wel of niet vertellen?
 

Hallo allemaal,
Ik zit met een probleem en ik heb echt geen flauw idee wat ik moet doen...

Mijn vriend en ik zijn nu zo'n 3 weken uit elkaar.
We hebben besloten dat we gewoon vrienden blijven en dat gaat tot nu toe ook echt heel goed en ik vind het als vrienden eigenlijk veel fijner en beter werken.

Nu is het punt dat ik sinds een week weet dat ik zwanger ben. Alleen of ik het hem moet vertellen dat weet ik niet...
Ik ben ontzettend bang voor zn reactie dat het hem allemaal niet zoveel kan boeien, of dat hij kwaad wordt of keibot reageert.

Ik heb wel besloten dat ik het niet wil houden maar het punt is dus moet ik het hem vertellen of niet?

Lastig. Vooral omdat je het niet wilt houden. Maar eigenlijk vind ik de argumenten om het niet te vertellen nergens op slaan, als ik eerlijk ben. Want wat als hij boos wordt (al vraag ik me af welke reden hij dan heeft) en wat als het hem niets kan interesseren (wat me ook sterk lijkt)?
Maar als jullie zulke goede vrienden zijn nu, waarom zou je het hem niet vertellen? Misschien kan hij je hier dan in steunen :)

Vertellen en zeggen dat je het niet wilt houden. Hij heeft het recht dit te weten.

Aan de andere kant: wat zou hij met die info moeten?

(niet dat ik het niet met je eens ben :p)

Wil jij dat hij het weet?

Aan de ene kant wil ik dat hij het weet hij heeft er inderdaad recht op/toe, maar aan de andere kant ook niet alleen is dat misschien meer uit egoistisch oogpunt omdat ik gewoon bang ben dat hij zo reageert dat het misschien onze vriendschap compleet veranderd...

Ik vind dat je al snel (in een week) besloten hebt wat je wil, maar goed, dat kan ook gewoon zijn vanuit mijn visie.

Ik zou als ik in jouw situatie zat het er toch met hem over hebben. Wie weet werpt dat een heel ander licht op de situatie.
Aan de andere kant: als jij al heel zeker weet dat je het weg wil halen, wat kan hij dan nog met die informatie? Hij kan er echt helemaal niets mee, omdat hij volgens de wet jou gewoon niet kan dwingen het kind te houden.

Ben je trouwens niet bang, stel de vriendschap pakt goed uit, dat dit een groot geheim wordt dat tussen jullie in zal komen staan? Want het lijkt me vrij onmogelijk om zoiets voor je te houden.

Toch blijft het lastig om advies hierover te geven vind ik. Het is nogal wat! Daarbij zou ik niet besluiten om het niet te houden, dus dat maakt het ook anders.

Is er misschien een vertrouwenspersoon op school/werk (kan niet zien hoe oud je bent) met wie je erover kan praten? Vaak kan het praten met een objectief persoon goed helpen.

Ben benieuwd wat andere mannelijke forumleden van deze situatie vinden eigenlijk...

Tja... het is ook zijn kind. Hij kan dan totaal niets met die informatie, maar ik denk wel dat het beter is om te vertellen.

Als je wilt dat hij het weet, moet je het gewoon vertellen. Beter nu dan achteraf, als het al gebeurd is, want dan zou hij zich nog weleens bedrogen kunnen voelen. En als hij boos wordt weet je dat het niet voor niets uit is. Hij heeft geen reden om boos te worden, want een kind maak je altijd samen en zwangerschap is de verantwoordelijkheid van twee mensen.

Ik zou het wel vertellen, hij heeft er (neem ik aan) ook mee te maken. Zeg er ook meteen bij dat je het niet wilt houden, dan weet hij meteen waar hij aan toe is.

Jullie hebben een relatie gehad en zijn nu goede vrienden, ik kan me dan niet voorstellen dat hij jou zomaar zou laten vallen. Hij zal schrikken als je het vertelt, maar dat lijkt me normaal.

Ik snap je niet helemaal. Bedoel je nou dat hij niet boos mag worden als hij hoort dat ze het kind, dat toch echt ook zijn vlees en bloed is, niet mag houden?
Ik weet wel dat hij weinig in te brengen heeft in de beslissing, maar dat wil toch niet zeggen dat hij niet boos mag worden? Sterker nog, ik zou het raar vinden als het hem koud laat.

En dat zwangerschap de verantwoordelijkheid is van twee mensen is een mooi streven en het zou fijn zijn als dat ook zou gebeuren, maar veel alleenstaande moeders hebben bewezen dat je die verantwoordelijkheid ook alleen aankan.

Dus: Wat bedoelde je nou hiermee?

Wat Qimm Kruimel en Missy1234567890 zeggen.
Ik zou het ook vertellen, hij heeft het recht het te weten en als hij er later achterkomt is het alleen maar erger. Ik denk dat bij alles de waarheid toch het beste is, je liegt niet als je het niet zegt, maar je houdt wel iets achter vind ik.

