Wat is jouw grootste angst?
 

Ik ben niet echt ergens heel bang voor, maar mijn grootste angst is denk ik ergens opgesloten achterblijven terwijl niemand weet waar je bent. Gelukkig is de kans dat dat gebeurd zeer klein :p

Dat iemand ooit achter al me geheimen komt.

Dat is me grootste dacht ik.

ik weet het niet, zit er een tijdje over na te denken..

ik denk dat dat bij mij per moment verschilt eigenlijk.. maar ik denk in ieder geval op dit moment angst om iedereen kwijt te raken, alleen over te blijven.

Ik heb geen grote angsten.

Alleen zijn

Ik denk om eens helemaal gek te worden.

Ook dat ik ergens opgesloten word en er niet meer uitkom. Verder heb ik niet echt een gróte angst ergens voor.

t

Dat ik mijn handen kwijt geraak

sorry voor de spelfout... :rolleyes:

dat ik mn vriendschappen helemaal verpest..
dat ik een giga fout maak tijdens mn dienst :s

dat ik nooit meer 'normaal' word

op dit moment dat ben ik er wel bang voor dat het bedrijf waar ik nu zit binnen nu een een paar weken gaat meedelen dat onze afdeling weg gaat. (n) Voor de rest geen grote angsten (y)

en wanneer ben je 'normaal' dan? :confused: Denk dat dat voor iedereen anders ligt dus nogal lastig in te vullen zoiets :o

Dat ik werkelijk niets waard ben is mijn grootste angst. Ik vond al met enige regelmaat dat ik niet veel waard was , echter weet ik dat dit een subjectieve (gesocialiseerde) mening is. Ik ben echter wel bang , dat dit objectief ook zo is. Alhoewel ik nu een behoorlijk "gelukkige" cynicus ben geworden die af en toe ook stoicijns te noemen is , raakt deze angst me niet meer zo vaak als voorheen , maar is ze echter niet geheel verdwenen. Ik lach er nu wat vaker om , en dat werkt best wel. Ik vind dat je als mens niet altijd zo doorstastend aan je waardeoordelen moet blijven hangen , en gewoon met regelmaat afstand moet nemen van de dingen die je zo raken. Je kunt er afstand van nemen , door het bijvoorbeeld in een ander daglicht te plaatsen. Reflecteer eens met een ander kleurtje en je zult zien dat je niet zo zwart/wit bent. ;)

Dat ik op bepaalde vlakken ga veranderen...

En sociale contacten.

Iemand die niet van mening veranderd, heeft niets geleerd.

En verder kan ik me wel vinden in je verhaal... cynisme is een handige dekmantel (Y)
Maar wordt jij het nooit moe?

Pfff breek me de bek niet open. Ik heb blijkbaar zo'n krachtig onderbewustzijn en nog niet alle blokkades in mijn systeem opgelost, dat dit me dagelijks veel energie kost. Maar ik word wel telkens een stukje sterker en langzamerhand stijgt mijn energievoorraad naar een werkbaar en leefbaar geheel. Ik ben eigenlijk meer een cynicus geworden omdat ik een soort van idealist ben met negatieve ervaringen. Idealisten hebben het moeilijk in deze wereld. ;)

dat de mensen van wie ik hou doodgaan (en ik alleen achterblijf)

Yep, dat is ook mijn grootste angst

Mijn dierbaren kwijtraken. Duh.

Ik reken mijn vrienden overigens niet tot mijn dierbaren.

Mezelf kwijtraken..

dat ik weer ziek word.

schuldig bevonden worden voor een ernstig misdrijf maar niks gedaan hebben

en dat ik mijn grote liefde verlies door mijn contactstoornis.

Dat er 's nachts iets knapt in mn kop, hersenbloeding oid, en dat ik dan een triangeljosti word
Zo iemand die gewassen en gevoerd moet worden :( (n)

:o

Als mij dat zou gebeuren ga ik Herman Brood achterna denk ik :o

Idealist met negatieve ervaringen... ook mooi gezegd. Ik vraag me alleen af of we inderdaad stukje bij beetje sterker worden of gewoon meer verbitterd.

Grootste angst?

Levend verbranden.

appart is het dan wel weer dat ik littekens van oude brandwonden juist weer heel erg interessant vind.. majah...

ook mijn grootste angst (maar heb er wel meer, maar deze overheerst)...Daarna komt denk ik de angst om stage te lopen (dat k me dan beoordeeld voel, is ook zo, maar daar ben ik wel bang voor)

Dat ik hier weg moet op korte termijn of dat ik niets anders vindt op lange termijn...

Dat ik terugval.

Juh, eerst jezelf met hulp van de zusters naar het dak van het verzorgingshuis laten brengen en als ze even niet kijken met je kinnetje plakgas geven en eraf jagen

sociale angst

Een foute beslissing maken in een keuze die verstrekkende gevolgen heeft.

dat ik ziek wordt..
naar een ziekenhuis moet met injectienaalden enzow..
ben ik egt zooo bang voor
ik weet niet wrom
maar dat is egt een soort trauma van me :bloos:

Alleen overblijven.

