'Eten wat de pot schaft.'
 

Moest je vroeger altijd eten wat je vader of moeder gekookt had? Eten wat de pot schaft of maakte je moeder iets extra's wat je wel lustte? Was je vader of moeder er soepeler in?

Of was je zo eigenwijs dat je je bord omkeerde en niet wou eten, als je het niet lustte?

Ik moest altijd alles op z'n minst proeven, en meestal lustte ik ook alles wel. Maar sommige dingen hoefde ik niet te eten; zuurkool bijvoorbeeld, of witlof, of asperges. Mijn zus lustte die dingen ook niet, dus kregen wij andere groente.

Ik at alles geloof ik sowieso wel. Mijn broertje niet, daar deden mijn ouders niet écht moeilijk over. Ik denk ook niet dat dat werkt. Ik denk wel dat het belangrijk is om kinderen dingen te laten blijven proeven.

Eten wat de pot schaft uiteraard...

eten wat de pot schaft, en als ik het niet wilde eten zat ik soms 2 uur lang alleen aan tafel :o

ik was nooit zo moeilijk qua eten geloof ik dus ik at het meeste wel gewoon.

Gewoon eten wat de pot schaft, en alles een keer proeven. Maar we mochten wel 1 of 2 groentes 'kiezen' die we echt niet lustten, en daar kregen we dan iets anders voor ofzo.

Ik moest in elk geval van alles proeven, en als ik na dan twee hapjes proeven niet meer wou, nouja, dan moest ik maar wat meer van de andere dingen op tafel nemen (en als ik die ook niet wou dan moest ik maar honger hebben, maar dat kwam nooit voor). Wel zorgden mijn ouders ervoor dat dingen die mijn zus en ik niet lustten niet zo vaak op tafel kwamen. Dat kon ook want het waren niet heel veel verschillende dingen.

Wij mochten wel een aantal dingen hebben die we echt niet lustten en waar mijn moeder dus ook wel rekening mee hield met koken. Verde rmoesten we eten wat de pot schaft. Mijn moeder maakt altijd twee soorten groenten en dan let ze er ook wel op dat er altijd iets bij zit wat iemand lust. Daar moet je dan verder ook niet te klagen over hebben, dat moet je dan maar gewoon eten.

Gewoon eten wat de pot schaft. Ik lustte alleen nooit wat de pot schafte. Toen ik zelf mocht bepalen wat de pot schafte toen lustte ik dus heel wat meer ;)

Inderdaad, niet eten = met honger naar bed :o

Ik moest altijd eten wat de pot schaft.. Heel soms was er nog een restje over wat ik dan op mocht eten. Maar ik lust eigenlijk alles wel, en anders had ik gewoon pech gehad. Op deze manier ben ik niet zo 'zeurderig' geworden over eten, dus ik vind het wel goed van mijn ouders.

Gewoon alles eten. Maar ik was dan ook niet zo'n zeikkind.. ik lustte gewoon alles.

Precies, en geen toetje :(

ik heb zo een keer mn schoolreisje gemist :(

gewoon eten wat de pot schaft. als er iets is dat ik écht niet lustte, dan werd daar soms wel rekening mee gehouden. maar de meeste dingen lustte ik gewoon. :)

Niet eten was geen toetje en toetje was toen nog bijzonder bij ons, dus mijn zus en ik zorgden wel dat we aten. (y)

Ik lustte vroeger bijna alles wel maar soms was ik koppig en lustte ik het inmiddels wel maar deed ik alsof dat niet zo was. Bij andere mensen thuis at ik sowieso alles. Ik vind het ook onbeleefd en kinderachtig om te zeggen 'dat lust ik niet' nag nag nag. Wat me opvalt is dat ik alle groenten eet/ kan eten, in tegenstelling tot vrienden die walgen van bijv. spruitjes en witlof.

Wij hebben nooit een toetje gehad, dus daar dreigden ze niet mee. Meestal at ik wel alles, ze maakten sowieso niet veel 'vieze' dingen klaar omdat mijn zusje die niet lustte.

Ik lustte alles wel alleen ik kon nooit heel mn bord op omdat mijn moeder vaak zoveel maakt. Dus dan moest ik wel blijven zitten tot het op was. Maar ik propte het dan allemaal in mn mond en ging het stiekem uitspugen op de wc.

