Iets.
 

Huh. Eh, ja. Een eerste versie van een begin van iets waarvan ik geen idee heb wat ik er mee moet. :)

I

For a moment I imagined myself lying down in the cornfield no more than half a mile from the house with the roof and window frames painted in dim red, where I somehow managed to emerge from my mother’s womb on the last day of Spring in an era that would later be known as the sixties, let my newborn lungs soak up their first sweaty humidful breath of air and cried out loudly in the nurse’s arms.
As my fingers touch the silently back and forward moving bodies of the corn they are temporary able to resist the power of the winds though eventually have their long and thin corpses snapping off without any moan. I could hide myself in the field for hours every year when Summer had made his appearance at England’s southmost point, with no signs reminding about the existence of a world around me and the corn except for the far away groaning of the cattle when they had to get back to the shelter at the end of the day, the sun shining on my pale skin and the sight of birds flying over, returning from countries I only knew from pictures in the books standing on the living room’s upper shelf.
Some days I took the binoculars my father gave me for - I believe - my eighth birthday and watched the beautiful wings coping with the forces called gravity by a bunch of scientists long ago. On others, as today, I put my head to the earth searching for little flowers, convulsively trying to catch a glimpse of sun light, take off their colourful yet undeveloped leaves, rub them between the palms of my hands and make my nostrils shiver by their smell. I won’t wash those hands all day until being forced to before dinner at seven.

It was then that I realized I no longer was in the cornfield, nor was I touched by rays of sunshine in the face, yet crawling around in my own filth, feeling feces – produced an unknown amount of days ago – finding their way through the holes in my old shirt (when there’s nobody to bring you new ones you get the others’ leftovers) to come together around the pointing bones that make up my spine.
When I finally opened my eyes to find my once appealing strains of hair drowned in nauseating fluids and pieces of dirt getting stuck under nails attached to blackened fingers, the first ones had already gathered at the entrance of the room, laughing, taking away my yet deteriorated view into the seemingly never ending corridor. It must have taken minutes before the cacophonous orchestra suddenly split up, strong arms took me up and directed me to the showers. I have no idea how i got there.

Ik heb je verhaal/Iets. nog niet gelezen, maar ik vraag me af waarom je in het Engels schrijft? Ik heb een beetje een aversie tegen Engelse verhalen namelijk.

Lijkt me geen praktische eigenschap. Engels is wel niet mijn favoriete taal, maar aangezien ik schrijven in het Nederlands even zat was en geen andere taal dusdanig beheers dat ik er zonder veel nadenken over geslachten en/of naamvallen een verhaaltje mee neer kan typen werd het dus Engels. Aan jou de keus of je het leest.

Wat overigens niet wil zeggen dat dit helemaal foutloos is, maar het is een snel neergekalkte versie van iets wat in m'n hoofd zat. Verbeteringen volgen nog wel.

veel te lange zinnen, veel te veel komma's.

Een bekend probleem ja. Maar het is niet voor niets een eerste ruwe versie (al betwijfel ik of ik het afmaak, maar goed).

Hoezo is dat geen praktische eigenschap?

Ik bedoel, ik heb geen problemen met Engelse verhalen lezen van auteurs die als moedertaal Engels hebben. Ik vraag me enkel af waarom je als Nederlander in een taal gaat schrijven die je niet tot in de puntjes beheerst. Als je schrijven wilt, zorg er dan eerst voor dat je dat in het Nederlands kunt.

Hier ben ik het wel mee eens, hoewel ik wel vind dat je soms wel gewoon moet kunnen oefenen in het schrijven in een andere taal. Maar ik merk zelf ook aan dit stuk dat het lijkt of de zinnen niet meer spontaan zijn, en dat vind ik wel jammer.

Je bedoelt dat jij niet geduldig genoeg bent om zorgvuldig te lezen?

Roosje, jij staat een tien gemiddeld voor Nederlands? :)

Nou, ongeveer wel, ja.

Als we alleen spelling en grammatica zouden hebben wel iig.

en jij weet natuurlijk dat hij amper Nederlands kan omdat je hem zo goed kent...

:rolleyes:

wicht, lees ne keer zijn stukske voor ge begint te zeveren hé
't is in een meer dan behoorlijk Engels geschreven, en dus absoluut geen neerbuigende commentaar waardig.


@ Broeder! Heel aangenaam om te lezen, prachtige zinnen en woordkeuzes, en de inhoud boeit me mateloos! Ik wil weten wat er gebeurd is en hoe het afloopt, dus blijven schrijven!
(ik heb hier en daar wel een paar kleine grammaticale foutjes zien staan, maar die zullen de overgrote meerderheid van de lezers hier niet eens opvallen, dus ... )

Nee, zo bedoel ik het helemaal niet, ik vind het alleen vreemd dat je als Nederlander in het Engels gaat schrijven. Ik zie het nut daar niet zo van in.

