vriendje vs gezinslid
 

okay je hebt dus een vriendje(of een vriendin)en je kent die toch al een tijdje,je gezin ook en alles is ok.Tot op een dag ze vernemen dat jullie een relatie hebben,zijn ze ertegen en mag je hem niet meer zien,wat doe je daaraan? :(

Wat voor reden wordt er gegeven dat jullie wel vrienden mogen zijn, maar dat jullie geen relatie moge hebben?

Als dat bij mij voor zou komen (wat ik me niet kan indenken, mede doordat ik niet meer thuis woon) zou ik praten en uitleggen dat ik hiervoor gekozen heb en dat het mijn leven is en dat als het neit goed is, ik daar zelf wel achter ga komen, zonder bemoeienis van mijn ouders:o

Zeggen dat hij/zij superlief & aardig is, hem/haar de kans geven om dat te laten zien en hopen dat je ouders/gezinsleden inzien dat jij gelijk hebt. Probeer je ouders/gezinsleden ervan te overtuigen dat de relatie met je vriend(innet)je echt wel een goed doordachte keus van je is en laat hen ook duidelijk merken dat dat zo is. Ze negeren heeft geen zin, vroeg of laat gaat dat fout. Zorg dat ze achter je keus staan of hem iig accepteren, pas dan zit je echt goed.

mijn ouders zouden het maar moeten accepteren. zullen ze ook wel doen :)

maar kheb al gepraat met hen en ze schreeuwen maar luisteren niet en ik ben hem nu kwijt door hen hé en kmis hem zo ongelooflijk en kword er zot van het is nu 2 weken dat ik hem niet meer gezien heb :( :( :(

Mijn ouders kunnen me dat nooit verbieden, maar mochten ze dat wel doen, dan zou ik (tot op zekere hoogte) naar ze luisteren, omdat mijn ouders slim en verstandig zijn en dus vast wel een punt hebben.

Nu kan ik mij niet voorstellen dat ze het niet eens zijn met mijn keuze overigens maar goed.

Ga anders eens bij jezelf na of ze misschien gelijk hebben. Hun gedrag is puur om je te beschermen, zie het als een biologische reactie. Ik zeg daarmee niet dat ze gelijk hebben, maar ervan uitgaande dat ze het beste met je voor hebben zal hun reactie toch wel ergens op gebaseerd zijn. Als hun reactie echt volkomen onterecht is zal je toch echt moeten laten zien dat het wel degelijk goed zit tussen jullie en dat je ouders zich voor niets zorgen maken.

Luisteren naar m'n familieleden. Die zijn ook niet gek en doorgaans heel liberaal daarin.
Als ze er echt iets op tegen hebben en dat ook communiceren, zullen ze dat niet voor niets doen. Dan ben ik, roze bril incluis, met een verschrikkelijk iemand langsgeweest. :D

ok mijn ma heeft een reden en ik heb er goed overnagedacht(doe ik al 2 weken sinds het gedaan is)en mij is dat geen probleem en ik begrijp hen goed maar toch denk ik dan,halo?wie moet er iets mee hebben jullie of ik?dan denk ik weer ola wat word me dat dan terug thuis hé :(

Een poll lijkt me niet echt nodig, dus die sluit ik even :) :o

Hangt ook een beetje van je leeftijd af natuurlijk. Hoe jonger je bent, hoe meer je ouders nog te zeggen hebben over jou. En dan is het soms moeilijk om te zeggen: misschien hebben ze toch wel gelijk. Maar ja, ik ken de reden niet, dus kan niet concreet antwoorden :) .

been there done that het is een hell maar ouders hebben echt angst om je te verliezen aan een jongen
van die angst heb ik gebruik gemaakt en ze weten nu of ze accepteren het of ze zijn me voorgoed kwijt

bniet dat ze me een vriend verbieden maar ze ahdden liever íemand anders' bij mij gezien
right

ik ben dus 19 hé mensen en dan ben je toch volwassen?ik zal zien wat ze doen hé en kheb dan vooral over mijn ma en broer kheb geen vader meer :(

Als je niet vertelt wat er daadwerkelijk aan de hand is, wat de argumenten van je familie zijn, kunnen wij moeilijk een oordeel vormen natuurlijk. Maar ik begrijp dat je dat liever niet vertelt.

