Onmogelijke liefde
 

Oke, het is een onmogelijke liefde, maar... je bent wel verliefd.

Wat doe je? Geniet je van het fijne gevoel van verliefd zijn, ga je lopen analyseren waarom het niet kan of voel je je misschien wel onnoemelijk stom dat je ooit zoiets voor DIE persoon kan voelen.
Zou jij er, ondanks allerlei bezwaren (in sociaal of maatschappelijk opzicht etc.), misschien tegen beter weten in toch werk van maken of blokkeer je het en denk je: 'dit kan niet, dit mag niet, klaar uit'

Kortom, hoe ga jij om met zogenaamde onmogelijke liefdes?

Wat is 'onmogelijk'? Mag/kan het niet, of is die persoon gewoon onbereikbaar voor je?

Ik bedoel 'onmogelijk' volgens je eigen standaarden: ik vind een liefde tussen iemand van 18 en 35 bijvoorbeeld behoorlijk onmogelijk, maar er zullen vast mensen zijn die dat niet met me eens zijn. (al noem ik nu zomaar gewoon wat)

Dat vraag k me ook af....

Dat leeftijdsverschil is wel errug groot :s. Gelukkig ben k nog nooit "onmogelijk vlief" geworde :)

Zo snel mogelijk vergeten. Waarom gaan zitten smachten en treuren om iemand die je niet kan krijgen?

@secret agent: het was maar een voorbeeld hoor :)

Oh, nee, dan... Nee, ik doe niet aan onmogelijke verliefdheden. Alleen onbereikbare.

Ik word nooit 'onmogelijk' verliefd. Alleen onbereikbaar. Niet dat dat beter is.

Tja, ik probeer diegene dan uit mijn hoofd te zetten. Ik hou niet van zinloze liefdes, omdat het me meestal meer last bezorgd dan wat plezier, echt genieten van dat gevoel is alleen in het prille begin het geval, daarna houdt het op.

Ik zou helemaal niet genieten van 't verliefde gevoel, ik zou huilen :confused:

Oh, ik zou me ook helemaal dood analyseren (n)

ik ben eens onmogelijk verlieft geweest(klinkt dom haha)

maar goed gewoon verder gaan met je leven en dan komt het uiteindelijk wel goed!

Proberen het onmogelijke mogelijk te laten worden :o

En kwa leeftijdsverschil ben ik nog nooit op iemand gevallen die schrikbaren ouder of jonger was dan ik:p

Ik vind verliefd zijn veel te leuk, dus ik zou't gewoon zijn gang laten gaan, tot het pijn begint te doen, en dan verdergaan met je leven.

Een tijdje erin zwelgen en dan proberen te vergeten.

Ditto. Been there, done that. :(

Trouwens, leeftijd is voor mij geen factor in 'onbereikbare liefde', maar andere omstandigheden wel, zoals: hij is getrouwd, heeft kinderen, dat soort dingen. Maar een man mag van mij rustig 30 jaar ouder zijn dan mij.

Er of iets aan doen, dat het maatschappelijk geaccepteerd wordt zou mij dan niks uitmaken, misschien wel een extra stimulatie zijn omdat dat het spannender maakt...

Of ik zou het verdringen.

Wachten tot het gevoel weer over is :)

Soms is dat onmogelijk. :(

als hij mij ook wil ga ik gewoon wat met hem beginnen om het vervolgens kapot te zien gaan omdat het toch onmogelijk is. maar dan heb ik het wel geprobeerd.

Er eerst maanden achteraan blijven lopen met in mijn hoofd 'Niets is onmogelijk', dan de realiteit in mn gezicht gedrukt krijgen, daarna pijnlijk wegstoppen en doorgaan.

Ik had een onmogelijke liefde, nouja als je het liefde kon noemen.

Hij had/heeft een vriendin, maar van donderdagavond tot vrijdag was hij van mij, en ik van hem. De rest van de dagen bestonden we niet voor elkaar.

