De Leeuwenkoning
 

Vooraf: Ik post in eerste instantie alleen het eerste deel van dit gedicht omdat het anders misschien te groot wordt om uitgebreid op te reageren (ervan uitgaande dat iemand dat zou willen). Bovendien schrijf ik het gedicht zelf ook in delen, dus zie het als een klein experiment met het plaatsen.

De Leeuwenkoning


Dag één

Brullend werd ik de wereld ingeworpen,
alle handen wilden alleen maar mij.
En ik wilde niets dan handen zoals zij,
om te proeven van bevroren brugleuningen,
borsten of gewoon de vuurbloemen van
moeders rok te laten dansen zonder wind.
Op het bijzettafeltje staat een klokje en
om haar rechterarm klinkt een horloge,
maar ik kan en weet of wist en kon
zelfs niet meer de wijzers te lezen.
“Gelukkig is het een jongen”
Voor het wezenlijk door-
dringt de slaap zich binnen.
De uitgeleide begon nog voor de zon,
rijen mensen zeilen over lijnen op de
grond.
Een bed glijdt langs ons heen,
de dood bekijkt mij nog heel even;
knipoogt.
Buiten zijn sterren te zien,
links ligt het licht en wij gaan
rechts.
In vaders slee rijden wij,
glijden wij naar huis.
Op de radio zingt Israel Kamakawiwo'ole
over de regenboog:
“I hear babies cry and I watch them grow,
They'll learn much more than
We'll know”
Na drie dromen zijn we thuis.
We hebben bomen in onze tuin,
ergens tussen het blad zit een leeuwerik.

Voor het wezenlijk door-
dringt de slaap zich binnen.

Oh cool, dit bedoelde ik dus met acda&demunnik-taalgebruik in het topic over wat je leuk vind in gedichten. Heel gaaf. Ook vind ik het mooi dat je het op een gegeven moment hebt over de dood die knipoogt, zie ik het verkeerd of impliceer je daarmee dat je eigenlijk niets was voordat je geboren was en dat je dus in principe 'uit het dode keert' en dan levend wordt? Ik denk het niet helemaal en zelf is dit ook niet mijn idee oid., maar ik vind het een interessante zin. 'Drie bomen verder', dat soort dingen blijven leuk.

Verder heb je gewoon reuzenetjes zo'n verhaal in een gedicht geplaatst. Precies genoeg elementen erin, refererend aan maar niet hetzelfde als, en een geheel eigen stijl. Petje af, ik vind je echt iemand die de nederlandse taal ten volle benut.

Erg beeldend inderdaad, een goede inleiding voor verdere delen. Ik ben benieuwd wat je gezegende telg gaat veroveren ! De knipoog van de dood is wel leuk gevonden, speels.

Goed! :) Het taalgebruik spreekt me aan.

Dat is waar ik ook aan dacht toen ik het las.

Gister even uitgeprint omdat ik wat langere teksten niet fijn vind lezen op beeldscherm. Nu ben ik heel benieuwd naar het vervolg.
De titel sprak me heel erg aan. Je eerste zinnen verbanzen me omdat ze zo luchtig zijn, eigenlijk. Je valt als lezer in een verhaal. 'En ik wilde niets dan handen zoals zij' vind ik een hele mooi vervolg op de zinnen ervoor.
Het hele stuk tot de zin hier beneden vind ik prachtig.

maar ik kan en weet of wist en kon
zelfs niet meer de wijzers te lezen.

Ja, dat doe je natuurlijk omdat 'te' bij 'wist' hoort, hmm.. zou de 'te' tussen haakjes niet leuker zijn? Hoewel.. naja, moet ik even over nadenken.

Je alliteratie is leuk in het stukje ernaast, steeds als je denkt dat de alliteratie verdwijnt, verschijnt toch weer een IJ. Dat stukje wordt wat minder toegankelijk dan het begin.

“I hear babies cry and I watch them grow,
They'll learn much more than
We'll know”

than I'll ever know, toch? Of doe je dat expres? Of zijn er meerdere versies? Of kan het je niet schelen;).
Einde is mooi. Na drie dromen.. wat is het toch een mooi woord, dromen.

Bedankt voor de reacties.

xineof, dat is een manier om die regel te interpreteren. En die interpretatie is volledig in overeenstemming met de tekenfilm van "The Lion King", en naar mijn weten zelfs met het verhaal zelf (wat al een stuk ouder is). Verder vind ik dat je me een mooi compliment maakt, er zijn zoveel woorden die ik nog niet ken of gebruikt heb binnen een gedicht.

