Zelfbeschermingsmechanisme
 

Ik heb met alles wat ik heb meegemaakt en de tijd een soort automatisch zelfbeschermingsmechanisme ontwikkeld.

Op het moment dat het kut met me gaat voel ik geen liefde meer, voor niemand, dan 'bestaat' dat gevoel niet. Dit zodat niemand mij kan kwetsen omdat ik ook van niemand hou op dat moment...

Hebben jullie ook van dit soort automatische dingen die je ookal wil je het inmiddels niet meer kunt tegenhouden door alles wat je hebt meegemaakt?

Ja, ik zie mensen vaak als logische systemen.

Het is niet logisch voor hun van mij te houden; ik ben niet aantrekkelijk en niet grappig.

Het is logisch voor hun om mij te benutten als dat mogelijk is.

Het is niet logisch voor hun om betrouwbaar te zijn; ze existeren om zichzelf in stand te houden en voordeel te doen ten koste van anderen (ik beteken logischerwijs weinig voor ze).

Etc, etc, etc .. ik hou niet van mensen en vertrouw ze in principe nooit. Betekent niet dat ik onaardig ben oid, maar ik verwacht niks van mensen.

ja
als ik down of stressie ben ga ik eten :s ; als iemand me uitlacht draai ik me om en ga weg,
ik heb wel zo'n heleboel dingen die logischerwijs op elkaar volgen, oorzaak/gevolg.
en ik kan ze niet ontwijken, "eefje, as ge nu uw kamer binnenoopt dan ga je de pc opzetten, ga nou ff in de tuin leren!" werkt niet :D :(

maar dat je vriendin neit met jou zou willen zoenen heeft opzich niets te maken met het feit dat je geen vertrouwen in mensen hebt.
het heeft te maken met het feit dat je geen vertrouwen in jezelf hebt...

Jah, oke... maar je kan je problemen zo groot maken als je zelf wil... Als iemand mij uitlacht zie ik er vaak de lol nog van in ook en ga ik er luchtig mee om... daarbij denk ik scheit wat mensen van mn vinden... ik doe zoals ik ben en dat hebben ze maar te accepteren...
ik ga me niet inhouden omdat ik bang ben dat ze me uit zouden gaan kunnen lachen.. snap je??

het is lastig om emoties te hebben, het doet alleen maar pijn om emoties te hebben
iedereen om je heen verdrietig, boosa, agressief....
het is alleen maar lastig

Ja, zo denk ik er precies ook over! :(

Ripper

En hoe ga jij ermee om?

Ik trek me helemaal terug. Ik leef als het ware in een sociaal isolement. Ik ga mijn eigen gang, ben altijd stil (en alleen) en praat met niemand. Ik wil zo weinig mogelijk met anderen te maken hebben.

Ripper

ik hou me niet in, ik heb gewoon geen zin om tijd te verspillen aan mensen die vinden dat ze grapjes moeten maken over mij. dat weggaan doe ik alleen als het echt iets is waar ik sterk van overtuigd ben ofzo. als ze gewoon lachen van ' ze doet weer gestoord' dan boeit me dat weinig

Same here :/

Hoewel dat laatste bij mij niet zo erg is, toch trek ik me vaak terug. Maar is er in het verleden dan iets ergs gebeurd?

(= contradictio in terminis)

hee,Marc: idioot :p

mensen zijn helemaal niet logisch!!!

zelfs wiskundigen zijn onlogisch, geen touw aan vast te knopen. :rolleyes:

Hmz.. maar dat is allemaal niet echt wat ik bedoel..

Kijk, ik voel liefde gewoon, dat is een bekend gevoel voor mij..

Maar op het moment dat het rot met mij gaat, ben ik ook xtra bang gekwetst te worden.. Dit is al vanaf heel jong.. Daarom heeft mijn eigen geest tegen mijn wil in daar een soort mechanisme voor gemaakt.. dat wanneer ik met kut voel, het gevoel liefde niet ingeschakeld kan worden, zodat er geen mensen zijn om wie ik geef, en er dus ook geen mensen zijn die me kunnen kwetsen..