Ik geniet van het gevoel. Ooit verliefd geweest op een amerikaanse acteur/actrice? onbereikbaar, maar het blijft leuk om te fantaseren. In jouw geval zal ik dus ook gewoon blijven fantaseren, het gevoel gaat op ten duur wel over.. succes liefs

Ik heb er geen last van hoor
Ik vroeg het me gewoon af:)

Ik geniet er stiekem van en doe tegenover anderen alsof er niets aan de hand is. *verbergt Angel posters onder bed*

Ik ben op tig onbereikbare mensen gevallen, maar ondanks dat ik wist dat het nooit iets kon worden bleef ik toch stiekem altijd een beetje hopen. Tsja. Het houdt je van de straat.

Hoe vond jij het om de minnares te zijn?

hier heb ik namelijk nog weinig over gehoord enz.

En dan doe ik er alles aan om het onbereikbare bereikbaar te maken, dan droom ik en geniet ik van de verliefdheid

En dan... krijg ik het deksel op de neus :o

Dit.

Ik vind onmogelijk, juist heel interresant. Hele vervelende eigenschap, maar als ik iemand niet kan krijgen om leeftijdverschil, om dat hij een vriendin heeft, omdat hij me niet ziet staan, dan vind ik het alleen maar leuker en wordt die verliefdheid alleen maar heftiger :s
Meestal zie ik na een aantal maanden in dat het kansloos is en druip ik dan :bloos: af.

Ja, steeds analyseren of course en denken "misschien betekende dat dan toch iets".

Dan wanner je begint te beseffen dat her verloren is, verdrinken in je verdriet

Daarna proberen te vergeten...

Mijn liefdes zijn tot nu toe allemaal onmogelijk en toekomstloos geweest.

De eerste paar jaar vond ik dat nog erg, maar zo langzamerhand heb ik zoiets van "what the hell"... Als ik er bij voorbaat al niet in geloof, kan het ook niet meer zo veel kwaad om gewoon lekker te genieten en te fantaseren.

En eerlijk is eerlijk; ver in je achterhoofd is het toch nog altijd balen dat het iedere keer weer niks kan worden. :|

ik ben nu verliefd op een onmogelijke liefde. Ik vind het heel k*t, maar ik probeer hem te vergeten

Mijn vriend WAS een onmogelijke liefde..
Na een paar ontmoetingen werd ik ontzettend verliefd op hem, maar hij had nog een andere vriendin. Op een avond zoenden we, en dat was het begin van 'onze relatie'. Ik zag hem doordeweeks, en in het weekend was hij bij haar, of zij bij hem. (dat was ontzettend moeilijk voor mij!) Na 3 weken maakte hij het gelukkig (voor mij dan) uit met haar en kregen wij echt wat.
Dat is nu al weer meer dan 2,5 jaar geleden.

Pfff.... ik voelde me op die momenten altijd doodongelukkig. Juist als ik die persoon probeerde te vergeten, ging ik me alleen nog maar meer realiseren hoe verliefd ik was en dat ik hem niet KON vergeten.
Heeft misschien ook wel een beetje met de pubertijd te maken.
Ik ben er nu gelukkig overheen :p

ik voelde me altijd verschillend door een onbereikbare liefde; aan de ene kant is het gevoel van verliefdheid heerlijk, maar aan de andere kant weet je dat die persoon onbereikbaar is en dat het niks kan worden, dus daar wordt je ook niet gelukkiger van. ik kwam op een bepaald moment altijd tot inkeer en dan kon ik het helemaal van me af zetten en had ik er geen last meer van (hoewel t soms toch wat moeizaam ging)

Veel masturberen natuurlijk!

In het begin kreeg ik wat ik wilde, maar daarna ga je toch gevoelens ontwikkelen, en hoewel je die kunt rationaliseren blijft dat toch een beetje bijten. Ik bedoel, je vindt het toch leuk als je je eens met hem in het openbaar kunt begeven zonder eerst de gehele paramter te verkennen op bekenden. Voor de rest heb ik totaal geen schuldgevoel tegenover zijn vriendin. Hij ging al sinds hun relatie vreemd, dus ik ben slechts een van de vele schakels. Maar ik begin in de toekomst nooit meer een affaire met een bezette man, waarvan de relatie geen aflopende zaak is ( in dit geval is het dat natuurlijk ook wel, maar hij is te laf om dat onder ogen te zien).

