Stel: hij gaat vreemd
 

Ik heb het altijd tegen hem gezegd: als je naar een andere vrouw gaat mag je er meteen blijven, dan hoef ik je niet meer.

Maar nu, niet dat hij vreemdgaat, denk ik daar niet meer zo stellig over. Als hij vreemd zou gaan zou ik geschokt en verdrietig zijn, en boos en beledigd, gekwetst en onzeker, maar ik zou hem absoluut niet wegsturen. Ik zou de schuld ook deels bij mezelf leggen, of bij de relatie die blijkbaar toch niet zo geweldig was als ik al die tijd had gedacht.

En ik zou redden wat er te redden valt, als hij dat ook wil.

En jullie? Is vreemdgaan het eind? Hoeft het dan verder niet meer? Of is wat er altijd was te waardevol om overboord te gooien zonder het nog een kans te geven?

Hij maakt me er, op dat moment, doodongelukkig mee maar ik weet dat ik zonder hem voor een veel langere tijd ongelukkig zou zijn en ik wil hem gewoon niet kwijt. Zodra het keer op keer op keer op keer zou gebeuren dan heb ik er op een gegeven moment toch wel genoeg van.

Ik denk dat ik hetzelfde als jou zou reageren:

Ik weet namelijk min of meer uit ervaring met mijn ex dat ik verschrikkelijk veel zou pikken van iemand waar ik van hou en die ik niet kwijt wil. Wat mij dus gedrag doet accepteren wat ik eigenlijk niet zou moeten accepteren.

Al ben ik daar nu wel wat sterker in geworden denk ik (hoop ik), ik kan nu duidelijker aangeven wat ik wel en niet accepteer. Daarbij zou ook de reden van zijn vreemdgaan meespelen denk ik. Als onze relatie al helemaal niet lekker meer zou lopen en dan gebeurt zoiets, zou het makkelijker zijn om er een punt achter te zetten. Maar waarschijnlijk zou hij dat dan ook al gedaan hebben hem kennende.

Wat toevallig. Gister was hier een programma over op tv :p
Schijnt dat 1 op de 10 vrouwen vreemd gaat en 1 op de 5 mannen. Dat is echt veel eigenlijk.

Ik heb zelf ook altijd in mn hoofd gehad dat als mn vriend zou vreemd gaan, dat hij op kan flikkeren. Maarja... Je kunt het makkelijk zeggen, maar ik weet ook niet hoe ik zou reageren eigenlijk, waarschijnlijk net als jij. Schuldig voelen en verdrietig, beledigd zijn. Het meest teleurgesteld, denk ik. Ik denk dat ik m dan ook een tijd niet zou willen zien, maar hem uiteindelijk toch vergeef. Tenminste als het vertrouwen terugkomt, anders heeft het toch geen zin meer.
Zou ook wel van de situatie afhangen, of hij het zelf vertelt of dat ik het van iemand anders zou moeten horen. Het laaste lijkt me veel erger. Dat hij het dan ook nog zou verzwijgen.

Hm vaag verhaal :D gelukkig hoef ik er niet bang voor te zijn. Heb blindelings vertrouwen :) Ben zelf dan ook heel trouw :cool:

Ik heb geen idee hoe ik daar op zou reageren en ik vind eigenlijk dat ik dat ook niet hoef te weten :)

ik zou haar dumpen. meteen en definitief, in vorige relaties veels teveel gedoe mee gehad en daar heb ik echt geen zin meer in.

Ik zou hem meteen moeten dumpen, aangezien hij echt heel fel tegen is op vreemdgaan. Als hij het dan toch zou doen, zou hij zo hypocriet zijn dat ík geen relatie meer met hem wil.

Het probleem is alleen dat ik ondertussen niet meer weet of ik hem dan wel zou willen laten gaan :o Kijk, als hij daadwerkelijk verliefd is op iemand anders, dan hoeft het van mij niet meer. We hebben nog niet lang genoeg een relatie om bij elkaar te blijven als er een op iemand anders verliefd wordt.
Als hij echter in een vlaag van verstandsverbijstering met een doos in een discotheek zoent... Hm, nee. Feit blijft dat hij dan gewoon te hypocriet voor woorden is. Ai. Ik heb liever dat hij me dan helemaal niet vertelt dat hij is vreemdgegaan (als tenminste niet verder iedereen in mijn omgeving het weet). Of, beter nog, dat hij het gewoon niet doet.