Keer het eens om. Stel jij hebt iemand zwanger gemaakt (lastig, maar stel nou :p). Dan zou jij dat toch ook willen weten?
En niet ineens achteraf horen (roddels) dat iemand een kind heeft laten weghalen die van jou bleek te zijn.

Hij heeft het recht om het te weten.

Zoals Spekkie al zegt: als ik iemand zwanger zou hebben gemaakt (stel dat :p Wie weet wordt zoiets ooit mogelijk, who needs men? :p) dan zou ik dat toch willen weten, ook al zou diegene er al helemaal uit zijn en het laten weghalen.
Niet dat hij verder iets met die info kan, maar toch... Ik zou me knap belazerd voelen als mij dat niet verteld werd.

Oh sorry. Ik dacht dat hij boos zou worden omdat ze zwanger was.

Nou ja, er staat inderdaad ook niet echt wáárom hij dan boos zou worden.

- dat ze überhaupt zwanger is
- dat ze het hem verteld
- dat ze het niet wil houden
- enige andere mogelijkheid

Maar ik was even bang dat je vond dat hij niet boos mocht worden vanwege dat ze het niet wilde houden.
Maar goed, ik snap je weer! (y) ;)

Vertellen, hoe moeielijk het ook lijkt. Je bent bang dat het je vriendschap met hem gaat veranderen, maar denk je nou echt dat je normaal met hem kan blijven omgaan, wetende dat je iets voor hem verzwijgt. Na een tijdje gaat er wel iets aan je geweten knagen lijkt me. En wat denk je als hij er later toch achter komt? Lijkt me best kut voor hem en dan zal hij terecht (op zijn minst) boos zijn. Hoe vaak zie je wel niet dat een geheim toch op een of andere manier uitkomt?

Ik vind niet dat je het moet vertellen. Hij kan niets met die informatie, want jij hebt al een beslissing genomen. Het zou zomaar kunnen dat hij het wel zou willen houden, wat dan? Dan doe je hem pijn, terwijl dat niet nodig is...

Vertellen. Het is net zo goed zijn kind. Ookal heb jij al besloten dat het niet geboren wordt.

vertellen, dan kan hij je later nooit iets kwaad nemen.

Ik denk dat je het beter nu kunt vertellen dan na de abortus. Ik weet niet hoe goed jij bent in het bewaren van geheimen, maar ik zou zoiets echt niet voor altijd voor me kunnen houden en zeker niet voor diegene die me zwanger heeft gemaakt en die ik dan tot een vriend heb omgedoopt.

Ik heb het mijn vriend gevraagd en hij zou het wel willen weten.

Zeker vertellen, ik zou echt boos worden als het mij niet was verteld, vooral wanneer er sprake is van abortus.

Het maakt niet uit hoe ie reageert, als je het maar zegt. Anders als hij er later achterkomt, wil hij niets meer met je te maken hebben.

Aan de andere kant is de gedachte van Gothic ook wel even door mijn hoofd gegaan. Je verteld het hem, maar hij kan er helemaal niets mee. Misschien doe je hem er alleen maar pijn mee en voelt hij zich erg machteloos. ('wat niet weet, wat niet deert'-principe)
Lastig... eerlijkheid vs iemand geen pijn doen

Op een ander forum misschien, maar ik kwam ergens anders deze tegen:
Ongewenst zwanger en relatie uit... toch vertellen?!?!
Misschien staat daar nog iets in waar je wat aan hebt.

wat niet weet wat niet deert slaat nergens op, ook als het deert wil ik het weten.

Oh en hij kan er wel iets mee, mss kan ie je overtuigen het kindje te houden, tenzij je dat echt niet wil.

Ik zou het hem vertellen, gewoon om de redenen die hier al staan. Misschien wil hij het wel geboren laten worden en zlef opvoeden weet ik veel..Ik denk ook niet dat je zoiets heel lang voor je kan houden, je gaat toch anderers tegen hem doen en straks verspreek je je bijv: goh ons kind......slik..

Weet wel dat veel mensen spijt krijgen na een abortus en emotioneel in een dip kunnen komen.

@cookie, ik zou het kindje ook liever alleen opvoeden dan dat ik abortus zou toestaan
(afgezien van het feit dat ik tegen abortus ben)

Of niet vertellen en weg laten halen, of vertellen en houden.

Idd !

want?

ontopic:
Ik zou het wel willen weten, ook al laat je het weghalen.

Wat jullie zeggen zit overal wel een kern van waarheid in...

Even ter extra informatie we hebben het er ooit over gehad wat als ik zwanger zou raken... Het eerste wat hij zei toen was weghalen gewoon om dezelfde redenen die ik geef nieuwe school nog een heel leven voor ons...

