Kristallnacht: Glas II-VI

[ILUsion]

Als (laattijdig) vervolg op mijn vorig gedicht ("Glas/Breekbaar") van bijna 2 jaar geleden, hier een vijf 'gedichten' die aansluiten bij het thema. Niet zo heel goed geschreven, wat techniek betreft en misschien ook te snel op elkaar geschreven (allemaal binnen één uur geschreven en éénmaal herschreven op pc), ze gaan iets te veel naar proza met extra regeleindes. Een goede vriend heeft wel gezegd dat hij ze goed vond, maar was het eerste dat hij van me las.

Mensen die wat naar Arcade Fire luisteren zullen hier en daar overduidelijke overeenkomsten/vertalingen zien, dit is vooral omdat ze geweldige muziek maken waarbij ik me helemaal goed voel (en ik was naar Neighborhood #1 aan het luisteren tijdens het schrijven, een nummer dat me zeer nauw aan het hart ligt de laatste tijd).

De gedichten zijn vooral voor de sport geschreven, voor het jammen, er kunnen dus best nog wel fouten instaan, maar het kwam er bijna allemaal zo uitvloeien. Mag ik jullie allemaal dus vragen, doe mee met de sport, geef commentaar, geef je mening.

#1: Gebroken glazen snijden

wanneer lang verdronken
en verloren gewaande liefde
weer uit het mulle drijfzand kruipt

de eerste tegenstand tegen
de zandwezens die er toch
in slagen om de kop onder
te trekken en door lange
tunnels naar vervlogen herinneringen
aan tijden die zowel vrolijker
als droever waren dan hier en nu

nu ik je voel, weet ik wat ik mis
als een oude glorie die
met de scherven van
gebroken glas
snijdt door mijn pas opgediepte
ziel die zo-even
smeulde maar ondertussen
weer brandt voor
die gekke lach, die gekke lach
van die gekke meid

geen verband of medicijn of drug
die iets tegen de scherven
beginnen kunnen
niet dat ik dat zou willen,
ik draag de scherven
van mijn hart voor jou met plezier
om dezelfde reden dat ik ze ooit maakte;
omdat ik van je hou

#2: Het geluk

“ik graaf een tunnel
van mijn raam naar het jouwe”
als ik wist dat je me
op zou wachten aan
de andere kant

en dan nog, je lach alleen
is de moeite waarde
ook al bedoel je hem niet
voor mij of bedoel je hem niet
zo, zoals ik zou willen

enkel de gedachte aan de lach
en je lieve oogjes maakt me,
diep vanbinnen, veel dieper
dan het vlees en dieper dan de ziel
gelukkig alsof geen man
ooit een gelukkiger gevoel
heeft gehad, als ik
zou sterven zonder dat gevoel
zoals ik de laatste jaren
langzaam aan het sterven was
om te ontdekken
dat de sleutel slechts verstopt
en niet verloren was

slechts één man zou gelukkiger
kunnen zijn en dat ben ik
met jou in mijn armen
heel dicht bij me
om je niet meer los te laten
want dan zou ik sterven

#3: Tranen om je, maar ik lach

zoals nu water stroomt
uit ogen die al lang
vergeten waren dat ze
jaren geleden hadden
moeten beginnen wenen
om je verlies

tranen, zowel van verdriet
omdat ik je mis
vanuit het allerdiepste van mezelf
en omdat diep in mezelf
het gevoel en dan vooral
mijn gevoel, voor jou
heb teruggevonden

gevoelens die als messen
snijden
maar in mijn tranen
lach ik, want
ik weet en ik voel
ik zie je gaag

en voor dat gevoel
draag ik elke pijn
met een lach
een lach, voor jou

geen mes kan zo diep snijden
dat het gevoel weg zou gaan
of dat ik de pijn niet zou dragen

voor een eeuwigheid
voor jou

#4: Hoe vier jaren weinig veranderen

goede vrienden met nog betere bedoelingen
een goede afloop, doch de vraag

ideeën die ik koester en veracht, tegelijk
omdat je, voor mij en ik voor jou
ooit pijn en verdriet was en toch
het glas dat aan diggelen ligt,
ik mis je om de goede momenten
die je bracht en eigenlijk
ook wel om de pijn
die o zo lang vergeten was
maar nu drukt alsof
onze vier jaar slechts gisteren
in een dag gebeurden