Vreemdgaan = Exit. :)

hij mag het uitleggen, de drank de schuld geven, maar over is het dan zeker. geen goed excuus mogelijk :p

Dat je zegt vreemdgaan is exit, dat snap ik, dat is jouw mening. Maar waarom vind je dat? Heb je daar argumenten voor? Hou je dan in een klap niet meer van hem? Is je ego te groot om het te verdragen? Is het jouw manier van hem straffen?

Zoiets. Hij heeft zelf in een vorige relatie genoeg pijn ervan gehad om precies te weten wat hij mij zou aan doen als ie vreemd zou gaan. Ik weet niet of ik het in de praktijk net zo makkelijk zou opgeven, maar ik hoop voor mezelf dat ik op dat moment sterk genoeg ben om het uit te maken.

Vreemdgaan is inderdaad het eindstation.

makkelijk, zulke principes.

Uitmaken .. voor definitief !! Als hij het 1keer doet kan hij het ook een 2de keer doen dus nam hij onze relatie blijkbaar niet serieus.. En als je lief vreemdgaat,dan ligt de fout bij HEM niet bij jouw !! Dan is hij je ook niet waard.. dumpen die boel :nono:

dat is wel een rare redenering. Als iemand 0 keer is vreemdgegaan kan hij óók in de toekomst 2 keer vreemdgaan.

zeker nooit een serieuze relatie gehad?

is me 1 keer overkomen en ik heb het toen niet uitgemaakt, hij heeft het ook nooit meer gedaan en ik wist dat hij het zelf erger vond dan ik, dat dat gebeurd was. maar als het nog een keer was voorgekomen dan had ik het wel uitgemaakt denk ik, mensen maken fouten maar ik vind dat ze daar dan ook van moeten leren.

zelfde hier:)

maar denk toch dat het overi s.

Als m'n vriendin vreemdgaat; kan ik met bijna 100% zekerheid zeggen dat ik d'r nooit meer volledig zou kunnen vertrouwen, en op basis daarvan zou ik 't alleen al uitmaken.

Als ik daar milder in zou zijn, komt dat waarschijnlijk omdat ik zelf al vreemdga. (maar ik ben gelukkig nog nooit vreemdgegaan en ben het ook niet van plan)

no way, vertrouwen is voor mij zo ontzettend belangrijk, dat kan ik echt niet..

Vreemgaan = over en uit.

We weten hoe we er beide over denken. Hij denkt er precies hetzelfde over. Het "houden van" zal natuurlijk niet in 1 klap stoppen, dat blijft of gaat in de loop van tijd weer over.
Hem straffen? Ook niet echt. Uitgaan is gewoon het logische, voorspelbare gevolg. Als je vreemdgaat moet je ook de consequenties erbij nemen. Als je er spijt van hebt, dan heb je gewoon pech gehad. Daar had je eerder aan moeten denken.

Veel dingen kan ik vergeven, maar er zijn grenzen. Dit er zo'n 1 van. Als je een keer vreemdgaan al tolereert, waar ligt in hemelsnaam je grens dan nog? Kun je hem dan ooit weer volledig vertrouwen? Meestal niet. Het vertrouwen kan nooit meer zo groot worden als ervoor. Je zal hem af en toe willen controleren, argwaan krijgen als hij belt met een andere vrouw of smst of naar een "vriendin" toe gaat. Je houdt hem meer in de gaten. Je wordt achterdochtiger, je gelooft hem minder snel. Zoiets blijft meestal of je kunt hem weer vertrouwen, maar dat duurt vaak jaren.

En de gedachte dat jouw vriend waarmee je nu zit te zoenen of ligt te neuken, terwijl er ook een keer een vreemde vrouw op jouw plaats heeft gelegen, met haar tong in die van je vriend zat, ook zo zat te genieten/kreunen van je vriend. Die hij ook zo in de ogen keek als hij bij jou doet. Al die orale dingen misschien ook heeft gedaan bij haar. Sorry, maar die herinnering blijft je altijd wel bij. Je vergeet zoiets nooit meer. Hij heeft je vertrouwen geschaadt en beloftes als "ik ga nooit vreemd, ik wil alleen jou en niemand anders"bladiebla die kun je dan ook zo uit het raam werpen.

Hoe dan ook, vreemdgaan is voor mij de doodzonde die je kunt begaan in een relatie en is het eindpunt van de trein je relatie. Tenminste, dat is het in mijn ogen :)

Wat zou jij doen van afgelopen week ging daar over:
http://watzoujijdoen.kro.nl/050803_ontrouw.aspx
(kun je ook de uitzending nog bekijken).