Dit is dus uit pure zelfbescherming, en het is iets wat ik alleen maar kan accepteren en geen invloed op heb. Het is dus niet iets wat ik WIL en dus niet iets dat logisch is eigenlijk, maar dat automatisch in mijn geest gebeurd..

Ik heb nog niet van iemand iets echt vergelijkends gehoord.. Dat je iets niet doet uit angst, of uit trots of iets dergelijks, maar dat er iets gebeurd, waar je geen invloed op hebt...

Dat Mannuz bijv. niet verliefd wordt op meisjes omdat hij niet denkt dat iemand hem leuk kan vinden, dat dit dus automatisch gebeurd zodat hij niet afgewezen kan worden, ookal WIL hij wel verliefd worden..

Ja, Mannuz, ik geef dus maar ff een voorbeeld omdat ik het idee hebt dat men niet echt begrijpt wat ik nu precies bedoel..

Idd zo een beetje als Ripper beschrijft.. dat je je maar helemaal terugtrekt zodat de wereld je niet kan schaden

Sinds mn tiende ofzo heb ik een muur om me heen. Ik sluit me volledig af voor dingen die ik niet wil. Dat is mijn manier om te overleven geloof ik.

Vertrouwen in mensen heb ik ook niet.. ja, ik vind van mezelf dat ik mensen kansen moet geven, maar vriendinnen van me moeten keer op keer mijn vertrouwen opnieuw winnen, met problemen kan ik ook niet bij hen aankloppen, niet omdat ze er niet zijn, maar omdat ik ze niet genoeg vertrouw, en ja.. komt door ervaringen..

Jep, dat ken ik.. Die muur heb ik ook gehad.. In groep 6 was ik heel open, daardoor heel kwetsbaar.. van die kwetsbaarheid is flink gebruik gemaakt door mn klas.. daarom heb ik daarna een flinke muur om me heen gebouwd, en elke keer als ik hem dan weer een stukje afbrak, er een gaatje in liet komen, werd ik weer opnieuw gekwetst. Tot ik leerde dat ik mezelf niet moet verschuilen achter een muurtje, omdat pijn me dan bij de kleinste opening alleen al uit angst sneller kan raken..

Ik heb nu een heel laag muurtje, die alleen bepaalde mensen tegenhoud, maar inmiddels zijn er heel wat mensen die wel door het muurtje heen kunnen stappen, alleen moeten ze dan wel steeds even laten zien dat ze te vertrouwen zijn..

tot nu toe zijn er twee mensen door mijn muren heengekomen; een leraar en mijn allerbeste vriendin. Verder helemaal niemand. Nooit. Dat is veel te gevaarlijk voor me.

Ik zelf kan mensen alleen doorlaten na een 'test' ...

één vriendin heeft die 'test' dorstaan na mij in een tijd dat ik haar eigenlijk links liet liggen mij niet te laten vallen, dit heeft haar trouw bewezen..

Een andere vriendin heeft de test door staan door zich heel kwetsbaar op te stellen tegenover mij, te laten blijken dat ze onzeker was of ik haar wel aardig vond en wou steunen en al die dingen..

een andere vriendin heeft de test doorstaan door in huilen uit te barsten en te roepen dat ze echt niet zonder me kon nadat ik haar vertelde dak weleens liever dood dan levend was..

Verder heeft mn vriend mn vertrouwen inmiddels ook van me gewonnen..

en mn ouders hebben hun waarde in de afgelopen week weer eens bewezen, toen je me echt bij elkaar kon vegen, en zij dit hebben gedaan en me weer hebben opgebouwd zeg maar..

