kon iemand me maar helpe
 

:( Ik ben er achter gekomen wat er mis zit bij mij, ik voel me zo veschrikelijk eenzaam. En er komt een dag dat die pijn naar buitenkomt en waar ik dan bang voor ben dat die pijn zich gaat uiten in gewelt tegen andere, ik barst haast van vraak gevoelens. Ik ben der bangvoor omdat ik van me zelf weet dat ik in vreselijke dingen in staat ben.

Elke dag moed ik weer door die pijn heen worstelen, dag in dag uit. Naarmaten dat ik ouderword gaat het alleen maar meer zeerdoen. Ik ben in die jaren steeds serker aan me zelf te twijfelen, en vetrouwen in deze maatschapij heb ik hellemaal niet meer.
Soms word het me bijna te veel en wil ik hier van deze aardkloot af! :mad:

Maar ach er is toch niemand die me kan helpen :(

Uiteinelijk ben je toch ook zelf degene die dat moet doen. Jij bent degene die er iets aan moet doen, zoek gezelschap op, praat problemen en/of conflicten uit (ivm die wraakgevoelens). Daar kan niemand je hier bij helpen. Hulp irl, dat is wat je nodig hebt.

Wraakgevoelens jegens wie? En waarom zo alleen?

En wat Leonoor schrijft, klopt wel. Je moet jezelf helpen .. maar anderen kunnen je wel steunen daarbij.

Je begint het te leren. Goed zo! Ga zo door!

Als je mijn posts eens goed las, dan was je opgevallen dat ik dat altijd al gezegd heb. Sommige mensen hebben alleen wat hulp nodig om op gang te komen en/of om uit die vicieuze cirkel te komen en dan is hulp alles behalve verkeerd. Het uiteindelijke werk moet je alleen wel zelf doen, je kunt alleen wat op gang geholpen worden.

wrong..

Jij kan jezelf helpen, als jij namelijk niet om hulp vraagt, weet uberhaupt niemand dat je hulp nodig hebt..

en als jij in die cirkel blijft hangen, en geen actie onderneemt om er uit te komen, zal niemand je idd ook kunnen helpen, omdat je wel hulp moet willen, en hier iets meer moeite voor moet doen dan ernaar te verlangen.

Je hebt het hier over pijn en dergelijke. Wat voor pijn dan? Waar is die pijn uit ontstaan? Waarom is jouw leven zo verschrikkelijk? En zoveel verschrikkelijker dan dat van anderen? Waarom ben je je vertrouwen in deze maatschappij kwijtgeraakt?

Al die vragen moet je kunnen beantwoorden om een manier te vinden dat vertrouwen terug te winnen, die pijn kwijt te raken etc.

Als je de stroom wilt stoppen, zul je eerst de bron moeten vinden

Over pijn heb ik het hier over inelijkepijn. Pijn die onstaat door het opkroppen van alle zorgen elennde en ergenissen.

En over die eenzaamheid, iik al zijn er nog zo veel mensen om me heen ik blijf me dan nogsteeds eenzaam voellen.
mensen vermijden mijstal contct met mij, ik ben nooit echt geaceptererd geweest/gevoelt door deze maarschapij. :(

Hangt veelal van jezelf af, dunkt me.

De meeste mensen mijden idd het contact met punks en dergelijke, heeft allemaal met je presentatie te maken. Je hoeft niet per se een outcast te zijn!

Noem je dit punks?
http://members.lycos.nl/jbg/Jacob/jacob2.jpg

Wat voor zorgen, ellende en ergernissen heb je dan precies? Om de pijn kwijt te raken zul je de oorzaak van die pijn moeten achterhalen, zodat je weet hoe je de pijn kunt wegnemen.
Is het werkelijk zo dat mensen meestal contact met jou vermijden of lijkt dat alleen maar zo omdat je zelf, om wat voor reden dan ook, geen contact met anderen zoekt?
Waarom voel je je door deze maatschappij niet geaccepteerd? Heeft dat te maken met de manier waarop anderen naar jou kijken of is er misschien een andere reden?
Ik denk dat je er achter moet zien te komen waar jouw wantrouwen voor deze maatschappij vandaan komt. Als je dat weet kun je gaan kijken hoe je er in kunt slagen om het vertrouwen in deze maatschappij weer terug kunt krijgen. Verder is het zo dat je je eenzaamheid alleen maar kunt overwinnen door zelf contact met anderen te zoeken, net zoals je via dit forum contact met ons hebt gezocht.
Indien je er behoefte aan mocht hebben om er met mij over te praten, dan kun je me bereiken via mijn e-mailadres arno.van.asseldonk@hetnet.nl.