Ik heb wel bewondering voor die vrouw die zegt dat monogamie niet bestaat (of hoe je het ook schrijft). Zij en haar man hebben gewoon een hele open relatie gehad waarin meerdere dingen kunnen. Zolang je dingen met je partner overlegt en je kan het allebei eens zijn (dan is het ook niet meer 'vreemd gaan' denk ik), kan het prima zijn. Zoals die vrouw in het programma zegt: "Je vindt nooit iemand die perfect is, die alles heeft wat jij wil. Verschillende mensen kunnen elkaar aanvullen" ofzoiets. Ik vind het wel goed dat ze dat blijkbaar kan en heeft gekund. Zo ga je tenminste niet zo krampachtig met elkaar om. Lijkt me een prettige relatie.

Ik weet het niet. En ik hoop dat ik er nooit ervaring mee krijg.

Ik ben met Shitonya.

Als ik zo vrij mag zijn hierop te reageren?

Mijn mening zou ook 'vreemdgaan = exit' zijn, héél misschien dat als hij het goed genoeg zou kunnen uitleggen (al zie ik nog niet in hoe maar misschien ben ik tegen die tijd wel wat milder) en ik hem zou kunnen vergeven en vooral opnieuw vertrouwen, dan zou het bij 1 enkele keer blijven. Gebeurd het echter een 2e keer dan kan 'ie er de donder van op aan dat ik 'm het huis uit smíjt.

De reden waarom ik dat zou doen is omdat ik dit zou zien als een grove inbreuk in mijn vertrouwen, én ik zou het zien als een zware belediging. Hiermee zou hij eigenlijk zeggen; 'je bent niet goed genoeg, jammer voor je'. En bij beledigingen ben ik meestal niet (lees: nooit) zo aardig meer. Zo'n belediging tegen mij gericht is voor mij net zoiets als een klap in mijn gezicht; onaanvaardbaar.

In één klap niet meer van iemand houden lijkt mij erg moeilijk. Ik houd niet zomaar ineens van iemand, dus dat ineens op laten houden zal mij waarschijnlijk ook niet lukken.

Wat het ego betreft, waarschijnlijk is dit het gedeelte waarom het me wél zal lukken, ondanks dat ik van 'm zou houden, uit de buurt te blijven. Er zijn gewoon dingen die ik niet kan tolereren.

Ik zou het persoonlijk niet zien als een manier van straffen. Dit is eerder een logische reactie voor mij om verder leed te voorkomen. Als iemand het ooit zo ver krijgt dat ik hem zou willen straffen dan mag ie vast gaan rennen en hopen dat ie een goed uithoudingsvermogen heeft. :evil:

Silverwolf

Degene met wie ik nu een relatie heb, is me heel dierbaar, maar een andere vrouw wil ik er niet bij.:nono: Hoe gek ik ook op hem ben, als hij vreemd gaat, hoef ik hem niet meer. Niet dat ik dan niet meer van hem hou, maar het idee dat hij met een ander is gegaan, zal ik moeilijk uit mijn hoofd kunnen krijgen.
Ik geloof niet in een open relatie, als je een relatie hebt met mij, dan heb je dat alleen met mij en niet met een andere vrouw.

Dat vind ik toch echt iets te zwart-wit gesteld. De oorzaak van het vreemdgaan is vaak een niet lekker lopende relatie, het gevoel hebben dat je iets mist, je afgewezen voelen door je partner of het missen van spanning. En aangezien je een relatie met z'n 2en hebt, kun je ook niet zomaar 1 iemand als de schuldige aanwijzen van de problemen in de relatie. Daar heb je altijd allebei een aandeel in, net alsdat je er allebei iets aan kunt doen om de problemen op te lossen of allebei een beslissing kunt maken als de problemen niet meer op te lossen zijn.

In principe ben ik helemaal tegen vreemdgaan, maar het hoeft daarom nog niet het einde van mijn relatie te betekenen.

Met smoesjes als "ik kon er niks aan doen, ik was dronken, het was uit de hand gelopen" enzovoort wil ik haar echt niet zien afkomen. Dan nog liever dat ze me rechtuit zegt dat ze eens heel even iets anders wilde hebben. Daar kan ik nog mee leven.