Vroeger moest ik alles eten. Ik lustte een aantal dingen niet en die kwamen toch vaak in het menu voor dus dan was het elke avond zeik. Uiteindelijk werd ik dan op mijn kamer gezet en stopte ik pas met krijsen als ik in slaap gevallen was :o . Mijn ouders wilden overigens niet geloven dat ik van spruiten moest kokhalzen, tot op een gegeven moment echt alles eruit kwam :evil: . Ik weet hetniet zeker, maar volgens mij is het vanaf dat moment gekomen dat ik niet meer alles hoefde te eten. Mijn moeder begon toen wel rekening met mij te houden. Nu eet eigenlijk best veel en het wordt steeds meer. Alleen die spruiten komen er bij mij nog steeds niet in...

Eigenlijk hoor je te eten wat de pot schaft, zo leer je tenminste veel verschillende dingen eten. Maar mijn moeder daarentegen was (en is eigenlijk nog steeds) heel erg soepel. Ze zorgde er ook voor dat er bij een maaltijden altijd dingen erbij zaten die iemand lust. Verder stimuleerden mijn ouders vroeger wel dat ik de dingen die me voorgeschoteld werden moest proeven.

Over het algemeen moest ik altijd alles eten wat er op tafel kwam, heel af en toe kwam er een groente bij die ik 'minder vies' vond. En m'n broer en ik hadden met m'n moeder de afspraak dat we nooit spruitjes hoefden te eten, als wij nooit zouden klagen over het eten :D

Oh en dit geldt nog steeds, hoewel ik nu wel veel meer invloed heb op wat we eten (vooral aanbieden te koken helpt :p)

Met uitzondering van bloemkool, dat vond ik echt niet lekker.

Wat een ramp.:rolleyes: Ik heb vroeger nooit mijn vlees hoeven opeten met het gevolg dat ik veel vleessoorten niet door mijn strot krijg.

Wij eten thuis nooit shoarma, bloemkool, vis, spruitjes... mijn vader lust dat niet, dus eet niemand van ons het.

Inmiddels is dat iets anders, maar mijn vader krijgt nog steeds andere groenten dan wij. Als we spruitjes eten, komen er ook stoofpeertjes op tafel voor de spruitjeshaters.

Eten wat de pot schaft - ja, maar de pot schaft eten afhankelijk van wat mijn vader lust (en hij kookt niet eens).

ik heb trouwens nooit gesnapt dat mensen geen spruitjes lusten. :|

Als je ze verkeerd klaamaakt (te lang kookt en/of het stronkje niet goed wegsnijdt) worden ze bitter en vies. Kennelijk maken veel mensen ze verkeerd klaar.

Ik vind spruitjes juist heerlijk, ik eet ze minstens één keer per week in de winter.

Wij moesten idd ook eten wat de pot schaft en m'n moeder zorgde wel dat dingen die ik niet lustte, na een paar maanden wéér op tafel kwamen. "Je smaak verandert, misschien lust je het nu wel" was wat ze altijd zei. Het heeft wel gewerkt, want ik kan nu bijna alles eten. Sommige dingen vind ik minder lekker, maar ik ben geen zeurderige eter.

M'n moeder was alleen op een communiefeest eens heel resoluut: Ik moest en zou huzarensalade eten. Daar zal ze wel altijd spijt van hebben want die huzarensalade belandde half op de vloer en half in de wcpot :o en dan de eerste helft midden in de feestzaal he.

Ik keerde m'n bord vroeger wel vaak om, maar dan werd het gewoon van de grond geraapt en opnieuw op m'n bord gedaan :)

Heilige Communie, dan hoor je officieel bij je kerk. Of iets in die trant.

eten wat de pot schaft en anders eet je maar niet.

of champignons :(

Ik lustte bijna alles behalve lever en champignons en nog wat dingen die ik niet lekker vond maar wel gewoon moest eten.
Lever en champignons moest eerst ik ook nog wel eten maar sinds ik daar n keer van heb gekotst hoeft dat niet meer :)
Eigenlijk had ik t wel goed verder want mn ouders zijn goede koks .

Spruitjes en die hele kindertrauma van heel jong Nederland eromheen heb ik nooit gesnapt. Mijn ouders roerbakte ze altijd of ik at ze met een kilo mosterd.
mmm

Spruitjes deed m'n moeder altijd met ham/kaas/ui, damn.. dat was lekker :o
Ik ben niet zo'n fan van spruiten, maar op die manier eet ik ze wel (y)
Net als met witlof, gekookte witlof vind ik om te kotsen... maar rauwe witlof salade met wat rozijnen en noten of witlof in ham gerold uit de oven met een kaassaus (y) :o

Je mocht/mag best dingen laten staan, maar ik lust(te) alles wat er werd klaargemaakt. (y)

Ik had geluk dat ik een goede eter was/ben. Ik kan me één keer herrineren dat ik weigerde mijn bord leeg te eten, toen moest ik het maar verder op de wc opeten, maf:P

Same. En ik moest altijd meer eten dan ik trek had. Ik at ook weinig van mezelf. Maar nu lust ik wel bijna alles, alleen geen vis en nog wat kleine dingetjes die we toch nooit eten.

