Vraag aan mede moderne games pessimisten
 

Ik verlangnog steeds terug naar games van het zelfde niveau als de volgende games waren in die tijd:
Sokoban
TIM
Dune2
Civilization
TA
C&C games tot en met RA2
Toonstruck
etc

Mijn genre is ook wel meteen duidelijk...


Dus de vraag: Welke games zijn nog wel echt de moeite waard? en naar welke games zou ik moeten uitkijken?

Ik ken het verder niet maar "Rome: Total War" past wel in je straatje denk ik.

Locoroco lijkt me wel iets voor jou.

ik weet niet meer waar ik kippevel van krijg


volges mij pasgeleden van me ds lite maar dat was zo over


sonic op de megadrive dan maar :o oohja RCT heeft me ook zeer geboeid

rome...bah....shogun total war (y) simpel, eenvoud en fimpjes

misschien iets in de trent van starcraft, wolvenstein (y) Duke nukem(not 4never)

Ik ben juist blij dat we dat niveau onstegen zijn. Meh, al die foaming at the mouth retro-fanaten hebben gewoon geen smaak.

qft

*speelt Civ2*

Wat ik je ook aan kan raden is schaken of go (y)

Ik vindt persoonlijk The legend of zelda - Ocarina of Time nog steeds de leukste RPG de Final Fantasy serie trekt me niet zo.

Dan heb je Fable (die een stuk nieuwer is)die ging ook wel alleen was ie erg kort

Heroes of Might and Magic 3! Jezus wat een spel is dat (y)

Diablo 2 kun je misschien wel diggen (y)

Ja, graphics koning!
Lang leve de klote gameplay, korte (of volledig absente) verhaallijnen en melkiemelkie games!
Weg met originaliteit!

Straw man.

Er worden vandaag de dag nog genoeg prikkelende spellen gemaakt met goede graphics en goede gameplay. En geloof me, in de goede oude tijd werd er ook al lustig gekopieerd en uitgemolken.

Verder is "klote gameplay" subjectief en "korte of absente verhaallijnen" regelrechte onzin. De verhalen van tegenwoordig zijn langer en uitgebreider dan ooit te voren.

Haha noem maar eens een spel dat leuk is haha.

Ik denk dat het probleem gewoon is dat mensen die toen aan het gamen waren het nu gewoon niet meer leuk vinden, ook al kwamen er nog 1994 style games uit.

Je hebt het gewoon wel bekeken, dat ligt niet zozeer aan de games van nu, de games vroeger maakten onder andere gewoon meer impact omdat je toen minder games tot je beschikking had en je jonger was.

Hallo, ik ben ook een pre-1994 gamer en ik vind het nog steeds even leuk. En ook ik speel nog met regelmaat oudere games, maar ik ga niet speciaal verzuurd zitten doen omdat mijn favo game toevallig niet uit 2006 zal komen. Het is prima mogelijk van het beste van twee werelden te genieten.

Eigenlijk wel typerend iedereen altijd het meeste waarde hecht aan dingen waar diegene mee is opgegroeid. In jouw geval dus bepaalde oude games, in het geval van oudere mensen is het hun jeugd. Simpelweg omdat je het teveel romantiseert.

/obvious

Zo heb ik lange tijd terug verlangd naar het spelen van Phantasmagoria, omdat ik daar zulke goede herinneringen aan had. Wat bleek, na een keertje herspelen viel me eigenlijk de lelijkheid en eenvoud van de game (speeltechnisch gezien) pas op.

Overigens ben ik ook een nostalgicus. Toonstruck, Monkey Island, oudere Final Fantasy-delen en dergelijke zijn wat mij betreft nog altijd beter dan de meuk die tegenwoordig uitkomt. :p

Meh, ik ben opgegroeid met MSX spellen en later al die 386 Apogee platformers, de eerste shooters en noem allemaal maar op en ik kan niet zeggen dat de huidige games slechter zijn dan toen. Dat blijkt ook wel uit het feit dat ik zelden de behoefte heb om weer eens even balderdash op een msx emulator te spelen -_-.

