vader hebt, als hij geen tijd heeft om het samen met jou op te knappen, ga je toch lekker zelf aan de slag? Zoek een leuk kleurtje uit voor op je muur, schakel een paar vrienden in en maak er je eigen plekje van :) En met een beetje creativiteit kun je ook vast wel een oplosisng bedenken zodat je meer opbergruimte hebt.

Dit is ook al meerdere malen in me opgekomen hoor, maar vervolgens zeg ik dit tegen mijn vader en hij zegt dat ik ermee moet wachten. En aangezien ik niet echt iets in te brengen heb, laat ik het er dan maar bij zitten.

Dat is natuurlijk erg krom van hem. Tegen jou zeggen dat hij het wel doet, mits jij je kamer netjes kan houden, terwijl dat moeilijk gaat omdat je tekort ruimte hebt. En als je dan vervolgens met een oplossing komt, vindt hij het weer niet goed... Het enige wat je hier aan kunt doen is hem wijzen op zijn kromme gedrag, maar ik weet dat dit niet altijd even makkelijk is naar je ouders toe.

Maarja, je bent inmiddels wel op de leeftijd dat je inderdaad prima je eigen zaken kunt regelen, dus je zou inderdaad wel van je ouders mogen verwachten dat ze je ook zo behandelen.

Hmm, moeilijke situatie...

Dit het ik een tijd terug al opgegeven, mijn moeder al zo'n zes jaar terug.
Hij is gewoon echt een Friese boer die leeft in zijn eigen waarheid.
Maar het blijft mijn papa, dus helemaal slecht is hij niet hoor, soms dan.

Heb je een kledingkast in je kamer staan? Misschien kun je dan proberen jezelf aan te leren om dagelijks je kleren daarin op te hangen. Als je dat regelmatig bijhoud is het alvast een stuk netter en zit je niet op een gegeven moment tegen een grote stapel kleding aan te hikken die je op moet ruimen.
Als je meer kleding hebt dan in je kast past zou je kunnen kijken of er dingen tussen zitten die je een hele poos niet zult dragen (winterkleding) die zou je dan in een doos/mand op kunnen bergen. Dan heb je ze allemaal bij elkaar en kan het ook minder snel een rommeltje worden.

Wat betreft boeken (en waarschijnlijk ook andere dingen) kijk eens of je er een vaste plek voor kunt vinden.
Probeer jezelf aan te wennen dat als je er mee klaar bent je ze dan op die plek weer teruglegt.

Als je dingen hebt die je een poos niet gebruikt maar wel wil bewaren kun je kijken of je die in dozen op kun bergen. Dozen kun je stapelen en misschien ruimt dat dan ook weer een beetje op. Ik snap dat een stapel dozen in je kamer niet echt mooi staat, maar misschien kun je dat met een leuk stofje afdekken (kijk eens op de markt voor een leuk stofje, dat hoeft helemaal niet zo duur te zijn)

Ik kan me heel goed voorstellen dat het niet makkelijk is om zo te moeten leven als jij doet. Ik ben zelf ook een grote chaoot en ik kan er zelfs niet tegen als mijn omgeving te opgeruimd is. Daar krijg ik echt de rillingen van.
Ik probeer mezelf ook te traingen om gewoon regelmatig kleren ed op te ruimen zodat er niet na 1 a 2 weken een hele grote berg ligt.

Hele lastige situatie.

Je vader komt zoals jij het in je verhaal stelt heel erg koppig over en heel dictatoriaal.
Als ik jouw keuze had, zou ik naar je moeder gaan en met haar praten dat jij het daar echt neit langer meer uit kunt houden en graag toch weer bij haar wilt komen wonen.

Dat jij en je moeder botsen kwa karakter, kan gebeuren, maar is lang niet onoverkomelijk. Probeer afspraken met haar te maken, bijvoorbeeld dat jij jouw kamer doet zoals jij het wilt, als het een zooi is, dat het jouw zooi is en dat je moeder die kamer niet als 'haar' terrein ziet. Dit moet ws wel werken, want dan heb jij een stukje eigen verantwoordelijkheid, jouw kamer, en hoef je moeder niet steeds te zeggen dat het opgeruimd moet worden.

En verder ook proberen duidelijk te maken dat als jij een afspraak hebt of bijna weg gaat, dat je echt niet iets tussendoor kunt doen. Dat je het wel graag zou willen, maar als iets niet past in je dagschema, lukt het gewoon echt niet.

toch op kamers gaan...steunen je ouders je niet financieel? ik ben ook weg gegaan vanwege ruzies en botsingen etc...
echt niet te doen..en het lucht heel erg op:)

probeer wat te regelen!!! echt...

Dakjewel, ik zal wat proberen op te volgen hiervan. Ik denk dat als mijn kamer wat langer (dan anderhalve dag) netjes blijft, dat het ook een stuk makkelijker zal gaan met mijn vader.

Hij komt zo over, maar hij is verder wel een beste man, maar een hele lange gebruiksaanwijzing erbij. Ik ga/kan nu niet meer bij mijn moeder wonen, omdat haar vriend bij haar is ingetrokken. En ik heb ook geen zin om op en neer te gaan als het bij de een weer fout gaat enzo.

Nee, mijn ouders steunen mij niet financieel, af en toe als ik krap zit en ik heb echt wat geld nodig krijg ik wel wat van mijn vader. Maar zoals ik al eerder zei, op kamers is nu gewoon echt geen optie vanwege het financiele gebeuren en mijn stage volgend schooljaar.

Probeer je dan op je stage te richten. Dan zit je 5 maanden zonder je ouders in het buitenland, en ervaar je ook hoe het is om uit huis te zijn. Daarna zal er ongetwijfeld heel veel veranderd zijn/gaan veranderen. Probeer het tot die tijd vol te houden met de tips die je tot nu toe hebt gekregen, en kijk verder uit naar je stage :)

Als ik je verhaal zo lees denk ook dat op kamers gaan wel de perfecte oplossing is. Mijn ouders steunen mij ook niet financieel maar toch woon ik op mezelf. Met een lening bij de ibg kom je een heel eind. :)

Zit je dan niet met een vette schuld over een paar jaar?

dit is minder erg als je bij een bank of iets leent....de rente is er niet of nauwelijks geloof ik...ik ken heel veel mensen die lenen..voluit!
Ik heb gewoon geluk dat mn ouders me meebetalen..die kunnen het blijkbaar veroorloven..anderen weer niet....

Je zit wel met een schuld, maar je betaalt er weinig rente over en je mag er een hele tijd over doen om t terug te betalen.

www.ib-groep.nl

Ok, die rente en termijn waarin je mag terugbetalen is niet slecht. Ik hou het in mijn achterhoofd voor als ik terug kom van mij stage. Tot die tijd moet ik 'het er maar mee doen' zoals het is, denk ik. Ik heb in ieder geval een start gemaakt met mijn kamer op te ruimen. Mijn vader is al iets beter gestemt merk ik aan hem, en mijn broer moet ik maar niet op in gaan denk ik.
Bedankt voor de reacties.