Knuffel :|
 

Hai!

Ik vraag me iets af :rolleyes: Weet iemand waarom een mens zo gehecht kan raken aan iets als een knuffelbeer? Ik woon nu sinds een tijdje op kamers. Sinds ik daar woon, ga ik echt niet naar bed zonder dat mn knuffel van de partij is. Van de ene kant weet ik best dat ik er veels te oud voor ben. Dan leg ik 'm ergens ver van mn bed. Na een half uur ofzo wakker te liggen, ga ik m dan toch maar gewoon pakken waarna ik meteen in slaap val. Dit is toch hardstikke raar? Ik ben nu 17 en heb dat ding ooit gekregen toen ik 8 was ofzo, voor Kerst...dus het is niet zo dat het enorme emotionele waarde heeft ofzo...

Heeft iemand dit ook? Hoe kom je ervanaf? En hoe kan het dat je zo gehecht kunt raken aan een knuffel?

je haar wassen en de klitten eruit kammen

ik heb haar op mijn rug, ga maar tegen mij aanliggen :D

Gelieve even normaal te reageren.

Een vriend van mij slaapt ook nog met een knuffel, als zijn vriendin bij hem slaapt doet hij geen oog dicht omdat zijn knuffel verplicht in de vensterbank moet staan. Wat je eraan kunt doen weet ik niet, misschien gewoon kiezen voor de harde aanpak door 'het ding' bij het grofvuil te zetten, zodat je noodgedwongen wel zonder knuffel MOET slapen? :)

Waarom wil je dat?

Mogelijk omdat het op sommige mensen toch redelijk belachelijk over kan komen 'Kind slaapt nog met een knuffel'. Voor die vriend van mij zelf is het ook geen big issue als hij alleen is, maar heeft hij mensen over de vloer zit het hem toch niet lekker. Daarom?

Hehe, misschien ben ik wel zo'n raar persoon die daarvan gaat steigeren. Ik ken namelijk zo veel mensen die nog steeds met hun knuffel slapen en ik denk dat als ik die van mij nog gehad had ik dat ook nog had gedaan. Vandaag had mijn moeder het er toevallig nog over om nieuwe kleertjes te maken voor haar pop die ze ook al sinds kleins af aan heeft.
Ik denk dat mensen zich gaan hechten aan een knuffel als ze hem als klein kind ook vaak genoeg bij zich hebben gehad. Het wordt een vertrouwd voorwerp, met een vertrouwde geur die je even lekker kan vastpakken. Sommige mensen vertellen zelfs hele verhalen aan zo'n knuffel om maar even van zich af te praten. Er zijn een heleboel reden waarom je je kan hechten aan een knuffel en ik vind daar niets vreemds aan.
De een vind het prima als hij op een speciaal plekje op de kast staat bijvoorbeeld en de ander moet hem echt in bed hebben om te kunnen slapen.
Ik vind het juist altijd wel wat hebben als iemand zijn knuffel uit zijn/haar kindertijd nog heeft.

Ik zou het alleen niet nodig vinden om vanwege anderen een redelijk onschuldig iets als dit te laten terwijl je het eigenlijk helemaal niet wilt.
Vandaar dus mijn vraag: waarom wil je dat? Is dat omdat je het zelf vervelend vind of omdat je bang bent wat anderen ervan vinden?

Dat weggooien vind ik heel raar en druist tegen al je gevoelens in... Waarom zou een volwassene niet met een knuffel kunnen/mogen slapen? Als je er zelf last van hebt wordt het pas echt vervelend, maar tot die tijd vind ik het eigenlijk niet gek...

misschien kan je stapje voor stapje je knuffel het bed uit werken.. eerst vanuit je bed op t nachtkastje, dan weer een stukje verder totdat je helemaal zonder knuffel in de buurt slaapt..

maar als je er zelf geen probleem mee hebt hoef je der vind k nix aan te doen..