PS:
Wat is nu weer een retro-RTS lijstje zonder starcraft? Neem jij jezelf wel serieus?:-\

SUPER MARIO (y)

X-com/Ufo enemy unknown

Er worden er wel gemaakt maar ze zijn zeldzaam. Hoeveel spellen van tegenwoordig hebben een VERHAAL lijn dat als je alles 100% wil voltooien het langer volhoud van 2 dagen?
Behalve op moeilijkheidsgraad die vooral aan AI ligt heb ik weinig games van afdoende lengte gehad de afgelopen 2-3 jaar.

Shooters moeten het tegenwoordig allemaal van hun multiplayer hebben (want vietnam en WW2 hebben we inmiddels HELEMAAL gehad...) en zelfs multiplayer hebben ze tegenwoordig allemaal hetzelfde met al dan niet een ander naampje eraan geplakt.
Half-Life en FEAR hadden nog wel leuke verhalen maar naar mijn mening ook gewoon te kort.

RTS was na C&C Red Alert al niet meer origineel behalve misschien de toevoeging van lichte RPG elementen.
En voor de verhaallijnen heb je deze games eigenlijk nooit hoeven te spelen. (net als shooters gewoon een "slap" excuus om de tegenstander de kling over te jagen)

Kwa RPG is er single player de afgelopen jaren eigenlijk alleen Oblivion uitgekomen. (geen goede D&D game ala Neverwinter Nights of Baldur's Gate. En dankzij interplay ook geen fatsoenlijke Fallout game.)
Final Fantasy is nooit mijn ding geweest dus dat houd ik niet in de gaten.

Adventures hebben eigenlijk behalve Grim Fandango, The Longest Journey en Fahrenheit de laatste jaren niet veel bijster interessants gezien en Fahrenheit was naar mijn mening veel te kort voor een adventure.

Ik zou zeggen over verhaallijn. Noem behalve final fantasy eens een game met een langere verhaallijn dan de Baldur's Gate serie of bijvoorbeeld Neverwinter Nights :)

QFT

Door jou genoemde spellen als Baldur's Gate en Neverwinter Nights zijn ook spellen die behoren tot de moderniteit. Als ik een vergelijking trek, trek ik die met de perdiode van de jaren tachtig t/m het SNES-tijdperk en alles wat er in diezelfde periode is uitgebracht op de pc en dergelijke. Als ik een vergelijking maak, dan maak ik hem tussen bijvoorbeeld Doom en Doom III. Secret of Mana en Final Fantasy X(even los van Kwaliteit). Desnoods zelfs Quake(ook relatief next-gen-y) en Half-Life. Of TOL: LA en Baldur's Gate. Dat is nogal wat verschil.

Dat er toevallig in het jaar 1998 een spel gemaakt werd dat qua lengte (bijna) nooi meer overtroffen werd(binnen het genre, want je kunt logischerwijs niet verwachten dat een action game net zo lang duurt als een RPG), betekent niet dat er meteen een neerwaardse trend is ingezet. Sommige verhaallijnen duren bovendien veel te lang, wat de gameplay behoorlijk kan hinderen. En als dit laatste niet het geval is, dan is een te breed uitgesponnen verhaaltje voor het artistieke aanzien van zo'n spel alsnog dodelijk. Baldur's Gate werd bijvoorbeeld als snel saai.

Een beetje episch spel, zoals bijvoorbeeld Tales of Symphonia of Skies of Arcadia duurt toch al gauw zo'n 80 uur. Daarnaast zijn zelfs de adventure/action games in verhalende lengte flink omhoog gegaan. Wat te denken van makkelijke games als Shenmue of moeilijke games als Shadowman, Soul Reaver(gemiddeld 60 uur) of de nieuwe Zelda(ook dik 75 uur ofzo). Als je dit vergelijkt met het échte vroeger, dan zijn we een heel eind opgeschoten. En tja, als je een RPG(zwaar plotgedreven) vergelijkt met een shooter dan kom je er als gamer inderdaad bekaaid vanaf. Maar nogmaals, die verhouding was vroeger precies hetzelfde. Ook shooters hebben een enorme ontwikkeling ondergaan.

