Hoe gaat je relatie eruit zien als je partner niet meer in staat is tot seks?
 

Naar aanleiding van dit topic, vroeg ik me het volgende af:

Hoe gaat je relatie eruit zien als je partner niet meer in staat is tot seks?

Bijvoorbeeld in de volgende situatie:
Het zou zomaar kunnen dat ik morgenochtend thuis kom, vrolijk mjin bed in duik na mijn slaapdienst en opeens wakker wordt gebeld door de politie met de mededeling dat mijn man is aangereden op weg van zijn werk naar huis.
Aangekomen in het ziekenhuis en vele dagen ellende later krijgen we te horen dat hij nooit meer in staat is seks met mij te hebben aangezien hij vanaf de borst tot zijn tenen verlamd is.

In het aangehaalde topic zijn er mensen die reageren met: liever seks zonder relatie, een relatie zonder seks is geen relatie enz. Maar dan bekijk je het vooraf, dus als je nog in het prille stadium bent. Maar wat nou als je al jaren bij elkaar bent, misschien zelfs samen woont of getrouwd bent?

Blijf je dan bij je partner, ga je misschien op zoek naar iemand 'erbij' voor de seks of kies je ervoor om nooit meer gemeenschap te hebben, ga je weg bij je partner of welke mogelijkheid jullie nog meer kunnen bedenken....

En ja, ik weet dat dit puur hypothetisch denken is, maar wat zegt je gevoel? Wat je uiteindelijk zal doen weet je alleen maar als het je (god verhoede het) daadwerkelijk overkomt.

Tja. Behalve daadwerkelijke penetratie kun je een hoop andere dingen gelukkig nog wel doen dan lijkt me.. En je bent lijkt me niet met hem getrouwd om de sex.. Ik zou wel bij diegene blijven denk ik.

Ik denk niet dat seks het eerste probleem zou zijn toch, als je partner plots bijna helemaal verlamd is.

even los van sex: ik weet het niet.

het is een bizar zware opgave voor iemand om voor een partner te zorgen die voor de rest van zijn leven een plant is. Mijn vriendin is nu nog jong dus ik zou niet van haar willen verlangen dat ze nu al de rest van haar leven mij zou verzorgen. ( zou toch behoorlijk egoistisch zijn van me , denk ik ). Daar zijn gespecialiseerde verplegers voor.

Ik kan me niet voorstellen dat ik zou willen dat ze bij me bleef.

En sex, tja iedereen heeft zijn behoeftes, dus als ze dan bij me blijft, zou ik het haar niet eens kwalijk nemen als ze sex met een ander heeft. Dat daar dan ook andere gevoelens bij kunnen gaan spelen lijkt me niet meer dan menselijk.

Dus tja, ik weet het niet: in dit geval zou ik zelf om euthanasie vragen denk ik., maar serieus : ik weet het niet, het is te onvoorstelbaar


En wat zou de TS doen

Oef moeilijk hoor, en zoals Louis Armstrong al zei, los ven seks is dit al een moeilijk genoege situatie. Dit is totaal levens veranderend (niet alleen seksueel), als hij nou alleen impotent was geworden door dat ongeluk (kan vast wel) Dan is het makkelijker kiezen (ook aangezien ik in het andere topic gekozen heb voor een relatie zonder seks)

Ik blijf bij mijn partner en red me voor de rest wel, het arsortiment bij chrisine le duc en de pabo is groot zat.

Ik weet niet of het juist is, want het heb het niet nagezocht, maar ik heb uit een boek dat je dus nog wel degelijk sex kan hebben met iemand die zo verlamd is. Hij voelt het dan wel niet, maar het functioneerd nog wel.

Ik weet niet wat ik zou doen, echt niet, ik denk gewoon veel praten met mijn vriend, het erover hebben, maar ik zou in eerste instantie zeker vechten voor de relatie (ligt natuurlijk ook aan hoe lang je al een relatie hebt enzo)

Verlamd, over planten heb ik het niet gehad ;) Maar ook dat is een mogelijkheid...

Ik reageer later op de dag wel. Denk dat het van mij nogal een verhaal wordt en ik kom net uit mijn slaapdienst, dus ik duik eerst mijn bed in :)

lieve schat, ik reageerde puur vanuit mijn eigen situatie. En als ik zo verlamd zou zijn, zou ik mezelf als plant qualificeren.

