Herkent iemand dit?
 

Ik heb eigenlijk al mijn hele leven lang last van bepaalde dingen. De laatste paar jaar wordt het erger, en de laatste maanden al helemaal. Ik zal omschrijven waar ik last van heb en daarachter schrijf ik wat het met mij doet.

- kan niet tegen het geluid van voorbijrijdende motoren/brommers/scooters, dan krijg ik een raar gevoel in me buik, heel onrustig en zenuwachtig en paniek. Ik doe mijn oren dan dicht en kruip dan in elkaar.
- kan slecht tegen drukke omgevingen, met veel kleuren en veel licht, dan word ik onrustig
- ik zit het liefst in een donkere ruimte zodat ik weinig zie en dus niet zo druk wordt
- last van dwang, alles MOET, ik heb overal regeltjes aangebonden, bepaalde manier van doen, routines etc.
- heb enorm veel structuur nodig en biedt mijzelf dat ook d.m.v planningen op een dag, overzicht, hardop praten wat er gaat gebeuren.
- als mijn vriend over zijn werk of bijv. over een begrafenis verteld voel ik niks. Ik kan me niet inleven en moet dan doen alsof
- ik haat het om in een groep te zijn, dan voel ik me bedreigd, ik ''snap'' mensen niet en probeer alles dan te analyseren
- ik denk de hele dag na bij alles wat ik doe
- ik vind heel veel dingen ''vies'', dingen die voor andere niet reëel zijn
- kan in paniek raken als een planning anders loopt dan ik had gedacht
- heb enorm last van stemmingswisselingen om niks
- last van woede uitbarstingen
- heb vaak het idee dat ik mensen niet begrijp en dat zij mij niet begrijpen, voel me anders en snap hun emoties vaak niet
- mensen van wie ik hou kan ik enorm afstoten, ruzie zoeken, niet mijn emoties kunnen uiten. Ik ga dan juist schelden, slaan of gemene dingen zeggen terwijl ik eigenlijk bedoel ''ik hou van jou''

Eigenljk heb ik nog veel meer dingen, maar ik ben het op dit moment vergeten. Al die dingen lijken samen te gaan en samen te komen. Dat ze verband hebben met elkaar, ik weet niet wat het is maar het vreet behoorlijk aan me. Ik ben juffrouw in het speciaal onderwijs voor moeilijk opvoedbare kinderen. Kinderen met adhd, autisme ect. Ik wist heel veel van autisme, en heb al eerder met deze kinderen gewerkt. Maar dit afgelopen schooljaar ben ik erg geschrokken, omdat ik mij heel vaak ontzettend herkende in bepaalde autistische trekjes. Ik weet niet wat ik heb, en of ik mij misschien moet laten onderzoeken.

Collega's was het ook al opgevallen waar ik ''last'' van heb, bjiv. structuur, veel geluid, emotieloze acties etc. Een collega zei dat ik via onze schoolpsycholoog misschien eens een checklist moest invullen voor autisme, maar ik durf dat niet....het is vreemd, verder kan ik op sociaal gebied ook heel erg open, spontaan en humoristisch zijn. Net als een ''gewoon'' persoon, maar vaak voeren mijn rare dingen toch de boventoon. Zeker bij mensen wie ik mij thuis voel.

Wie herkent dit die zelf een autisme verwante stoornis heeft? Zijn dit gewoon rare trekjes van mij, of is het meer dan dat? Vroeger kreeg ik de stempel ADHD en heb daar ook Ritalin voor gehad, zelf denken ik en mijn omgeving nog steeds dat ADHD niet de oorzaak is van mijn doen en laten. Mijn huidige psycholoog denkt aan Borderline, en daar zit best wat in. Maar toch weet ik nog niet helemaal wat er is, wat kan ik doen?

