Alzheimer
 

Weet je nog
die oneindig lange vakanties
met evenveel dagen
als zand-
korrels op het strand
waar ik speelde met m’n emmertjes en m’n schopjes,
hoe je vermanend zei
“Enkel pootjebaden in de kleine zeetjes !”
(Want de grote was te groot
en je kon helemaal niet zwemmen).

Weet je nog
dat we lachend door het koude water waadden,
’s avonds terugkeerden naar ’t pannenkoekenhuisje,
-met onze schoenen vol met zand-
je me vertelde dat piempampoentjes
eigenlijk lieveheersbeestjes zijn
(en toch zeg ik nog altijd piempampoentjes
ondanks ’t verstrijken van de jaren).

Weet je nog
dat we toen gewoon grootmoeder en kleindochter waren?

Wauw! ik vind hem heel mooi :)
Ook rakend en vol met herinneringen!

dit stukje vond ik heel goed gevonden

het opbreken van zandkorrels vind ik leuk

verder valt het gebruik van verkleinwoorden me op, net zoals hoe oma's tegen hun kleinkinderen praten :)
ik vind hem origineel :)

U hebt gezocht op verstijken:

Het door u gezochte woord is niet gevonden in het eendelige Van Dale Hedendaags Nederlands. Dit kan komen doordat het er niet in staat, bijvoorbeeld omdat het te nieuw is, of omdat het niet voldoet aan de opnamecriteria. Maar ook is mogelijk dat de spelling niet correct is. Kijk ook eens bij de zoekinstructies.

Verstrijken waarschijnlijk?

Thnx voor de reacties

Even wat kleins en later misschien een uitgebreidere reactie:

door het water waadden, want het is verleden tijd. Toch?

Thnx Porcelain
:bloos:

Ik zou het citaat niet schuingedrukt doen, volgens mij zijn de aanhalingstekens wel voldoende. Op zich vind ik het een mooi gedicht, maar het einde kwam bij mij een beetje als een anti-climax, ik had iets verrassenders verwacht, omdat uit het gedicht ook wel bleek dat er van een dergelijke relatie (oké, misschien moeder en dochter) sprake was. Dus dat vind ik jammer. Ik houd niet zo van verkleinwoordjes en vind het ook hier niet zo prettig lezen, maar verder is het een erg fijn gedicht. :) Je roept een mooi beeld op.

edit: ik lees ineens weer de titel, die was ik tijdens het lezen van het gedicht een beetje vergeten. :o Ik begrijp nu wel waarom je voor dit einde hebt gekozen, maar geloof toch nog wel dat het sterker kan.

Ik vind het einde juist mooi. Maar ik weet niet waarom :bloos:.
Het roept bij mij een heel treurig beeld op. Dingen die je samen doet maar alleen jijzelf onthoudt ze.

Ik vind dat de laatste zin beter weggelaten kan worden. Het afbreken van zand, stoort. En ik vind de regellengtes en afbrekingen over het algemeen rommelig overkomen. Ik snap wel waarom je verkleinwoordjes gebruikt, maar om de één of andere reden, ontkracht het het gedicht. Maar het gedicht gaat wel, vind ik.

Hey, dit had ik ook. :D

Dat was de bedoeling van het gedicht..Dus het einde weglaten zou niet echt goed zijn want dan is het helemaal niet meer af. Over het einde heb jullie wel gelijk, ik ben er ook helemaal niet tevreden over. Ik zoek inderdaad iets sterkers, iets verrassend. Kan iemand helpen? *kijkt zielig*
De verkleinwoordjes die horen er naar mijn gevoel bij want het is een herinnering toen ik echt nog héél klein was..

edit: Ik zal eens kijken of ik de foto kan weervinden die eigenlijk bij dit gedicht hoort.

Knap hoe je zoveel lange woorden in een gedicht kan verwerken. Het is wel een gedicht dat echt een beeld en een sfeer oproept. Dingen als water waadden had je meer mogen gebruiken vind ik. Oh en verkleinwoordjes zijn (y)

heeel mooi.. :) mijn opa is dood gegaan aan alzheimer.. egt een erge ziekte :(

Ik ben het met Reem en Mister Soija eens: het einde moet beter kunnen. Verder vind ik het heel goed :)