Het is zelfs zo dat tegenwoordig iedere developer zijn best doet om de boel zo veel mogelijk op een plot te laten steunen. De een slaagt daar beter in dan de ander, toegegeven, maar het is al stukken meer dan wat we vroeger voorgeschoteld kregen. Bovendien hebben moderne games nog een voordeel: door de verbeterde graphics doen (al dan niet complexe) verhaallijnen minder melodramatisch en lachwekkend aan. Ik weet bijvoorbeeld nog wel dat ik altijd in lachen uitbarstte als ik weer een simpel action- of shooter spelletje aan het spellen was dat dramatiek wilde construeren doormiddel van slechte geanimeerde poppetjes en lo-res sprites :)

Voor wat betreft Half-Life 2 kan ik zeggen dat dat spel nog lang niet afgelopen is. Zie alle updates. Maar zelfs zonder dat vond ik het helemaal niet te kort. Integendeel, er kwamen hier en daar zelfs pacing problemen. Uiteraard los gezien van de gameplay. Dus wat dat betreft...

Ha. Zal ik je eens wat vertellen? Ik ben over het algemeen niet zo stapeldol op moderne RPG's. Vooral omdat ik ze gewoon te lang vind. De meeste verhaaltjes halen de eindstreep bij mij niet eens omdat ze hun materiaal al te zeer oprekken. Final Fantasy slaagt er wel in interessant te blijven(ondanks de gebrekkige gameplay) evenals Oblivion een een select groepje anderen, maar verder raken de meeste plots volkomen stuurloos en willekeurig. Nu kun je natuurlijk zeggen dat het positief is dat een spel zo veel verhaling bevat, maar een lang verhaaltje verzinnen kan iedere mongool. Beter leert men om de gameplay lengte af te stemmen op de potentie van het script. Dat kan soms lang zijn, maar soms ook kort. Het zij zo.

Voor wat betreft originaliteit heb je wel gelijk. Conceptuele originaliteit wordt natuurlijk steeds moeilijker, aangezien zo'n beetje alles al gedaan is. De meeste developers komen dan ook niet verder dan interne vernieuwing of het uitbreiden van al bestaande elementen. De verschuifing van games als hobby van nerd-domein naar mainstream heeft geleid tot een influx aan fabriekswerken. Gelukkig verandert dit relatief gezien weinig aan de hoeveelheid goede spellen. Overigens kom je op me over als verstokte pc-gamer met een smaak die zich beperkt tot hooguit een of twee genres. Als dat het geval is, dan kan ik me je teleurstelling wel voorstellen. Toch is het slim om eens verder te kijken, want er is best wel wat moois te vinden. Uiteraard is niet alles meesterlijk, maar, opnieuw, dat was het voorheen zeker ook niet.


De eerder genoemde games hebben stuk voor stuk betere of leukere verhaallijnen dan Baldur's Gate en Neverwinter Nights. Maar if you must, er is ook nog Phantasy Star Online, SOTC, Phantom Dust, WoW etc. Voor de toekomst belooft Alan Wake een onderhoudend avontuur te worden. De Splinter Cell games hebben daarnaast precies de goede lengte in verhouding tot hun gameplay. Verder belooft Lost Planet een echte epic te worden.

Daarnaast moet je niet vergeten dat B's G en Neverwinter Nights niet directe bij retro-fanaten ter gedachte komen als er weer eens gekotst moet worden op de hedendaagse games. Men grijpt dan vooral terug op héle oude successen. Denk aan knullige side scrolling shooters, geflipte NES-spelletjes of zelfs text adventures.

Dat zeiden ze in 1930 ook over film. :)

Dat weet ik. Dus? Filmnarratie is niet te vergelijken met de gameplay van een game.

Wel hoor. Heb ik net gedaan.