Wie kan mij helpen of herkent iets? Ik zit hiermee.....

xxx een juffie

ik meen dat ik wat pleinvrees zie, maar het ergste wat je kunt doen is je er over druk maken, ik heb vroeger ook dwangmatige dingen gedaan. daar heb ik nu totaal geen last meer van.

ontspan je, het klinkt vreemd, maar ontspanning kan extreem goed voor je zijn

Hoezo pleinvrees? Ik vind het soms wel heel eng om de bus in te stappen, af te rekenen, de straat op te gaan, en het liefst blijf ik wel dichtbij mijn woonplaats, maar echt vrees........weet niet

Op mij komt je verhaal over als een vorm van autisme, jammer genoeg heb ik er niet genoeg verstand van om te zeggen welke variant je hebt (zijn er zoveel) Mischien moet je eens naar de dokter, gewoon om het zeker te weten.

Pleinvrees denk ik niet eerlijk gezegd, ik bedoel krijg je een paniek aanval in grote groepen mensen en open ruimtes????

naja in iedergeval succes ermee

ik ken iemand die een beetje autistisch is, de meeste denken dan direct aan iemand die totaal niks zegt en is dichtgeslagen.

het kan best dat je het hebt, heel veel mensen hebben het

Kan een vorm van autisme zijn, maar het kan net zo goed iets als HSP zijn of gewoon 'hoe je bent'. Niet kunnen inleven past niet zo bij HSP, maar doen alsof niet bij autisme...misschien eens overleggen met je psycholoog (als je daar toch al heen gaat lijkt het me handig dit met haar te bespreken)?

Ja, op mij kom je ook over als hoogsensitief. Daar is veel informatie over te vinden op internet. Kijk maar eens, waarschijnlijk zul je veel herkennen.

Het kan HSP zijn (vooral je bovenste klachten), het kan Asperger zijn, ik zie ook trekjes van een obsessive compulsive disorder (die dwanggedachten/regeltjes).

Dat klinkt allemaal nogal hard en overtrokken, maar ik ben natuurlijk geen arts. En dit soort 'diagnoses' kan je nooit via internet geven natuurlijk :)

Ik denk ook niet dat je ADHD hebt. Het zou kunnen natuurlijk. Heb je moeite met je concentreren?

Het is wel verstandig (denk ik) om eens naar je huisarts gaan, om over die klachten te praten. Neem dit lijstje dan gewoon mee, dan vergeet je niks te vertellen.
Het lijkt erop dat deze klachten je best dwarszitten. Er is vast wel iets aan te doen. Succes!

De eerste paar zinnen herkende ik enorm, en ik dacht gelijk; HSP! Maar toen begon je over dat niet kunnen inleven en dat vond ik een beetje vreemd, hoewel dit ook wel in HSP te passen is als een afweermechanisme om niet te veel betrokken te zijn...
In elk geval, ik lees dat je al een psycholoog hebt, kun je er op die manier niet achterkomen? Of anders zelf wat boeken halen?

HSP-trekjes kunnen ook een deel zijn van borderline.
Ik zie veel borderline en autistische trekken in je verhaal. En ook dwangmatig.
Ik heb zelf ook borderline (gehad) en ben ook dwangmatig in een aantal dingen, en ik herkende best veel.
Maar inderdaad, bespreek het met je psycholoog, dat lijkt me het beste.

Succes!

Leuk, al die diagnoses waar iedereen mee strooit. De enige die echter kan beoordelen wat je hebt is iemand die daarvoor opgeleid is.

Wie kan mij helpen of herkent iets? Ik zit hiermee.....

Leuk, iemand die leest wat de TS precies wil.

TS heeft niets aan mensen die met diagnoses gaan slingeren. Dan ga je je verdiepen in die stoornissen jezelf dingen aanpraten die je misschien helemaal niet hebt. DAAR heb je namelijk NIETS aan.

Tuurlijk als mensen hun herkenning uitspreken is daar niets mis mee, maar aan diagnoses heeft TS naar mijn mening helemaal niets. En helpen kan haar hier niemand, dat kan ze alleen zelf.

