pedofilie,
 

Hoi,

Ik wil geen mensen pijn doen of boos maken, dit zeg ik even vooraf omdat dit nogal een vrij moeilijk onderwerp is.
Ik vroeg me af; stel je bent een slachtoffer van een pedofiel, die man heeft je lichamelijk geen pijn gedaan. Hoe komt het dan dat het geestelijk zoveel pijn doet?
Het "hoort' niet zo, een volwassen iemand. Maar stel dat je dat als kind zijnde niet door hebt. Is het dan niet zo dat je als je ouder word en je dat voorval nog herinnert, dat je dan boos word omdat het blijkbaar niet hoort?
Ik kan het moeilijk uitleggen...

ik ben benieuwd wat jullie hiervan denken,

liefs,

Dat idee heb ik ook wel, ik weet het zelf niet, dus ik kan alleen maar gissen...

Maar ik heb idd wel eens het idee dat jonge kinderen op dat moment zelf niet echt geestelijke pijn hebben. Sommigen zullen het niet willen, maar anderen zullen niet beter weten en denken dat het hoort of normaal is. Pas idd als ze het besef krijgen dat het niet normaal is, komt dat verdriet en die pijn om de hoek kijken...

maar ja, voorkomen doe je het niet vrees ik...

moest ook aan dat verhaal denken van die psycholoog die mensen aanpraatte dat ze vroeger misbruikt waren en dat die mensen idd hetzelfde doormaakten qua gevoel...

Als kind zijnde heb je altijd door dat er iets niet klopt als zoiets met je gebeurd. Je kunt misschien niet duidelijk aangeven dat het fout en verkeerd is, maar een kind zal altijd voelen dat het niet goed is. Meestal komt misbruik van kinderen voor door een bekende en dat zorgt misschien nog wel meer voor problemen dan het daadwerkelijke misbruik zelf. Het kind voelt zich aangetast in zijn eigen ik, het vertrouwen in die betreffende persoon is geschaad en doordat kinderen goed voelen dat er iets niet klopt en vooral ook te horen krijgen dat ze er vooral niet over mogen praten, voelen zij zich gestraft terwijl ze geen idee hebben waarvoor. En dat kan uiteindelijk voor veel verschillende problemen zorgen.
En het is natuurlijk wel zo dat niet alle kinderen die slachtoffer zijn van seksueel misbruik later een groot trauma ontwikkelen. Het komt wel eens voor dat kinderen er inderdaad weinig tot geen hinder van lijken te ondervinden. Maar dat is maar zelden, vaak zie je toch dat dat mee gaat spelen in de ontwikkeling van het kind.

Ook ben ik het niet eens met dat je zegt dat het kind geen lichamelijke pijn of geweld is aangedaan. Bij misbruik wordt er hoe dan ook lichamelijk contact gemaakt. En als dat tegen de wil van het kind is, zal dit altijd onprettig voelen of pijn doen. Ookal wordt het kind dan niet geslagen of vastgebonden of wat dan ook. En ik denk dat dat is waar jij op doelde.

En pedofilie is trouwens alleen maar de fantasie over seks/seksuele handelingen met kinderen. Pedoseksualiteit is het ook daadwerkelijk uitvoeren van die handelingen met/op een kind :)

ik doelde op dat stel het kind niet lichamelijk pijn word gedaan. Dat begeurt.
Stel dat een kind doorheeft dat het niet klopt, hoe weet zon kind dat dan? Doordat ouders, of omgeving, word gezegd dat je niemand aan je mag zitten. Dat doen ouders toch spelender wijs?
Stel dat een kind het niet door heeft dat het niet goed is? Je hoort toch ook vaak dat kinderen het fijn vinden? Dan komt later die woede toch omdat blijkt dat het niet mag? Dat iemand een bepaalde afgesproken grens is over gegaan?

(ik ben bang dat ik verkeerde woorden gebruik, nogmaals, wil niemand pijn doen)

Nogmaals, dat ben ik zoals je dat op deze manier verwoordt, niet met je eens. Er kan sprake zijn van misbruik waarbij het kind niet wordt geslagen of in die zin lichamelijk mishandeld en dus wordt het op die manier geen pijn gedaan. Maar het misbruik zelf, waarbij lichamelijk contact plaatsvindt, zal hoe dan ook als onprettig worden ervaren en zeker als er echt penetratie plaatsvindt ook wél lichamelijk pijn doen. Het kind wil immers niet, is lichamelijk nog niet voldoende ontwikkeld en heeft nog helemaal geen ervaring met seks. Dus ja, reken dan maar dat het lichamelijk ook voor pijn zorgt.