Zo'n fouten kunnen dan wel keihard aankomen, maar zolang het ook echt gewoon een foutje was... iemand die ik echt graag zie krijgt van mij meer dan één kans, op heel veel vlakken.

En als ze dan toch zou vreemdgaan, hoop ik maar dat het met een enorm lekker ding was, en dat de seks ook vreselijk goed was. Slecht voor mijn ego, maar dan was het tenminste niet voor niks, en zou ik het ook wat minder als een belediging opvatten.

Maar dit verhaal gaat natuurlijk niet op als ze vreemdgaat omdat ze op iemand anders verliefd is. Dan zal het geen vijf minuten meer duren tussen ons...

Als ze zou vreemdgaan met een andere vrouw, en het ging puur o mhet lichamelijke, zou ik er waarschijnlijk maar amper van wakker liggen. Dan gaat het iets wat ik haar zelf nog niet eens zou kunnen geven.

Daar ben ik het niet volledig mee eens, wel in het geval van vreemdgaan om de spanning te voelen, maar niet in geval van verliefd worden op een ander en daar iets mee beginnen.

Aan de ene kant klinkt dat juist als DE grote bedreiging, dat zij op zoek gaat naar iets wat jij haar helemaal niet kunt geven.

Maar ik snap wel wat je bedoelt, jij zou het dan zien als een (eenmalige) uitspatting van iets dat zij altijd al eens wilde proberen. En omdat je denkt/weet dat zij niet op iemand van hetzelfde geslacht valt, zou je dat niet als een bedreiging zien. Raar, maar waar, zo zien heel veel mensen dat.

Oke, daar heb je gelijk in. Maar dat is dan wel 1 van de weinige uitzonderingen waarbij het probleem echt maar van 1 iemand afkomt.

Maar als je een beetje fatsoen hebt, bespreek je verliefdheidsgevoelens voor een ander met je partner, voordat je daar ook echt wat mee doet. En als je er dan echt werk van wil gaan maken, dan maak je uiteraard eerst je huidige relatie uit. Maarja, niet iedereen pakt het natuurlijk zo netjes aan...

Ik zou idd ook proberen te redden wat er te redden valt. Het ligt natuurlijk ook aan de situatie, is het meerdere keren etc. Ik denk ook dat ik diepgeschokt zal zijn en andere gevoelens door me heen zullen gaan. Maar ik zou hem denk ik wel een 2e kans geven. :rolleyes: .

Het ligt er natuurlijk ook aan wat je onder vreemdgaan zou verstaan! ;)

Voor mij zou het denk ik over zijn, ik zou niet met het idee kunnen omgaan.
Ik zou mezelf en mijn vriend er gek mee maken. Ik denk toch niet dat ik na een langdurige relatie meteen zou zeggen dat het over was, omdat dat toch wel iets meer is, niet iets dat je zomaar weggooit.

Ik zeg ook uitmaken.
Goed voorbeeldje is, misschien beetje dom, het voorbeeld van in de reeks van Temptation Island dit jaar. Kenny die Kelly had bedrogen op de eerste nacht en er gigantisch veel spijt van had. Zo kán het ook, die jongen doet dat, denk ik, nooit meer. Maar ja, da's pech, zijn relatie is over, en terecht. Ik zou het ook uitmaken, ook al zou ik hem erop kunnen vertrouwen dat ie het nooit meer doet. Het vertrouwen is beschaamd en het wantrouwen en de onzekerheid zal altijd blijven (en dat zeg ik jammer genoeg uit ervaring)

Tuurlijk doet die jongen dat wel nog een keer! Hij heet Kenny, gaat om met Kelly's en doet mee aan Temptation Island. Dat zegt al iets over het slag volk hè. :D

:D

Ik weet nog niet zo zeker of echt spijt ergens van hebben garandeert dat het niet meer gebeurd. Kijk naar mensen die hun partner slaan. Die hebben er keer op keer ook echt spijt van, maar ze gaan toch steeds weer de fout in.

Ik denk dat de hele oorzaak erachter nog het meeste uitmaakt hoe groot de schade en de kans op herhaling is.