Misschien moeten we niet voor de TS gaan praten. Dat kan ze best zelf.
Ik denk ook eerlijk gezegd dat je slim genoeg bent om te beseffen dat je het beste naar een huisarts, psychiater, vertrouwenspersoon, maatschappelijk werkster, oid kunt gaan.
Hij of zij kan je dan eventueel doorverwijzen voor dergelijk onderzoek. Misschien komt er wel iets uit, en geeft dat je al een beetje meer rust.

Succes ermee.

Wat ik je nog wel even wil vragen: Heb JIJ hier echt last van, of heb je er last van omdat ANDEREN er last van hebben, of omdat anderen het ANDERS doen?
In de laatste twee gevallen is het namelijk doodzonde om jezelf er druk om te maken.

Ik kreeg de indruk dat ze daar wel behoefte aan had, ook omdat ze zelf ook een aantal dingen noemt. Natuurlijk moet ze het bespreken met haar psycholoog of huisarts, die kunnen een diagnose stellen, zijzelf niet. En hij of zij kan haar dan meteen helpen 'zichzelf te (leren) helpen'. :)

Ik herken ontzettend veel in je verhaal. Iets meer dan een jaar geleden is bij mij de diagnose borderline gesteld. Nu lijkt die toch niet te kloppen en denken ze bij meer aan een licht autistische stoornis.
Ik denk dat als je de syptomen die je hebt al in een hokje wilt plaatsen (waar ik zelf geen groot voorstander van ben) je moet denken aan autisme of HSP, eigenlijk wat boven mij ook al meerdere malen gezegd is. In de syptomen die je noemt herken ik zelf nauwelijks borderlinesymptomen. Maar hecht in iedergeval niet te veel waarde aan een diagnose (zoals ik destijds wel deed) want je bent bovenal jezelf i.p.v borderline,autisme,hsp of wat dan ook.

HSP kan soms ook een onderdeel van een vorm van autisme zijn. Ik heb zelf asperger en ik zit ook op een forum voor mensen met ASS (autsider ), daar lees ik vaak dat mensen met ASS last hebben van overgevoeligheid. (ik zelf niet zo).
Dat van structuur en moeite hebben met sociale/emotionele wederkerigheid is ook heel kenmerkend voor ASS.
Als ik jou was, zou ik me wel laten onderzoeken. Zoals iemand hier al zei, als er iets uitkomt geeft je dat misschien wat meer rust. Succes ermee.

Ik heb laatst een film over autisme gezien en het ging over het Asperger syndroom, de personage had ook moeite met in bepaalde dingen inleven.......(als ik me niet vergis :bloos: )

bedankt allemaal voor jullie reacties. Ik ga het inderdaad met mijn psycholoog bespreken. Ik heb al rondgekeken op internet op sites van Autisme, maar sommige dingen heb ik totaal niet hoor. Ik wil het ook niet hebben, maar toch lijkt het er soms heel erg op. En ik ga ook eens rondkijken voor hsp.

dank je!!

Welke film was dat?

De film heet
Mozart & the Whale (met josh hartnett)


lees anders dit (mss heb ik het helemaal mis hehe heb het niet zelf gelezen)

http://nl.wikipedia.org/wiki/Hans_Asperger

en

http://nl.wikipedia.org/wiki/Syndroom_van_Asperger

Het niet in kunnen leven in andere personen, het nodig hebben van een strakke structuur en in paniek raken als deze structuur verstoord wordt, zijn typische kenmerken van autisme.

HSP is meer dan overgevoeligheid voor licht/geluid/enz. en volgens mij zijn dat de overgevoeligheden waar mensen met autisme regelmatig last van hebben, toch?

Hmm, ja, je hebt gelijk. Ik lees nu wat meer over HSP en het omvat iets meer dan ik dacht.

Ja, en hier op het forum is het een aanduiding om TopicStarter aan te duiden. Was daar nou een up van 2 weken voor nodig?