Kinderen weten dat deels doordat ze zo opgevoed worden idd, maar deels ook instinctief. Ook kinderen ontwikkelen al, zelfs voor de geboorte, hun seksualiteit, ookal is dit nog helemaal niet te meten aan de manier waarop je als volwassene seksueliteit ervaart. Maar zij hebben het wel. En daardoor kan het ook als verkeerd voelen als iemand anders daar op in gaat of deel van uit gaat maken, terwijl zij dat zelf niet willen. Lichamelijk contact met de eigen ouders als knuffelen en bijvoorbeeld douchen en de billen afvegen, voelt instinctief veilig en vertrouwd. Maar zodra dit door iemand anders gedaan wordt, kan dat al als onprettig ervaren worden. Ook als 1 van de ouders wat dat betreft over een grens heen gaat, kan dat een onprettige ervaring geven. Laat staan als iemand anders dan de ouders over die grenzen heen gaat. Kinderen voelen dan instinctief dat het niet fijn is en niet vertrouwd. Alleen kunnen zij dat behalve ervaren, nog niet beredeneren. En als zij dat wel kunnen, is het vaak nog heel moeilijk om het onder woorden te brengen en het aan iemand te vertellen.

En nee, ik hoor niet vaak dat kinderen het als prettig ervaren hebben. Dat zij zich niet hebben verzet of er niks over hebben gezegd, betekent echt niet dat zij het niet vervelend vonden.

Sorry, ik ben het niet eens met veel dingen die je hier zegt en ik spreek uit ervaring (als slachtoffer van seksueel misbruik door een familielid dat ouder was dan ik).

Ik kan me nog heel goed voor de geest halen hoe ik het zelf ervaarde. Ik ben jarenlang seksueel misbrukt door een veel oudere neef die bij ons in huis woonde.
Ik wist al vrij snel dat het verkeerd was wat er gebeurde omdat mijn ouders hem een keer hadden betrapt en kwaad op hem waren geworden. Ik ervaarde het echter helemaal niet als vervelend, sterker nog: ik vond het best fijn. De genegenheid, aanrakingen etc. Zodra ik wist dat het verkeerd was (doordat mijn ouders ingrepen die ene keer), zei mijn neef dat het "ons geheimpje" bleef. Ik zei niets en liet hem zijn gang gaan. Ik heb hem zelfs een paar keer opgezocht in zijn kamer.
Toen ik wat ouder werd (een jaar of 8 denk ik), betrok hij ook zijn eigen broertje en een ander neefje van ons in zijn "spelletje". We gingen steeds vreemdere dingen doen en op een gegeven moment bleef het niet bij aanrakingen, maar werd het echte seks. Ik wilde toen niet meer, uit schuldgevoel omdat het eigenlijk allemaal niet mocht en omdat ik dingen moest gaan doen die ik niet wilde doen en die wel fysiek pijn deden.

Maar de periode daarvoor dus, deed het echt geen pijn en vond ik het echt niet vervelend. Dat is misschien nog wel het allerlastigste om te verwerken. Het is iets waardoor je jezelf later een schuldgevoel aanpraat. Ik heb jarenlang gedacht dat de nare dingen die hij mij en mijn neefjes heeft laten doen mijn eigen schuld was, omdat ik het in het begin ook fijn vond. Ik voelde me zo verantwoordelijk voor de pijn die ik zelf ervaarde en die mijn neefjes uiteindelijk ook ervaarden, omdat ik het nooit tegen mijn ouders heb durven zeggen.
Ik had er in eerste instantie namelijk mee ingestemd dat het "ons geheimpje" zou blijven.

Het is gewoon een heel dubbele situatie.

Inmiddels weet ik dat een kind van die leeftijd niets te verwijten valt en dat het allemaal zijn schuld is. (Maar het blijft moeilijk te geloven.)

Dit is een andere kant die ik idd niet belicht heb en zeker wel zo is. Het is idd een hele dubbele situatie, omdat aan een kant de aandacht en genegeheid die je van de dader krijgt, heel fijn kan voelen. Maar aan de andere kant gaat hij daar tevens te ver in en doet hij ook dingen die je niet prettig vindt. Voor kinderen maakt dit het dan ook heel verwarrend en doet het hen twijfelen over de eigen gevoelens en inbreng in wat er gebeurd is.

Het moeilijke bij pedoseksualiteit is dat er heel erg ingespeeld wordt op het machtsverschil en de loyaliteit van het kind. En dit kan op zo'n subtiele manier gebeuren, dat het vrij lang duurt voordat het kind zelf of iemand anders merkt dat er iets niet klopt.