EggeD, ik ben zelf ook erg benieuwd. :)

Mahonie, zie reactie op xineof.

Porcelain, over die haakjes zal ik ook denken, maar ik vond nu juist die schijnbare onmogelijkheid van 'te' daar wel mooi passen. Misschien maakt het dat wel minder leesbaar, of in elk geval minder 'hoorbaar'.
Verder kan mij zo'n verschil in songtekst natuurlijk wél heel erg schelen, maar ik denk inderdaad dat jij een andere versie van het liedje bedoelt. De versie die Israel Kamakawiwo'ole zingt heeft in ieder geval "We'll know", zie bijvoorbeeld hier . Wel weet ik dat er veel verschillende versies van het liedje zijn. Ik ben er ook erg benieuwd naar of iemand mij wat meer kan vertellen over dit nummer, ik ben er vooral in geïnteresseerd wie het liedje nu eigenlijk bedacht heeft.

In Kamakawiwo'ole's versie zijn verschillende nummers gecombineerd, toch? Somewhere over the rainbow, What a wonderful world, dat zijn toch allemaal op zichzelf staande liedjes die hij heeft gecombineerd tot één nummer?
Dus is er niet echt een schrijver te noemen..

*is niet echt zeker van de zaak*

Je taalgebruik is echt mooi, je wordt de tekst ingezogen! Het loopt ook goed (al hou ik niet van lange zinnen). Ben benieuwd naar het (de) vervolg(en).

Schande dat ik hier nog niet eerder op heb gereageerd. Vooral de sfeer en het subtiele gebruik van stijlfiguren en klanken weet ik wel te waarderen (bijvoorbeeld het chiasme in de negende regel en het spel met de ij-klanken).

IK VIND VERGELEKEN WORDEN MET DIE KRAMPACHTIG POGENDE QUASI-DIEPZINNIGE NEPDICHTERS NOG STEEDS EEN BELEDIGING, XIN. grrrrrrrrrrrrr :mad:

Doe normaal (n) Acda en de Munnik afkraken is verboden op een dichtersforum

Je verwoordingen zijn prachtig. Ik heb je gedicht (meerdere malen) met plezier gelezen, maar het is wel erg verhalend. Niet dat dat uitmaakt, denk ik: het is dan ook een soort verhaal dat je in dichtvorm hebt gegoten en dat vind ik knap. Ik ben benieuwd naar Dag twee. :)

Een nieuw deel. Ik heb de indeling wat aangepast, het eerste deel heet nu 'Nacht'. Excuus voor het gebruik van de code tag, maar ik kan anders niet rechts uitlijnen. Addendum: voor de mensen die niet weten wat een baobab is: kijk hier .

Ochtend

Genoeg! Gloorde daar het avontuur?
Mijn achtste verjaardag was stampede,
men graaide en greep telkens in.
Alleen een oom omarmde -
hij zei: “jij bent onze Benjamin,
herder van alle dingen en daar
zal je in blijven”. Wilde hij nog woelen
door mijn haar, een smeekbede afsteken
en zeggen dat hij mij ooit zal verdrijven?
Weg was ik
van glaasjes prik en suffe vrede
rolde, tolde, telde ik: ‘tik, tik, tik’
geen specht te zien: toch hoorde ik
en alles leefde. Mijn buurmeisje zei:
“Ik wil niet meer met je spelen.”


Zelfs de kleuren die ik zag
“wie weet is jouw magenta groen”
waren niets dan fletse verzinsels,
en nu zij me wilde ontkennen kon ik
alleen nog terug naar binnen gaan.
Maar ik zal vader, moeder, mijn oom,
het buurmeisje, angst, en onze boom
verslaan. Vooral onze boom, want
die vond zij zo mooi, dus heb ik er
een hakkelende hekel aan.
“Eindelijk”, zei mijn vader vrolijk,
“met een kettingzaag moet het gaan.”

Ik zie ineens dat er niet op je tweede deel is gereageerd. Misschien doe je er verstandig aan nieuwe delen van je 'Leeuwenkoning' in een nieuw topic te zetten?