Ik herken het. Sterker nog, ik heb al die trekjes die jij noemt ;), maar zover ik weet heb ik geen autisme. Het is gewoon mijn persoonlijkheid. Misschien moet je gewoon accepteren dat je die trekjes nu eenmaal hebt. We zijn tenslotte niet allemaal het zelfde. ;)

Sorry hoor. Had niet gezien dat hij al zó oud was
Maar afijn, heb ik ook weer iets bij geleerd over hoe TS
hier werkt :D

Ik herken bijna alle punten die je hierboven noemt. Ik heb er heel veel last van, terwijl anderen er niks van merken. Ik ben bijna altijd bang en heb veel last van geluiden (vliegtuigen, onweer enz.)

Mijn moeder zat ook in het speciaal onderwijs en dacht toen ik een baby was al aan autisme, omdat ik me altijd van mensen afdrukte en nooit wilde knuffelen.

Ik heb ook heel veel behoefte aan structuut. Gelukkig werken allebei mijn ouders in het speciaal onderwijs en ben ik met heel veel structuur opgevoed. Op dit moment is mijn probleem dat ik het een probleem vind, maar dat mijn psycholoog het gewoon als mijn persoonlijkheid ziet. Hij stelt geen diagnose dus ik voel me eigenlijk niet serieus genomen.

Maar waarom vind je het een probleem? Ik weet dat het moeilijk als je afwijkt van de gemiddelde mens, maar het helpt echt als je jezelf gewoon accepteerd zoals je bent. Zelf heb ik ook lang last gehad dat ik niet kon accepteren dat ik anders deed en was dan de rest. Zo erg, dat ik op een gegeven moment depressief ben geworden. Mijn psycholoog heeft me toen geleerd om niet te focussen wat de oorzaak is van die eigenschappen, maar ze te zien als iets wat bij mijn persoon hoort.

Ik ben op dit moment waarschijnlijk ook depressief, maar als je gaat accepteren dat het bij je persoon hoort, accepteer je dus ook dat het nooit meer overgaat. Op deze manier leer je er dus mee leven in plaats van dat je ervoor vecht. Maar dat is mijn mening.

deze heb ik ook:

- kan niet tegen het geluid van voorbijrijdende motoren/brommers/scooters, dan krijg ik een raar gevoel in me buik, heel onrustig en zenuwachtig en paniek. Ik doe mijn oren dan dicht en kruip dan in elkaar.
- kan slecht tegen drukke omgevingen, met veel kleuren en veel licht, dan word ik onrustig
- ik zit het liefst in een donkere ruimte zodat ik weinig zie en dus niet zo druk wordt
- last van dwang, alles MOET, ik heb overal regeltjes aangebonden, bepaalde manier van doen, routines etc.
- heb enorm veel structuur nodig en biedt mijzelf dat ook d.m.v planningen op een dag, overzicht, hardop praten wat er gaat gebeuren.
- ik denk de hele dag na bij alles wat ik doe
- kan in paniek raken als een planning anders loopt dan ik had gedacht
- heb enorm last van stemmingswisselingen om niks
- heb vaak het idee dat ik mensen niet begrijp en dat zij mij niet begrijpen, voel me anders en snap hun emoties vaak niet
- mensen van wie ik hou kan ik enorm afstoten, ruzie zoeken, niet mijn emoties kunnen uiten. Ik ga dan juist schelden, slaan of gemene dingen zeggen terwijl ik eigenlijk bedoel ''ik hou van jou''

Ik denk dat je energie helemaal door de war is. Probeer eens wat taiji, qigong of yoga? Je leert je bewust te worden van je energie en je gaat je beter voelen. Doordat je energie vrijer gaat stromen zit je daarna lekkerder in je vel. En als je een goede leraar vind wil hij je vast wel verder helpen. Geloof me taiji leraren kunnen veel voor je betekenen ;)