Mon cauchemar de Noël
 

C'était un cauchemar, non?

Er is stoom die mijn gelaat verhult,
een stroom die buldert met mijn
stem: ‘verlaat me niet’ maar
zwakjes zwaait met hem
het beeld weg

naar Parijs: mijn pinpasje kapot, ‘n
verlaten telefooncel werkt wel maar
wij te onbeholpen en hoe kunnen we
nog kleding kopen? Overmorgen
is het Kerst en hé,
ik val

en lig in bed met hem, o jee
we zijn zo opgewonden naakt
geraakt en bedrijven Eerste Kerst-
dag, hij houdt van me
maar

hij moet gaan. Mijn hoofd
barricadeert de lawine van geweld
en al had hij het allang verteld, ik
was dit bevroren bad vergeten.

Hoe kon ik weten
dat ik naast je sliep?

Omfg wat is dit mooi :(. Ik kan me niet herinneren dat jij ooit eerder zóiets moois hebt geschreven. Zodra ik in staat bent te reageren (de volgende keer als ik het lees) zal ik dat nog doen.

Ik vind hem ook heel mooi, maar het is wel storend dat je 3x voor het woord "maar" geen komma hebt geplaatst. Weet niet of dat de bedoeling was? Verder heb je alles echt heel mooi beschreven :D En de titel vind ik ook erg goed bij het gedicht passen, aangezien het zich voor een deel in Parijs afspeelt. (y)

Nou, dat wilde ik dus ook zeggen: ik kan me niet herinneren dat ik ooit eerder zo onder de indruk was van iets dat jij hebt geschreven.

Dit stukje stoort me:

hij houdt van me
maar

hij moet gaan.

Als wending vind ik dat te slap, te stijfjes beschreven. Cliché zelfs. Het is te direct, maar niet op een manier die ik vind passen in het gedicht. Want dat lijkt eerder op een warrig moeras van gedachten en gevoelens, dan een heldere ingeving en Verlichting.

De eerste strofe las ik instinctief als:

Er is stoom die mijn gelaat verhult,
en een stroom die buldert met mijn
stem:

Welke van de twee ik mooier vind? Ik neig zelf naar wat ik zelf dacht te lezen, maar misschien is het minder passend in jouw visie. (het is nogal een brute aanpassing en dat besef ik me).

"Zwakjes zwaait met hem het beeld weg" en, "we zijn zo opgewonden naakt" heerlijk <333.

Wow. straks maar nog een keertje lezen :D.

edit: en dan te bedenken dat ik dit eigenlijk niet wilde lezen omdat ik wat moest opzoeken :eek:

Ik las jouw gedicht snel door en toen de reacties erop en ik dacht: Huh? Wat mis ik?

Toen las ik jouw gedicht beter en nog een keer en toen begreep ik het. Ja, het is toch een mooi gedicht.

Ik struikelde wel wat over het stoom/ stroom gebeuren...

(y)

En er zit nog zoveel meer in dit gedicht. Ja, dit is echt goed.

... en een Franse titel is altijd leuk natuurlijk :)

Er is stoom die zou op mij natuurlijker overkomen als er nog een lidwoord voor stoom zou staan.

Verder sluit ik me bij alle lof aan (y)

Haha, eigenlijk vind ik dat soms een beetje pseudo... :bloos:

Bedankt voor jullie reacties. :)
Scrooping~paper: die niet-komma's heb ik wel bewust gedaan ja, omdat het mijn bedoeling was om alles snel in elkaar te laten overlopen.
Halogeen: ik begrijp wel dat je die regels er enigszins buiten vindt vallen omdat de rest redelijk vaag blijft. Dat heldere moment echter, het 'doordringen' van de waarheid, wilde ik zo direct mogelijk beschrijven omdat het als een klap moest komen: de waarheid was al sinds strofe 1 aanwezig, maar werd volkomen vergeten en kon alleen maar doordringen als het heel duidelijk was. Hiervoor heb ik dus wel bewust gekozen.
Vidaaa: misschien wil ik dit wel niet natuurlijk laten overkomen. ;)
Gezweetwel: vind je het hier dan ook pseudo?

Goh, voor mij is het geen noodzakelijke titel, da's alles. Maar waarom heb je dan voor die titel gekozen? En waarom in het Frans?

