Scholieren.com forum

De ommekeer kwam met Joseph Lister, een gedreven Schotse chirurg die samen met zijn eega in eigen keuken de proeven van de Franse chemicus Pasteur herhaalde. Experimenteren zat hem in het bloed. Hij ontdekte dat carbolzuur (fenol), dat werd gebruikt om de stank van rotte eieren uit riolen en beerputten te verdrijven, een heilzaam effect had op wondgenezing bij dieren. Zijn bevindingen met de eerste elf echte patiënten verschenen in 1867 in The Lancet. Het wegrotten van levend weefsel, ‘sepsis’, kon worden voorkomen door het wondgebied te deppen en af te dekken met doekjes, doordrenkt met fenol. Lister ontwikkelde zelfs een carbolzuurverstuiver (de ‘muilezel’) om de lucht rond de operatietafel van fatale ‘stofdeeltjes’ te zuiveren. Maar met brandende ogen opereren in een mist van fenol was geen lolletje en later gaf Lister toe dat het desinfecteren van handen, instrumenten en gaasjes méér soelaas bood dan antiseptische maatregelen tegen lucht.

Helaas was er weinig animo voor de nieuwe manier van werken en het inzicht dat je besmetting koste wat kost moest zien te voorkomen (‘asepsis’) won maar langzaam veld. Lister hield nog vast aan zijn fenol, toen de autoclaaf al was uitgevonden, een vat waarin stoom onder hoge druk heter werd dan kokend water, iets waartegen de hardnekkigste bacteriesporen niet bestand bleken. De Duitsers waren er nog het snelste bij: zij lieten zich betrekkelijk snel tot anti- en aseptische procedures bekeren: handen ontsmetten, instrumenten in de autoclaaf, een schoon schort voor en iets op je hoofd. Opeens werd het mogelijk gewaagde buikoperaties uit te voeren en in Wenen bedacht de gigant Billroth de ene techniek na de andere.
bron: http://www.lumc.nl/1080/uitgaven/20030502.html

Gasgangreen wordt veroorzaakt door een kwaadaardige microbe die zich erg snel verspreidt, de wonden vergiftigd, de omliggende spieren en huid zwart maakt en ze in een paar uur met gas vult. De enige mogelijke behandeling was amputeren, want uitstel heeft de dood tot gevolg. Het enige wat artsen konden was antiseptica, scheikundige stoffen, in de wonden gieten en zo proberen de bacteriën te doden. Ze hadden de wonden op die manier verzorgd sinds de Schotse dokter Joseph Lister in de jaren 1860 het eerste antisepticum ontwikkelde en bekend maakte.

Toen Lister 1867 over Pasteurs werk las, kwam hij tot de conclusie dat de infecties, die zich gewoonlijk na operaties in ziekenhuizen voordeden, door bacteriën werden veroorzaakt. Hij gebruikte carbolzuur om materiaal, lucht en operatiewonden te ontsmetten en zo vrij van bacteriën te houden. Hij bracht een verandering teweeg in de chirurgie, niet alleen omdat ook andere dokters carbolzuur als een antisepticum begonnen te gebruiken, maar ook omdat ze nu de noodzaak van hygiëne inzagen. Het was niet zo eenvoudig bacteriën in een net geïnfecteerde wond te doden, omdat veel dokters de bacteriën niet konden doden zonder het weefsel van het lichaam te beschadigen. Door carbolzuur te verdunnen probeerde Lister niet te veel schade te veroorzaken behalve aan het lichaam, maar hij zou nog jaren zoeken naar een scheikundige stof die bacteriën vernietigt zonder enig levend, menselijk weefsel te beschadigen. Hij zou het nooit vinden.
bron:http://www.scholieren.com/werkstukken/3209

oftewel, google is het code woord! klik