haat tov broer v vriend
 

Mijn vriend heeft een broer waar ik een bloed!hekel aan heb. Ik kan niet verdragen dat hij in mijn buurt is, ik erger me heel erg aan hem en ik wil alle contact met hem vermijden... Maar mijn vriend heeft een heel goede band met zijn broer en ze zien elkaar heel vaak.
Ik zorg er dus steeds onopvallend voor dat ik er niet ben als zijn broer op bezoek komt. Als mijn vriend even bij hem binnenspringt of ze gaan in de kroeg iets drinken, dan verzin ik altijd wel iets om er niet aanwezig te hoeven zijn.
Niet alleen heeft hij een drankprobleem (hij drinkt aardig wat alcohol per dag en na een feestje is hij steeds ladderzat) maar hij probeert dan ook op alle vlakken zijn broer te beinvloeden.
Hij scheldt zijn moeder uit voor domme gans, hij bedriegt zijn vriendin en hij liegt.
Het vervelende ook eraan is, is dat ze geen week elkaar kunnen missen, ze zijn 2 handen op 1 buik. Er is 5 jaar verschil tussen beiden en mijn vriend heeft tijdens zijn kinderjaren steeds erg opgekeken naar zijn oudere broer bij gebrek aan goede opvoeding van de ouders, was zijn broer dus àlles voor hem. Nu jammergenoeg nog steeds.
Ik voel me verloren daartussen, aangezien ik hou van mijn vriend. Het is geen kwestie van kiezen tussen zijn broer of ik maar wel hoe ik kan proberen dit te verdragen. Ik heb alles geprobeerd, erover praten helpt niet, slecht spreken over zijn familie kan niet, mag niet, is uit den boze.
Jullie zullen zeggen, laat hem zijn ding doen en ik het mijne maar zo makkelijk is het niet. Als hij uitgaat met zijn broer dan moet hij rijden aangezien zijn broer geen rijbewijs heeft (hij is 26, heeft nooit gewerkt, doet ganse dagen niets) en als ze veel drinken 's avonds vrees ik altijd het ergste, bijvoorbeeld dat mijn vriend iets overkomt of hij verkeersblunders begaat want hij rijdt soms veel te snel.
Ik bekommer me om m'n vriend en mijn grootste droom is dat die broer van hem uit z'n leven verdwijnt. Hij bezorgt me kopzorgen en nachtmerries.

Ik weet niet, ik moest dit even kwijt.
Hoe zouden jullie zijn? Hoe ga jij om met iemand die je vreselijk haat maar met wie je onrechtstreeks in contact blijft?

Wat een frustrerende situatie. :s

Wat je naar mijn inziens iig niet kan doen is inderdaad slecht spreken over zijn broer, hem laten kiezen of iets dergelijks.
Waarschijnlijk zal dat de relatie tussen jullie daardoor verslechteren.
Je vriend accepteert dus de gebreken van je broer. En ik denk eigenlijk dat jij dat ook zou moeten, (hoe makkleijk gezegd).
De enige manier waarop jij je ophoudt met irriteren is door de situatie te accepteren zoals hij nu is.

Het enige waar je het wel weer bijvoorbeeld over kunt hebben is je bezorgdheid over het te snel rijden/ drank of etc. uiten. In de hoop dat je vriend daar wel weer rekening mee houd.

Er zijn meer mensen die het niet kunnen vinden met schoonfamilie, denk aan een schoonmoeder, of broers/zussen. En het enige wat mij is geleerd en wat ik mijn omgeving zie is; doorslikken, ff tot 10 tellen etc.
En wat je nu doet door subtiel te vermijden, kan ook prima, denk ik zo.

Val iig niet de broer aan ofzo, mar praat met je vriend over zijn gedrag. Dat heeft dan alleen maar betrekking tot hem. Je snapt me wel. :)

Wat een rotsituatie zeg! Ik denk dat eigenlijk het enige dat je kunt doen eerlijk tegen je vriend zeggen dat je zijn broer niet erg graag moet en dat je tijdens het uitgaan ongerust maakt over hen.

In iedere familie is wel wat. Jouw oplossing is de wijste. Gewoon zomin mogelijk met die broer bemoeien.

Kijk, jij ziet een nietsnut en een dronkelap, maar je broer ziet heel iets anders. Natuurlijk, hij ziet ook dat het een nietsnut is, maar het is en blijft zijn broer, en hij houdt van hem.

