Saisir
 

Saisir

Weken regenvolle dagen rijgen zich
vandaag aaneen. Ik vlecht je haren,
hoor je praten, ken je talen, vrees
mijn falen.
Een week zal ik niet slapen om te
belanden in jouw armen, om te
besteden aan jouw warme
domme onverstane woorden. Niemand
lijkt verbaasd over de meest normale zaken.
De regen nat, de buurman dood, de koffie
en de slager -
De afgebroken takken of de vogels die
nooit sterven. Kerf je naam maar in mijn
dode tak. Toe, doe het maar, je durft het wel.

Als ik later dood ben heb ik de wereld
nooit begrepen. Mijn liefjes zouden
nimmer meer -dan- madeliefjes zijn.

ik kreeg regenvolle moeilijk uit mn strot :o maar dat ligt vast aan mij. ik vind je woordgebruik mooi en je zinnen lopen aan één stuk door. heel fijn in ieder geval.
de koffie en de slager - wat? verder vraag ik me ook af waar de titel voor staat. wel een mooi woord/naam(?).

Ik vlecht je haren,
hoor je praten, ken je talen, vrees
mijn falen.


(y)

Aw, wat een prachtig gedicht had kunnen worden, eindig je hiermee?
1. Die dode tak klinkt maar dubieus uit de mond van een jongen :)
2. "Als ik later dood ben heb ik de wereld nooit begrepen" is niet echt grammaticaal correct, en voegt ook niet echt een grootse originele gedachte toe, dus vloekt het met alles wat ervoor kwam.
3. De laatste zin is eveneens een vage anticlimax.

Tot zover het slechte nieuws. Het goede nieuws is dat de rest een pareltje op zichzelf is, een bundel-gedicht. OK, je eerste zin is ook niet zo super, zoals Bird-one dat al ontmaskerde :) Maar daarna! Ik vlecht je haren etc, dat klinkt, dat loopt, dat bruist. Het straalt gevoel uit: niet alleen het verlangen naar een geliefde, maar ook het saaie leven in een (dorps?)gemeenschap. De vogels die nooit sterven: een leuke gedachte die doet nadenken.

Jammer van je einde dus; probeer dat nog eens opnieuw.

Ik vind hem super, ik zou het einde zeker niet veranderen, past perfect bij de- als ik dat zo mag benoemen- doordeweekse sfeer van het gedicht.

Bedankt voor de reacties, hier kan ik wat mee!

gezweetwel: 1: :o zo had ik het niet bedoeld maar het voegt wel weer een leuke dimensie toe aan het gedicht eigenlijk.
2+3: je hebt wel gelijk denk ik.. moet er even over denken.

De eerste zin verander ik misschien nog in ' Weken vol met regendagen (..) '

Hm, die vind ik ook niet erg pakkend. Maar ik weet het niet. Het middenstuk is in ieder geval wel echt heel mooi, het leest heerlijk en je schept een mooi beeld. En dan het slot:
Als ik later dood ben heb ik de wereld
nooit begrepen. is misschien niet helemaal correct, maar stoor je je er aan, Gezweetwel? Ik noem het gewoon dichterlijke vrijheid. Ook vind ik de laatste zin helemaal niet zo'n vage anti-climax, ik vind het best mooi gevonden. Enkel dit stukje vind ik wat dubieus:
Kerf je naam maar in mijn
dode tak. Toe, doe het maar, je durft het wel. en dan met name die laatste zin, die komt op mij te kinderachtig over: het past niet in de toon van de rest van het gedicht. En kun je van mijn dode tak niet simpelweg de dode tak maken? :o

Maar het is niet enkel de grammaticale incorrectheid die me stoort, enkel dat het nog eens samenhangt met het feit dat de gedachte niet zo origineel is.

'Als ik later dood ben' was meer een verwijzing naar het meer gangbare 'Als ik later groot ben', voor zover dat niet duidelijk was.

Reem: dankjewel! ik maak er 'een dode tak' van, denk ik, zodat niemand er meer dubieuze gedachten op na houdt :)

Ik weet 't niet, ik vind het daar niet zo mooi dat je twee keer kort na elkaar "tak" gebruikt, als ik jou was, zocht ik een ander woord, misschien een synoniem

Mm, ik vind 'm eigenlijk heel af, en ontzettend mooi...