Citaat:

Nala schreef op 30-12-2006 @ 00:31 : Hehe, misschien ben ik wel zo'n raar persoon die daarvan gaat steigeren. Ik ken namelijk zo veel mensen die nog steeds met hun knuffel slapen en ik denk dat als ik die van mij nog gehad had ik dat ook nog had gedaan. Vandaag had mijn moeder het er toevallig nog over om nieuwe kleertjes te maken voor haar pop die ze ook al sinds kleins af aan heeft. Ik denk dat mensen zich gaan hechten aan een knuffel als ze hem als klein kind ook vaak genoeg bij zich hebben gehad. Het wordt een vertrouwd voorwerp, met een vertrouwde geur die je even lekker kan vastpakken. Sommige mensen vertellen zelfs hele verhalen aan zo'n knuffel om maar even van zich af te praten. Er zijn een heleboel reden waarom je je kan hechten aan een knuffel en ik vind daar niets vreemds aan. De een vind het prima als hij op een speciaal plekje op de kast staat bijvoorbeeld en de ander moet hem echt in bed hebben om te kunnen slapen. Ik vind het juist altijd wel wat hebben als iemand zijn knuffel uit zijn/haar kindertijd nog heeft. Ik zou het alleen niet nodig vinden om vanwege anderen een redelijk onschuldig iets als dit te laten terwijl je het eigenlijk helemaal niet wilt. Vandaar dus mijn vraag: waarom wil je dat? Is dat omdat je het zelf vervelend vind of omdat je bang bent wat anderen ervan vinden?

Ik vind het persoonlijk ook wel iets hebben, wanneer mensen nog met hun knuffel bezig zijn. Puur omdat ik me in die gedachte van vertrouwdheid wel kan vinden... Echter zijn er veel mensen uit mijn omgeving die wel erg vreemd reageren op iemand die op een dergelijke leeftijd nog met een knuffel slaapt. En ik kan me voorstellen dat het dan weleens moeilijk kan zijn, wanneer mensen je belachelijk maken om dat, wat jij eigenlijk zo fijn vind.

@ Stefanie: Van mij mag een volwassene met een knuffel slapen, waarom ook niet? Echter vraagt de topicstarter ook hoe ze er weer vanaf komt, en geeft ze eerder in haar verhaal al aan, dat zelfs wanneer ze haar knuffel ver van haar bed neerzet ze hem uiteindelijk toch weer gaat pakken omdat ze niet slapen kan. Wat ik hier tot dusver uit afleid, is dat zij al pogingen heeft ondernomen haar gedrag te stoppen (om watvoor reden dan ook), zonder succes. In mijn optiek is het dan tijd voor drastischere maatregelen, om jezelf daadwerkelijk van gewoontes te verlossen. Of weggooien dan direct de beste oplossing is weet ik niet, maar er kwam zo snel niet iets anders in me op.

Te oud? Welnee, je bent nooit te oud. Ik ben 28 en heb een knuffelaap, hij heet Nikker (echt waar) en ik zit ook op dit forum, wat maakt het uit, je bent zo oud of jong als je je voelt.

Ik ben 19 en slaap ook nog iedere nacht met mijn knuffel. Ik kan best zonder, maar ik wil het niet. Mensen moeten me maar nemen zoals ik ben: met knuffel!

Hai!

Bedankt voor jullie reacties!

Hmm ik wil er inderdaad vanaf om 'wat anderen vinden'. Als er iemand blijft logeren ofzo dan moet ik echt de raarste dingen uithalen om 'm onopgemerkt in bed te nemen haha. Weggooien vind ik zelf iets te drastisch als ik eerlijk ben. Ik heb inderdaad zelf ook al andere pogingen gedaan om hem gewoon weg te leggen maar die werkten niet zo ;)

Vind je het misschien gewoon lekker om met je arm ergens omheen te slapen? Ik sliep vroeger altijd met een grote pandabeer, maar vond dat op de middelbare school toch niet stoer genoeg en heb toen een kussentje naar mijn bed gesleept. En ik slaap eigenlijk nog steeds best vaak met mijn arm om dat kussen heen (als ik bij mijn ouders thuis ben, tenminste), want dat ligt gewoon prettig. Het gaat bij mij dus niet om het ding zelf maar puur om de houding om in te slapen...

Zelf heb ik geen knuffel maar een heel oud pyamat-shirtje, wat nu helemaal zacht en ''verknuffeld'' is. (Al gooi ik het op zijn tijd wel in de was hoor). Heeft bij mij ook meer met mn slaaphouding te maken dan met emotionele gehechtheid, het is gewoon fijn om iets in je handen te hebben. Als het gaat neem ik t ook overal mee naar toe, wat ik dan wel weer enigszins vervelend vind, maar ja.
Je kunt nou eenmaal gehecht raken aan de raarste dingen/personen, dus ook aan een knuffel. Zelf zeg je dat het niet een geweldige emotionele waarde voor je heeft, dus misschien is een drastrische maatregel inderdaad het beste. Maar ik zou me er eerlijk gezegd niks van aantrekken, het waait wel over.