Daar moet jij niet tussen gaan zitten. Je kunt er pas wat van gaan zeggen als je vriend in navolging van die broer ook het slechte pad opgaat, maar dat haal ik niet uit je openingspost. De broer is toch niet vervelend tegen jou? Nou, dan gedraag jij je welopgevoed en heel beleefd en vriendelijk tegen hem.

Wat Juno zegt (Y)

Indd maar jammergenoeg als ze samen zijn, is hij wel beinvloedbaar, hij drinkt bijv. meer als hij met zijn broer is en niet zomaar een klein beetje. Soms is het zo erg dat hij halfdronken thuiskomt (dit gebeurt niet veel maar af en toe). En ik verdraag nu eenmaal geen alcohol dus is voor mij de pret ervan af.
En ik kan dan ook geen gesprek beginnen want dan wordt hij agressief (n)
We hebben al veel ruzie gemaakt wat dat betreft en we blijven op een andere golflengte. Maar ik heb me er wel al bij neergelegd. Als hij zo graag bij z'n broer is, dan laat ik hem indd doen, ik kan hem niks verbieden. Maar het is een gigantisch vervelend gevoel.
Als het dan eens moet dat ik zijn broer zie bv. op familiefeesten (btw hij is de vriend van m'n zus) dan toon ik niet wat ik voel maar soms heb ik een gigantische drang in mezelf om hem helemaal verrot te schelden, ik kan er niets aan doen, ik heb nog nooit iemand op zo'n punt gehaat. Ik haat niemand maar hem haat ik wel, misschien omdat ik hem zie als een bedreiging, ik weet het niet.

Haat, haat, haat...

Volgens mij stel je je een beetje aan :nono:

Kun je er met je zus over praten? Of heb je dan daar ook herrie mee?

Een jongen die uitgaat en aangeschoten thuiskomt, eens per week, pfff. Boeie. Wat nou jij verdraagt geen alcohol. Dan mag niemand om je heen een biertje drinken? Het lijkt mij dat jij over de gehele linie niet zoveel verdraagt.

Nee je begrijpt me verkeerd. Ik hou wel van een biertje of een glaasje wijn, en ik geniet er ook van.
Maar als iemand niet meer kan genieten van alcohol maar het drinkt alsof het water is en dan niet eens beseft dat ie dronken is, dan gaat dit in mijn ogen toch wel een beetje te ver.
En ik kan me niet inbeelden dan eender wie het leuk vindt dat zijn vriend/in dronken thuiskomt en dan nog agressief ook.
Ik denk niet dat ik me aanstel, hoe zou je zelf zijn??

Met mijn zus kom ik goed overeen, ik ga nou niet heel m'n familieleven vertellen maar het is wel zo dat ik er met haar over kan praten, ze weet dat er een probleem is en ze heeft soms ook ruzie met em maar ach ja daar bemoei ik me niet mee.

En wat Er. zegt, ik vraag om advies en dus moet je niet met de stomme opmerking komen dat ik me aanstel want ik voel het wel degelijk als een probleem aan.

Heb je daar al ooit met hem over gepraat?

als je m'n post goed doorneemt dan weet je het antwoord.

Okee, maar ik denk persoonlijk niet dat hij zal veranderen, op een gegeven moment zal dit je teveel worden en zal dat ook je relatie kosten, of je dat nou wil of niet. En dan zou het mij niets verbazen als ie z'n broer boven jou verkiest.

dat weet ik, daar vrees ik al een tijdje voor...

Ja, maar dat is een zorg voor later, ga je daar dan pas ook druk over maken op het moment dat dat ook zover is.

Nu moet je gewoon slikken wat die broer doet. Je hoeft het niet te slikken wat je vriend doet. Als je vindt dat ie teveel zuipt, moet ie rekening met je houden,, want het is voour JOUW een probleem. Anders is het maar een egoïst.

bah, wat incestieus, woon je op urk ofzo? :D als je vriend agressief wordt dan is hij minstens net zo slecht als zijn broer, volgens mij wil je dat alleen niet in zien.