Overigens heb ik het hier over de dader over een 'hij', terwijl seksueel misbruik ook vrouwelijke daders betreft.

Nou ja, ik kan me goed voorstellen als je een vriend van je ouders hebt die je wel mag, en hij stelt voor dat je hem bijvoorbeeld aftrekt, of hij streelt je lichaam, en jij weet niet wat het inhoudt, dan kunnen de aanrakingen best neutraal of zelfs prettig zijn. Als je echt niet wil of het doet echt pijn, okee, dan is het inderdaad kut, maar als je het nog niet ziet als vervelend, is dat natuurlijk niet zo...

Ik denk dat ik het wel ongeveer met aboe eens ben, denk ik. Als niemand jou vertelt dat het verkeerd was, als niemand zegt dat je misbruikt was, en je hebt het op het moment zelf nooit als vervelend ervaren, dan denk ik niet dat je er later per se last van krijgt. Dat komt alleen niet voor in onze maatschappij, denk ik, want het wordt zó ontzettend afgekeurd... (edit: en terecht, trouwens, maar voor die paar mensen die het op het moment zelf niet als vervelend ervaarden, is het wel rottig).

Sommige kinderen vinden het wel vervelend, al zullen ze niet in staat zijn om tegenover zichzelf, laat staan tegen andere te kunnen uitleggen waarom ze het vervelend vinden. Er is dan gewoon iets in de aanraking wat vervelend kan zijn. Bij sommige mensen heb je gewoon door dat het niet gewoon een fijne knuffel is.
Sommige kinderen zullen niet door hebben dat dat wat er met ze gebeurt niet normaal is, sommigen zullen zelfs denken dat iedereen dat overkomt of dat je erom gevraagd hebt.
Dat kinderen het fijn vinden is eigenlijk een argument wat ik alleen nog maar uit de mond van plegers zelf heb gehoord, dus zelf geloof ik daar niet zo in.

Ik denk dat als je ouder wordt en je meer leest over hoe relaties en/of uitingen van genegenheid horen te zijn, er puzzelstukjes op zijn plaats gaan vallen. Het verschilt uiteraard per persoon hoe je ermee omgaat. Daarbij komt dat mensen een bepaald beeld hebben van misbruikte kinderen, waardoor je het idee krijgt dat je je op een bepaalde manier moet gedragen, zelfs al heb je er betrekkelijk weinig last van.

Of je wilt gewoon niet geloven dat kinderen kunnen genieten van betasting op bepaalde plekken, genegenheid --> seksualiteit.
Wat dacht je dat ontvankelijkheid voor bepaalde prikkelingen op een bepaalde leeftijd uit het niets uit de lucht komen vallen? Tuurlijk niet die ontvankelijkheid groeit met de jaren, een kind kan bepaalde vormen van betasting denk ik wel degelijk lekker vinden en is daar al ontvankelijk voor. Zie Abajo als voorbeeld.
Een kind kan misschien evenveel genieten van bepaalde massages als een volwassene om maar een voorbeeld te geven. Je kent toch die shit waarmee je je hoofd kan masseren, wedde dat een kind het ook lekker vind.


Ik vind dat Aboe een interessant punt aanhaalt. Het feit dat men het als verkeerd beschouwd, kan een rol spelen hoe een slachtoffer met dat misbruik omgaat. Als een kind geen last heeft ondervonden van vroegere misbruik zowel geestelijk als lichamelijk en het krijgt nooit te horen dat het verkeerd is. Zal het niet zoveel uitmaken voor de persoon.

Maar waarom men het afkeurt heeft te maken met geestelijke machtsmisbruik. Je bent als minderjarige natuurlijk manipuleerbaarder. Al dan geen of wel lichamelijk letsel is het dus strafbaar en terecht.

Zoals ik al zei: Bij sommige mensen heb je gewoon door dat het meer is dan gewoon een fijne knuffel.
Het gaat, in jouw voorbeeld, niet om de massage ansich, maar om de persoon die hem geeft en welk gevoel je daarbij krijgt. En nog een keer: Veel kinderen zullen niet instaat zijn om aan zichzelf, laat staan aan een ander te kunnen uitleggen waarom ze een bepaalde aanraking vervelend vonden, juist vaak omdat die zoveel lijken op genegenheid.

En genegenheid heeft niet per definitie iets te maken met seksualiteit. Genegenheid tussen ouder en kind bijv. heeft vooral op kinderleeftijd te maken met hechting en helemaal niets met seksualiteit.