Ik ben 20 en ik slaap ook nog steeds met een knuffel als ik alleen slaap. En ik moet zeggen dat ik er geen zak om geef want anderen ervan vinden. Ik vind t fijn om iets vast te houden, vind t fijn da er iets tegen me aan ligt. En als ik geen knuffel zou hebben, dan zou ik waarschijnlijk mijn dekens bij elkaar trekken zodat ik toch iets heb om vast te houden ofzo.
Ik zou me dr nie druk om maken als ik jou was.

Ik heb zelf ook een knuffel die altijd mee gaat. En als er mensen blijven slapen slaapt mijn knuffel nos steeds bij mij in bed. Ik doe er niet moeilijk over. Ik voel me op mijn gemak met mijn knuffel, bij mijn vrienden kan ik mezelf zijn en ik ben mezelf met mijn knuffel in bed. Niemand kijkt er raar van op. Ben ik wel blij mee. Ik had een keer een logeerpartijtje georganiseerd voor een paar vrienden en iedereen moest een knuffel meenemen. Toen bleek dat heel veel mensen een hechte band hebben met hun knuffels

Ik slaap dus ook om dezelfde reden met een kussen. :) Vroeger sliep ik ook met een knuffel, daar ben ik mee gestopt. Dat was volgens mij toen ik 12 was ofzo, toen vond ik mezelf te oud. Achteraf vind ik dat nu helemaal niet meer, maar nu vind ik een knuffel te klein, omdat ik een kussen gewend ben. :p

Ik zou je knuffel in ieder geval NOOIT weggooien. Ik heb de mijne ook nog, zo'n beest heeft toch een bepaalde emotionele waarde. Probeer 'm vannacht eens op het voeteneinde van je bed te leggen en zo rustig af te bouwen. Als je het toch drastisch wilt doen: laat 'm eens bij je ouders liggen als je weer teruggaat naar je kamer. ;) Je kunt eventueel ook overwegen om over te stappen op een kussen, als je dat minder erg vind.

Ik vind het heel normaal dat je graag een knuffel bij je hebt. :confused: Ik heb zelf ook een konijntje dat ik al heb sinds mijn geboorte en ik heb tot een maand geleden ongeveer ook niet kunnen slapen zonder dat zij naast me lag. Het gaat nu een stuk beter maarrr daar niets over verder. (a)

En hoe je mentaal zo gehecht aan iets "stoms" als een knuffel kunt raken? Ik denk dat dat komt doordat je die knuffel al heel lang hebt, er misschien veel aan verteld hebt (want dat deed ik wel altijd), misschien zelfs doordat het een vaste factor in je leven is geweest. Als ik bv. in mijn fotoalbum kijk, zijn er nauwelijks foto's tussen mijn geboorte en m'n vijfde waarop ìk wel sta maar Nijntje niet. Het is toch bijna logisch dat je je er dan aan hecht?

Hoe je er vanaf kunt komen weet ik niet though. Je kunt 't natuurlijk op de harde manier doen - knuffel in de prullenbak, jij in je bed (y) -, maar het kan ook op een iets lievere&sagte manier. Je kunt misschien proberen om je knuffel elke dag iets verder van je weg te zetten, of om hem/haar tijdelijk aan je ouders te geven totdat je min of meer normaal kunt slapen zonder knuffel. Want misschien is het niet gehechtzijnaan, maar meer de gewenning van het tegen iets of iemand aan slapen. (:

Anyway, veel succes ermee. (f)

nou en, als je zo lekkerder kan slapen wat maakt het dan uit.
Ik slaap al meer dan 10 jaar met een bepaald kussen onder mijn arm, zonder kan slaap ik beduidend slechter.
en ik jank er ook in.

Ik zie het probleem niet zo. Ik vind het wel schattig :)

nog even over dat je daar te 'oud' voor zou zijn. Ik denk dat ieder mens wel iets eigenaardigs heeft waar hij gehecht aan is, en dat dat niks te maken heeft met leeftijd.

Toen het net uit was met mijn eerste vriendje heb ik ook een poosje met een knuffel geslapen (gewoon omdat ik het gewend was iets bij me in bed te hebben). Dat heb ik na een poosje vervangen door een kussen. Iets voor jou?