Je noemde splinter cell. Dat vind ik nou echt zo'n typisch geval van een verhaal dat vanaf begin tot eind te extreem voorspelbaar is en dan ook nog eens continu in herhaling blijft vallen. (maar goed, Tom Clancy... nuff said)

Verder zijn spellen uit 1998 voor mij ook al "bejaard" zeker in PC termen waar de versnelling eigenlijk vooral plaatsvond en zeker niet te vergelijken met oude console games. Ik weiger zelfs een vergelijking te maken tussen console games en pc games omdat veel console games versimpeld werden vroeger om speelbaar te blijven. Maar ook tegenwoordig nog als we kijken naar hoe het skills systeem van morrowind volledig afgeslacht afgeslankt is ten behoeve van Oblivion voor de XBox360 terwijl op de normale XBox al lang gebleken was met Morrowind dat het skillsysteem perfect overeind kon blijven.
Met PC maak ik liever een onderscheid tussen generaties processoren en generaties grafische kaarten als ik al definitieve onderscheid maak.

Maar goed, doom vs doom3
Graphics naar hedendaags niveau. Gameplay wat meer naar hedendaags niveau. Verhaal is nog steeds zoals toen.... no offence, maar mij boeit dat niet meer. (Als we nu dat verhaal van Doom nu eens naast dat van Deus Ex leggen blijft er HELEMAALS NIKS meer van over...)

Baldur's Gate langdradig. Misschien. Maar je kon er helemaal in opgaan, zeker als je jezelf tot de side-quests kon zetten.
Het Final Fantasy verhaal ken ik in grote lijnen wel en klinkt wel boeiend maar van alle versies die ik heb gespeeld vond ik de gameplay gewoon niet mijn ding.
En te lang vind ik persoonlijk "bullshit". Je betaald tegenwoordig omgerekend ruim 120 guldens voor een topgame en daar verwacht ik dan wel voor terug dat ik er minimaal 2-3 dagen mee bezig kan en dat het boeiend kan zijn kwa verhaal. Al dat geld in de graphics pompen kan het nog zo mooi zijn maar als het verhaal niet boeit en de gameplay niet lekker werkt dan is het weggegooid geld.

Nu zeg ik niet dat alle verhaalloze games slecht zijn. Zeker met multiplayer kunnen ze heel erg boeiend zijn maar dan pluk ik ze liever uit de budgetbak. (waar ik de meeste games die ik heb ook vandaan haal)
Half-Life 2 zou ik persoonlijk nooit full-price in huis halen. Ik vind hem voor het geld dat ik er voor betaal gewoon te kort. (ik zou er binnen de dag mee klaar zijn. Nieuwe games zijn voor mij een full time bezigheid) En godzijdank heb ik dat dankzij mijn downloadtest ook ondervonden VOOR ik er geld aan uitgaf.


En kwa originaliteit is er een verschil tussen "alles is al gedaan dus niks is nog origineel" en "laten we lekker WW2 shooter nummertje 31289549830 uitbrengen" Het is tegenwoordig meer met de "succesvolle" massa meedenderen wat de klok slaat en de games die van wat afwisseling houden of van originaliteit komen er dan in het heden flink bekaaid vanaf.

Kwa console games blijft mijn ervaring beperkt tot een oude NES en wat sonic games in co-op spelen met mijn neef op zijn megadrive dus ik ben inderdaad verstokt PC gamer. PC's zijn al duur zat. Kan mezelf niet ook nog een console veroorloven als student.
En verder kwa genres speel ik alles wel. Het zijn alleen de adventures en RPG's die ik na jaren nog uit de kast trek om NOG eens en NOG eens te spelen.

Of samen met vrienden nog een keertje heerlijk ouderwets te Mario Karten (ultieme partygame) of naast elkaar op de bank Mortal Kombat te gaan zitten doen. Maar die spellen doen het niet op verhaal of graphics maar gewoon de geweldige gameplay.
En ja, ik vind de allereerste versie van Mario Kart beter dan de nieuwste. Net als dat de oude Mortal Kombat de Tekken serie van nu keihard asswhoopt.
Inderdaad, de games met de goede multiplayer redden het bij mij ook nog wel hoor. Gamen als sociale bezigheid moet drijven op gameplay en misschien nog wel belangrijker het contact met je medespelers. En helaas kom je er dan ook tegenwoordig best karig vanaf al houd ik de MMO opleving nu wel goed in de gaten.