:)

Popje... :) Kijk nou eens wat ik schrijf:

;)


Oh ja, ik zou gaan slapen.... :bloos:

hmm misschien zou ik ook eens bij moeten slapen. :p

slaap lekker poepsie :D

Los van het seksgedeelte, is het idd al moeilijk zat. Hij zal ineens afhankelijk zijn van de mensen om zich heen. Daar kan ik enorme moeite mee hebben, omdat ik erg gesteld ben op onafhankelijkheid, een eigen leven leiden.
Misschien stom, maar ik denk niet dat ik 't lang kan volhouden. Ik vind het fijn om voor anderen te zorgen, maar niet op zo'n manier. Het beste wat ik hem kan bieden is vriendschap oid.

Maar goed, ik kan niet voorspellen wat ik zou doen als ik echt in zo'n situatie terecht zou komen..

Als mijn vriendin zodanig zwaar ongeluk krijgt; zal dat sowieso impact hebben op de relatie en ik zou eerlijk niet weten of ik dat uberhaupt wel aan zou kunnen. Zelfde als wat *Juliah* zegt.

Als mijn vriendin niet meer toe in staat is om seks te hebben terwijl ik nog wel gewoon die behoefte heb, zal het heel goed kunnen dat ik het ergens anders ga zoeken. Ik denk niet dat ik momenteel zonder seks kan in mijn leven; hoe lullig dat ook klinkt misschien.

Omgedraaid; als ik zodanig zwaar ongeluk krijg; dan zou ik het mijn vriendin niet kwalijk nemen als ze de relatie wil beeindigen. Sterker nog misschien ben ik het dan zelf wel die de relatie beeindig om het voor haar niet nog moeilijker te maken dan het al is. Ik snap namelijk ook wel dat ik zal veranderen door dat ongeluk en niet meer de man zal zijn waarop ze verliefd is geworden.

Hehe, ik denk ook niet dat de seks dan het grootste probleem zou zijn... Ben ik de enige die deze gedachtegang ronduit puberaal vindt?

Vanaf zn borst dus? Dus zn tong en vingers kan-ie nog wel gebruiken? :o

En verder wat perseus en EggeD zeggen :o

Wat Marcade zegt. Als ik 40 zou zijn, oke, dan ben je al tijden samen en ben je ook niet meer in de prime van je leven/seksualiteit. Seks is nu eenmaal een bepaalde factor, en er zal wel meer veranderen dan alleen dat.

En je kunt wel zeggen dat je diegene nooit zal verlaten omdat 'seks niet belangrijk is', maar ik gok dat je het dan toch ècht onderschat.

Ik blijf bij hem: ik houd van hem.

Als ik dat zou weten, zou ik allang miljardair geweest zijn.

Hetzelfde, als je echt van elkaar houdt moet dat geen probleem zijn, voor mij.

Het gaat niet van de ene op de andere dag maar het wordt wel het einde van de relatie.

dan maar zonder echtwaar
geen reden om bij iemand weg te gaan, mensen die dat zeggen zijn, vind ik ego'istisch of weten niet hoe het daadwerkelijk gaat
ik ken trouwens mensen bij wie dat zo was, die man kon nix meer en had tegen z'n vrouw gezegd dat ze iemand anders mocht zoeken voor puur seks maar dat wou ze niet
tja ik zou daar nie mee zitten

Dat denk ik ook. Ik zou het zeker niet meteen bij m'n vriend weggaan maar ik denk dat ik dat gewoon niet zou trekken.

Als je nou zegt hij is niet verlamd maar alleen impotent dan is het iets heel anders. Dan kan je partner gewoon nog zelfstandig leven en kan hij gewoon nog alles doen. Dat gaat niet met iemand in rolstoel. Voor de seks is nog wel iets te bedenken.

Ik denk dat onze relatie door zo'n ingrijpende gebeurtenis sowieso niet voor altijd stand gaat houden. We zullen het zeker proberen in het begin, maar onze relatie zou te veel gaan veranderen; niet meer onze relatie zijn. Ik zou dingen gaan missen en die, hoe zwak dan ook, bij een ander gaan zoeken. Maar ik weet ook van hem dat hij waarschijnlijk helemaal niet wil dat ik bij hem blijf als hij er zo aan toe is. Daarvoor ben ik nog te jong, heb te veel dromen en dingen die ik nog wil doen. Dus ik denk dat het uiteindelijk uit zou draaien op vriendschap, hem helemaal los kunnen laten zou ik nooit kunnen denk ik. Maar een relatie zou ook niet meer werken, van twee kanten niet. Dus kun je wel allerlei dingen gaan verzinnen zoals voor mij iemand ernaast voor de dingen die hij me niet meer kan geven, maar dat werkt uiteindelijk toch niet. Hij zou willen dat ik door zou gaan met het opbouwen van het leven dat ik wil en dat kan dan niet meer met hem zoals wij ons dat voorgesteld hadden. Dus moeten we ook niet op die manier verder, daar worden we allebei niet gelukkig van.

Dus hoop ik dat wij op basis van een bijzondere vriendschap verder zouden kunnen en daarbuiten allebei een nieuw leven op kunnen bouwen die past bij de veranderde situatie.

Maar makkelijk zou die keuze nooit zijn natuurlijk...

Ik denk dat het de meeste mensen niet eens gaat om het feit dat er geen seks meer zou zijn in de relatie, maar puur dat de relatie opeens zo compleet anders is, dat die nooit meer zou kunnen zijn wat je je ervan voorgesteld had. En ik denk dat dát uiteindelijk de relatie op gaat breken, zeker op de leeftijd van de meeste mensen hier. Egoïstisch? Ik denk meer een bijna niet te voorkomen feit.

nee hoor.

Ik denk niet dat er dan iemand is die behoefte heeft aan seks, ik neem aan dat we druk zullen zijn met andere dingen. Aanpassingen zodat hij zich thuis kan redden (wat betekent; verhuizen), en meer van dat soort dingen. Dan alles een plaats geven, dat kan heel lang duren. Seks wordt daarna pas een 'probleem' denk ik, maar ook daar valt vast iets op te vinden.
Ik zou er in ieder geval alles aan doen bij hem te blijven, als het écht niet meer gaat, dan houdt het op. Maar zoiets lijkt me logisch.

Zonder seks kun je jezelf wel redden, hulpmiddelen zat. Maar of het op te brengen is om voor iemand te zorgen, das een ander verhaal.

Ik denk dat ik mezelf eerst wijs zal maken dat ik het wel aankan om geen seks te hebben en een vriendje te hebben die er zo aan toe is, maar dat ik na een tijdje het zat ben en het toch uitmaak.
Egoïstisch, maar wel de realiteit, voor mij.

Ik ken iemand die het daadwerkelijk is overkomen. Na een zwaar ongeval met zijn motor was hij tot zijn middel verlamd. Hoe goed zijn vriendin het ook bedoelde, uiteindelijk heeft ze hem toch verlaten. Niet door het gebrek aan sex, alleen wat de meeste mensen hier al aanhalen de verzorging van zo iemand. Daar kon ze uiteindelijk niet meer tegen.

In goed overleg zijn ze toen uit elkaar gegaan om na drie maanden toch weer bijelkaar te komen. Respect voor deze meid, het is wel makkelijk om te zeggen dat je als je van iemand houd het in voor en tegenspoed is, alleen met zoveel tegenspoed word het opeens wel heel erg anders allemaal.

Renaat als je dit leest, ben nog steeds zwaar onder de indruk en als Daan weer zo een bui heeft moet je me maar bellen ;-)

een goede vriend van me is verlamd vanaf (?) weet niet meer precies waar, maar die kan in ieder geval geen échte sex meer hebben

toch zegt hij dat hij 'geestelijk wel tot een hoogtepunt kan komen' en dus zo ook van de sex geniet

Je weet sowieso niet hoe het in relaties loopt, ook in een gewone relatie kunnen dingen fout lopen en kan je uit elkaar gaan. Maar stel dat mijn vriend of man verlamd zou worden, zou ik in eerste instantie zeker bij hem (probleren te) blijven. Het is jammer van de seks als dat écht niet meer kan, maar het lijkt me niet het grootste probleem.

Ik denk dat zo'n ongeluk ook een grote klap geeft, in je relatie maar ook op je partner. Het hangt er ook maar helemaal vanaf hoe dat gaat en hoe dat zich ontwikkeld. Maar als er zich verder geen problemen voor doen, en alleen de seks is niet meer mogelijk, zie ik geen reden om (meteen) weg te gaan.

Het wordt anders, heel anders. Je relatie verandert; ik bedoel in plaats van echt met samen te leven moet je ook voor iemand zorgen. Dat is een wereld van verschil.
Toch zou ik dit hoogtwaarschijnlijk doen. Ik bedoel het is wel mijn vriend van wie ik hou, daar veranderd weinig aan. Ik zou het te egocentrisch vinden om hem te laten stikken en het geluk bij een ander te zoeken.
De seks veranderd (als iemand verlamd) maar dat hoeft niet te betekenen dat er niks meer mogelijk is. Natuurlijk is het anders, maar dat hoeft niet per see fout & stom te zijn.

Niemand kiest ervoor, ik ook zeker niet. Wie wil dat nou? En er veranderd natuurlijk een hoop in je eigen leven (wanneer je bij deze persoon blijft). Maar toch, bij je partner blijven; dat is pas een vorm van liefde!

Andersom zou ik stiekem ook wel "eisen" dat mijn vriend bij mij blijft, al is dat misschien wel erg egocentrisch. Maar geen seks met mij betekent toch niet dat ik ineens een HEEL ander persoon ben met wie hij geen relatie zou kunnen hebben.
Wel zou ik niet van hem eisen mij te verzorgen, dat moet de thuiszorg dan maar doen ofzo (;)). (Andersom zou ik wel van mezelf eisen om voor hem te zorgen, maar ja dat komt mss ook omdat dat mijn vak (bijna) is).

Ik heb wel eens in de volkskrant een stuk gelezen hierover. Ging over een vrouw van wie haar man een spierziekte kreeg en totaal afhankelijk werd, en vrijwel niks meer kon. Zij heeft er toen een relatie naast gekregen; ze woonden met zijn alle in 1 huis! Ze hield van haar echt man, maar had de relatie met de andere man. Het klinkt als een rare oplossing, maar opzich...

Mijn moeder heeft het er ook moeilijk mee gehad toen mijn vader ongeneeselijk ziek werd. Ik bedoel het veranderd toch wel erg. Je slaapt bij iemand in bed, maar in plaats van s nachts wakker te worden voor seks, kan je wakker worden om iemand een schone luier aan te doen. Dat is natuurlijk niet echt je ideale toekomsbeeld!!

Het ging in eerste instantie over de sex, maar door het voorbeeld van TS gaat het nu om het verzorgen.
Maar stel nou dat je vriend impotent wordt..( lang leve viagra en andere hulpmiddelen? )
Wat zou je dan doen? Of wanneer je vriend(in) een aandoening aan zijn/haar geslachtsdelen krijgt, waar ik zo echt geen voorbeeld van kan bedenken, en dus niet meer sex kan hebben?

Het daadwerkelijke penetreren is een onderdeel van de seks. En seks is ook een onderdeel van een relatie. Welliswaar een belangrijke, maar niet alles. Ik zou het dan ook ronduit stom van mezelf vinden dat ik zo'n geweldige vent zou laten gaan om iets wat hij niet meer kan.
Na alle andere aanpassingen en dergelijke zou ik ook zeker bij een seksuoloog langs gaan. Ik neem toch aan dat die je een eind op weg kan helpen.

Ik heb hem trouw beloofd, dus ik zou er geen iemand 'bij nemen'. Anders had ik dat niet moeten doen of daar voorwaarden aan moeten stellen.
En de goede en slechte tijden spelen daar ook in mee ja. Uiteraard is de kans groot dat er meer slechte tijden komen, maar ik denk dat je met proberen en hulp van doktoren enzo wel manieren vindt om er zo goed mogelijk mee om te gaan.
Ik zelf zou hem ook geen toestemming geven om met een andere vrouw seks te hebben. In mijn ogen verbreek je dan iets, waardoor je het net zo goed niet kan doen. (ja, in mijn hoofd klinkt dit heel logisch, maar ik krijg het er even niet uit)

En ik ga hier nog verder over nadenken. :)

Met het eerste gedeelte ben ik het eens. Maar mijn vriend kennende wíl hij zelfs dat ik er iemand 'bij' zou nemen, of ik dat ook kan is een tweede. Ik denk het niet, maar ik zeg niet nooit.. geen idee wat ik in zo een situatie zou doen.

Ik bedoelde mijn vorige post niet als: het gaat puur om sex ofzo. Maar uit de topic titel maakte ik wat anders op dan waar er tot nu toe over gediscuseerd werd, en ik vroeg me juist af wat men zou doen in deze situatie..

seks is voor mij een leuk onderdeel van mijn relatie en ik doe het graag, maar het is niet het belangrijkste. als mijn vriend dit zou overkomen, zou ik nooit bij hem weggaan. het gaan in een relatie ook om knuffelen, zoenen, leuke dingen doen met elkaar en gewoon van elkaar houden. ik zou best zonder seks kunnen in mijn relatie, als het echt moest. ik hou gewoon van mijn vriend en hij is een geweldig persoon. dat laat ik niet schieten alleen omdat ie geen seks kan hebben.

Als alleen seks niet meer mogelijk is; dan zou ik vrijwel zeker bij hem blijven.

Is hij volledig invalide e.d., dat kan ik nu nog niet zeggen, dat is inderdaad wel een hele grote opoffering, waar je misschien geen van tweeen gelukkiger van wordt.

Och, zelfs als ze verlamd is, kan ik seks met haar hebben.

Dan zou seks waarschijnlijk niet het eerste zijn waar ik me druk om zou maken. Kan me er op dit moment, gelukkig ook niet echt iets bij voorstellen. Hoop er nooit serieus over na te hoeven denken.

interessant iets om over na te denken...
ik denk dat voor mij het al ten eerste de vraag zal zijn of ik uberhaubt nog wel bij hem zou kunnen blijven als hij verlamd is (en dus rolstoelafhankelijk etc.). een relatie met een lichamelijk gehandicapt iemand lijkt me echt ontzettend zwaar. en ik denk dat de hele relatie heel erg zou veranderen. en dan is seks nog iets waar ik niet als eerste aan zou denken, dat is al een stap verder.
Het zou voor mij een heel groot verschil maken of zijn hele lichamelijke toestand zou veranderen, of dat hij alleen geen seks meer zou kunnen hebben.
ik vermoed dat ik het eerste geval niet aan zou kunnen. ik ben verliefd geworden op de jongen die kon lopen en waar ik gezellig mee (bv) door het bos kan wandelen, en als dat wandelen opeens veranderd naar hij in een rolstoel en ik erachter, denk ik niet dat ik dat zou trekken.
in het tweede geval.. tsja... ik vind het lastig. het is natuurlijk zo dat je veel andere dingen kan doen, buiten penetratie. daarnaast vind ik veel dingen belangrijker in mijn relatie dan seks. dus ik denk dat het op sommige momenten wel moeilijk zal zijn, maar ik zou wel echt mijn best doen om onze relatie op een leuke manier te behouden.

het is moeilijk voor te stellen ook vind ik, ik denk dat het ook makkelijker gezegd is dan gedaan; een goede relatie zonder seks. natuurlijk zijn er gevallen dat het prima gaat, maar behoefte aan seksualiteit zit diep in de mens, dus het lijkt me echt een lastige situatie.
voor allebei trouwens.

Mij lijkt seks niet het allereerste probleem, en zou denk ik wel het laatste zijn waar ik me druk over zou maken. :|

Overigens vind ik het wel interessant om over dergelijke situaties als deze na te denken; Al hoop ik niet er ooit daadwerkelijk voor te staan. Ik zou niet bij mijn partner weggaan als alleen 'geen seks meer kunnen hebben' het probleem zou zijn. Als hij een compleet kasplantje is en totaal afhankelijk is van mijn zorg of de zorg van anderen vind ik het een ander verhaal worden... Ik zou wel voor hem willen zorgen, maar ik denk niet dat ik zou durven garanderen dat onze relatie stand houd (het word dan dus eerder vriendschappelijk).

Persoonlijk zou ik ook nooit van hem durven verwachten (wanneer ik verlamd zou raken) dat hij de complete zorg op zich neemt en mij trouw zou blijven. Een dergelijk iets zou ik egoïsme noemen.

Voor dat geen seks meer kunnen hebben zijn 1001 alternatieven te bedenken, waarvoor ik zou kiezen? Hmm, zie ik dan wel weer.

Ik zou bij haar blijven.
De sex maakt of breekt onze relatie niet goddank.

Dan verandert er niet zoveel.

Ik zou zeker bij haar blijven en absoluut niet uit medelijden.

Waarom ik verliefd op haar ben geworden is om hoe ze is en hoe ze denkt en hoewel dat waarschijnlijk wel zal gaan veranderen wanneer ze verlamt raakt, zal ze geen ander persoon worden.

Mocht dit wel gebeuren, dan weet ik niet hoe het verder zal lopen, maar wanneer zij qua gedrag en gedachtengang niet te veel verandert, neem ik het voor lief en zal met haar verdergaan, want een verleifdheid geef ik niet zomaar op.