Ik wel, ik vind het Engels namelijk véél mooier en rijker dan het Nederlands, en lees boeken zowiezo het liefst in het Engels... En als je liefst in het Engels leest, dan mag je van mij ook 'liefst' in het Engels schrijven...

Ik zie een film ook liever Engels gesproken én met Engelse ondertitels, omdat er bij het vertalen altijd zoveel verloren gaat.


[edit] Ik vond je reactie wel heel erg bot overkomen, omdat je zijn 'schrijfkunde en -kunst' gelijk afkraakt ("zorg eerst dat je het in het Nederlands kunt", wat -in mijn ogen- impliceert dat hij volgens jou niet kan schrijven) terwijl je het niet eens gelezen hebt.

Zo houd ik van Duits. De klanken zijn veel vloeiender en zachter.

Hmja, op die manier snap ik het wel, maar zou je Nederlandse boeken dan ook liever vertaald in het Engels lezen? Dat is ongeveer hoe Engelse stukjes van een Nederlander op mij overkomen. In het Engels klinkt alles altijd mooier. :o

En verder was mijn reactie absoluut niet bot bedoeld, of enkel tegen hem. Meer in het algemeen, maar sorry als het niet zo overkwam.

Jij bent immers nog 'al vijftien pappa' ;)

Ach, ga toch weg. Ik ben heel goed in staat me een mening te vormen, al ben ik vijftien.

Da's dan toch weer iets anders... Ik lees Nederlandstalige boeken, in die zin dat ik niet per sé de Engelstalige wil gaan zoeken ofzo, en Nederlandstalige boeken vind ik dan ook vaak ook heel erg goed. Maar iets dat origineel in het Engels is geschreven (en of dat dan door een Brit, een Nederlander of een Rus is gedaan interesseert me niet, zolang het goed Engels is), wil ik wel in het Engels lezen (hoewel ik bijvoorbeeld HP en LotR in de beide talen kan genieten, maar Engels krijgt toch de voorkeur).

'Enkel tegen hem bot bedoeld'? Ik sprong toch 'voor hem' in de bres? Ik voelde me niet persoonlijk aangevallen ofzo, ik vond gewoon dat je iets meer respect mocht tonen, zeker omdat je het stukje nog niet gelezen had.

Héb je het ondertussen gelezen, trouwens?

Ik heb blijkbaar van alles gemist in dit topic, maar goed. Ik denk dat ik wel mag zeggen dat ik het Nederlands aardig goed beheers, dus reden te meer om eens wat in een andere taal te schrijven, of proberen te, want of het echt gelukt is daar ben ik zelf ook nog niet helemaal uit.

ik vind van wel :)


(y)

Ja, toen ik het later nalas (ik typ meestal aan één stuk door als er van alles in m'n hoofd zit, zonder telkens terug te kijken) ontdekte ik ook wat dingen, maar ik vond het zo stom als er 'aangepast op blabla' onderaan de post stond..

En; bedankt voor je positieve reactie natuurlijk :)

Oh nee, je vat het precies verkeerd op. Ik bedoel dat die reactie niet bot bedoeld was, en dat ik het niet per direct tegen hem had, maar meer tegen iedereen in het Engels schrijft en geen Nederlands kan (*wijst naar breezersletjes*). Nu ja, dit is misschien niet de beste plaats om daar commentaar op te gaan leveren. En nee, ik heb het nog niet gelezen. Ik ben aan de eerste zin begonnen, maar die duurde vijf regels en toen haakte ik af.

@ Broeder: Hm, oké.

Definieer 'spontane zin' ?

ik denk dat hij vindt dat het er te hard opligt dat je goed over elke zin hebt nagedacht :) of dat het iig zo lijkt.

maar dat vind ik dan weer juist een pluspunt ;)

Ik kreeg van de week nog een verhaal van een Duitse en ik verbaasde me erover hoeveel je met die taal kunt. Ik moet mijn kennis ervan dus ook maar snel verbeteren.

daar ben ik het dus wél mee akkoord ;) ( * denkt aan msn-namen van mensen die ze eigenlijk dringend uit haar lijst moet gooien * )

Je had dan idd beter een ander topic kunnen uitkiezen om daarover te beginnen ;)

Maar goed, no harm done ;)

Hm ja, ik zou eerder denken een zin vol gekunstelde ingewikkelde woorden, maar dat valt toch wel mee? De zinnen zijn inderdaad wel vrij lang met veel (bijvoeglijk) naamwoorden, maar ik lees zelf ook graag dat soort (impressionistische?) boeken, dus dat zal wel gewoon een kwestie zijn van ervan houden of niet. Hoe dan ook, ik ga er nog wel eens over nadenken of ik dit verbeter en/of vervolg.