Natuurlijk zie ik dat wel in, en natuurlijk heb ik al tig keer vriendelijk gevraagd of hij minder wil drinken en niet te laat wil thuis komen. Maar met dat drinken houdt hij geen rekening. Het is zelfs zo erg dat als ik hem zeg "je hebt weer goed doorgedronken?" als hij wankelend naar me toe komt dat hij dan zegt "maar nee, ik heb amper iets gedronken".
Hij beseft het niet en begrijpt dan ook niet dat ik een avond verdrietig ben omdat hij zich volledig egoistisch opstelt tov mij.

Waarom? Als je al verwacht dat je jezelf daar later druk over moet maken is de hoop al verkeken.

dus dan is de conclusie eigenlijk; dat sowieso alle hoop verkeken is, want nu kan ze r ook vrij weinig aan doen.
Daar geloof ik niet in, ik zeg alleen niet dat je op de zaken vooruit moet lopen door te zeggen dat hij toch wel voor zn broer kiest en dat er genoeg van gaat krijgen.

Sommige dingen moet je nou eenmaal op zn beloop laten gaan, of de keuze maar alvast voor hem maken...

Hoop hebben is nooit verkeerd, ben ik helemaal met je eens. Maar als ik rationeel nadenk heeft ie toch een erg sterke band met z'n broer, en dat is iemand die z'n hele leven deel van hem zal uitmaken. De TS zegt dat ze alles al heeft geprobeerd, niets werkt, dan acht ik de kans uiterst nihil dat hij zal veranderen voor haar.

De kans is inderdaad nihil, ik weet ook wel dat hem laten kiezen tussen zijn broer of ik op niks uitdraait. Hij zou me gegarandeerd uitlachen als ik dat zou vragen.
Net belde ik hem, hij was weer bij z'n broer, gisteren ook en de dag voorheen ook :s

Uitlachen bij een vraag over een onderwerp wat jou meer dan dwars zit? Lekker dan :s

Is het altijd al zo geweest?

Uitlachen is mss wat overdreven maar hij zou me wel voor gek verklaren dat ik zoiets ook maar zou durven vragen. Niets maar dan ook niets kan ik tss hen gooien.
En ja, zo is het altijd al geweest.
Kwaad spreken, over welk detail dan ook, over zijn familie is uit den boze. Zijn moeder en zijn broer zijn heilig voor hem en hij brengt dan ook àlle tijd door met hen. Als hij niet bij mij is kan ik hem vinden of bij zijn broer of bij zijn mama.

Dan zitten er twee dingen op:

- Of je moet het leren accepteren
- Of je ziet met lede ogen aan hoe je relatie aftakelt.

Zwartwit, maar het is niet anders.

i know :(
ik zit dus met een dilemma... hoewel ik bijna zeker weet dat het tweede het meest van toepassing is...

Iemand die echt agressief is, om wat voor reden dan ook, zou ik hoe dan ook niet in mijn omgeving dulden. En helemaal niet als mijn vriend. Dat hij dronken thuiskomt, is tot daar aan toe. Maar als hij in staat is om mij te bedreigen of zelfs echt te slaan, dan kan hij linea recta de deur uit. Van iemand die zó dicht bij je staat, moet je toch altijd zeker kunnen weten dat hij je niet kwaad zal doen?!

hij zou me nooit slaan noch bedreigen, maar hij roept heel luid met een beduivelde blik en maakt zich heel erg kwaad (als hij teveel gedronken heeft dus he). en als mensen in de buurt zijn, schaamt hij zich niet, integendeel. dit terwijl ik zelf rustig blijf als ik iets wil uitpraten.

Mh, ok, als je je tenminste maar veilig voelt. Maar dit is ook al vreselijk irritant... ik zou 'm gewoon negeren als hij dronken is en het er later pas maar over hebben, of gaat dat in zo'n geval niet?

dat is wat ik nu doe, ik negeer hem en zeg dat ik moe ben. 's anderendaags hebben we het er dan ook over, in het slechtse geval doet ie alsof ie me niet begrijpt, soms verontschuldigt ie zich dan wel.

Verontschuldigen is "het ene oor in, het andere oor uit." En waarschijnlijk weet ie niet eens dat jij er zo mee zit, of hij weet het wel maar wil zich er niet op aanpassen.