(Ik vind multiplayer of vooral sociale bezigheid in MMO's of op de bank splitscreen. Shooters zijn dus IMO alleen leuk op LAN's aangezien die te snel gaan om te chatten tijdens het spelen. Afgekeurd dus als sociale multiplayer ;))

Graphics zijn voor mij eigenlijk uberhaupt een non-argument en geen beoordelings criterium. De graphics van bijvoorbeeld daggerfall tegenover die van oblivion zijn een enorme stap voorwaarts maar ik trek nog net zo graag daggerfall uit de kast :)

Natuurlijk. Er bestaan maar bitter weinig spellen met een hoogwaardig plotniveau. Maar voor videogamebegrippen is het verhaal van Splinter Cell heel behoorlijk. En het is niet alsof al die fantasy spelletjes nou allemaal zo vreselijk hoogstaand zijn.

Het verhaal van Doom 3 kent alleen het basisgegeven van het origineel. Verder is het van de grond af aan opnieuw geschreven compleet met alle horrorcliché's en vertakkingen. Daarmee is natuurlijk niet gezegd dat het ook een goed verhaal is, maar het is wel beduidend meer dan het orgineel. En dat is toch een archaisch klotespel, dacht ik zo. Ik bedoel te zeggen dat er meer aandacht aan is besteed om de gameplay een graadje meer involving te laten zijn, waar ze in geslaagd zijn. Verder vind ik Doom 3 designmatig een zeer slappe game en ik heb er weinig plezier aan beleefd. Maar de sfeer en dat beetje plot maken het toch tot een beter spel dan het origineel.

En de vergelijking met Deus Ex kan Doom 3 natuurlijk niet doorstaan. Lijkt me logisch. Rekening houdende met het feit dat Doom 3 een shooter is van een totaal andere orde, is dat maar goed ook. Het is echt zo'n spel dat bepaald geen baat heeft bij een wijdvertakt plot, omdat dat volgens fanboys afbreuk zou dan aan de Doom-sfeer. Trouwens, Deus Ex, goed dat je hem noemt want ik was hem even vergeten, is ook een voorbeeld van een relatief nieuw spel volgens de moderne traditie van cinematische games. Althans, volgens mijn persoonlijke maatstaven.

Ik vond Baldur's Gate in eerste instantie wel leuk, de gameplay is gebalanceerd en goed georganiseerd. Maar het verhaal was bevatte gewoon niet genoeg beef voor zo'n lang spel. Verhalenderwijs vond ik het dan ook een saaie game. Puur kwa technische gameplay valt het gelukkig wel mee.
En voor wat betreft lengte: er bestaat natuurlijk wel degelijk iets als een te breed uitgesponnen game. Nog even afgezien van het feit dat "boeiend" te subjectief is, kun je mij niet wijs maken dat jij nooit bij jezelf hebt gedacht dat een bepaalde game wel érg lang doorging, terwijl de gameplay en designs dat eigenlijk helemaal niet toestaan.

Dat is helemaal niet gek. Dat heeft iedereen met een kritisch oog natuurlijk wel eens. Ik speel veel liever een relatief kort, maar wel replayble spel met een beknopt, netjes afgerond verhaal dan een game die zichzelf verliest in zinloze expositie zonder een fatsoenlijke structuur aan te brengen. Je ziet het vaak bij RPG's, ook die van het hoogste niveau, dat men gewoon te los omspringt met karakters en hun scenario's. Dat haalt het tempo uit de game, of voert het tempo juist te zeer op waardoor men voortdured van de hak op de tak springt.

Overigens leveren developers die in staat zijn tot het produceren van écht mooie graphics vaak(hoewel zeker niet altijd, kijk maar naar Doom 3) ook de beste gameplay af. Waarom? Omdat bedrijven die kaas hebben gegeten van gaming meestal op alle punten talent in huis hebben. Programmeertalent, schrijftalent, regietalent etc. Ik bedoel hoeveel echt slechte games met mooie graphics zie je nu eigenlijk? Bitter weinig. Van die domme EA games die gemaakt worden voor de massa zijn op alle fronten, inclusief graphics, onder de maat of net erop. Nee, wanneer je echt mooie graphics ziet, is de gameplay meestal ook op z'n minst in orde te noemen.