Hier ben ik het zeker niet mee eens. Net als mensen die zeggen dat alles in het Frans mooier is. Onzin, dat geldt hooguit voor iemand die de taal niet kent. Romeinse talen zijn over het algemeen 'zachter' en als dat je voorkeur heeft klinkt het misschien mooier, maar een ander houdt daarentegen wellicht meer van 'hardere' Germaanse talen. Elke taal heeft zijn eigen legio aan mogelijkheden en als je daar creatief mee omgaat kun je in welke taal dan ook een prachtig stuk schrijven.

Vind ik dan :)

Ik vind dit een mooi begin vol tekenende beschrijvingen die uitgaan van een rijke woordenschat in het Engels.
De enige opmerking die ik heb is het soms foute gebruik van de tijden, de werkwoorden, maar daar ontkomt niemand aan die voor de eerste malen in een vreemde taal schrijft. Voor de eerste malen. Practice makes perfect. Wat is er mis met iemand die probeert àl zijn talen te ontwikkelen?
Natuurlijk is dit niet echt te vergelijken met dingen die wel in de moedertaal geschreven zijn, ik snap de opmerking van de 'onspontane' zinnen, waaronder ik onnatuurlijk lange zinnen met 'houterige' constructies versta. Maar als je gewoon in je achterhoofd houdt dat dit een Nederlandstalig persoon is die zijn Engelse schrijfkunst probeert te verrijken, kan je dit toch appreciëren? Ik zou zo'n stuk (nog) niet kunnen schrijven, jullie?
De laatste paragraaf snap ik niet (leg uit, graag), en excuses voor mijn boterham.

(y)

Die 'onnatuurlijk' lange zinnen doe gebruik ik juist meestal, ook in het Nederlands. Ik denk eigenlijk dat ik het mezelf (en wellicht de lezer ook) makkelijker zou maken als ik het in delen zou hakken, maar dat vind ik stylistisch gezien gewoon minder mooi. Maar zoals ik zei is dit een eerste op-papier-zetting van iets uit m'n hoofd, dus tijdsfouten aanpassen en in sommige gevallen het toch wel iets inkorten van zinnen zou ik nog kunnen doen als ik besluit dat ik het waard vind om er nog iets achteraan te schrijven.
Wat snap je niet aan de laatste paragraaf? Kun je de zinnen niet volgen of snap je het verband niet met het eerste stuk? Indien het dat laatste is moet ik je geruststellen dat het wel klopt met een vervolg dat mogelijkerwijs nog zou kunnen komen ;)
Eet smakelijk (y)

Da's wel een heel flauwe. Net zoals mensen die het cool vinden om gruwelijk onleesbare boeken te lezen omdat ze dan zo intellectueel lijken, terwijl de schrijver in kwestie gewoon niet goed is in goede formuleringen. Als een zin te lang is en veel onnodige bijzinnen heeft, is dat soms gewoon slecht geschreven. Het kan idd stylistisch mooi uitpakken, maar hier vind ik dat (meestal) niet van toepassing.

Ik zag inderdaad de link niet tussen de twee delen!
Dat van de lange zinnen is misschien inderdaad iets persoonlijks, iets van smaakverschil.
Voor mij treft een goedgekozen korte zin des te meer dan een hele lange zin. Zolang er niet op gedoeld wordt de zin zo lang mogelijk en vol tierlantijntjes te maken, is het cool. Soms vloeit het nu eenmaal zo uit de pen?!

(y)

"It was then that I realized I no longer was in the cornfield, nor was I touched by rays of sunshine in the face, yet crawling around in my own filth, feeling feces – produced an unknown amount of days ago – finding their way through the holes in my old shirt (when there’s nobody to bring you new ones you get the others’ leftovers) to come together around the pointing bones that make up my spine."

De taal is erg kleurrijk zonder wollig te zijn. Jammer dat je zo'n negen betekenisvolle elementen in één zin probeert te vervatten. Hier en daar kan je de boel gewoon afkappen door een komma door een punt te vervangen. Een frasering als "When there's nobody... leftovers" kan kenschetsend zijn voor het geestesleven van het personage maar lijkt totaal misplaatst. En gaat daarbij nog eens volledig kopje onder in de bijzin van een bijzin etc.

Ik probeer standaard boeken te lezen in de taal waarin de schrijver het geschreven heeft (mits ik die voldoende beheers). De gemiddelde Brit kan steil achteroverslaan bij een Nederlander die in het Engels gaat schrijven gewoon omdat het zo taaloneigen en gewrongen lijkt (en veelal is). Je moerstaal op kop maar in een vreemde taal schrijven blijft een mooie vingeroefening. Zeker het Engels leent zich daar uitstekend toe (omdat je, inderdaad, met die taal veel maar kan doen dan met het Nederlands).