jaren die je volgens mij
niet waard was maar nu weer
laten denken
als was het een eeuwigheid
tegen één seconde
nog zou ik blij zijn
dan nog ben je
wat je lang geleden
voor me was
en nu weer bent

niet de fysieke lust
die ooit een drijfvee was
maar de nood aan
je persoon
die is wie ze is,
misschien wat onzeker,
waarschijnlijk ook niet,
maar me in mijn dromen
zo gelukkig maakt

door enkel in haar armen te liggen
heel dicht bij
maar toch ver weg

#5: Trois années sans lumière

speelhallen vatten vuur
en verlichten mijn geest
die te lang gehuld
in duisternis was

duisternis waar pijn
verdriet en geluk
geen betekenis meer hadden
en geen gevoel meer kenden

hoe gek het ook mag klinken
zo zonder gevoel, zo zonder pijn
is de pijn tweemaal zo hevig
en tweemaal zo ongrijpbaar
alsof de pijn er niet zelf was
maar slechts gevolgen
zonder oorzaak

speelhallen vatten vuur
maar niet zoals mijn hart voor jou
je sneed en snijdt me
diep, maar ik blijf lachen

want elk moment
zonder jou
snijdt dieper en trager
dan jij ooit krassen zou maken
in mijn hart
dat vuur vat
voor je mooie ogen en je lach
voor jou helemaal

[*nerwen elensar]

Het is misschien beter dat je 1 gedicht per topic zet, is makkelijker om te reageren. Okay, ik geef toe, ben te lui om ze alle vijf te lezen

[ILUsion]

Vannacht was het creatievere deel van mijn geest weer actief, dit maat ben ik iets meer tevreden, maar oordeel gerust zelf.

#7: You are my drug
in bed alsof de avond
gevuld was met drank, tabak en drugs
toch geen enkel van de drie
in bed, rillend en down
van emotie, een gevoel
en niet wegebt
me ziek maakt, in mijn hoofd

high van jou, en tegelijk down
tegelijk gelukkig en toch verdrietig
om je lieve lach
je diepe ogen
waarin ik zou kunnen verdrinken
zitten, en genieten
gewoon van jou
van wie je bent

het wachten duurt lang
ik heb getracht
af te kicken
maar je roep was te sterk
hervallen in een oude gewoonte
noch goed noch slecht

ik wacht nog wel even
op jou, nog even

[ILUsion]

*nerwen elensar schreef op 28-05-2006 @ 14:56 :
Het is misschien beter dat je 1 gedicht per topic zet, is makkelijker om te reageren. Okay, ik geef toe, ben te lui om ze alle vijf te lezen

Dat zou wel eens kunnen kloppen, maar ik geloof dat er nog steeds aan limiet staat; en in feite zijn de eerste vijf gewoon één lang gedicht in vijf delen (in eenzelfde bui geschreven). En ja, lees er eentje en geef maar commentaar, daarom staan er ook nummertjes bij

[*nerwen elensar]

Heb een beetje het gevoel dat het stukjes gekapte zinnen zijn. Ze komen nogal wat ruw en onbewerkt over (maar dat was zeker de bedoeling?) Ik mis wat meer taalcreativiteit, wat spelen met woorden, beelden, klanken. Probeer ook niet te letterlijk te willen schrijven, laat de lezer wat zoeken.
Mm, wil je niet afzeiken, maar dat is m'n algemeen gevoel als ik ze zo bekijk. De 1e twee zijn het beste, en dan vooral de stukjes:

"wanneer lang verdronken
en verloren gewaande liefde
weer uit het mulle drijfzand kruipt

de eerste tegenstand tegen
de zandwezens die er toch
in slagen om de kop onder
te trekken en door lange
tunnels naar vervlogen herinneringen
aan tijden die zowel vrolijker
als droever waren dan hier en nu"

en

"ik graaf een tunnel
van mijn raam naar het jouwe"

De rest vind ik nogal cliché om eerlijk te zijn..

[ILUsion]

*nerwen elensar schreef op 28-05-2006 @ 15:09 :
Heb een beetje het gevoel dat het stukjes gekapte zinnen zijn. Ze komen nogal wat ruw en onbewerkt over (maar dat was zeker de bedoeling?) Ik mis wat meer taalcreativiteit, wat spelen met woorden, beelden, klanken. Probeer ook niet te letterlijk te willen schrijven, laat de lezer wat zoeken.
Mm, wil je niet afzeiken, maar dat is m'n algemeen gevoel als ik ze zo bekijk. De 1e twee zijn het beste, en dan vooral de stukjes:

"wanneer lang verdronken
en verloren gewaande liefde
weer uit het mulle drijfzand kruipt

de eerste tegenstand tegen
de zandwezens die er toch
in slagen om de kop onder
te trekken en door lange
tunnels naar vervlogen herinneringen
aan tijden die zowel vrolijker
als droever waren dan hier en nu"

en

"ik graaf een tunnel
van mijn raam naar het jouwe"

De rest vind ik nogal cliché om eerlijk te zijn..