Hmm.. ik zeg nu: vreemdgaan is wegwezen. Maar dat ligt natuurlijk aan hoe goed je relatie is, en wat je precies onder vreemdgaan verstaat. Toch blijf ik redelijk principieel, en ik zou hem niet zomaar helemaal nooit meer willen zien, maar wel even een week of twee, drie voor mezelf om erover na te denken. Een soort van break. Owja, ik ben dan degene die zegt of we doorgaan of niet (als hij het wel weer), niet zoals die vrouw gisteren: "Ik stelde hem voor de keuze (man was vreemd gegaan), en ik ging daarin mee." Dat dus nooit. :nono:

Ik zou heel makkelijk zijn. De deur open doen een fijn leven verder wensen en eruit. Ik vind zo ongeveer alles best wat je doet maar vreemdgaan is voor mij echt een hele grote :nono:. Ik heb er bij m'n beste vriend alleen maar problemen van zien komen toen ie toch doorging met z'n relatie nadat zij al weet ik het hoe vaak vreemd was gegaan. Daar zit ik niet op te wachten. Bovendien wil ik iemand die ik kan vertrouwen en ik vind niet dat je iemand kan vertrouwen als diegene achter je rug om met een ander zoent (ja zoenen is voor mij vreemdgaan).

wat ik zoe doen als mijn vriend vreemd zou gaan? dat hangt van een aantal dingen af

Allereerst geloof ik niet dat je heel je leven ongedwongen monogaam blijven. Ik zou me eerlijk gezegd ook niet seksueel heel mijn leven aan een man kunnen binden en daar gelukkig mee zijn.

Maar dat is dus een heel leven. Ik tolereer vreemdgaan niet als hij het binnen de eerste 3 jaar van een relatie zou doen. Ik ben er heilig van overtuigd dat je in die tijd, als je maar moeite doet, je nog niet seksueel op elkaar uitgeken bent.

Daarnaast ben ik voor eerlijkheid. Als mijn toekomstige vriend vreemd zou gaan, of vreemd zou willen gaan, moet hij hier eerlijk over zijn. Ik heb een teringhekel aan leugenaars, en ik wil het al helemaal niet van een ander horen.

Al met al ben ik redelijk tolerant, onder bepaalde voorwaarden, simpelweg omdat ik het denk ik zelf ook niet zou kunnen.

Ja, vreemdgaan is het einde .
Als m'n vriend vreemd zou gaan, zoenen, en sex natuurlijk helemaal, lijkt me dat er iets goed fout is aan de relatie,
dan zou ik er geen moment over twijfelen en het uitmaken .

Hangt het er dan niet vanaf wát er fout zit in jullie relatie en of daar wat aan te doen is?

Ja. Slaan en uitmaken. Ben al zo'n jaloerse trut, als het dan nog eens waar is kan ik het niet meer aan

Jups :)

al kan ik natuurlijk ooit in een situatie terechtkomen waarin ik hiervan af kan wijken of niet weet wat ik moet doen, maar daarover denk ik liever niet na :o

ik had een ex, die nog voor ze het uitmaakte al een relatie met een ander begonnen was. Dus toen ik erachter kwam, razernij ten top, en nu weet ik: vreemd gaan is heel hard optiefen, geen gepraat meer, en desnoods met fysiek geweld mijn leven uitstampen.

Aan de andere kant, zelf ben ik ook geen onbeschreven blad, en dan hanteer ik dezelfde criteria: met schaamrood op mijn kaken, en knikkende knieen van ellendig schuldgevoel, het toch uitmaken.

Als ze vreemd gaat is het over. Geen zin in dat gezeur, want als je dan bij elkaar blijft dan zit je het komende jaar toch met dingen als 'oh jee als ze me zoent denkt ze dan misschien aan die ander?' blablabla yadda yadda etc etc.

Plus dat het laat zien dat ze je toch niet waard is.

omdat ik het vertrouwen dan in hem kwijt ben geraakt. de gedachte dat hij met een ander wijf heeft liggen vozen is voor mij een reden om er een punt achter te zetten.

Even vraagje tussendoor: hoe serieus zijn jullie relaties eigenlijk? Zien jullie een relatie als iets langdurigs, iets vasts, samen trouwen, kindjes kopen, huisje krijgen en dan oud worden? Hoevvel relaties hebben jullie al gehad en hoe lang duurden ze?

Of is het iets voor zolang als het duurt en als het niet goed is donder dan maar op? Voor jou tien anderen? En hou je er (misschien onbewust) rekening mee dat dit niet De Ware is?

Want in het laatste geval kan ik me een dergelijke spijkerharde reactie wel voorstellen.

Fijn voor hem als hij vreemdgaat.

Maar zij moet het niet doen, dan mag ze bij de kerel of dame blijven.