Hij weet het niet, hij beseft het niet. Als ik verdrietig ben omwille van zijn gedrag tov mij, zegt hij dat ik me niet moet aanstellen, dat komt hard aan. Hij valt altijd uit de lucht alsof ik iets verzin.
Als hij zich verontschuldigt, heb ik een goed gevoel alsof het uitgepraat is maar eigenlijk besef ik achteraf dat het steeds opnieuw gebeurt... het is net een vicieuze cirkel.
Soms denk ik echt wel dat ik me aanstel en wil ik het goedmaken en relativeer ik en probeer ik onverschillig te doen maar keer op keer besef ik dat ik daar niet gelukkig mee ben...
Misschien is het pas nu, na 3 j. dat ik besef dat hij me toch niet zo gelukkig maakt als ik toen dacht :(

Ik denk dat die laatste zin heel erg waar is.

Ik vrees het ook...
Kzou in elk geval nooit zo doen als hij, noch het (blijven) accepteren van iem die zo dicht bij mij staat.

misschien kan je met je zus samen een keer met broer konijn gaan praten? als je zus tenminste ook weet wat je dwars zit.

en misschien komt broer konijn daardoor wel in rustiger vaarwater, en je vriend dus ook.

Jouw vriend is veel te makkelijk beïnvloedbaar, vooral door zijn broer en bewust of niet, daar wordt misbruik van gemaakt.
Dat jouw vriend moet rijden na het uitgaan(als hij gedronken heeft, heb je hem daar wel eens op aangesproken, want als ik een vriendin zou hebben en ik hoorde dat ze met veel alcohol achter het stuur zou kruipen, dan zou er in mij echt iets knappen. Dat is spelen met je leven en echt ontzettend stom om te doen.

Verder zeg je dat hij zijn broer boven alles en iedereen verkiest en een voorbeeld is voor hem. Is er echt geen één mogelijkheid waarmee hij in kan zien dat zijn broer het slechte voorbeeld heeft en door zijn acties jou ongelukkig maakt? Als je zegt dat dreigen met maatregelen voor de reltatie geen zin heeft omdat hij dan toch voor zijn broer zou kiezen, dan betekent dat dus dat het hem eigenlijk niet veel kan schelen of jij nu wel of niet zijn vriendin bent (even heel erg zwart/wit gesteld natuurlijk, maar zeker met een kern van waarheid).
Lekkere gedachte om mee te leven lijkt me dit, dat het lijkt alsof ik in deze situatie niet zou willen werken aan hoe het beter kan en in jouw ogen ook moet om toekomst in de relatie te houden.

En hoe denk zijn broer eigenlijk over jou? Heeft hij ook een probleem met jou, of heb jij alleen een probleem met hem?

Ik denk dat je niet veel kan doen. Hij is de broer van je vriend, de vriend van je zus, dus hij zal altijd wel aanwezig blijven.
Zowel de relatie van je zus, als de familie van je vriend, zijn 2 soorten banden waar jij eigenlijk niet tussen mag komen. Negeer hem als het kan, accepteer hem als het moet, en blijf verder gewoon beleefd. Anders krijg je nog meer troep (met je zus of vriend).

Dat ander probleem (waar het eigenlijk wat minder over gaat hier) hoef je volgens mij helemaal niet te negeren. Rijden onder invloed, van iemand die zo kort bij je staat, hoef je nooit te accepteren. Mag je volgens mij ook nooit accepteren. Zonder er te vaak ruzie over te maken: geef hem toch liefst iedere keer dat het gebeurt goed op zijn kop. Iedere keer, altijd, dat is de beste (en enige) manier om daarover heel erg duidelijk te zijn.

Misschien verwacht je vriend wel dat je, als je ergens een probleem in ziet, je ook een oplossing voorstelt. Dat hij het nooit meer zal doen is natuurlijk een oplossing. Desnoods haal je hem/hen zelf op na het stappen. Het ene pleziertje zal het andere wel waard zijn. En mannen krijgen graag oplossingen op een presenteerblaadje aangeboden.

Ik zou het uitmaken met m'n vriendin als ze niet met m'n familie overweg kan. Dus vertel het hem en hou het heft in eigen hand en maak het zelf uit met hem. Hoe eerder hoe beter.

Helemaal niet mee eens.
* Je moet NOOIT dreigen om het uit te maken, als je zelf helemaal niet wil dat het uitgaat.
* Dat hij sowieso voor zijn broer zou kiezen, lijkt me normaal. Het blijft familie, en het is enorm absurd om familie t.o.v. lief in een schaal te gaan gooien. Ik zou ook nooit mijn familie opgeven. Voor niks of niemand, dus zelfs niet voor de best mogelijke relatie.