En zo merk ik dat mensen in eerste instantie onbewust zo'n 'test' doorstaan, en ik ze daarna makkelijker binnen kan laten, mijn muur kan laten passeren. Maar nog altijd hou IK de macht, en wil ik ze dr niet hebben, komen ze dr niet in..

ik heb geen test.. ik heb geen deur in de muur zitten. de enige mensen die binnen de muren komen zijn er eigenhandig overheen geklommen.

dan liggen jouw criteria nog een stuk hoger dan de mijne.. maar met de tijd zal dit versoepelen, met ervaring en dergelijke..

en bovendien, dat die mensen eroverheen zijn geklommen betekent dat er dus wel een opening is in jouw muur, alleen zit deze nog heel erg hoog..

Ja, dat is waar, maar ik bedoel te zeggen dat ik nooit iemand uit mezelf naar binnen zal laten. Ik vind het wel best zo. Alleen in een vlaag van verstandsverbijstering zal ik iemand toestaan om dichterbij te komen.

Voor jou lijken wiskundigen alleen maar onlogisch omdat jij als geologe in spe geen flauw idee hebt waar ze over praten. :D

Mensen zijn erg logisch, meer dan je denkt.

Het is fout, maar ik doe dat deels bewust, deels onbewust ook.

Ik kan er niet tegen als ik gekwetst word, het raakt me namelijk elke keer harder. Het is dat ik nu absoluut mijn best doe mijn gedachten en gevoelens te ordenen, want anders ben ik zelfs een gevaar voor anderen.

Van een mug kan zo een olifant worden; als iemand mij iets aandeed, in welke vorm dan ook, wou ik het wel 10 keer zo hard terug doen (omdat ik het ook zo erg ondervond).

Het is heel moeilijk om daar boven te staan en voor jezelf te constateren dat het eigenlijk logisch is hoe dingen gelopen zijn en dat het nutteloos is jezelf er rot en kwaad over te voelen. Maakt niet uit of je nu gekwetst word, doordat mensen je niet accepteren, of je beste vriend / vriendin jou in de steek laat; meestal zit er een logische verklaring achter.

Maar ik ben ook dikwijls bang dat wanneer ik in de 'buitenwereld' ben toch weer mijn controle verlies en me laat raken :/

Iedereen heeft dit hetzij in mindere of meerdere mate.
Het is te vergeiljken met spreekbeurt houden, worden uitgelachen. Daarna ben je bang om spreekbeurten te houden.

2 manieren, ontkennen + rare reacties van jezelf

Of teruggaan naar wanneer het gebeurd is, dan weet je waarom je bang bent. Dan voor jezelf iets verzinnen om het vertrouwen terug te winnen.

Dus bijvoorbeeld je eerstvolgende spreekbeurt supergoed uit je hoofdleren dat je hem helemaal kent en als je dichtklapt teruggaan waarom je bang bent en wat je allemaal hebt gedaan om erboven op te komen. Je zal zien dat je minder bang bent, mits je je goed voorberreid.

Dit is met alles zo, geslagen worden, niet gewenst zijn enz.
Pas na de pubertijd kan je er mee omgaan. Daarvoor gebruik je de afweermechanismen opgedaan in je kinder tijd.

pfrt, als je zo gaat veralgemenen kan je evengoed zeggen dat heel de wereld dom is

je voorbeeld ff weerleggen (eerste post)

een vriend van me is niet aantrekkelijk of grappig (tes ene van Maastricht :rolleyes: ) maar ik vind em heeeeeeel fijn en ik heb em testrakjes heel de tijd zitten opvrolijken voor fysica. totaal onlogische criteria want iemand anders kan ik om die reden totaal niet luchten

wij moesten een herbarium maken voor plantkunde, en die mensen van geografie moesten het later afgeven en nu gebruikt een jongen van hen een paar van mijn plantjes terwijl ik het waarschijnlijk moet verbeteren en terug moet afgeven, maar anders was die jongen gebuisd enzo.
zelfbehoud?

ik overtuig je waarschijnlijk toch ni.