angst om te worden verlaten
 

Ik word er gewoon misselijk van. Zit er al dagen aan te denken, en kan mijn gedachten er niet vanaf houden...

Ik haal vanalles in mijn hoofd. Denk een aanwijzing te vinden in alles wat hij zegt of doet. Allemaal grote onzin, want ik weet best dat hij van me houdt en me niet kwijt wil. Daarbij, dat zegt hij zelf!

Ik ben bang dat mijn vriend bij me weggaat. En eigenlijk heb ik helemaal geen reden om daar bang voor te zijn. Het liefst wil ik gewoon zeker zijn van het feit dat ik nog minstens een jaar bij me blijft, maar die zekerheid kan niks en niemand me geven.

Het is vast heel normaal, en velen onder jullie zullen het herkennen. Maar hoe ga ik hiermee om? Of eigenlijk, hoe gaan jullie hiermee om? Want ik word gek van mezelf, en wil niet dat dit mijn relatie gaat verpesten!

Nagaan waarom je er bang voor bent. En het met hem bespreken. Steeds proberen logisch na te denken, vooral wanneer je door hebt dat je vanuit die 'angst' denkt. Proberen te accepteren dat je het nooit voor 100% zeker kunt weten en het met maximaal 99,9% zult moeten doen.

Bedenk dat een relatie meer kans van slagen heeft als beide partijen en volledig voor gaan. (wat dus naar wat ik begrijp bij jou het geval is)

Ik kan die angst ook wel eens hebben in bepaalde buien. Of niet zozeer om door hem verlaten te worden, maar meer de angst hem om wat voor reden dan ook en op wat voor manier dan ook kwijt te raken. De angst niet zonder hem te kunnen. Ik weet dat hij me echt niet zomaar zou verlaten, ik heb echt wel genoeg vertrouwen in onze relatie, en zeker nu we al langer een relatie hebben weet ik ook dat een relatie heel veel kan hebben voordat die sneuveld. Maar het is gewoon de nergens op gebaseerde angst opeens zonder hem te moeten.

Die angst kan dan ook heel opeens op komen zetten, terwijl ik wéét dat die nergens op gebaseerd is. Die angst komt dan ook deels voort uit de angst verkeerde beslissingen te maken in de toekomst, ook wat betreft onze relatie. En dus heb ik op zo'n moment heel veel zekerheid en bevestiging nodig. Waardoor ik hem kan gaan claimen of allemaal problemen in de toekomst voorzie die er op dat moment nog niet eens toe doen of uberhaupt ergens op gebaseerd zijn. Best vervelend zulke momenten, zowel voor mij als voor hem. Gelukkig kan ik er heel goed met hem over praten, waardoor dingen voor hem iets duidelijker worden op zo'n moment. Maar vooral voor mij helpt het te relativeren en mezelf weer een beetje onder controle te krijgen.

Dus het belangrijkste is iig er met hem over te praten. Vertel hem wat er op zo'n moment in je omgaat en probeer uit te zoeken waar die angst vandaan komt en of die ergens op gebaseerd is. Dan kun je hem dat ook uitleggen en wordt het voor hem ook iets tastbaarder. En probeer je gevoelens en gedachten te relativeren, want dat is meestal nog het belangrijkste, júist omdat die gedachten nergens op gebaseerd zijn.

Kan het niet zijn dat je angsten afkomstig zijn aan het verkeerd lopen van vorige relaties? Heeft je ex je verlaten voor een reden die je niet duidelijk is ofzo, of is een ex vreemdgegaan? Of misschien zijn er andere dingen nu in je leven die ervoor zorgen dat je bang bent om opeens alleen te zijn. Dat je een moeilijke of stressvolle tijd doormaakt of ruzie hebt met je ouders of vriendinnen en gewoon iemand hard nodig hebt die er voor je is.

Het is wel normaal om onzeker te zijn als je heel gek bent van iemand. Maar zoals jij zegt dat je achter alles wat hij zegt iets zoekt, dan lijkt het me toch dat je gewoon moeite hebt mensen te vertrouwen. In dat geval moet je dieper zoeken dan in jullie relatie. Met hem praten helpt, maar misschien voelt hij zich uiteindelijk ook radeloos als jij je zo slecht blijft voelen ondanks dat hij je steeds probeert gerust te stellen.

Denk eens na aan wat die angst enzo kan liggen..