Ik kan ook echt niet slapen als er niet iets/iemand naast me ligt.
Ik heb ook een knuffel die ik sinds mijn 3e heb en het is niet zo dat ik eraan gehecht ben ofzo maar meer dat ik iets in mn armen wil hebben..
Als mijn vriend bij me slaapt (of ik bij hem) hoef ik mijn knuffel niet te hebben..

(alhoewel ik laatst wakker werd en ik toen mn vriend met mijn knuffel in zijn armen zag slapen, echt te schattig :D )

Ik ben 19 en ik slaap ook nog met een knuffel :). Ik heb haar (een beertje) al vanaf mijn geboorte en ze is volledig oud en kalend, maar het maakt mij niets uit.
Ik heb een tijdje gehad (zo begin puberteit) dat ik vond dat ik ervan af moest, dus verplaatste ik haar de rand van mijn bed (ipv in mijn armen), daarna naar mijn nachtkastje en daarna naar de kast. Maar ik vond het na een week in de kast wel weer genoeg en daarna heeft ze altijd weer bij mij in bed geslapen. Mijn knuffel hoort gewoon bij mij, punt :).
Ik kan wel zonder knuffel slapen en ik neem haar ook niet mee op vakantie (ook omdat ze me te dierbaar is en ik haar niet kwijt wil raken), maar thuis slaap ik altijd met haar.
Ik zit nu ook sinds een tijdje op kamers, maar mijn ik heb haar nog thuisgelaten. Ik heb wel een andere knuffel meegenomen, maar zij hoort nu nog vooral bij mijn ouders thuis en ik heb haar graag in het weekend (ik laat haar liever thuis achter dan in mijn kamer als ik in het weekend naar huis ga op de één of andere manier).
Het is helemaal niet gek als je met een knuffel slaapt: je deelt daar als klein kindje een heleboel mee; belangrijke gebeurtenissen, maar het is ook bijvoorbeeld een troost als je verdrietig bent, het is vertrouwd. Mijn vader zegt dat als ik onrustig slaap, vaak mijn knuffel niet heb en als hij mij dan die geeft, ik haar meteen omarm, op mijn zij ga liggen en rustig ga slapen. Heel gek, maar het is gewoon vertrouwd.
Dus ik zou zeggen: blijf lekker met je knuffel slapen en geniet ervan! :)

Ik ben 14, en mijn bed ligt overladen met knuffels. Goed, ik verzamelde ze. Bij mij zitten aan al die beesten herinneringen vast. Van vakanties... En ik heb ook een orka-knuffel die ik dit jaar heb gekregen toen mijn ouders gingen scheiden. Dat beest is enorm en knuffelig, dus vandaar dat ik hem nu in mijn armen heb :)
Knuffels kunnen waanzinnig goed luisteren en vooral als je ze al lang hebt, zijn ze heel vertrouwd. Alle makkelijke tijden gaan verloren, maar de knuffels die je in die tijd kreeg, blijven gewoon. Ik denk dat mensen daarom gehecht aan ze raken. Knuffels hebben een gezicht en lieve ogen en daardoor leven ze meer dan bijvoorbeeld een klok die je in die tijd kreeg.
Ik vind het zelf doodnormaal om met een knuffel te slapen. Ik vind het zelf ook lekkerder slapen met iets in mijn armen. Soms kan het net zo goed een kussen zijn, als het maar zacht is, maar er zijn ook nachten dat je echt een 'vriend' bij je wilt hebben. Knuffels begrijpen je altijd. ;)

Heb ook een knuffel en die slaapt ook nog elke dag naast me.... in het verleden ging die knuffel zelfs uit logeren bij mijn vriendje... en die had een speciaal bedje voor hem gemaakt.... haha ja ik heb gekke humor ! ;-)

ik ben ook een knuffelbeest slaper. geeft gewoon een fijn en geborgen gevoel. Ik kan ook wel zonder slapen, maar vind t gewoon lekker warm en knuffelig. Ik schaam me er verder ook niet echt voor, als iemand er een opmerking over maakt begin ik gewoon een heel verhaal over dattie zo lief en zacht is. Als ik gezelschap in m'n bed heb leg ik hem overigens wel weg, kvind een persoon ook een fijn knuffelbeest

Ik zou 'm zeker niet weggooien.
Als je er vanaf wilt komen zal er ooit een nacht moeten komen waarop je merkt dat je ook zonder knuffel kunt slapen. Dus pak 'm niet, zet 'm ergens in je kamer en ga sowieso laat naar bed, zorg iig dat je erg moe bent. En ookal duurt het voor je gevoel vreselijk lang voor je in slaap valt, pak 'm toch niet. Zoek wat afleiding, lees bijv. een boek.