Geen wonder dat je gothic werd :(

Er waren soms dingen die ik niet luste, een soort van stoofschotel van verschilende groentes. En lever. Daar moest ik altijd wel een beetje van eten, maar niet heel veel. Ik kreeg geen vervangend voer, sommige dingen vind je als kind minder lekker dat heb ik niet meer. maar die stoofschotel vind ik nog steeds vies.

Mijn ouders vonden dat ik alles eens moest proeven en 2 van de 3 dingen op je bord moest je opeten (in het geval van aardappels, vlees en groenten).
Nou was dat ook geen probleem, want ik lust bijna alles. De dingen die ik niet lust zijn er ook die bijna nooit werden gemaakt, omdat 1 van m'n ouders er ook niet van hield.

Ik moest alles proberen en als ik het minder lekker vond kreeg ik daar gewoon wat minder van en bijv. een aardappeltje meer. Ik ging nooit huilen of krijsen. Daarom lust ik nu ook praktisch alles en sta ik open voor nieuwe dingen en bijzondere gerechten. Jammie. :o

Ik krijg kotsneigingen van de lucht van gebakken/gekookte/ovenschotel-vis alleen al, dus dat maakten mijn ouders alleen als ik VER van huis was. Oh, en de vetrandjes aan vlees. Ik denk dat ik door mijn trauma's daaraan veganist ben geworden.

Dat impliceer ik helemaal niet

:rolleyes: :rolleyes: :rolleyes: :rolleyes: :rolleyes: :rolleyes: :rolleyes: :rolleyes: :rolleyes: :rolleyes:

Ik heb nooit hoeven eten wat ik niet lustte, wel altijd 2 happen proeven maar verder werd er dan iets apart gekookt
Nu lust ik echt bijna alles, ook dingen die ik vroeger vreselijk vond en ook dingen die ik eigenlijk niet lekker vind

Ik heb nooit iets moeten eten wat ik niet lustte, maar dan kreeg ik ook geen toetje. Gevolg: ik at bijna alles op, behalve als ik me echt niet lekker voelde ofzo.

En ik lust nu bijna alles, dus das mooi ;)

Ik moest ook altijd eten wat de pot schafte. En als peuter/kleuter was ik een hele moeilijke eter. Ik zat dus wel eens lang aan tafel in m'n eentje.
Bij groenten was het wel zo dat bij de groenten die ik echt niet luste maar ongeveer de helft op m'n bord kreeg vergeleken de groenten die ik wel gewoon op at. Die 3 of 4 hapjes moest ik dan wel opeten. Gevolg is nu dat ik bijna alles lust, en van de moeilijkste met eten ben veranderd in de makkelijkste met eten bij ons thuis.

Bij scouting, waar ik er voor verantwoordelijk ben dat die kinderen fatsoenlijk eten doen we het volgende: Voor het zomerkamp mogen alle kinderen 1 ding opgeven wat ze echt niet lusten. Dat hoeven ze vervolgens niet te eten (krijgen ze iets anders als het toch op tafel komt, of we laten het gewoon helemaal weg). Voor de rest moeten ze wel gewoon eten wat de pot schaft.

En nu ga ik beginnen aan m'n thuisbezorgde pizza.

mijn ouders waren niet zulke opvoedwonders.. ik luste ongeveer geen enkele groente als kind en dan hadden we daar vaak strijd om, maar meestal won ik die dan en hoefde ik het niet te eten, vaak had mijn moeder ook nog wel zo'n medelijden met mij dat ik dan wat anders kreeg...

tegenwoordig lust ik wel meer dan vroeger, maar er zijn nog steeds veel dingen die ik niet lust.. ook kwam ik erachter dat het voor een deel aan de kookkunsten van mijn ouders lag..

Het schijnt trouwens dat als je als baby echte groente krijgt in plaats van spul uit zo'n potje, dat je dan later veel meer lust..

Dit inderdaad. Mijn ma eet geet aardappelen, dus hebben we die ook bijna nooit. Komt voor mij wel goed uit want ik heb weer een hekel aan hutspot enzo.
Verder eet ik eigenlijk alles wel.

Toen we nog heel klein waren moesten we het bord wel leeg hebben anders mochten we geen tv kijken 's avonds :rolleyes:

Ja en ik moet het nog steeds ach ja mijn moeder kan goed koken dus zo erg is het niet