WAt je zegt herken ik wel heel erg eigenlijk
Mijn vriend en ik zijn nu voor de 2e keer bij elkaar nadat hij het de eerste keer had uitgemaakt omdat hij bang was om vreemd te gaan en me liever kwijt was als DE vriendin dan als vriendin...
Ik had het helemaal niet aan zien komen enzo en ben nu ook ontzettend bang dat het weer gebeurt dat het ineens over is.

Ik probeer er wel met hem over te praten en hij blijt maar zeggen hoeveel ik voor hem beteken enzo maar in het halve jaar dat het is uitgeweest heeft hij overduidelijk de slet uitgehangen zo ook op de intro waar ie een hoop met een meid heeft uitgespookt die numorgen mee gaat op studiereis naar Londen en ik ben gewoon bang dat hij vreemd gaat ..
Als ik dat tegen hem zeg dat ik daarmee zit dan luistert hij wel enzo en probeert hij al mijn zorgen weg te praten en mij duidelijk te maken dat het echt wel goed zit tussen ons en dat helpt wel voor mijn gevoel... Soms zijn er wel zo van die momenten dat ik denk woow wat reageer je ongeinteresseerd enzo en dan ben ik daar wel eens bang voor maar zolang je er met je vriend over kan praten en hij je serieus neemt kun je die gevoelens best wegkrijgen

Ik herken je angst ook heel erg. Ik heb dit in al mijn relaties eigenlijk gehad. Bij mij is het puur mijn eigen onzekerheid. Mijn exen waren allemaal zo trouw en toegewijd als wat, maar ik bleef twijfels houden. Ik denk wel dat dat voor een deel ook pubertijd was, maar ook nu bij mijn nieuwe vriend ben ik nog steeds best bang dat hij er een punt achter zet. Zodra ik niet bij hem ben, ben ik eigenlijk bang dat er iets misgaat. Of het nou is dat hij een leuker meisje tegenkomt, of dat hij gewoon op me uitgekeken raakt. Erg vervelend, maar ik probeer op het moment dat ik zo'n angst op voel komen eerst rationeel na te denken of er echt gegronde redenen zijn om aan zijn gevoelens te twijfelen voor ik iets tegen hem zeg. Als het gevoel blijft probeer ik er met hem over te praten en tot nu toe reageert hij hardstikke super.

die angst heb ik niet

ik ken mezelf en weet dat ik, wat er ook gebeurd, er wel overheen kom, en er genoeg andere leuke mannen zijn die ook geintereseerd in mij zijn

ja oke, het is even kut, maar als hij je verlaat, wil hij je niet, en dan verdien je beter

Ja..ik herken het ook..
maar komt denk ik voort uit dat je onzeker bent
ben ik ook namelijk..
en dan ga ik heel bezitterig en jaloers doen enz..en dat is niet egt goed..

zijn jullie nog niet zo lang samen?
Volgens mij moet dat ook wel groeien, namelijk.

tsjah, door al die angst kan je niet genieten.
Dit zegt al genoeg, doe er wat aan.
Geniet nu van dit moment, als je ooit wordt verlaten so be it, dan heb je nu in ieder geval een leuke tijd gehad

carpe diem

plx?

bedankt voor jullie reacties!
Ik heb met mn vriend gepraat, en dat scheelde echt heel veel!! Bedankt voor die tip. Hij nam het heel goed op en verzekerde me nog meer dat ikm echt niet bang hoef te zijn dat ie bij me weggaat.
En eigenlijk heb ik het sindsdien wel een beetje geaccepteerd.. Ook doordat mensen hier boven schreven dat iuk maar beter kan genieten (want dat lukt niet als je je zo rot voelt) en als het uitgaat, nou dan is het zo.. Hebben jullie wel gelijk in. Ik heb me afgevraagd wat er dan zou gebeuren als het uitgaat. Nou waars voel ik me dan rot, maar dan vergaat de wereld nog niet.
En het komt idd denk ik door een vorige relatie, die heel plotseling met veel ruzie uitging.
En ook heb ik nog niet zo lang een relatie, 3 maanden. Dus ik hoop dat het zoals bij sommige van jullie, gewoon moet groeien.
Ik weet in ieder geval zeker dat het nu gewoon goed zit, en mocht dat ooit anders worden, dan zien we dan wel weer verder (das wel moeilijk te begrijpen voor mij, maar tis wel zo).
Heel erg bedankt iig voor jullie reacties!

People van scholieren.com forum @ ur service (y)