In de knoop met mezelf?
 

Ik heb sinds een half jaar een heel lief vriendje. In het begin was alles natuurlijk helemaal geweldig, en ik was zo verliefd dat ik me nooit zorgen maakte over ons samen. Maar sinds drie maanden ongeveer maak ik me alleen nog maar zorgen over of hij niet een veel leuker meisje vind en mij ook dumpt. Ik ben bang voor ieder meisje waar hij mee omgaat.

Mijn vorige twee vriendjes hebben me ook gedumpt (op een hele lullige manier) voor een ander meisje, en dat heeft me heel veel pijn gedaan en me heel erg onzeker gemaakt. En ik was al zo onzeker.

Ik wil graag geloven als hij naar een meisje gaat dat hij dat doet voor de gezelligheid, ik doe dat namelijk ook met jongens, en ik heb zelf ook geen speciale gevoelens bij die jongens natuurlijk. Maar ik ben zo bang dat hij dat wel heeft bij die meisjes, terwijl dat eigenlijk nergens op slaat.

Toch zit ik hier de hele dag te twijfelen.. Morgen hebben we een half jaar iets met elkaar, ik zou bij hem slapen. Maar hij gaat nu in plaats van dat naar zijn beste vriend en twee meisjes toe. Een van de meisjes was vroeger verliefd op hem, en hij op haar, maar ze verzekerde me laatst dat ze niets meer voor hem voelt. Dat is al een half jaar geleden, en ze is nu al hardstikke verliefd..

Nu zullen veel mensen denken van: "ach, als ze toch een vriend heeft en zegt dat het over is, waar maak je je zorgen over?". Nou, ik maak me dus zorgen over onze relatie. Dat hij me dalijk ook dumpt, en zeker nu ik het thuis ook nogal moeilijk heb, zou ik dat er niet bij kunnen hebben.

Kan ik hier nog ooit vanaf komen? :( :(

Praat er met hem over. En niet twee minuten, maar langer. Ik zou het echt niet leuk vinden wanneer mijn vriend ineens iets anders zou gaan doen op 'onze dag', zeker niet wanneer hij iets met mij heeft afgesproken en dat dan niet door laat gaan.

Waarom ga je niet mee dan?

Omdat ik zaterdag om 5 uur mijn bed uit moet om te werken..
Ik zat al te denken of ik niet gewoon 's avonds mee kan gaan, dan kan ik iig zien dat er helemaal niks is.. Maar ik wil hem ook niet het idee geven dat hij constant gecontroleerd word..

Hij mag ook weleens alleen met zijn vrienden zijn..

Ik heb er zo vaak over gepraat.. Hij weet dat ik onzeker ben, en hij zegt zelf al dat er niks is dat hij het gewoon gezellig vind met zijn vrienden, net als ik. Hij troost me altijd en we praten er veel over maar er valt niks te veranderen voor hem, het ligt aan míj. Ik zit de hele dag moeilijk te doen om niks...

Ga dan zelf dingen doen, voor jouw alleen. Om zo sterker te worden. Veilig bij je vriendje kruipen helpt daar niet tegen... (Ga dus bv. eens iets met je vrienden doen, op vakantie bv.)

Ik zoek zoveel mogelijk afleiding, ik ga ook niet de hele dag bij mijn vriend zitten en vanalles vragen over hem en die meisjes.. Maar zelfs op school als iedereen grote lol heeft zat ik vandaag te denken: "Pff, hij gaat morgen naar die meisjes toe en.."

Ik zou echt graag van die onzekerheid af willen.. Het zou toch heerlijk zijn om er gewoon vanuit te gaan dat alles wel goed komt? Waarom lukt mij dat dan niet.... :confused:

Ik snap je helemaal, daar was ik ook altijd bang voor als hij iets met zijn vrienden en vriendinnen ging doen. Bang dat hij een ander meisje leuker vind dan mij en het daarom uitmaakt. Bij mij hielp het altijd wel als ik gewoon veel met hem praatte over mijn gevoel, ook al had ik dat gevoel daarna ook nog wel, het was toch anders. Ik heb dat gevoel ook altijd gehouden, bij mij is het ook niet weggegaan. Ik denk dat als ik nu een nieuw vriendje krijg ik er anders mee omzal gaan vanaf het begin, en dat het dan makkelijker zal gaan. Want het lijkt net bij mij, dat als je er eenmaal aan begonnen bent, jezelf zo'n zorgen te maken, je er niet meer vanaf komt?