QFT.

Daarnaast, het hele schrijven in het Engels of in het Nederlands debat is zinloos, want iedereen moet voor zichzelf uitmaken in welke taal zij schrijven. Als hen keuze jou niet zint, dan lees je hun verhaal niet. Ik studeer nu Engels en Nederlands aan de universiteit, en mijn familie aan moederskant is Engelstalig. Ik wissel dan ook af tussen Engelse en Nederlandse teksten. Het forum heet Letteren, niet Forum voor Nederlandstalige Literair Proza, Niet Geschikt Voor Enige Andere Taal.

On topic, de zinnen lopen niet, je beeldspraak is hier en daar erg krom.
Voorbeeld: As my fingers touch the silently back and forward moving bodies of the corn they are temporary able to resist the power of the winds though eventually have their long and thin corpses snapping off without any moan. Back and forward moving bodies of the corn is een gruwelijke zin. Zeg dan liever 'swaying' of 'dancing' of zo.
Daarnaast zijn jouw zinnen naar mijn mening te zwaar. De lexicale densiteit van je tekst ligt te hoog, enfin.
Ook een aantal taalfouten: humidful is geen woord, humid daarentegen wel.
southmost point is een onbestaande uitdrukking. Southern most lijkt me hier de bedoelde uitdrukking.
En deze laatste paar zinnen: ...the first ones had already gathered at the entrance of the room, laughing, taking away my yet deteriorated view into the seemingly never ending corridor.It must have taken minutes before the cacophonous orchestra suddenly split up, strong arms took me up and directed me to the showers. I have no idea how i got there. zijn nogal krakkemikkig. Ik neem aan dat the 'orchestra' slaat op het gelach van 'the first ones', of de 'first ones' zelf, die uit elkaar gaan. Want een 'orchestra that splits up' gaat uit elkaar, m.a.w. de mensen gaan weg, maar een 'orchestra that lets up' stopt met spelen. Wat bedoel je met 'my yet deteriorated view into(?) the corridor? (Je view is overigens niet into the corridor maar of the corridor.) Waar slaat die yet op? In je laatste zin ben je de I vergeten in hoofdletter zetten, uiteraard verre een zware fout, maar het staat niet mooi. En tenslotte, die 'I have no idea how I got there' is vreemd, want je schrijft zelf dat 'strong arms took you up and directed you to the showers'. Als je bedoelt in de plaats met de douches, waarschijnlijk een soort gevangenis, zou het beter te zijn 'here' te gebruiken, aangezien there disfocaal is, en het verwijst naar die douches, waar je niet het grootste deel van je tijd doorbrengt.
Kort gezegd, het geheel loopt stroef en klinkt niet erg lekker.

Millroy,
eager and high on caffeine

Ik zat je te plagen. Volgende keer zal ik er een knipoog bij zetten.

Ik heb zelf ook heel sterk de neiging om onmogelijk lange zinnen te schrijven, die ik dan meestal wel aanpas tot ze leesbaar worden, hoewel ze in lengte gelijk blijven.
:p ;)

Dit is uiteraard onzin. Korte zinnen schrijven is makkelijker dan lange lopende zinnen (of mijn zinnen al dan niet lopen even buiten discussie gelaten). Dat is gewoon een kwestie van smaak. Jij houdt daar blijkbaar niet van, maar dat wil niet zeggen dat een dergelijke zin daarom meteen slecht is.

Verder, de taalfouten. Zoals ik zei heb ik gewoon getypt wat op dat moment in m'n hoofd zat, waardoor er nog wel eens een (voornamelijk werkwoordstijd)foutje tussendoor glipt. Sommige dingen wist ik ook gewoon niet, want Engels is nu eenmaal niet mijn moedertaal.
Zinsnedes als 'back and forward moving bodies' vervangen door een woord als 'dancing' had gekund, maar ook dat vind ik vooral een kwestie van smaak. Dat het in de ogen van lezers misschien houterig of te gekunsteld overkomt, tja. Zo zou ik het zelf niet zien, maar allicht een aandachtspuntje mocht ik nog eens wat in een andere taal willen schrijven.

Directed to the showers was bedoeld als kreeg het bevel om naar de douches te gaan. Met het opvolgende I have no idea how I got there bedoel ik dat de ik-figuur (die alles vanaf een later tijdstip terugvertelt) geen idee heeft hoe hij uiteindelijk in die douches terecht is gekomen.

Dat nog even ter aanvulling.

Zo vindt zij het inderdaad overkomen.
Ik wil niet zeggen dat het ook echt zo is, maar ik vind het zo lijken. Nu ik het voor de tweede keer heb gelezen loopt het trouwens wel iets vlotter.

ik dacht dat blood fire rage dat gezegd had ;)

mijn excuses :)