Ik slaap zelf ook altijd met een knuffel (een zeehond) en ik ben 20. Overdag 'verstop' ik hem meestal naast mijn bed, want m'n huisgenoten hoeven niet te weten dat ik met een knuffel slaap. En bij mijn ouders heb ik 2 knuffelberen die ik al vanaf mijn 6e heb en gewoon op mijn bed liggen.

Voor de TS: waarom wil je niet meer met een knuffel slapen? Je voelt je er prettig bij, waarom zou je het dan laten? Je kan ze nog altijd verstoppen als er andere mensen komen, zoals ik ook doe.

Ik vind dat je altijd met een knuffel mag slapen. Hoe oud je ook bent. Aan die knuffel zit een waarde, omdat hij er altijd voor je was om je te knuffelen. Daar heb je denk ik vaak gebruik van gemaakt, dus zit er nog meer waarde aan. Waarom zou je die waarde en herinneringen weggooien, of je ervoor schamen?

Ik heb ook een knuffelbeest en die sleep ik gewoon mee in mijn bed :P dat vindt mijn vriend niet zo leuk, maar die heeft 'm zelf aan mij gegeven, dus eigen schuld! :D

Ik slaap ook met een knuffel omdat ik gewoon iets in mijn armen wil hebben. Dat ligt lekker.

Mijn vriend verklaarde me voor gek (vooral omdat de knuffel Jan-Willem heet :bloos: ), maar ooit deed hij een middagdutje in mijn bed. Toen ik even kwam kijken had hij die knuffel gepakt en lag hij dus ook met J-W te slapen :D

Heb er een foto van gemaakt :D Maar hij houdt vol dat ik die knuffel daar zelf heb neergeled ;)

Toen wij een hond zouden krijgen, zou die ook een knuffel meekrijgen. Om te wennen, en de geur van zn huisje, moeder, broertjes en zusjes enz. te houden.

Niet de bedoeling dat ik je vergelijk met een hond hoor.
Zo is t niet bedoeld! :)

hmm, ik ben nu 20, zit in curaçao, woon hier in een apartement met een huisgenoot.. en...

Er liggen twee knuffels op het randje van het bed. Deze zijn voor mij wél van enorme (emotionele) waarde en ik zou me geen slaapkamer kunnen voorstellen waar ze niet in zitten.

Tsja, kinderachtig? Ik heb er eigenlijk geen probleem mee... :)

Ow sorry ik dacht dat dit topic vast geen nieuwe reacties meer gekregen had maar toch ;)

Ik wil er niet meer mee slapen omdat ik nu dus op kamers woon. Elke keer als ik naar huis of naar mn kamer ga, dan moet ie mee in mn tas :rolleyes:

1 Hij neemt nogal veel plek in waardoor ik altijd nog een tas extra mee moet nemen (nee hij is niet zo groot maar het pas gewoon net niet bij mn spullen)
2 Mn huisgenootjes mogen het inderdaad ook niet weten.

x

Ik heb altijd met een knuffel geslapen en heb daar helemaal geen problemen mee. Toen ik een jaar of 16 was heb ik heel kort gevonden dat ik er te oud voor was en dat 'ie dus het bed uit moest, maar dat wilde eigenlijk gewoon helemaal niet dus was 'ie snel weer terug. :)

Ik woon ook op kamers, en dat kun je heel simpel oplossen. Ik heb hem gewoon op mijn kamer liggen, en als ik naar huis ga dan gaat hij niet mee. Als ik thuis ben of bij mijn vriend of waar dan ook slaap ik dus gewoon zonder knuffel, maar op mijn eigen kamer mét. Ik schaam me er trouwens niet voor om ermee te slapen wanneer er anderen bij mij slapen, ik vind het gewoon teveel gedoe om hem altijd mee te slepen.

Als je nou gewoon je knuffel op je kamer laat liggen (of bij je ouders thuis, wat jij het liefste wilt of waar je het vaakst slaapt) dan móet je wel zonder slapen wanneer je ergens anders bent. Op die manier raak je daar aan gewend, maar hoef je het slapen met een knuffel niet helemaal op te geven. In het begin is het misschien wat lastig om jezelf een nieuwe slaaphouding aan te meten (want daar gaat het voor een groot deel om) maar daar wen je vanzelf aan.