vrouwenhaat, een ode.
 

Vrouw, je danst,
vrouw, je danst...
en je wandelt over bruggen,
roddelt achter ruggen
maar zelf,
vrouw,
ben je zwak.
Want van kind af aan
deed je alsof
ingewikkelde gevoelens niet bestaan
achter jouw rug
spreekt men de waarheid
en ontdekt men
in een moment van klaarheid
jouw vreselijk geheim.
Vrouw, je danst
de dood tegemoet
zoals de jongste en de zwakste
altijd de eerste is
en zoals de sterren
al lang
een reflectie van een schim
van een schaduw zijn.
Ik was jouw pronkstuk
jouw laatste kans
maar vrouw,
jij danste met de dood
en kocht
niets anders dan verdorven brood
voor jouw kroost
jouw kinderen
en liet me sterven,
je leefde niet,
niet voor mij
zoals ik stierf voor jouw,
vrouw, moeder
en zwakkeling.

Ik heb zo'n voorgevoel dat dit beter op Psychologie past. Wil je poëzie-technisch commentaar of commentaar op de boodschap van je gedicht?

like the beat of the drum
[rum tu tum tum]
we slowly walk
towards our very own home
built on the red and blue blood
of our fathers and mothers,
who could not resist
to take the book
and read everything
but its roots
who could not see
what the true message was.
They who stayed and raped our
our very own community.
We act like we found salvation
but we can't even hold hands,
only in a dream
but there have been to many
they've all come down
and broken into pieces
We are not our words
so don't force your laws on me
because I'm not like you
and with the final blade
you'll produce the final
act
we'll kill the final soul
of liberty.

Ik heb het tegen jou.

de regen spoelt mijn bloed weg
net zoals jouw leugen
jouw waarheid wegspoelt.

Geef maar commentaar, mijn vossenkind.

Hm, ik heb niet het gevoel dat ik hier heel veel mee kan :o.