mij lijkt dat antidepressiva...
 

...niet helpt...

Hoe kan een medicijn een geesteziekte onderdrukken?
volgens mij heeft het geen zin en wordt zoon persoon alleen maar afhankelijk van de stof...

Ik ben dus van mening dat antidepressiva op langer termijn niets oplost...een geesteziekte valt niet op te lossen met drugs...

Het werkt niet op lange termijn het is volgens mij wel zeker zo dat het op korte termijn werkt om bijv. een depressie te onderdrukken. Het werkt volgens mij zo dat de stoffen die je hersenen aanmaken als je depressief ben door zo'n middel niet meer worden aangemaakt.
Maar op lange termijn lost het niks op denk ik omdat je het probleem moet oplossen en niet moet onderdrukken.

Dat denk ik dus ook, ik snap dat ook niet hoor: een medicijn tegen een geestesziekte? :confused:

Maar ja, ik weet er dan ook niets vanaf, misschien kan iemand iets meer uitleggen? :o

medicijnen kunnen juist heel goe dhelpen
maar genezen doen ze idd niks

depressie kan voortkomen door een tekort in de hersenen aan een beplaalde stof als je die stof gewoon slikt dan ben je niet meer depressief en is de balans in je hersenen weer hersteld
maar niet blijvend, als je dan stop met de medicijnen daalt het niveau weer tot de orrspronkelijke staat

edit: dat is dus ook bij ADHD mensen, die hebben meestal ook een tekort aan e en bepaalde stof
en ja die slikken dan hun hele leven medicijnen om die stof op peil te houden

Dus eigenlijk is het een soort tijdelijke oplossing? Is de 'downheid' die je na het stoppen voelt dan niet nog veel frustrerender? Want dan weet je dat je je beter kunt voelen, maar lukt het je niet zonder die medicijnen..?

Antidepressiva werken wel. Je geest is niet iets magisch ofzo, je hersenen bestaan ook gewoon uit materie en stroom netzoals de rest van je lichaam. Omdat sommige psychische stoornissen komen door een tekort of teveel van bepaalde stoffen in de hersenen kan dit worden opgelsot door het nemen van medicijnen.

Maar mensen die zich afhankelijk gaan voelen van het medicijn kunnen zich daar aan gaan ergeren. Ik zou niet graag het gevoel hebben dat ik mezelf alleen kan behouden door het slikken van medicijnen. Zo zit er aan antidepressiva dus een soort van psychologische bijwerking. Dat komt dan weer bij de sowieso vreemde bijwerkingen die sommige antidepressiva hebben.

nja depressie is appart voorbeeld omdat het meestal niet aan iets biologisch ligt

maar bij ADHD bijv mis je gewoon een stof in je hersenen en die vul je aan

maar bij ADHD blijf je ook die medicijnen slikken
omdat ze nog geen manier hebben gevonden om je hersnenen zon te vertimmerren dat ze we die stof afgeven

ik heb anti-depressiva gehad, zo opzich werken ze niet, het moet wel in combinatie met therapie en die combinatie heeft bij mij goed geholpen :o

Lijkt mij idd logischer en effectiever in combinatie met therapie. :)

tuurlijk werkt het voor sommige mensen! daar is onderzoek naar gedaan. Maar er zijn zoveel verschillende oorzaken voor een depressie dat niet alle depressies met pilletjes kunnen worden opgelost.
Ik heb heel veel medicijnen gehad die niks hielpen, maar nu voel ik me goed en ik denk dat dat (mede) komt door de medicatie die ik nu slik. Nou zal ik die medicatie toch ooit (binnen een jaar waarschijnlijk) moeten afbouwen aangezien er een bijwerking bij mij optreedt die op lange termijn botontkalking kan veroorzaken. Maargoed, dat is weer een ander verhaal.

Het effect va antidepressiva is inderdaad tijdelijk en doet een stoornis niet verdwijnen. Maar het geeft wel de ruimte om even niet zo op dat depressieve gevoel te richten en aan andere problemen gaan werken, zodat de stapel kleiner wordt en de problemen overzichtelijker worden.