Ik wil eerst nog wat zeggen over het begin van 'De Leeuwenkoning', het eerste deel (ik heb hem namelijk heel vaak gelezen, daar ik hem toen had uitgeprint en ik het blaadje waar ie op stond nu gebruik als boekenlegger:D).
Het stukje muziektekst vind ik niet mooi! Ik stoor me er steeds weer aan, misschien omdat ik vind dat ie op die andere manier moet (de tekst), maar vooral omdat al die regels met een hoofdletter beginnen, waarom is dat? Vind je dat stukje tekst essentieel?

Wist je dat je 'Benjamin' uit het verhaal komt dat ik toen op de chat aan het vertellen was, de dromenkoning?

het buurmeisje, angst, en onze boom, Ik zou de komma weghalen na 'angst'.
Ik vind het laatste stukje vooral mooi, vanaf 'Maar ik zal...'. Leuke laatste zin;).

In sommige stukjes zit een fijn ritme, maar soms hakkelt het, verbreek je het ritme terwijl ik het beter zou vinden als er wél een ritme in zit. Hier bijvoorbeeld:

verslaan. Vooral onze boom, want
die vond zij zo mooi, dus heb ik er
een hakkelende hekel aan.

Hier denk ik: jammer, ik had net een fijn ritme te pakken. Wat er staat is wel weer leuk:D. Op naar deel 3?

Bedankt voor je reactie.

Het volgende deel zal ik in een nieuw topic zetten. Mijn overweging om het niet in aparte topics te zetten was dat ik niet de topics van anderen wilde ondersneeuwen omdat ik zo nodig een gedicht in delen moet schrijven. Leuk dat je het uitgeprint hebt. Nu je het zo vaak gelezen hebt, kun je dan ook kritischers naar het gedicht kijken? Zag je nog meer dingen waarvan je dacht 'jammer'?

Het stukje muziektekst is essentieel, maar die hoofdletters komen ergens anders vandaan. Ik had het citaat wat moeten bewerken, voordat ik het lukraak overnam. :o

En dat van Benjamin wist ik niet. Ik moet dat verhaal een keer lezen.

Het voorbeeld wat je aanhaalt hakkelt bij het woord 'hakkelende', ik weet niet of je het eruit gehaald hebt maar dat was precies de bedoeling. Omdat het verwijst naar het omhakken van een boom, naar stotteren, en naar het uitdrukken van onzekerheid, alsof hij er toch ergens geen hekel aan heeft. Het is een grapje. :)

Ik had er nog na willen zetten 'of doe je dat expres i.v.m. je woord 'hakkelende' '. Goed, ik snap het dus wel.

(en eigenlijk had ik eerst dat van het ritme neergezet, en daarna ging ik het overlezen en dacht ik: hmm, eigenlijk valt het reuze mee. Van armoei toen dat stukje gekopieerd, want ik moet toch ergens kritisch op zijn;))

Ja, ik had nog wel iets kleins:

In vaders slee rijden wij,
glijden wij naar huis.

Op één of andere manier wil ik die steeds veranderen in:

Rijden wij in vaders slee,
glijden wij naar huis.

Want dat vind ik heel leuk klinken. Persoonlijke smaak, dus zie maar wat je ermee doet -nu moet ik eten, dus verdere kritiek misschien later).

Nee, daar ben ik het niet mee eens: ik vind het juist leuk zoals het er nu instaat. :) Het stukje liedje vind ik dan inderdaad ook minder, omdat het voor mij niet zoveel waarde toevoegt.

Maar over het tweede deel: ik heb het opnieuw met plezier gelezen: de verwoordingen, de inhoud... het is opnieuw erg verhalend - je blijft in dezelfde stijl, wat logisch is - maar ik vind het mooi. Het punt dat Porcelain aangaf loopt inderdaad iets minder, maar dat is niet storend. Wat ik daar persoonlijk minder goed vind, is de herhaling van boom: het komt te kinderlijk over (kinderlijk was hoogstwaarschijnlijk je bedoeling, maar dit is te, snap je?). Ik vind het leuk dat je dat prospectieve stukje rechts hebt uitgelijnd: op die manier kijk je werkelijk 'vooruit'. Nu ik het nog eens overlees begrijp ik de waarde ervan: het lijkt een verklaring te zijn van wat je vervolgens vertelt over de boom.
Mooi. :)

Je eerste is mooi, voor commentaar zie xin.

En dit tweede, ongelofelijk, grandioos!!

Ik benijd je.

Wauw.

Ik zit zo: @_@ en ik houd ik het algemeen niet van lange gedichten. Knap hoor!