Daarmee wil natuurlijk niet zeggen dat er helemaal geen slechte spellen met mooie graphics bestaan, maar het kom echt niet al te vaak voor. Sowieso heeft 98% van alle topgames een keurig verzorgd(dat wil zeggen óf gewoon erg mooi, óf simpel maar gepolijst) uiterlijk. Dat is geen toeval. Goede developers begrijpen behalve dat gameplay belangrijker is dan graphics, ook dat het 'video' element niet vergeten mag worden bij het begip 'videogame'. Want net als voor alle andere vormen van creativiteitsuitingen, behoort gaming op ALLE fronten te groeien. Op het moment dat je je niet in staat bent om alle factoren gewichtig te beoordelen, verlies je je kritische oog.

Tja. Dat kan natuurlijk he.

Dat verschil gaf ik ook aan. Vernieuwing, of op z'n minst een frisse invalshoek, is nog best mogelijk. En wordt ook nog steeds gedaan. Overigens heb je wel gelijk, dat bedrijven steeds meer meedenderen wat de klok slaat, maar ik zie dat niet als een probleem. Deze ontwikkeling wordt namelijk vrijwel uitsluitend gestuwd door relatief nieuwe bedrijven of talentloze bedrijfen. Alle companies die vroeger goede spellen konden maken doen dat nog steeds(mits ze natuurlijk niet in een creatieve dips zitten). Het feit dat het aantal computerspellen dat per maand wordt uitgebracht, verandert niets aan de situatie voor de hardcore gamer. Want die weet toch wel wat ie in huis moet halen en wat als rommel weggezet kan worden. En laten we niet vergeten dat goedkoop scoren en creatieve armode vroeger ook al schering en inslag waren. En dat in een tijd waarin de markt veel minder expansief was dan nu. Dus eigenlijk is alleen de schaal veranderd.

Mwoah, ik speel eigenlijk alles wel. Kost me geen moeite. Uiteraard vind ik het net zo fijn als jij om eens een retro-classic uit de kast te trekken. Hell, ik speel nog regelmatig van die 2D fighting games :p

Oh enne....Vervang Mortal Kombat door Street Fighter en ik geef je groot gelijk. Mortal Kombat vond ik 1994 helemaal geweldig, maar nu ik wat ouder ben merk ik toch dat Street Fighter meer strategische diepgang heeft. Alhoewel Mortal Kombat natuurlijk wel een geweldige sfeer had leuke ideeen :)

Lame :rolleyes: ;)

Na mortal kombat 2 en 3 gespeeld te hebben ben ik toch tot de conclusie gekomen dat die delen een stuk meer (strategische) diepgang hadden dan (super) street fighter 2 (turbo) op de snes en megadrive consoles.

Ik heb ze alledrie doodgespeeld en merkte vooral bij mortal kombat 3 dat ze hebben geprobeerd (met succes) de serie meer diepgang te geven.

Neuh, maar even los van dit hele verhaal zijn alle tom clancy spellen gewoon hetzelfde verhaal alleen met andere namen en net even wat andere wereldsgevaarlijke wapens/terroristen...
Ik bedoel, alles is tot iets simpels terug te brengen (doe dit, haal dat, breng mij dit, etc, etc, etc) maar die tom clancy drek trek ik gewoon echt niet meer hoe goed het spel ook in elkaar zit kwa gameplay (want die is geweldig voor het spel)

EDIT:
En je street fighter opmerking?
Meer strategisch inzicht? Je nam die ene knakker met zijn stretch armen en je ownde het hele spel met je ogen dicht door op 2 knoppen te rammen...

Meh. Ik vind het wel leuke spellen, maar de gameplay is gewoon té cheap. Iedereen heeft dezelfde moves, de combo chains zijn te beperkt en de special moves redelijk fantasieloos. Daarnaast ging Midway echt overboord met memorisatie.