Je hebt gelijk dat het gekapte zinnen zijn. Dat laatste fragment dat je aanhaalt is slechts een vertaling van een een stukje uit "Neighborhood #1 (Tunnels)" van Arcade Fire. Je moet je niet verontschuldigen voor je commentaar, ik vind hem zeer zeker terecht hoor, ik zit hier enkel om te leren, zoals ik al zei het is "jam"-werk, gewoon kraantje open en laten stromen, helemaal onbewerkt en ja, dus ook wat ruw. Ik ben zelf ook niet helemaal tevreden van het resultaat, enkel het laatste gedicht (7) vind ik ietsje beter, maar ni zo veel. En cliché, ja, vast wel , liefde is een moeilijk onderwerp en makkelijk cliché, maar ik moest gewoon iets erover schrijven, hoe mislukt en mismaakt het ook is. Om eerlijk te zijn, ik ben echt niet tevreden over mijn gedichten, maar oefening baart kunst, mag ik hopen en ik ben een hele tijd a-poëtisch bezig geweest.

[*nerwen elensar]

Is wel goed dat je schrijft, maar probeer eens wat meer aan je gedichten te werken alvorens je ze hier zet. Ik doe net hetzelfde als jij hoor, alles opschrijven wat in me opkomt en dan 'maak' ik een gedicht. Soms moet ik niet veel veranderen, soms enorm veel.

[gezweetwel]

Ik vind sommige van je gedichten wat te vertellend. Ik bedoel, er zit te veel in, te concrete informatie waardoor het (maar dat gaf je zelf al aan) meer proza wordt dan poëzie.

Ik las je eerste gedicht en ik was zowaar onder de indruk, tot je begon te zondigen aan bewoordingen als "vervlogen herinneringen". Zoals nerwen al zei, meer nadenken enzo
Ook met zinnen als "ik zie je graag" moet je echt oppassen eer je ze in een gedicht zet.

Aan gedicht 7 zou ik bvb zeker nog werken, er zit potentieel in. Bijvoorbeeld: je gebruikt twee keer kort na elkaar "down", wat op zich al niet zo poëtisch woord is (maar dat is subjectief).

Nu ja, eigenlijk zit er gewoon potentieel in jou.

[ILUsion]

*nerwen elensar schreef op 28-05-2006 @ 15:43 :
Is wel goed dat je schrijft, maar probeer eens wat meer aan je gedichten te werken alvorens je ze hier zet. Ik doe net hetzelfde als jij hoor, alles opschrijven wat in me opkomt en dan 'maak' ik een gedicht. Soms moet ik niet veel veranderen, soms enorm veel.

Zal ik bij het volgend gedicht zeker doen

gezweetwel schreef op 28-05-2006 @ 19:07 :
Ik vind sommige van je gedichten wat te vertellend. Ik bedoel, er zit te veel in, te concrete informatie waardoor het (maar dat gaf je zelf al aan) meer proza wordt dan poëzie.

Ik las je eerste gedicht en ik was zowaar onder de indruk, tot je begon te zondigen aan bewoordingen als "vervlogen herinneringen". Zoals nerwen al zei, meer nadenken enzo
Ook met zinnen als "ik zie je graag" moet je echt oppassen eer je ze in een gedicht zet.

Aan gedicht 7 zou ik bvb zeker nog werken, er zit potentieel in. Bijvoorbeeld: je gebruikt twee keer kort na elkaar "down", wat op zich al niet zo poëtisch woord is (maar dat is subjectief).

Nu ja, eigenlijk zit er gewoon potentieel in jou.

Ik voelde me wel een beetje (veel) in een melancholische roes, dus ja, dergelijke bewoordingen vallen dan vlug. Het thema liefde is inderdaad moeilijk, en ik heb als velen gefaald te beschrijven in letterlijke woorden.

Potentieel, misschien wel, heb ik nog willen horen, zal vast wel dan.