Je had ook een foto waar je alles kaal had, met alleen in het midden een stuk haar .. en dat was rood geverfd :D

Cool hoor, maar het schrikt de meeste mensen af.

Ik voel me vandaag nog k*ter dan gisteren. Ik hoop dat ik morgen weer wat aangesterkt ben.

Mijn gezond hied heeft erg te lijden onder de eenzaamheid en het ontbreken van het nut van het bestaan. Ik wil echt dood vandaag.

Velen van jullie zeggen dat ik zelf moed doen om uit deze cirkel te stappen. Maar ik zie geen uitweg, ook al wil ik het wel zo graag. En naar mensen gaan halt niet uit, het gevoel blijft.

De enigste manier om me pijnleke hard een beetje te luchten is op dit forum. Ik heb niemand waar ik even naar toe stap om mijn probleemen uittestorten. :(

heey,

kun je niet met iemand gaan praten ofzo over je gevoelens? iemand op school of op je werk? en anders iemand in je omgeving? en als je niemand weet dan kun je altid nog naar een psycholoog gaan, en ik weet wel dat veel mensen denken dat je daar beter niet naartoe kunt gaan omdat het dan 'erg met je gesteld zou zijn' maar het kan toch zeker geen kwaad en als het je helpt waarom dan niet?
Ik hoop dat je door deze moeilijke tijd kunt komen!
sterkte en succes!
a girl like me

Ik heb liver niet naar een psycholoog gaan. Want dan komen me oudres er achter en daar zit ik nou niet echt op te springen

tsjah, op den duur heb je weinig keus, want als je echt zo depressief bent merken je ouders het wel, en dat is nou ook niet helemaal zo goed........

Ik heb bijna niemand om er echt over te praten.
Het was opzich best heftig vandaag. Ik voelde me zo nuteloos en doeloos. Ik heb dan ook weer zelfmoord gedachtens gehad :( :mad:

Alleen als jij het ze verteld. Maatschappelijk werk is vaak gratis en het riagg is gratis, ze komen dus niks te weten. Die mensen en ook je huisarts (nodig ivm doorverwijzing) hebben zwijgplicht, daar komen ze dus ook niks van te weten. Dat je ouders het te weten komen is dus geen geldig excuus om niet te gaan.

maar het enige is dat als je verzekert bent ofzo bij ouders, dan krijgen zij de doktersrekening...

Dat ligt aan de verzekering, maareh...

'ik had last van m'n vinger'
'ik had hoofdpijn'
'ik had dit, dat, zus of zo'

Tis wat je d'r zelf van maakt, hè. ;)

Tja als je met die redenen naar de dokter gaat, sturen ze je al naar een psy ;)

Dat komen je ouders alleen te weten als jij het ze verteld, wat ik in mijn vorige reply al zei. Dat staat echt niet op zo'n rekening, daar staat alleen iets op als 'consult dokter +naam'.

Ik denk niet dat de psy. er wat aan kan doen. Ik ben gewoon een hopeloos geval, simpelwegveloren. Ik wacht hier aleen me dood af :(

Misschien beschouw jij jezelf dan als een hopeloos geval, maar ik geloof niet in hopeloze gevallen, en de hulpverleners ook niet. Als ze dat wel zouden doen zou hun beroep namelijk volledig overbodig zijn.
In plaats van je dood af te wachten lijkt het me het beste dat je probeert om weer vertrouwen in jezelf en anderen te krijgen. Misschien kan dat niet in één keer, maar als je je doel niet rechtstreeks kunt bereiken, dan moet dat maar stapsgewijs.
Ik heb in mijn vorige reply mijn e-mailadres vermeld, dus mocht je er met mij over willen praten of het met mij over psychologische kwesties in algemene zin willen hebben, dan weet je hoe je me kunt bereiken.