Perfectie/utopie in de filosofie.
 

Ik weet niet of dit topic hier past, maar goed: als het ergens anders hoort, dan verplaatst een forumbaas het wel. :)

Jaren geleden had ik op de HAVO tijdens de lessen Levensbeschouwing iets gehad over dat niets op deze wereld perfect kan zijn, niets is 'heel.' Een bepaalde filosoof had dat gezegd, dat alleen in de hemel alles 'heel' is. Waarschijnlijk was dit een christelijke filosoof die zich bij het denken over perfectie of utopie heeft laten leiden door de Bijbel (de zonde van Adam en Eva).

Ik weet niet meer wie deze filosoof was - misschien was het Emmanuel Kant, dat weet ik niet zeker. Maar ik zou wel heel graag willen weten wie deze filosoof geweest moet zijn, dus eenieder die dit bekend voorkomt en weet wie het is, zou ik zeer erkentelijk zijn. :)

Alvast hartelijk bedankt,

Severus :)

Ik denk dat je Plato bedoelt. Hij meende dat alles op aarde een soort onvolmaakte afspiegeling is van de ideale vormenwereld. Hij was geen christen (leefde een aantal eeuwen daarvoor) maar is wel van grote invloed geweest op de christelijke theologie.

Ik denk dat dit thuis hoort in het subforum Filosofie

Dat is trouwens ook een mooi idee van het concept 'wiskunde': een wereld met allemaal (abstracte) concepten en waarheden die ontdekt kunnen worden.

Veel, zo niet de meeste, wiskundigen zijn platonist. In de filosofie is het daarenetegen nog maar weinig populair.

Niet meer kun je beter zeggen. Alhoewel de kerk altijd aristoteles als voorbeeld nam, zijn er legio neo-platonisten geweest. Heidegger was een van de meest recente personen die PLato weer in beeld bracht.

Tegenwoordig is metafysica (helaas?) weer een scheldwoord in filosofische kringen.