Zie het als medicijnen die je moet slikken voor een hartkwaal. Daar kun je ook niet zonder, je weet dat je je een stuk beter voelt als je ze wel gebruikt. Dus waarom zou je het dan niet doen?

En zoals al eerder gezegd, een depressie of een andere stoornis kan heel goed het gevolg zijn van een lichamelijk 'mankement'. En dus kan medicatie daarvoor een heel goede oplossing zijn. Alleen bij stoornissen die inderdaad niet een lichamelijke oorzaak hebben, werkt medicatie symptoomgericht en bestrijdt het niet de oorzaak. Maar als je er ook dan baat bij hebt, waarom zou je ze dan niet gebruiken?

Ik heb zelf anti-depressiva geslikt en bij mij werkte het niet echt goed en ik voelde me alleen heel erg verdoofd en gevoelloos. Maar ik kan me voorstellen dat het bij veel mensen wel goede resultaten geeft. Een depressie kan inderdaad een lichamelijke oorzaak hebben en ook als dit het niet heeft gaan je hersenen minder stofjes aanmaken (serotonine en zo) en dan komt het logisch over dat een medicijn als een antidepressivum hierbij helpt.
Maar ik heb het idee dat het vaker zo is dat het de depressieve stemmingen en gevoelens onderdrukt in plaats van opheft, maar dit is maar een subjectieve mening.

Daarnaast hoor je de laatste tijd ook wel tegenberichten over het gebruik van antidepressiva en de werking hiervan. Zo was er laatst op Netwerk hier nog iets over. Er slikken namelijk echt gigantisch veel mensen antidepressiva, terwijl de meeste mensen hiervan dit niet nodig hebben, maar de medicijnen worden gewoon uit gemakszucht heel snel uitgeschreven door huisartsen en psychiaters. Daarnaast hebben antidepressiva toch ook veel nare bijwerkingen, hoewel dit toch minder is dan bij de oudere medicijnen. En uit onderzoek is ook gebleken dat als men mensen placebo-pillen geeft dit in de meeste gevallen een even gunstig effect heeft als bij echte anti-depressiva. En bij Netwerk was er ook een psychiater die een boek had geschreven over behandelmethodes voor depressie zonder medicijnen, die in de gevallen die hij behandeld heeft even of meer effectief waren.

Laatst iets over op tv. gezien. Schijnt dat 70% van de mensen die anti-depressiva gebuiken het helemaal niet nodig hebben (en het hen dus gewoon voorgeschreven wordt terwijl ze er niet geschikt voor zijn). Ook vertelden therapeuten dat anti-depressiva veel beter en makkelijker kan worden vervangen met andere therapieën zoals yoga. Zij hadden de ervaring dat het minstens net zo goed werkte tegen depressies. En waarom weinig therapeuten dit zouden doen is omdat het veel meer tijd en moeite voor ze kost. Een recept voor anti-depressiva is zo gegeven.
Als het hetzelfde effect kan hebben (wat ik dus niet weet), lijkt mij dit veel beter. Van anti-depressiva moet je namelijk ooit weer vanaf en dan kun je weer makkelijk terugvallen en er is een kans dat je verslaafd raakt. Alleen daarom al zou ik nooit aan die troep beginnen. Je onderdrukt het probleem ipv dat je het oplost. En ik denk dat je veel beter op lange termijn bezig moet zijn, helemaal voor zoiets als een depressie.

Ik gebruik ook anti-depressiva, en het helpt een beetje. Ik kan mijn bed weer uitkomen. Ik merk dat als ik 's avonds mijn pillen vergeten ben ik 's ochtends echt nergens zin in heb. Ik gebruik het trouwens wel in combinatie met therapie.


Maar of het goed is is een tweede. Je neemt allemaal chemische troep tot je, dat, zoals Suusjuhh zegt, misschien beter vervangen kan worden door Yoga of iets dergelijks. Maar het is niet kan helpen.