Maar idd, ik zou er gewoon met hem over blijven praten, ik zou ook afleiding gaan zoeken als hij iets gaat doen met zijn vrienden zodat je er tenminste niet heel de tijd aan hoeft te denken. Ik zou het gevoel er ook gewoon laten zijn, misschien wordt het dan wel juist minder, niet jezelf heel de tijd beschuldigen van dat je jezelf zo niet mag voelen, maar het juist gewoon wel voelen en jezelf er bij neerleggen.

Ik wens je iig veel succes en ik denk dat het na een tijdje toch wel minder zal worden, maar een echte oplossing weet ik er ook niet voor.. Als je er weer over begint te dubben zeg je gewoon tegen jezelf dat je het aller leukste meisje van de wereld bent en dat diegene die jou laat gaan wel erg dom is :)!

Liefs

Ik denk dat dat ook wel een beetje je leeftijd is. Immers (ja dit klinkt een beetje stom mss), maar je zit toch in de puberteit. Als ik naar mezelf kijk toe ik 16 was, en dat vergelijk met nu; ben ik nu toch ook wel echt een stuk minder onzeker, blij met wie ik ben (maar natuurlijk niet atlijd ;)) enzo.
Met dit antwoord lost het natuurlijk niet jouw probleem van nu op.

Ik denk dat het belangrijk is, zoals al eerder gezegd om gewoon ook voor jezelf plezier te maken en dingen te doen met je eigen vrienden.
Verder kan je denk ik het beste zelf aanvoelen of je je vriendje wel of niet vertrouwd. Ik neem aan dat je hem vertouwd, meer kan je dan eigenlijk niet doen.
Misschien wel nog eens over praten; als zou ik niet TE vaak over dit onderwerp praten, dan komt het ook een beetje zeikerig over op hem (misschien).
Misschien zou je hem wel eens kunnen zeggen dat je het jammer vindt dat hij morgen met zijn vrienden dingen gaat doen, terwijl hij eigenlijk bij jou zou komen slapen. Verder zou ik daar overigens niet een al te groot drama van maken, maar hij mag het beste weten, toch.

Ben blij met jezelf, maak plezier, en voel je fijn bij je vriend :).

Ik kan me goed voorstellen na je twee nare ervaringen met jongens, dat je er zo tegenover staat. Jullie zijn nog maar een halfjaar samen, volgens mij zal die onzekerheid er wel uitslijten. Als jullie een jaar of langer bijeen zullen zijn, leer je helemaal kennen wat je aan je vriend hebt. En dat hij anders is dan de vorige twee (of niet).

gewoon geduld hebben is het enige wat je kan doen imo :)

Hm, ik zou hem zeker aanspreken vanwege zijn planwijziging over 'jullie dag'. Dat is niet echt netjes, lijkt mij. Natuurlijk mag/moet hij naar zn vrienden zo afentoe, maar waarom nou precies dan?
Onzekerheid is nogal lastig om tegen te vechten. Het enige wat je kan doen is er over praten en tegen jezelf zeggen dat je leuk bent en dat hij niet voor jan lul met jou samen is. Als hij je niet leuk genoeg vindt, waarom is hij dan al 6 maanden met je samen? :rolleyes:

Maar ja.. die andere jongens dumpte me allebei de dag voordat we een maand samenwaren, dus dat was nog maar kort..
Toch maak ik me na een half jaar nog zorgen...
Mijn vriend was net hier en we hebben er nog eens 2 uur over gepraat. Ik ben nu niet meer zo verdrietig als vanmiddag maar de onzekerheid is natuurlijk nie over.. Ik denk idd dat het wel goed komt na een tijdje...

Ja dat vond ik ook nogal gemeen. Ik had zo'n beetje gezegd van ja nou hebben we een half jaar, we zouden eigenlijk iets leuks gaan doen (hadden we al heel lang gezegd) en ik zou bij je blijven slapen, en dan kies je opeens dit, dat vind ik jammer..

Maar ja, hij zei niet van oh dan zeg ik het wel af dus blijkbaar is het voor hem minder belangrijk als voor mij...

Ga gezellig met een groepje vriendinnen filmpje kijken ofzo. Heb je ook een leuke avond en word je afgeleid. Wie niet horen wil, moet voelen... En vooral nie tbellen of smsen... :evil:

Maar ik ben dan zo'n nerd die hem gaat missen en hele lieve smsjes gaat sturen dat ik 'em stiekem toch wel mis :bloos:

KOM OP! Even een beetje pit... Stuur hem op zn vroegst zaterdag tijdens je pauze een smsje! Probeer het... (Wedden dat hij eerder wat terugstuurt???)