Ik sluit me aan bij iedereen die al eerder gezegd heeft dat het mooi is, dus ter overvloede:

Het is prachtig :)

Ik neem aan dat niet iedereen zomaar weet wat 'un cauchemar' betekent (namelijk een nachtmerrie). Dezelfde titel in het Nederlands zou het gedicht zelf immers veel minder spannend maken. Verder vind ik 'cauchemar' een mooi woord en houd ik van Frans. Bovendien speelt een gedeelte van het gedicht zich ook nog eens af in Parijs.

Prachtig, die sfeer, hoe die inhoud in verschillende strofes wordt opgesplitst, hoe je hedendaagse woorden toch boeiend in poëzie omzet (pinpasje,...), hoe het raakt en helemaal klopt; hoe ik me er geen vragen bij stel.

vanaf 'en lig in bed met hem, o jee' vind ik 'm echt geweldig. het bovenste is niet slecht. maar ook ik struikelden over stoom/stroom en dat laatste raakt me meer.
dat je die komma's weg hebt gelaten, vind ik erg logisch want nu lees ik het ook vlotter dan wanneer er komma's hadden gestaan. en ik houd niet altijd van franse titels (gedeeltelijk ook omdat ik slecht in frans ben), maar hier vind 'm ik mooi. ook omdat het niet zomaar een franse titel is (het gedicht speelt zich (gedeeltelijk?) af in Parijs en het zijn mooie woorden).

Ik vind juist die beginstrofes heel mooi. Je verhaalt eigenlijk een droom, is het niet? Dat wist ik eerst niet, maar opzich is de sfeer genoeg om dat te vertellen. De vorm lijkt trouwens ergens op een wolkje, maar dat was vast niet expres.

Ik vind het echt een heel prachtig gedicht, je neemt de lezer bij de hand en neemt hem mee naar jouw verhaal. Ik vind alleen niet (en daarom wachtte ik zo lang met reageren, ik zocht naar wat iedereen zo apart en geweldig en anders vond in dit gedicht) dat je nooit eerder zoiets moois hebt geschreven (en dat is een compliment, hoor:)). Je hebt een paar andere gedichten die ik op hun eigen manier even mooi vind.

Mooie verstopte rijm steeds en alliteraties en halfrijm ook.

(ik spring van de hak op de tak)

Eigenlijk vind ik de twee strofes van:

Niet zo heel erg mooi, maar dat is mijn persoonlijke smaak ( ik heb het liever een beetje mooi verwoord, een beetje met poespas hier en daar en een beetje dromerig, zoals in de rest van de strofes)

De zin 'en zwakjes waait met hem het beeld weg'
Vind ik werkelijk een subliem gevonden zin ( of beeld ). het gedicht heeft iets over zich waar ik mijn vinger niet echt op kan leggen maar wat me wel erg aanstaat. ( De vraag wat waar is en wat gedroomd is wellicht)

Dat had ik ook ja. Vind de manier waarop je als lezer een beetje over de woorden valt af en toe (had ik tenminste) erg mooi. Dat het niet zo'n smooth gedicht is, maar wat stug, net als het onderwerp.

Mooi ja.

Ik vind wel dat de tweede strofe ietwat 'harder' is dan de rest. Dat stoorde me eerst, maar na een paar keer lezen vind ik het toch wel gepast. Denk ik.

Verder vind ik m heel mooi ja, maar ik geloof toch niet dat dit het mooiste is wat ik van je heb gelezen.

Ja, dat ben ik dus met porcelain eens :)

Ik had dit gedicht een paar dagen geleden al gelezen, en er toen geen reactie op gepost omdat ik net thuis was en moe en etc.
Het woord cauchemar moest ik even opzoeken, maar vind ik nu zeer toepasselijk (ik bedoel nu niet dat ik je gedicht een nachtmerrie vind).

Ik vind het mooi, maar kan verder niet zeggen waarom. Is het een belediging als ik zeg dat het me doet denken aan een romantische Hollywoodfilm? Ik zeg dit niet om het een belediging te laten zijn. Het nonchalante, in het 'hé,' het 'o jee' maakt het geheel wat luchtiger en daarom leest het makkelijker, denk ik niet dat ik de laatste tijd teveel gedichten over de liefde heb gelezen.

'Naakt geraakt' is goede rijm.

Dank jullie wel voor jullie reacties.
Ik moest wel lachen toen Porcelain zei dat ze mijn gedicht op een wolkje vond lijken. :D
Fri: alleen de laatste twee regels zijn waar - de rest is allemaal droom/nachtmerrie. :)