Ik slik zelf bijna 2 jaar anti-depressiva (seroxat). Ik ben inmiddels 4 weken in de afbouw. Het heeft bij mij zeker geholpen maar op sommige momenten niet. Ik ben ermee begonnen omdat ik anorexia had, zo erg dat als ik die medicijnen niet had gekregen ik waarschijnlijk nu niet meer leefde. Ik knapte er erg van op, tenminste ik ging er weer van eten en voelde me heel vrolijk, maar daar schoot ik ook vaak op door! Ik had overal schijt aan en voelde niet veel meer. Door die medicijnen ben ik niet van mijn problemen afgekomen, ik heb nog steeds eetproblemen en voel me vaak nog depressief, maar ik merk wel door die afbouw dat ik heel moeilijk zonder meer kan. Ik zit nu 6 maanden in een psychiatrische kliniek. Het gaat heel goed, maar zonder deze therapie hier zou ik nooit van mijn depressie afkomen. Dus therapie of hulp is zeker noodzakelijk naast de medicijnen. Medicijnen kunnen je helpen aan de problemen te werken en daardoor kun je je minder depressief gaan voelen. Waardoor je minder afhankelijk bent van de medicijnen.

Zo'n pilletje helpt alleen je serotonine huishouding te stabiliseren/verhogen. Het helpt niet je problemen op te lossen. Je kan hierdoor wel sneller over je problemen praten doordat je niet zo depressief bent.

Dit is mijn mening erover.

Seroxat heb ik ook geslikt, vond het niet zo'n fijne ervaring. De werkelijkheid vertroebelde een beetje, waardoor ik erg wazig overkwam.

lijkt me op zich wel eens interessant om het zelf te ervaren....wat doet zoiets met je...
maja zoiets valt niet zo snel te regelen he;)
en is ook niet zoon slim idee :rolleyes: (n)

Het was opzich wel een leerzame ervaring ja. Het is en blijft drugs he.
Maar ik was mezelf niet, het leek net of ik een bepaald personage had gekregen in een film. Best wel een B-film trouwens :p

Zo voelde ik me ook toen ik seroxat slikte, maar het gevoel was beter en voelde me ook beter.

Om ermee te stoppen heb ik niet heel veel problemen gehad... was alleen een beetje sjaggo een aantal dagen, verder niets :)

Ik heb meegemaakt dat mijn vader stopte met seroxat, en als er een ding is wat ik niet wil weten is het dat wel.

Het is ook wel opvallend hoe vaak seroxat in documentaires voorkomt...

Er is wetenschappelijk onderzoek naar gedaan; het werkt, maar hoé het werkt is niet exact bekend. Dit komt doordat de hersenen een schimmig gebied zijn voor onderzoekers. Wel is bekend dat ssri's voornamelijk invloed uitoefenen op de neurotransmitter serotonine. Remeron en Efexor behoren tot de categorie SNRI welke invloed heeft op serotonine + noradrenaline.. Eenzelfde soort verhaal gaat op voor de TCA's en MAO-remmers. Bij psychische stoornissen als depressie KAN de oorzaak binnen in de hersenen gelegen zijn en opgeheven worden door dergelijke medicatie..

Ikzelf slik overigens 'n antidepressivum, hoe het is om zonder te leven kan ik me niet herinneren. Oordelen of het werkt is dan ook lastig; ik weet immers niet hoe ik (dis)functioneer zonder dergelijke medicatie.

Anti-depressiva halen de scherpste randjes ervan af, waardoor
de patiënt nét wat meer ruimte heeft om in therapie te werken
aan de problematiek..

Imho zouden anti-depressiva daarom eigenlijk ook alleen maar
mogen worden voorgeschreven icm therapie of een andere vorm
van hulp; ik denk dat het eerder een aanvulling is dan een
oplossing. (muv depressies die door een onbalans in bepaalde stoffen veroorzaakt worden ed)

Want wanneer je enkel en alleen AD gebruikt, onderdruk je de
klachten wel (tijdelijk), maar ben je niet bezig met het zoeken
naar een constructieve oplossing; uiteindelijk is het toch de
bedoeling dat je het zónder AD afkan, en dat bereik je op die
manier vaak niet.