Weet zijn vriendin dat jij tijdelijk zijn speeltje was? en zo ja hoe reageerde ze hierop?

ik dacht zoiets van, een hypothetische vraag ofzo :confused:


:bloos:

'k Heb zo'n onmogelijke liefde :(. Ten eerste is er een groot leeftijdsverschil, ten tweede is hij geen vrijgezel meer.
Mja, eerst probeerde ik hem natuurlijk uit mijn hoofd te zetten, totdat we wat "meer" kregen. Geen serieuze relatie, dat kan niet en zal nooit kunnen, maar... Wel meer dan gewoon vriendschap :). En hoe het nu verder gaat gaan, who knows...

onmogelijke liefdes...
tja..jij gaf al het leeftijdsverschil aan...
maar wanneer de vrouw 21 en de jongen 16....onmogelijk?

Gebeurt me niet zo vaak ben ik veel te nuchter voor.
En als het is voor gevallen dan dag droom ik een beetje en dan is het ook weer over na enkele dagen.

nee, en van al die anderen ook niet. Maar als ze dr achter zou komen, zou het me niets verbazen dat ze, na een zenuwinzinking, hem terug zou nemen. Die twee hebben een zeer vreemde afhankelijkheidsrelatie, waarin zijn ontrouw door de vingers wordt gezien, en haar...tja...saaiheid?

Ik heb nooit een onmogelijke liefde gehad, dus ik weet ook niet hoe ik hierop zou reageren.

Ik heb altijd het idee dat de jongens die ik leuk vind . Onmogelijk zijn om te krijgen . Ik ben gewoon niet zo spontaan naar jongens die ik leuk vind. Dan klap ik gewoon dicht.
En als ik een jongen leuk vind die een vriendin heeft ( maar waar ik in die tijd daarvoor wel ooit mee heb gezoend ) Denk ik daar gewoon aan . Aan de leuke momenten.
Ik vond een jongen laatst leuk wel mee gezoend ( nu een vriendin ) Denk gewoon aan de leuke momenten tuurlijk baal ik ook wel eens ervan . maarja niks aan te doen . Ik ben geen stoker tussen relaties.

Gewoon doorgaan met je leven als je er niet 100% achter staat.
Sta je dat wel en je omgeving ook, ik bedoel nu de leeftijden.. dan kan je er voor gaan..

Maar ik zou zelf geen vriendje willen die weet ik hoeveel tig jaar ouder is..

Als iets onmogelijk is kan je wel door gaan lopen zeuren en doen, maar wat schiet je er mee op?

Ga dan door met genieten van het leven op een andere manier, liefde komt wel :)

Ik ben wel es onmogelijk verliefd geweest, en dat heb ik een jaar volgehouden.
mja, ik vond het wel leuk op de momenten dat ik hem zag. en dan flirtte ik een beetje, en ik had het idee dat hij dat wel leuk vond, en hij deed ook wel mee.
Maar voor de rest was het niet leuk en wilde ik dat het weg ging maar dat lukte niet.

ligt eraan hóe onmogelijk iets is.
ik dacht ook dat iets onmogelijk zou zijn, maar niet dus ;)
het ligt er dus aan wat de reden van de onmogelijkheid is.
Woont hij bijvoorbeeld ver weg en zie je hem alleen in vakantie? is hij je leidinggevende op je werk? Is hij 40 jaar ouder? Is hij al bezet?

in sommige gevallen is er iets aan de situatie te doen zodat je toch iets met diegene kunt beginnen. als het bijv. niet kan vanwege dat je met elkaar werkt en de een boven de ander staat kan één van de twee een overplaatsing aanvragen.
Wanneer iemand bezet is zou ik dat niet kapot gaan maken. ik zou diegene minder gaan zien en hopen dat mijn gevoel minder wordt. idem voor als diegene 40 jaar ouder is bij wijze van... maar dat kan voor jou heel anders zijn. bij elkaar intrekken is een mogelijkheid als jullie een aantal km te ver uit elkaar wonen enzo ;)

ik zou dus kijken wat er aan de situatie te veranderen is zodat het toch kan. is er niks te veranderen aan de situatie. dan wil ik de persoon minder gaan zien en hopen dat het gevoel minder wordt. verliefdheid is niet fijn als je weet dat het onbeantwoord blijft. Voor mij tenminste.

Proberen weg te stoppen he.