Rachel: "Chandler, Monica broke my new lamp!"
Chandler: "Neat. I'm gonna die alone!"
Rachel: "...Okay, you win.."

Zodra ik mezelf ga opfokke kan ik overal bang om zijn, of nahjah, over de meeste dingen, en voornamelijk dan de toekomst.. Dus probeer ik maar niet te veel na te denke ;)

Vragen of ze het voor je doen, als je een beetje begripvolle familie of zuster hebt rijden ze je vast even naar boven :o

Dat zijn verschillende dingen dekn ik.
Terugvallen in mijn eerdere gevoel
Een kasplant worden
Dierbaren verliezen
Helemaal alleen zijn en blijven

En het idee dat ik hier voor de rest van mijn leven moet blijven, dat ik hier kinderen krijg en trouw en oud wordt en zo, benauwd.
Ik denk dat ik dus ook bang ben om echt hier te blijven.
Heel raar eigenlijk.

Iedereen wegjagen en alleen achterblijven.

Nou met een beetje geluk word je dat bittere gevoel vanzelf een keer zo zat , dat het je misschien lukt om dit steeds vaker en sneller achter je te laten. Tenminste ik begin dit langzamerhand steeds beter te leren , dingen loslaten. Het heeft eigenlijk helemaal geen zin om altijd verbitterd te zijn over het leven , de maatschappij , je inkomen , je beperkte vrijheid , de ambivalente houding van mensen en die van jezelf , enz , enz , enz. Bitterheid ontneemt je veels te veel van het goede dat het leven toch echt wel te bieden heeft. En verloren tijd is toch echt niet meer in te halen , dus waarom dan de tijd opvullen met bitterheid?
Goed ik weet het is makkelijk praten en dat voelen en doen toch echt wel iets anders is , maar het is echt zonde hoor. Ik ben nu op een leeftijd , dat het weer pijn kan doen , als je terugdenkt aan de tijd die ik verspeeld heb aan het verbitterd zijn of gewoon met ogenkleppen op door het leven wandelde als een soort van sarcastische clown die op alles en iedereen commentaar gaf , behalve op zichzelf. Dat wil zeggen , ik was altijd wel een meester in de (zelf)spot , maar oprechte reflecties deed ik blijkbaar niet aan. Nee joh , de schuld lag altijd bij iemand anders.

Uiteindelijk is het allemaal verspilling van tijd en liefde voor jezelf en aan dierbaren. En zoals ik al eerder zei , "you cannot unring a bell" ;)

Mijn grootste angst is om levend begraven te worden :eek:

alleen zijn en verder ben ik heel bang dat anderen mijn gedachten kunnen lezen of me stiekem haten :confused:

Ernstig ziek worden, dat is de ergste. Verder heb ik nog veel meer angsten. Ik leef voortdurend in angst.

Offtopic:

Citaat:

Tosf schreef op 02-02-2006 @ 17:10 : Iedereen wegjagen en alleen achterblijven.

Lukt je niet. En nee, dat doet er niet toe, maar ik wilde het even zeggen.

Ik weet het niet zo goed, ik ben naar ik meen niet zo snel bang. Althans, niet voor dingen. Ik denk dat ik nu het bangst ben dat het gepest op school weer begint, dat alles weer terugkomt, dat ik terugval in, laat ik het vroeger noemen, maar ik weet zeker dat dat niet gebeurt. Nu heb ik mensen, meer mensen in elk geval, die er onvoorwaardelijk voor me zijn.

Ik ben het bangst dat iedereen me laat vallen en ik alleen overblijf. Oók al.

Ik ben bang om alles waar ik aan gehecht ben ineens niet meer om me heen te hebben. De gedachte om wakker te worden in een totaal andere omgeving - zonder dat er een mogelijkheid is om terug te kunnen keren naar 'huis' - maakt me gek.

Oh, en ook wat NilsHolgersson zei.

En eigenlijk nog veel meer. Maar niet voor dingen ofzo, als het daar op aan komt, kan ik best wel wat hebben :o
Dingen die ik net al had genoemd, maar ook nog voor meer dingen. Dingen die me dan geestelijk kunnen breken. Ik zie hier op dit topic een hele hoop en denk dan: Owja, dat en dat en dat ook. Dus ik sluit me bij 75% van alle posts aan. Of is dat te veel :o

1. doodgaan

en daarna de controle verliezen

Ik ben ontzettend bang voor spinnen, maar echt een grote angst a la doodgaan, alleen overblijven hebt ik niet. Ik bedoel ik wil nog niet dood, maar denk er nooit over na en ben er niet bang voor ofzo :s

voor dood gaan heb ik in ieder geval geen angst, daarom vind ik het ook zo raar dat ik wel angsten heb. Een angst is er toch omdat je niet dood wil? dat is toch de functie van angst? of zie ik dat verkeerd?

nou ja, ik ben wel bang om te stikken of te verdinken, het gaat natuurlijk wel op de manier waarop je dood gaat. Verder ben ik soms bang voor mezelf omdat ik mezelf niet altijd kan vertrouwen. Een hele grote angst heb ik ook voor alles dat knalt (Balonnen, vuurwerk en zelfs onweer).