Ik kan me niet voorstellen dat mijn familie mij een relatie zouden verbieden. Maar ik ben 23 en woon op kamers. :s Als ze het niet met mijn keuze eens zouden zijn, zouden ze me dat wel laten merken overigens. :p

welja int verleden enkele dingen uitgestoken :( maar ik geloof in nieuwe kansen geven aan mensen , zij dus niet zeker :mad:

Inderdaad, als je 19 bent kan je hier zelf best over beslissen. Het is natuurlijk niet verkeerd om naar hun raad te luisteren maar dat is dan ook het enige wat ze op die leeftijd nog kunnen doen: advies geven. Maar kennelijk heb je hier al genoeg over nagedacht en geluisterd naar hun argumenten.
Maak hen duidelijk wat je standpunt is :) Ze zullen er zich vroeg of laat wel bij neerleggen als ze inzien dat er geen andere mogelijkheid is. Zij willen jou ook niet kwijt :)

Offtopic: Belgisch is hilarisch :)

Wat heeft hij dan geflikt? Als het iets ernstigs in begrijp ik je ouders wel, het gaat er dan niet om of ze hem nog een kans willen geven. Ze willen jou in de eerste plaats beschermen, wat er dan met hem gebeurd zal ze hoogst waarshcijnlijk een worst wezen.
Is het iets onschuldigs dan zouden je ouders misschien ook eens moeten gaan kijken of hij niet veranderd is en misschien het 'proberen'(dom woord kom ff niet op het goede) waard is.

Ligt eraan wat hij in het verleden heeft gedaan. Een winkeldief is niet zo erg, maar als hij loverboypraktijken op zn strafblad heeft staan is het iets anders natuurlijk. :o Anyway, ik zou beide standpunten eens naast elkaar leggen, en dan wat beslissen. Zelf zou ik nooit mn familie kunnen buitensluiten, omdat ze liberaal zijn, en kritisch. Ze zullen wel goede redenen hebben als mn nieuwe vriend wordt afgekeurd. Een beetje wat Unexplained al zei. :D

Maar dr een beetje fatsoenlijk over praten moet je altijd gedaan hebben. Vraag anders een wat meer begrijpende tante ofzo te bemiddelen.

Mij valt het op dat als stellen langer bij elkaar zijn/ ouder zijn, ze eerder voor elkaar kiezen dan voor de familie.

Maar dat terzijde.

Tsja.. ligt er aan hoe lang je relatie is, hoe goed die is en hoe oud je zelf bent denk ik.

Ja dat vind ik ook een goed idee. Iemand die toch genoeg levenservaring heeft en toch niet zo sterk met jou betrokken is dan je ouders.

ouders negeren natuurlijk, doe niet zo achterlijk

jah negeren gaat niet altijd hé als ge gevolgt word hahaha en tgaat hier over maar 1 ouder hé mijn ma kheb geen vader meer en praten heb ik gedaan dat lijkt niet te lukken :( dus sta ik daar dan maar met mijn probleem zeg :s

Mijn moeder trekt zich toch ook niks aan in haar keus voor een vriend (en terecht ;)), dus waarom zou het andersom wel zo zijn?

was dat maar hier zo zeg hahaha :p kzal zien wat ik doe ze mensen maar ik dacht altijd bij mezelf we leven om lief te hebben en gellukkig te zijn en dat was ik heel erg bij hem maarja :( als er dan zo'n grote problemen zijn moet ik me daar maar tegenworstelen zeker? :evil: