Kristallnacht: Glas II-VI
 

Als (laattijdig) vervolg op mijn vorig gedicht ("Glas/Breekbaar") van bijna 2 jaar geleden, hier een vijf 'gedichten' die aansluiten bij het thema. Niet zo heel goed geschreven, wat techniek betreft en misschien ook te snel op elkaar geschreven (allemaal binnen één uur geschreven en éénmaal herschreven op pc), ze gaan iets te veel naar proza met extra regeleindes. Een goede vriend heeft wel gezegd dat hij ze goed vond, maar was het eerste dat hij van me las.

Mensen die wat naar Arcade Fire luisteren zullen hier en daar overduidelijke overeenkomsten/vertalingen zien, dit is vooral omdat ze geweldige muziek maken waarbij ik me helemaal goed voel (en ik was naar Neighborhood #1 aan het luisteren tijdens het schrijven, een nummer dat me zeer nauw aan het hart ligt de laatste tijd).

De gedichten zijn vooral voor de sport geschreven, voor het jammen, er kunnen dus best nog wel fouten instaan, maar het kwam er bijna allemaal zo uitvloeien. Mag ik jullie allemaal dus vragen, doe mee met de sport, geef commentaar, geef je mening.

Het is misschien beter dat je 1 gedicht per topic zet, is makkelijker om te reageren. Okay, ik geef toe, ben te lui om ze alle vijf te lezen

Vannacht was het creatievere deel van mijn geest weer actief, dit maat ben ik iets meer tevreden, maar oordeel gerust zelf.

Dat zou wel eens kunnen kloppen, maar ik geloof dat er nog steeds aan limiet staat; en in feite zijn de eerste vijf gewoon één lang gedicht in vijf delen (in eenzelfde bui geschreven). En ja, lees er eentje en geef maar commentaar, daarom staan er ook nummertjes bij :)

Heb een beetje het gevoel dat het stukjes gekapte zinnen zijn. Ze komen nogal wat ruw en onbewerkt over (maar dat was zeker de bedoeling?) Ik mis wat meer taalcreativiteit, wat spelen met woorden, beelden, klanken. Probeer ook niet te letterlijk te willen schrijven, laat de lezer wat zoeken.
Mm, wil je niet afzeiken, maar dat is m'n algemeen gevoel als ik ze zo bekijk. De 1e twee zijn het beste, en dan vooral de stukjes:

"wanneer lang verdronken
en verloren gewaande liefde
weer uit het mulle drijfzand kruipt

de eerste tegenstand tegen
de zandwezens die er toch
in slagen om de kop onder
te trekken en door lange
tunnels naar vervlogen herinneringen
aan tijden die zowel vrolijker
als droever waren dan hier en nu"

en

"ik graaf een tunnel
van mijn raam naar het jouwe"

De rest vind ik nogal cliché om eerlijk te zijn..

Je hebt gelijk dat het gekapte zinnen zijn. Dat laatste fragment dat je aanhaalt is slechts een vertaling van een een stukje uit "Neighborhood #1 (Tunnels)" van Arcade Fire. Je moet je niet verontschuldigen voor je commentaar, ik vind hem zeer zeker terecht hoor, ik zit hier enkel om te leren, zoals ik al zei het is "jam"-werk, gewoon kraantje open en laten stromen, helemaal onbewerkt en ja, dus ook wat ruw. Ik ben zelf ook niet helemaal tevreden van het resultaat, enkel het laatste gedicht (7) vind ik ietsje beter, maar ni zo veel. En cliché, ja, vast wel :), liefde is een moeilijk onderwerp en makkelijk cliché, maar ik moest gewoon iets erover schrijven, hoe mislukt en mismaakt het ook is. Om eerlijk te zijn, ik ben echt niet tevreden over mijn gedichten, maar oefening baart kunst, mag ik hopen en ik ben een hele tijd a-poëtisch bezig geweest.

Is wel goed dat je schrijft, maar probeer eens wat meer aan je gedichten te werken alvorens je ze hier zet. Ik doe net hetzelfde als jij hoor, alles opschrijven wat in me opkomt en dan 'maak' ik een gedicht. Soms moet ik niet veel veranderen, soms enorm veel.

Ik vind sommige van je gedichten wat te vertellend. Ik bedoel, er zit te veel in, te concrete informatie waardoor het (maar dat gaf je zelf al aan) meer proza wordt dan poëzie.

Ik las je eerste gedicht en ik was zowaar onder de indruk, tot je begon te zondigen aan bewoordingen als "vervlogen herinneringen". Zoals nerwen al zei, meer nadenken enzo :)
Ook met zinnen als "ik zie je graag" moet je echt oppassen eer je ze in een gedicht zet.

Aan gedicht 7 zou ik bvb zeker nog werken, er zit potentieel in. Bijvoorbeeld: je gebruikt twee keer kort na elkaar "down", wat op zich al niet zo poëtisch woord is (maar dat is subjectief).

Nu ja, eigenlijk zit er gewoon potentieel in jou.

Zal ik bij het volgend gedicht zeker doen :)

Ik voelde me wel een beetje (veel) in een melancholische roes, dus ja, dergelijke bewoordingen vallen dan vlug. Het thema liefde is inderdaad moeilijk, en ik heb als velen gefaald te beschrijven in letterlijke woorden.

Potentieel, misschien wel, heb ik nog willen horen, zal vast wel dan.