Dat de klachten tijdelijk minder/draagzamer worden is natuurlijk
fijn, maar dan moet de ruimte die daardoor ontstaat wél gebruikt
worden om te werken aan de problematiek en te zoeken naar
oplossingen etc, imho.

Mijn psychiater voert een vrij terughoudend beleid mbt AD; eerst
in therapie proberen, blijkt dat geen optie meer te zijn of levert
het te weinig resultaat, dán mag/moet je het combineren met AD.
En ik ben het daar wel eens; AD zijn geen 'wonderpillen' oid..

@ Quiana; heel helder verwoord :)(y)

Ze genezen ook zeker niet, het onderdrukt alleen je gevoelens zodat je geen rare dingen doet. Ik slikte zelf Zoloft en daar werd ik een beetje een 'zombie' van. Alles ging heel langzaam, ik reageerde niet meer zo heftig op prikkels als daarvoor.

ik wouw dat k wat kreeg
en dat zeg ik nu pas na 4jaar ernstige problemen

gr,tieneke

Het helpt inderdaad niet en zeker niet op lange termijn. Grote kans op terugval als je ermee stopt en je kunt er makkelijk verslaafd aan raken. (n) Therapie veel vaak nog meer zin dan medicatie. Je moet jezelf helpen, medicijnen kunnen dat niet

Waarom consulteer je geen huisarts? Of, psychiater?

Het helpt mij goed, merk het ook meteen als ik ze niet neem.

Wel merk ik dat ik enorm afgestompt word.

dat is het overheerlijke nadeel ervan (n)
Daarom begin ik er absoluut niet aan

Een geestesziekte is vaak niet een geestesziekte, maar een zenuwziekte. Je geest bestaat uit neuronen, en 'loopt' op neurtransmitters en hormonen. Dat is lichamelijk, dat kun je met medicijnen behandelen. Veel antidepressieva werken pas na een week of 3 a 4.

Waar leg je de grens tussen een verslaving en het echt nodig hebben? Iemand die suikerziekte heeft moet ook zijn/haar hele leven insuline spuiten maar is hij/zij daar dan aan verslaafd?

Het enige postitieve wat ik ervaren heb aan anti-depressiva is dat ik mijn vriendin langer kon plezieren :bloos:

Ik denk dat medicijnen je wel degelijk kunnen helpen, als in; ze
kunnen een bijdrage leveren aan het proces wat je doormoet
om jezelf te (leren) kúnnen helpen.

Want als iemand ontzettend diep in een depressie zit, is diegene
vaak ook heel moeilijk te bereiken met therapie, is het ook heel
moeilijk om de toegereikte handvatten in de praktijk toe te
passen..

AD kunnen dan de scherpe randjes van de depressie afhalen,
waardoor je nét wat meer ruimte hebt om te werken in therapie,
en door te zetten in de praktijk..

In zo'n soort situatie kunnen AD zéker wel helpen (en leveren ze
dus óók een bijdrage voor de lange termijn), denk ik. :)

je moet je eerst ergens in verdiepen voordat je zo een topic opent, maar onderstaande info wist TS natuurlijk al

----------------------------------------------------------

Serotonine zorgt voor overdracht van signalen in de hersenen en speelt een rol bij onder andere de regulatie van lichaamstemperatuur, depressie, eetlust en agressie.

Teveel serotonine: Uitgelaten gevoel, manie
Te weinig serotonine: Neerslachtig gevoel, depressie
Het kan voorkomen door een chemische onbalans (genetisch bepaald) of door andere factoren ('traumatische' gebeurtenissen) dat de serotoninespiegel niet evenwichtig is.