C&C blijf ik overrated vinden
dune 2 is dan wel een classic(en ik hoop nog steeds op een waardig vervolg), maar je kunt het toch niet serieus menen dat je dat liever speelt dan 'de nieuwe schit'. Misschien uit nostalgie redenen, maar als de gameplay na dune 2 hetzelfde was gebleven speelde nu geen kip rts meer.

daarintegen mis ik starcraft in je lijstje, die game is in zijn eentje beter is dan de hele C&C reeks bij elkaar

Starcraft is in theorie erg gaaf, maar de skirmish zuigt, en online speel je tegen koreanen die het al 8 jaar spelen.

Dan blijft alleen de campaign nog over..

Wat ik mis in dit topic is Freespace 2. Alles mag dan al wel een keer gedaan zijn, er is nog steeds geen goede ruimtegevechtsim uitgebracht die dit inmiddels zes jaar oude spel overtreft. Zeker niet als je in aanmerking neemt dat de ontwikkelaar in 2002 de broncode heeft vrijgegeven en er sindsdien talloze verbeteringen in het spel zijn aangebracht.

Zelfs al zouden er geen dingen meer zijn die echt nog niet gedaan zijn, dan zijn er in ieder geval nog genoeg dingen die al lang genoeg niet meer gedaan zijn om het de moeite waard te maken om ze nog eens te doen :p

Ik weet niet of je into squad based dingen bent maar anders zijn spellen als X-Com, Jagged Alliance en Fallout:Tactics misschien iets voor jou :)

lijstje met behoorlijk goede nieuwere games (met goede gameplay dus :p ):
Civ 4 (ja de engine is kut maar het is leuk)
Warhammer 40k: Dawn of war (qua snelheid te vergelijken met starcraft)
Supreme Commander (Nieuwe Total Annihilation :D)


kent iemand firefight (of zoiets) van oa. Epic nog?
bron: hier
edit: meer info: http://www.mobygames.com/game/fire-fight

Voor RPG:

Divine Divinity, Beyond Divinity en hun next-gen game?

o, en warhammer 40k: final liberation is ook leuk, alleen ik krijg em niet goed genoeg aan de praat :(

edit: gelukkig heeft niemand mijn domme typo gezien ;)

:-\. Je hoeft natuurlijk geen A+ PGT te halen als je dat niet wil.

Starcraft is vrij competitief, maar dat is juist de charme. En er lopen nog genoeg newbies rond hoor in de bnet public games.

modden & mapediten die handel (y)

De hele voorspelbare discussie terzijde schuivend, denk ik dat er sowieso één duidelijk verschil is tussen oude en nieuwe spellen, ongeacht platform. Oude spellen waren veel en veel goedkoper om te ontwikkelen dan nieuwere spellen, waardoor ontwerpers ook veel meer lef hadden.

Ik weet niet of het een gelicenseerde titel is (ik gok van niet), maar Custard's Revenge op de Atari 2600 is het extreme voorbeeld. Hierin speel je Generaal Custard die met zijn 4-bit erectie een vastgebonden indianenvrouw moet verkrachten terwijl er pijlen op je af geschoten worden. De enige knop die je hebt is de 'rape- button' en iedere rake 'pelvic thrust' levert je punten op, totdat je doodgaat. Nu is dit niet het type spel dat ik vandaag de dag graag zou zien verschijnen, maar het bestaan ervan is tekenend. Geld speelde een minder grote rol, waardoor de creativiteit meer losgelaten werd, met alle (veelal rampzalige) gevolgen van dien.

Met budgetten die in de honderdduizenden dollars lopen (ik schud het getal uit de mouw), zijn ontwikkelaars vandaag de dag wat voorzichtiger, met als gevolg dat ze liever de bekende paden bewandelen dan een nieuwe weg door het bos zoeken. Het is net als een uitgeverij die liever voor de duizendste keer de werken van Dostojefksi uitgeeft in plaats van een onbekende nieuweling te publiceren.

Er zijn natuurlijk uitzonderingen. In 2004 ontwikkelde een Japanse freelance-ontwerper Cave Story (Doukutsu Monogatari), in zijn eentje, zonder financiële middelen. Hierdoor zag het spel eruit als iets dat in 1996 op de SNES had kunnen verschijnen en (misschien ook hierdoor) genoot het rete-veel populariteit onder de bewoners van het internet.