Dit was ook een keer bij dr Phil, toen zeiden die kinderen later idd dat ze van het orgasme wel genoten, waarom, omdat dat ook voor zo'n kind gewoon goed voelt. Maar juist daarom schaamde ze zich nog meer, en had ze nog meer een hekel aan zichzelf...

Psst http://www.martijn.org/info/OK87_2.html

Dat snap ik dan ook wel weer. (Tsja, iedereen beleeft zo iets op zijn eigen manier natuurlijk) Je lichaam reageert, zelfs al wil je dat soms niet waardoor je later, als je volledig beseft wat er met je gebeurt is, schuldig voelt.
Ik weet niet eens meer wie het ooit tegen me zei, maar hij/zij maakte de vergelijking met: Je kan ook niet iemand naakt buiten in de kou zetten en dan zeggen dat ze niet mogen trillen. Op sommige dingen reageert je lichaam gewoon, of je het nou wilt of niet, of de situatie nou fijn is of niet. Dat maakt het juist zo verwarrend denk ik.

Ja, inderdaad een intressant vraagstuk. :)

Natuurlijk, maar ik denk dat er echt wel kinderen zijn die het op het moment zelf niet zo ervaren. En ik ben nauwelijks een pleger :P

;)

Uiteraard, maar dat gevoel kan goed zijn, ook op persoonlijk vlak. Pas als het te horen krijgt dat het niet mag, onstaan bijvoorbeeld schuldgevoelens of dat ze zich vies voelen. Daar discussieren we net over.

Ik begrijp de relevantie niet van deze reactie op mijn post?

Maar er is ook een vorm van genegenheid of betasting die iets verder kan gaan, waardoor het wel valt onder seksualiteit. En dan is het niet perse gezegd dat het kind er minder van geniet of zich er minder goed bij voelt, zowel geestelijk als lichamelijk niet.

@ Boebsie

Nog een keer:

En waarom ik nogmaals dat stuk aanhaalde van dat een kind niet altijd instaat zal zijn om aan te geven waarom een bepaalde aanraking niet fijn is om aan te geven dat het niet altijd uitmaakt of je wel of niet geleerd hebt dat het niet 'hoort' maar dat het ook zonder die wetenschap erg onprettig kan zijn.

[edit] Door Nala, maar Menahem stond nog ingelogd.

My bad ;), was me niet opgevallen.

Oke, dan nog begrijp ik het niet :p, want dat spreekt voor zich.
Maar goed ik doe zeikerig ;), dat klopt natuurlijk helemaal.

:D

Ik heb het gelezen, maar ik bedoelde niet per se het orgasme of zelfs het seksuele gedeelte, maar zoals hierboven al eens genoemd is, bijvoorbeeld een hoofdmassage of kriebelen over je lichaam. Als je gewoon nog echt te jong bent om door te hebben dat dat niet normaal is, of als je bijvoorbeeld door een slechte gezinssituatie gewoon echt te weinig aangeraakt wordt, kan ik me voorstellen dat intimiteit met iemand op dat moment wel fijn is. Dus niet dat je lichamelijk onwillekeurig reageert, maar ook geestelijk...

Het is überhaupt niet zwart/wit, waar de één zo'n hoofdmassage prettig vind voelen, kan de ander het helemaal niet fijn vinden. En dat hoeft niets te maken te hebben met of je wel of niet weet dat de bedoelingen van iemand fout kunnen zijn. Soms voelen dingen gewoon vervelend, zonder dat je weet waarom. En soms voelen dingen fijn aan, terwijl ze achteraf helemaal fout blijken te zijn.
Dat maakt het vaak in die zaken ook emotioneel zo lastig.

Ik heb een klein beetje nagedacht hierover :

Je wordt niet alleen boos omdat je te horen krijgt dat het blijkbaar niet hoort. Je wordt vooral boos, omdat je op latere leeftijd inziet waarom het niet hoort.
Stel je hebt dat misbruik als prettig ervaren en je krijgt te horen waarom dat misbruik niet hoort, maar je bent het niet eens met de redenen waarom men dat misbruik als verkeerd afdoet is er ook geen reden om boos te worden.

Ik denk dat je vraag hiermee is beantwoord.

Is het dan niet zo dat je als je ouder word en je dat voorval nog herinnert, dat je dan boos word omdat het blijkbaar niet hoort?

Het antwoord hierop is ja zoals we met ze allen eigenlijk al concludeerde, maar dat moet wel worden aangevult met het feit dat zo een slachtoffer inziet waarom het niet hoort. Dat is uiteindelijk de rede waarom een slachtoffer pas echt boos wordt.

Ooh ik dacht echt kom met iets nieuws, Flyaway had dit allang betoogd, notabene in 1 zin ;).