Een manier om die spiegel weer goed te krijgen, is een( combinatie van therapie en)
SSRI (Selective Serotonine Reuptake Inhibitor)
Vertaald is dit: Selectieve Serotonine Heropname Remmers

Serotonine wordt in de hypofyse aangemaakt.
Vandaaruit wordt het vervoerd. Wat niet meer nodig is, en dus over is, wordt teruggetransporteerd naar de hypofyse. Dit kan dus hergebruikt worden. Tegelijkertijd wordt er constant nieuwe aangemaakt, zonlicht, buitenlucht hebben er een positieve invloed op

Als je bijvoorbeeld meer Serotonine opneemt dan aanmaakt, dan heb je een chronisch tekort, waardoor je je je niet echt happy voelt, over het algemeen. De SSRI reguleert de uitgifte, en opslag tot het weer een beetje normaal is.
--------------------------------------------

Om te beginnen even uitleggen wat een neurotransmitter is (Serotonine is een neurotransmitter) Je lichaam communiceert door middel van elektrische impulsen, die via zenuwcellen (zoals neuronen) je hele lichaam doorgaan. Dit alles gebeurt door een aaneenschakeling van neuronen. De electrische impuls gaat door een neuron heen, en moet dan bij de volgende neuron weer beginnen. Hier komen neurotransmitters van pas.

Neurotransmitters drijven van het eind (Axon) van de éne neuron naar het begin van de volgende (dendriet). Hierdoor wordt de electrische impuls doorgevoerd, en kan de communicatie tot stand komen De boodschap die verstuurd moet worden, bepaalt welke (combinatie van) neurotransmitters gebruikt worden.

Bij een depressie is er niet precies bekend wat er (neurobiologisch) aan schort, maar het lijkt erop dat het te maken heeft met een tekort aan bepaalde neurotransmitters. En dan wel Dopamine, Serotonine (!) en Norepinephrine. Ik denk dat het medicijn wat jij slikt inderdaad een SSRI is (Selective Serotonin Reuptake Inhibitor). Het doel van een SSRI is om je effectieve Serotonine-gehalte op te krikken, aangezien Serotonine met enkele kenmerken van depressie lijkt samen te hangen. Daar kom ik zo wel op terug

Om uit te leggen hoe die SSRI te werk gaat, moeten we terug gaan naar die communicatie in je lichaam (hersenen). De communicatie voltrekt zich doordat de neurotransmitters blijven hangen aan (receptoren van) de tweede neuron. Maar nadat de neurotransmitters overgedreven zijn naar de volgende neuron, waar blijven ze dan? Het bericht is immers al doorgevoerd. Meestal drijven ze terug naar de eerste neuron, waar ze klaarliggen om weer verstuurd te worden naar de overkant.

Het komt voor dat veel neurotransmitters niet "blijven kleven" aan de receptoren, waardoor het bericht niet aankomt. SSRI's zorgen ervoor dat de eerste neuron de neurotransmitters niet opnieuw opneemt, waardoor ze opnieuw proberen om bij de receptoren te blijven kleven. Hierdoor zal er meer serotonine blijven hangen, en komt de boodschap beter door. SSRI's verhogen dus de effectiviteit van je serotonine.

Nu kijken we naar hoe die neurotransmitters dan samenhangen met (de sympromen van) depressie
Grof gezegd komt het hier op neer:
# Serotonine beïnvloedt je denkvermogen (cognitie), en hangt samen met obsessieve gedachten in de depressie.
# Norepinephrine beïnvloedt lichamelijke activatie en hangt samen met psychomotische retardatie (trage beweging, alles kost veel energie).
# Dopamine lijkt verbonden te zijn met "the pleasure pathway", en hangt samen met wat we in depressie "Anhedonia" of "Dysphoria" noemen (het verliezen van je gelukkigheid, hét kenmerk van depressie).

gaat TS nog antwoorden ?

Ben ook benieuwd naar de respons!

Dat placebo effect werkt maar een paar weken volgens mij hoor. Daarna voelen ze zich weer slechter.

Het lijkt me sterk dat men een zware depressie zo even kan behandelen door op zo iemand in te praten.

Welke aflevering van Netwerk was dat? Anders kan ik 'm misschien even kijken op Uitzendinggemist.nl. Niet dat ik *jou* niet geloof hoor, maar ben wel nieuwsgierig naar die theorie van die man.

Ze gaat niet meer reageren, eerst hoog van de daken schreeuwen met een retoriek van Jan lul, om vervolgens kwijnend in een hoekje te gaan zitten.