Maar dat vind ik zó zielig voor hem dat dat me noooit lukt..
En bovendien krijgen we dan waarschijnlijk ruzie om zoiets doms :o

okay, als hij als eerste een smsje stuurt, mag jij wat terugsturen. Als hij dat niet doet, mag je zaterdag tijdens je pauze wat sturen. En als je dan ruzie krijgt om wat doms... dan... Nou ja, heb je pech. Ofzo. Hij is trouwens niet zielig :p

Het komt me best wel bekend voor. Ik had dat met een ex-vriend van mij, nu al een hele tijd geleden. Ik weet eigenlijk nog steeds niet of het door hem kwam of door mijn achterdocht/onzekerheid, maar ik was een beetje een histirisch mens bij hem..
Maarja het ging uit en nu heb ik 7 maanden met m'n vriend en bij hem gedraag ik me helemaal niet zo. Nou snap ik dat het tussen jullie niet uitgaat, maar kijk eens echt goed naar de relatie. Geeft ie je echt het gevoel dat jij de enige bent(en geeft hij genoeg aandacht of zou je stiekum nóg meer van hem willen) of merk je vaak dat hij veel met anderen omgaat?

Dan heb je ook nog altijd dat de één vaak jaloerser is dan de ander en dat is ook niet fijn maar niet veel aan te doen.. Alleen inhouden of er iets van zeggen.

(Ik vind het trouwens ook erg lullig dat hij precies op die dag wat anders moet doen, doet mij ook heel erg aan die andere relatie denken. Ik hoop wel dat jullie evenveel van elkaar houden.)

Ja, ik twijfelde ook wel even aan of hij wel genoeg van me houd.. Maar ik ben nou eenmaal een meisje die veel aandacht nodig heeft. In het begin gaf hij me veel aandacht, maar ik wilde toch elke keer weer even een kusje tussendoor of zo. Daar hebben we toen over gepraat en sindsdien geeft hij me echt veel meer kusjes en zo, en soms gaat ie zo ineens 5 minuten heel slijmerig en lief tegen me doen :p

Ik denk wel dat dat een goed teken is dus. Als hij er geen zin meer in had, dan zou hij zijn computerspellen daarvoor ZEKER niet op pauze zetten :)

Ik weet gewoon dat het goed zit allemaal, en ik vertrouw hem ook wel, maar misschien die meiden dan niet of zo.. Ik ben bang dat ze hem leuk gaan vinden en proberen hem te verleiden of zo. Ik denk dat dat het is.. Want ik kan me niet voorstellen dat hij iets met een meisje zomaar zou proberen, hij is wel zo iemand waaraan je meteen merkt wanneer er iets is...

Ik heb nou meer dan 2 jaar met mijn vriend en ik kan je zeggen dat ik dat ook had. Ik vond het verschrikkelijk als ik hem niet zag en het liefst wilde ik hem heel de dag controleren. Maar op een gegeven moment is dat zo ziek, dat ik van mezelf moest dat dat niet mocht en we ieder wel konden leven om het zo maar te zeggen. Je vriend heeft niet voor niks met jou! Als hij iemand leukers ziet, dan had hij jou niet! En daar moet je aan denken. Anders maak je het voor hem ook niet leuker op.

Ik ben juist iemand die hem NIET gaat controleren.. Ik zou niet willen dat hij dat bij mij deed (nergens voor nodig ook) dus doe ik het bij hem ook niet. En bij hem is het ook niet nodig hoor..

Ik heb met hem gepraat en het heeft allemaal ook veel te maken met mijn thuissituatie..misschien is dát het hele probleem wel..Door de situatie hier voel ik mezelf een nul en heb ik het idee dat ik totaal niet belangrijk ben...Daardoor denk ik dus ook dat mijn vriend een leuker meisje vind.. omdat ik denk dat iedereen leuker ís..

Het komt allemaal goed, ik ga niet steeds aan zijn hoofd zeuren dat ik verdrietig ben, maar ik ga mijn best doen om onze relatie nog beter te laten gaan, dan wil hij me vast niet kwijt :)

of zo..(zo dat is even een goede instelling?)

Keep up die stelling! :) En praten werkt meestal wel...

Ik dig de quotes op je site :o