Maar hij was straks even hier want hij had beloofd mn mam te helpen met wat dingen in de garage op te hangen en ik ontliep hem eigenlijk al de hele tijd. Hij wilde weten wat er aan de hand was en ik heb het dus allemaal maar uitgelegd. Hij reageerde gelukkig wel ontzettend lief. Schrok wel natuurlijk, en vroeg wat ik nu wilde. Nou ja ik dus uitgelegd dat ik het niet wil houden en hij staat daar gelukkig voor de volle 100% achter. Hij wil zelfs presé mee als het zo ver is. Dus mezelf nogal druk zitten maken om niets :)

Maar bedankt allemaal voor jullie reacties :)

Fijn dat hij zo positief reageerde! (y) :)
En heel goed dat je het hem toch verteld hebt, ik vind dat je daar als (ex)partner zijnde en toch als vader van het kind zeker recht op hebt. Het getuigd ook wel van respect naar je expartner toe door het hem iig te vertellen vind ik.

Voor nu nog veel sterkte met je beslissing. Denk niet dat het heel makkelijk gaat worden, dus hoop dat hij je nog wat tot steun kan zijn!

helemaal mee eens

zo zie je maar, dat het goed was om het te vertellen. veel succes met de abortus! (geloof me dat heb je echt nodig)

ps. ik ben er trots op dat je het verteld heb. (y)

heel fijn dat hij zo heeft gereageerd, veel sterkte met alles

Hoe kan jij daar nou trots op zijn, jij hebt toch niks bereikt.

En, voelt wel fijner nu je het hem verteld hebt hè? Ik denk dat je zulke dingen heel moeilijk of niet voor je kunt houden. Als je het probeert voor je te houden, kan het op een of andere manier toch nog een keer uitkomen. Maar goed dat je het verteld hebt (voor je eigen gemoedstoestand)! Sterkte nog.

edit: ff veranderd....(ff t HELE topic doorgelezen ipv de eerste 10 ofzo :P )
er stond iets dat sloeg als een tang op n varken (bij nader inzien)

als ik n vriendin zou hebben, t zou uitraken, en ze zou zwanger zijn, door mijn toedoen (helaas), dan zou ik t alsnog niet willen weten. ik wil geen kinderen, never ever. dus in mijn geval zou t zijn, wat niet weet dat niet deert. maar goed dat je ex t (Y)(Y) opvatte!

Ja het voelt veel fijner. Logisch ook vooral omdat hij gewoon ontzettend lief reageerde.
En het was vast wel een keer uitgekomen dat klopt.


En Orpheo wat je ziet het probleem niet??

zie maar wat ik net schreef :) ik was te lui om t hele topic door te lezen, en las alleen tot n gegeven moment allen maar 'probleemposts' zeg maar... ja, ik weet t, ik ben notoir lui :bloos:

hehehe ok :)

Ik zou toch wel graag willen weten als ik iemand zwanger had gemaakt. Maarja ik ben je vriendje niet en weet dus niet hoe hij zal reageren. Ik zou in dat geval wel heel rustig reageren en zo snel mogelijk willen dat WE het weg gingen halen.

Zo is het nu toch ook gegaan.

TS: Goed dat je het verteld hebt en sterkte met de abortus en de tijd er naar toe en erna.

Als je het toch laat weghalen, wat hebben jij of hij er dan aan als hij het weet? Daar wordt toch niemand beter van?

Hmmm daar ben ik het toch niet helemaal mee eens...
Heb het hier eens over gehad met mijn eigen ex dat is ook niet zo lang uit maar hij zei dat hij het juist wel wilde weten helemaal om het feit dat wij ook besloten hebben te proberen gewoon als goede vrienden met elkaar om te gaan...
Het is niet niets en hij heeft er net zo goed mee te maken...
Maar ja dat is mijn mening dan
En meid sterkte!

precies: na een abortus heb je het vast niet zo makkelijk dat je kunt doen alsof er niets aan de hand is. en aangezien jullie goede vrienden zijn zal hij toch merken dat er iets aan de hand is. Ik weet niet hoe lang jullie samen geweest zijn, maar het is drie weken uit, dit is een gevolg van jullie relatie dus naar mijn mening moeten jullie daar samen doorheen.
Wees blij dat jullie nog vrienden zijn en je het hem wel kunt vertellen...

Dit is wel een lastige situatie vind ik. Allereerst vind ik dat het kind niet alleen van jou is, het is ook van hem... Logische conclusie is dus dat je het hem moet vertellen. Eigenlijk vind ik zelfs dat je beslissing samen moet maken om het kind te houden of niet. Abortus is een hele stap..

ik zou het hem wel vertellen, hij heeft er gewoon recht op om het te weten. jij draagt het kind, maar hij is ook de vader!
misschien wil hij het ook wel niet houden. straks krijg je er nog spijt van. het is gewoon het beste om het te vertellen.
hoe oud ben je eigenlijk?

oja, en je weet niet hoe hij reageert, je moet daar dus niet bang voor zijn en het hem vertellen.
en hoe zou jij het vinden als je exvriend het neit aan je vertelde?
ik zou het diegene echt niet kunnen vergeven!