Jaah... En nu de onderbouwing? :|

Ist niet gewoon meer iets waardoor je rustig wordt? Geestelijk dus ook, wat minder vage gedachtes, wat minder stress? niet?

en dat concludeer je nadat je mijn bovenstaand verhaal hebt gelezen ?

Waarschijnlijk heeft hij het niet gelezen :D

Ik wilde iets soortgelijks posten, maar dan in minder wetenschappelijke mate.
Goed verwoord though.

ik wacht nog steeds op een antwoord van TS

Kun je volgens mij lang op wachten :D

nuttige up...

ok enkele opmerkingen bij bepaalde reply's hier (uit mn opleiding niet mn eigen mening):

* anti-depressiva zijn NIET VERSLAVEND. Zij verhogen bij mijn weten ook niet de kans op herval. Wanneer je ze begint te nemen, moet je ze wel voor een bepaalde periode nemen of je vervalt weer in het gewone patroon die een depressie heeft.

Welk effect hebben zij normaalgezien? De depressie heeft een bepaald natuurlijk verloop over een bepaalde tijd, met 1 dieptepunt (heel weinig slaap, je van smorgens tot savonds slecht voelen). De antidepressiva zorgen ervoor dat het dieptepunt minder 'diep' is en dat de persoon vlugger geneest. Met genezen bedoel ik dan dat de depressie weggewerkt wordt. wanneer je de anitidepressiva vroegtijdig stopt, zal de depressie toch die lengte aannemen die hij 'natuurlijk' zou hebben.
dit alles voor dit prototype, antidepressiva worden ook gegeven bij langdurige depressie en iets lichtere depressie, bijvoorbeeld dysthyme stoornis.

* Je kan NIET spreken over OORZAAK-GEVOLG-RELATIES, ook al helpt het nemen van anti-depressiva om de depressie te verhelpen. door sociale problemen, kan die balans in de hersenen om zeep geholpen worden, waardoor dat eerste het gevolg wordt.
hoofdpijn kan verholpen worden door aspirine, maar hoofdpijn wordt niet veroorzaakt door een tekort aan aspirine.

* antidepressiva moeten altijd in COMBINATIE MET PSYCHOTHERAPIE genomen worden: in het natuurlijke verloop van een depressie heb je 2 vrij gevaarlijke momenten waarin dat de persoon zelfmoord zou kunnen plegen (bij het verglijden in de depressie en bij het genezen, niet in het dieptepunt, dan zit de persoon zo diep dat hij zelfs dat niet ziet zitten). door de anti-depressiva wordt dit dieptepunt niet bereikt en gaat men eerder over naar deze 'gevaarlijke' fase, waardoor het heel onverantwoord is om iemand zonder begeleiding aan anti-depressiva ta laten beginnen.
ook om de ware oorzaak op de sporen is psychotherapie noodzakelijk.

tegenwoordig is het idee dat het niet voorschrijven van anti-depressiva bij zware depressie gezien kan worden als een grove fout.

Ik denk dat anti depressiva wel verslavend (lichamelijk en geestelijk) zijn. Ik slik zelf fluvoxaminemaleaat en heb geprobeerd op aanraden van de psychiater om hiermee te stoppen, maar na 2 dagen niks geslikt te hebben, val ik soms weg en heb ik een soort hele korte epilepsie-aanvallen. Ben er dus maar weer mee doorgegaan.

ik bleef depressief ookal slikte ik anti depressiva....
ik geloof er niet in
ben er alleen maar zieker van geworden...

Het is moeilijker dan je denkt, vooral als je nogal gesloten bent van nature. Heb zelf ook het idee dat ik hulp nodig heb, mijn probleem is alleen dat ik uit mezelf niet zomaar mijn problemen aan iemand kan voorleggen. Waarom dat is zou ik niet zeker weten, ik denk dat schaamte toch wel een rol speelt. Heb weleens een poging ondernomen om een huisarts te spreken maar toen ik daar eenmaal was kon ik gewoon niet over mijn lippen verkrijgen wat mij precies dwarszat, derhalve kreeg ik dus ook geen medicijnen toegeschreven en leek het hem geen goed idee om mij door te verwijzen naar een psycholoog.