Maar ook met geld is het nog wel mogelijk om origineel en creatief te zijn. Katamari Damacy lijkt mij iets dat nog niet veel vroegere incarnaties heeft in de geschiedenis van de spellen en toch is het met flink wat geld in elkaar gezet. Namco (die zijn de makers ervan, toch?) hebben kennelijk ballen.

En ballen, lieve mensen, is wat we nodig hebben in de hedendaagse gamesindustrie, voordat het net zo ver inkakt als de muziek- en filmindustrie en er qua commerciële releases alleen nog maar uitgekakte remades en vervolgen verschijnen.

LUH-3417

ze bestaan nog steeds hoor, creativelingen.
zie bijv: http://introversion.co.uk/
of, als je lid bent van de PC Gameplay, kijk op de dvd, daar staan sinds kort elke maand een aantal 'indie games', daar zal wel iets voor jullie bij zitten :)

Een game die nog niet genoemd is maar die zeker wat skill vereist en ook de nodige diepgang heeft is Warcraft the frozen throne. De micro die je bij dat spel kan toepassen vind ik in geen enkel ander spel terug, zelfs niet bij starcraft.
Daarnaast is heeft de single player een boeiend en episch verhaal. Een van de beste rts games aller tijden!

Diablo roeleert, warcraft ook, c&c ook.. dat zijn mun favo spellen.. toch lijkt me mooi om een diablo 3 te krijge, of een nieuwe starcraft (blizzard en westwood fan btw :P)

WC3:TFT is idd moeilijk. Toch blijft het om een of andere reden veel minder boeiend dan starcraft :s

@Bhudda Westwood is allang opgedoekt :( en C&C Generals is de enige die echt saai is (hoewel ik wel die + uitbreiding heb)

Jups, westwood is opgeslokt door EA dus verwacht vanaf nu enkel nog middelmaat van de C&C games :(

Ik ben niet lid van de PC Gameplay, maar Introversion kende ik kennelijk al. De titel Uplink had ik in ieder geval al eens gehoord. Fijn om te weten dat er niet alleen maar grote spelers op de markt zijn, maar dat dankzij het internet de kleine maar goede figuren ook aandacht kunnen krijgen. (Y)

LUH-3417

Kweet dat ze zijn opgedoekt, nare poep.. Mjah kheb c&c decade dus ook generals + uitbreiding. en renegade (n)

Starcraft micro >>>>>>>>>>>>>>>>>> warcraft 3 micro in moeilijkheidsgraad. Starcraft is überhaupt veel complexer (lees: beter), maar dat terzijde.

Je hebt gelijk dat starcraft micro op gosu niveau wat moeilijker is dan warcraft 3 micro. Bij starcraft heb je een apm van 300 nodig om gosu te spelen, en bij warcraft 200 apm. Bijna niemand haalt die 300 apm dus het is een beetje zinloos om te zeggen wat nou beter is. Daarnaast is 200 apm niet niks.
Die 300 apm heb je nodig omdat de verhouding hp en de damage per second bij starcraft veel kleiner is dan bij warcraft. Je hebt bij warcraft meer tijd om te microen, waardoor het spel leuker is omdat je meer het gevoel krijgt dat je echt zelf veel invloed hebt op de battles. Daarnaast is het hero aspect goed gedaan, een hero kan je de battles winnen en het brengt meer micro met zich mee.

Nog eentje die nog niet genoemd is: Colonization. Ik vind het nog altijd vreemd dat er wel 4 delen van Civilization zijn uitgebracht, maar van Colonization (wat ik veel vermakelijker vind) maar 1 deel.

Fallout (of Baldurs Gate, ik ben er nog steeds niet over uit welke ik nou beter vind) is nog steeds niet overtroffen op rpg gebied. In ieder geval voor mij dan. Final Fantasy, Morrowind, Oblivion? Nee dat is allemaal niks, al ziet Oblivion (vind het meer op een FPS lijken dan op een RPG) er wel geweldig uit!